MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
A cóż z tą Dzieciną... - ebook
A cóż z tą Dzieciną... - ebook
Karol Miarka, Kantyczki. Koledy i pastorałki w czasie świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych, Mikołów-Warszawa 1911
| Kategoria: | Podstawówka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| ISBN: | 978-83-272-3129-1 |
| Rozmiar pliku: | 74 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
A cóż z tą Dzieciną...
A cóż z tą Dzieciną będziem czynili,
Pastuszkowie mili, że się nam kwili?
Zaśpiewajmy Jej wesoło
I obróćmy się z Nią w koło,
Hoc, hoc, hoc, hoc.
Podobno Dzieciątko że głodne, płacze;
Dlatego tak z nami nierado skacze:
Więc ja Mu dam kukiełeczkę
I masełka osełeczkę,
Pa, pa, pa, pa.
Czy bez Matuleńki płacze Dziecina
Więc Ją do miłego zaprośmy Syna:
Mama, mama do Dziecięcia,
Utul tego płacz Panięcia,
Ma, ma, ma, ma.
Czy dlatego płacze ma Złota Duszka,
Że nie ma Józefa w domu staruszka:
Wiec Józefa zawołajmy,
I ciesząc Je, zaśpiewajmy:
Ta, ta, ta, ta.
Albo Pacholęciu w dudki zagrajmy,
I na piszczałeczkach rozweselajmy:
Li li li li moje dudki,
Skacz, Robaczku mój malutki.
Li, li, li, li.
Nie tak, nie tak cieszcie miłą Dziecinę,
Ja Mu wnet laleczkę piękną uwinę:
Lala, lala moje Dziecię,
Lala, lala moje życie.
La, la, la, la.
Jeszcze i kąpiołkę Mu nagotujmy,
Na kąpiel serdecznych łez nie żałujmy;
O, Dziecino, hul hul hul hul,
Ja już płaczę, Ty się utul.
Hul, hul, hul, hul.
Jużci nie chce płakać Dziecina dłużej,
Ale ukojone oczęta mruży:
Wiec Ją włóżmy w kolebeczkę,
Zaśpiewajmy Jej piosneczkę.
Lu, lu, lu, lu.
Ale drżysz od zimna, mój Aniołeczku,
Leżąc w tym kamiennym, zimnym żłóbeczku:
Więc z osiołkiem oraz z wołem,
Chuchać bedziem na Cię społem.
Chu, chu, chu, chu.
Pókiż tego będzie? Dość tego dzieci;
A czemuż nie idzie spać drugi, trzeci?
Dosyć osieł i wół beczy,
Budzą Dziecię, nie do rzeczy.
Spać, spać, spać, spać.Przypisy:
kwilić — cicho płakać.
nierado (daw.) — niechętnie.
kukiełeczka — tu: ciasto w formie ludzkiej figurki.
osełeczka — zdrobnienie od „osełka”, co oznacza owalną bryłkę masła.
panię — dziecko wysokiego rodu.
staruszka — według tradycji Józef, poślubiając Maryję, był od niej dużo starszy.
pacholę — dziecko, chłopiec.
dudki — zdrobnienie od „dudy”, instrument ludowy złożony z piszczałek, do których powietrze było wtłaczane ze skórzanego worka.
kąpiołka — zdrobnienie od „kąpiel”.
nagotować — przygotować.
społem — razem, wspólnie.
pókiż tego będzie — sens: jak długo jeszcze będzie trwać ta zabawa?
osieł — dziś popr.: osioł.
nie do rzeczy — bez sensu.Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL.
Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/a-coz-z-ta-dziecina
Tekst opracowany na podstawie: Karol Miarka, Kantyczki. Koledy i pastorałki w czasie świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych, Mikołów-Warszawa 1911
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Śląską z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BŚ.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Paweł Kozioł, Marta Niedziałkowska.
Plik wygenerowany dnia 2011-01-26.
A cóż z tą Dzieciną będziem czynili,
Pastuszkowie mili, że się nam kwili?
Zaśpiewajmy Jej wesoło
I obróćmy się z Nią w koło,
Hoc, hoc, hoc, hoc.
Podobno Dzieciątko że głodne, płacze;
Dlatego tak z nami nierado skacze:
Więc ja Mu dam kukiełeczkę
I masełka osełeczkę,
Pa, pa, pa, pa.
Czy bez Matuleńki płacze Dziecina
Więc Ją do miłego zaprośmy Syna:
Mama, mama do Dziecięcia,
Utul tego płacz Panięcia,
Ma, ma, ma, ma.
Czy dlatego płacze ma Złota Duszka,
Że nie ma Józefa w domu staruszka:
Wiec Józefa zawołajmy,
I ciesząc Je, zaśpiewajmy:
Ta, ta, ta, ta.
Albo Pacholęciu w dudki zagrajmy,
I na piszczałeczkach rozweselajmy:
Li li li li moje dudki,
Skacz, Robaczku mój malutki.
Li, li, li, li.
Nie tak, nie tak cieszcie miłą Dziecinę,
Ja Mu wnet laleczkę piękną uwinę:
Lala, lala moje Dziecię,
Lala, lala moje życie.
La, la, la, la.
Jeszcze i kąpiołkę Mu nagotujmy,
Na kąpiel serdecznych łez nie żałujmy;
O, Dziecino, hul hul hul hul,
Ja już płaczę, Ty się utul.
Hul, hul, hul, hul.
Jużci nie chce płakać Dziecina dłużej,
Ale ukojone oczęta mruży:
Wiec Ją włóżmy w kolebeczkę,
Zaśpiewajmy Jej piosneczkę.
Lu, lu, lu, lu.
Ale drżysz od zimna, mój Aniołeczku,
Leżąc w tym kamiennym, zimnym żłóbeczku:
Więc z osiołkiem oraz z wołem,
Chuchać bedziem na Cię społem.
Chu, chu, chu, chu.
Pókiż tego będzie? Dość tego dzieci;
A czemuż nie idzie spać drugi, trzeci?
Dosyć osieł i wół beczy,
Budzą Dziecię, nie do rzeczy.
Spać, spać, spać, spać.Przypisy:
kwilić — cicho płakać.
nierado (daw.) — niechętnie.
kukiełeczka — tu: ciasto w formie ludzkiej figurki.
osełeczka — zdrobnienie od „osełka”, co oznacza owalną bryłkę masła.
panię — dziecko wysokiego rodu.
staruszka — według tradycji Józef, poślubiając Maryję, był od niej dużo starszy.
pacholę — dziecko, chłopiec.
dudki — zdrobnienie od „dudy”, instrument ludowy złożony z piszczałek, do których powietrze było wtłaczane ze skórzanego worka.
kąpiołka — zdrobnienie od „kąpiel”.
nagotować — przygotować.
społem — razem, wspólnie.
pókiż tego będzie — sens: jak długo jeszcze będzie trwać ta zabawa?
osieł — dziś popr.: osioł.
nie do rzeczy — bez sensu.Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL.
Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/a-coz-z-ta-dziecina
Tekst opracowany na podstawie: Karol Miarka, Kantyczki. Koledy i pastorałki w czasie świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych, Mikołów-Warszawa 1911
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Śląską z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BŚ.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Paweł Kozioł, Marta Niedziałkowska.
Plik wygenerowany dnia 2011-01-26.
więcej..
