Arabska Żydówka - ebook

Nie będziecie przelewać krwi! (…) A zapłatą dla tych spośród was, którzy to czynią, będzie hańba w życiu tego świata, a w Dniu Zmartwychwstania będą skierowani ku najstraszniejszej karze1.

Koran

Nie będziesz niesprawiedliwie gnębił najemnika ubogiego i nędznego, czy to będzie brat twój, czy obcy, o ile jest w twoim kraju, w twoich murach. (…) Nie będziesz łamał prawa obcokrajowca i sieroty ani nie weźmiesz w zastaw odzieży od wdowy. Pamiętaj, żeś był niewolnikiem w Egipcie i wybawił cię stamtąd Pan, Bóg twój; dlatego to ja ci nakazuję zachować to prawo2.

Pismo Święte

Starego i Nowego Testamentu

Zwalczajcie na drodze Boga tych, którzy was zwalczają, lecz nie bądźcie najeźdźcami. (…) I zabijajcie ich, gdziekolwiek ich spotkacie, i wypędzajcie ich, skąd oni was wypędzili – Prześladowanie jest gorsze niż zabicie3.

Koran

Gdy Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi, do której idziesz, aby ją posiąść, usunie liczne narody przed tobą (…). Pan, Bóg twój, odda je tobie, a ty je wytępisz, obłożysz je klątwą, nie zawrzesz z nimi przymierza i nie okażesz im litości. Nie będziesz z nimi zawierał małżeństw (…). Ale tak im macie uczynić: ołtarze ich zburzycie, ich stele połamiecie, aszery wytniecie, a posągi spalicie ogniem. Ty bowiem jesteś narodem poświęconym Panu, Bogu twojemu. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, byś spośród wszystkich narodów, które są na powierzchni ziemi, był ludem będącym Jego szczególną własnością4.

Pismo Święte

Starego i Nowego Testamentu

1 Koran, sura II, wers 84–85, tłum. J. Bielawski, PIW, Warszawa 1986.

2 Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (PWT 24-14, 17, 18), tekst IV wydania Biblii Tysiąclecia, Wydawnictwo Pallotinum, Poznań 2003.

3 Koran, sura II, wers 190–191.

4 Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (PWT 7-1, 2, 3, 5, 6).PRZEDMOWA

Drodzy Czytelnicy,

Arabska Żydówka to kolejna, już trzynasta część Orientalnej sagi, ale w nowej odsłonie. Mam na myśli nie tylko okładkę, ale przede wszystkim treść. Jednak bez obaw, to kontynuacja bestsellerowych powieści pod znanymi tytułami: Arabska żona, Arabska córka, Arabska krew, Arabska księżniczka, Okruchy raju, Miłość na Bali, Arabska krucjata, Arabski mąż, Arabski syn, Arabski raj, Arabski książę i Arabska wendeta. Pamiętajmy jednak, że każdą powieść można czytać oddzielnie, bo każda stanowi zamkniętą całość, a o wcześniejszych losach bohaterów dowiadujemy się z jej kart.

Dla większości czytelników tytuł Arabska Żydówka jest pewnie zastanawiający, wręcz szokujący, dlatego od razu chcę to wyjaśnić. Wydaje się niemożliwe, by był arabski Żyd czy arabska Żydówka – brzmi to jak oksymoron. Jednak ci, którzy siedzą w temacie, wiedzą, że setki tysięcy Izraelitów6 już wieki temu osiedliło się na ziemiach arabskich. W XV wieku w wyniku pogromów z Hiszpanii i Portugalii Żydzi uciekli w większości do Afryki Północnej. Są oni nazywani sefardyjczykami7. Ludzie ci żyli w krajach arabskich, asymilowali się w arabskim społeczeństwie, poznawali obyczaje i tradycje lokalnych mieszkańców oraz ich język. Jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny, byli podobni do swoich arabskich sąsiadów. Inna grupa żyjąca w krajach arabskich to mizrachijczycy8, nazywani arabskimi Żydami, którzy mieszkali na wschód od terytorium zwanego Ziemią Izraela. Długie tysiąclecia zaludniali oni Egipt, Jemen, Irak, Liban, Indie czy nawet Kaukaz. Zdarza się też, że pomimo zakazu i niechęci, a wręcz potępienia, przedstawiciele dwóch różnych grup etnicznych i religijnych – Arabowie i Żydzi – wiązali się i wiążą ze sobą i ich potomstwo jest już pół Arabami, pół Żydami. Jednak nasza tytułowa bohaterka nie zalicza się do żadnej z tych zbiorowości, choć ciągle jest o to posądzana. Ona jest z całkiem innej bajki.

W Polsce mówiło się kiedyś, że jakby dobrze prześledzić dzieje rodzin, to w każdej polskiej familii trafi się jakiś Żyd, zwłaszcza że wielu z nich było polskimi zasymilowanymi obywatelami. Nadal robi się sekrety związane z pochodzeniem żydowskim, szczególnie w Europie, gdzie kiedyś szerzył się szalony antysemityzm i doszło do tragicznego Holokaustu, a nawet we współczesnych czasach mamy do czynienia z odradzającymi się nazizmem i rasizmem. Dlatego też ze strachu pochodzenie żydowskie bardzo często w polskim społeczeństwie bywało trzymane w tajemnicy. Niekiedy ludzie dowiadywali się o tym już jako dorośli albo przez czysty przypadek. Tak też się dzieje w mojej powieści. O reszcie dowiecie się z jej kart.

Akcja Arabskiej Żydówki w znakomitej części toczy się w Izraelu i Autonomii Palestyńskiej. Staram się ukazać blaski i cienie tej części Bliskiego Wschodu, ujawnić tematy tabu i poruszyć problemy zamiatane pod dywan. Dla przeciętnego czytelnika lubującego się w tematyce orientalnej będzie to zwyczajnie ciekawe, lecz są osoby podchodzące bardzo emocjonalnie do tematu Izraela i Palestyny, Izraelczyków/Żydów i Palestyńczyków/Arabów. Mam nadzieję, że nikogo nie urażę, bo jak to ja, zawsze staram się przedstawić dwie strony medalu, być obiektywna, nie generalizować i nie trzymać się narzuconych schematów i kryteriów. Zatem w powieści Arabska Żydówka zetkniecie się zarówno z terroryzmem arabskim, jak i radykalizmem żydowskim, z dobrymi Izraelczykami i Palestyńczykami, jak też z przestępcami i zbrodniarzami z obu tych nacji. Problemy polityczne tego regionu wydają się nie do rozwiązania przez tęgie głowy i wytrawnych polityków, więc nie będę podawała żadnego złotego środka, lecz będąc pacyfistką, zawsze twardo stoję za pokojowym rozwiązaniem konfliktów i wszelkich animozji.

Należy jednak pamiętać, że powieść zalicza się do beletrystyki, czyli fikcji literackiej, tak więc wszystkie postaci, sytuacje i miejsca są skonfabulowane. Opisuję zamachy terrorystyczne, które w Izraelu już od dawna się nie zdarzają, gdyż Izrael jest obecnie bezpiecznym krajem, a przedstawione tragiczne wydarzenia to reminiscencja tego, co wydarzyło się w przeszłości. Nie wolno o tym zapominać.

Książka nawiązuje do orientalnej serii i teraz czas, by zapowiedzieć, z którym z ulubionych bohaterów spotkacie się na jej kartach. Dorota, protoplastka rodu Salimich, jak zawsze jest spajającą klamrą i czuwa nad całą swą rodziną. Niektórzy czytelnicy narzekali, że w Arabskiej wendecie brakowało im Marysi Salimi. Stało się tak, gdyż w czasie, kiedy terrorysta dżihadi John szalał z żądzy zemsty, Marysia była już w innym miejscu na Bliskim Wschodzie – właśnie w Izraelu i Palestynie. Otaczają ją zupełnie nowi bohaterowie, zarówno Żydzi, jak i Palestyńczycy, przeżywa swoje wzloty i upadki. Czy złamane serce może zrujnować życie? Czy rozwód zawsze wiąże się z depresją i rozpaczą? Jak z rozstaniem poradzi sobie nasza pół Polka, pół Libijka? Czy załamie się i podda marazmowi? A może nadal twardo stąpa po ziemi i weźmie los w swoje ręce? Jakie sekrety odkryje i jaka czeka ją przyszłość? Czy odzyska miłość Hamida Binladena, a może podbije serce innego mężczyzny?

Mam nadzieję, że Arabska Żydówka, nową szatą graficzną i całkiem świeżą treścią, podbije Wasze serca. Jedno mogę Wam zagwarantować – nie będziecie się nudzić. Udajcie się zatem ze mną w nowy, nieznany i arcyciekawy świat.

6 Izraelita – wyznawca judaizmu.

7 Sefardyjczycy od Sefarad (hebr.) – Hiszpania i Portugalia (więcej: Słownik).

8 Mizrachijczycy od Mizrahi (hebr.) – wschodni (więcej: Słownik).PROLOG

Marysia Salimi, pół Libijka, pół Polka, po rozwodzie z Hamidem Binladenem, saudyjskim milionerem, nie ma pojęcia, co zrobić ze swoim zmarnowanym życiem. Do tej pory ten mężczyzna był jej opoką. Teraz wszystko się zmieniło. Na pożegnanie wykazał się honorem w iście arabskim stylu, zdając sobie sprawę, że postąpił niegodziwie, gdy wziął sobie za żonę inną kobietę. Jej koleżankę, przyjaciółkę, Marokankę Salmę.

– Rezydencja na Mudżamma Nachil jest twoja – oznajmił łaskawie tuż przed wylotem Marysi.

– Bo według prawa szariatu9 musisz mi zagwarantować lokum, nieprawdaż? – zakpiła z niego.

– Rozstańmy się po przyjacielsku, Miriam. – Wbrew tym słowom popatrzył na nią takim wzrokiem jak nigdy dotąd, zimnym, wręcz lodowatym. – Jeśli nie chcesz pozostać w Arabii Saudyjskiej, twoja sprawa. Dam ci na wszystko zgodę, na wyjazd także.

– Cieszę się. – Marysia próbowała się uspokoić. – Dzieci zostają z tobą, więc lepiej, żeby mieszkały we własnym domu. W naszym domu, domu rodzinnym na Mudżamma Nachil.

– W porządku. Będę ci przelewał na konto pieniądze jak za wynajem. Trzysta tysięcy riali10 rocznie wystarczy? – zaproponował Hamid, a gdy kobieta podniosła na niego zdziwiony wzrok, poprawił się: – Trzysta pięćdziesiąt?

– A moje alimenty? – Negocjowała na spokojnie detale kontraktu rozwodowego, postanawiając oskubać niewiernego męża, jak tylko się da.

– Dziesięć tysięcy dolarów miesięcznie ci odpowiada? – Mężczyzna był zadowolony, widząc Marysię taką przebojową i bezwzględną, bo bardzo chciał, żeby jego była żona pozostała apodyktyczną kobietą, a nie odchodziła od niego całkiem załamana. Wtedy jeszcze bardziej gryzłoby go sumienie. – Pensja książęca – dorzucił zgodnie z prawdą, bo każdy pociotek z saudyjskiej rodziny królewskiej dostaje właśnie taką comiesięczną wypłatę.

– W porządku. A co z moim posagiem, który od ciebie dostałam na wypadek rozwodu? To mój mahr11.

– Sto tysięcy dolarów nadal masz na swoim prywatnym koncie. Leżą tam od czasu, kiedy wpłaciłem tę sumę w Jemenie przed naszym ślubem. Nigdy tych pieniędzy nie chciałaś, twierdząc, że nie jesteś na sprzedaż. – Marysia patrzyła na Hamida z martwym wyrazem twarzy. Nie potrzebowałam ich, kiedy mnie kochałeś i byliśmy razem. Ale gdy po latach odchodzisz, zostawiając strzęp człowieka, uważam, że to rozwodowe mi się należy. Za zdradę, za zmarnowane życie, za całe zło, które mi wyrządzasz, tłumaczyła mu w duchu, nie wypowiadając na głos ani słowa.

– Widzenia z dziećmi. – Zmieniła temat, świetnie udając obojętność, choć tak naprawdę była całkiem zdruzgotana.

Binladen nie zabrał matce potomstwa, do czego według szariatu miał prawo. Córka, nastoletnia Nadia, i jedyny syn, młodociany Adil, dobrowolnie mieli zostać z ojcem w Arabii Saudyjskiej, gdzie otaczały ich niewyobrażalny komfort i bogactwo. Marysia bez żadnych nacisków podjęła taką właśnie decyzję przede wszystkim ze względów bezpieczeństwa, gdyż jej najbliższa rodzina, siostra Daria, brat Adaś, jej córka i w końcu ona sama byli na cenzurowanym w Arabii Saudyjskiej, oskarżani o podłe występki i najgorsze zbrodnie. Hamid był w stanie zapewnić swoim dzieciom najlepszą ochronę, tym bardziej że piastował stanowisko ministra sprawiedliwości i działał w saudyjskim wywiadzie. Dzięki temu włos nie powinien im spaść z głowy. Zasugerowała to jako rozwiązanie tymczasowe, na które dzieciaki z bólem serca przystały. Podróż w nieznane ze znerwicowaną i nieroztropną mamą to dla nich nic dobrego.

– Nie będzie żadnych widzeń! – Hamid aż się zatrząsł, co zdumiało Marysię, bo tego się po nim nie spodziewała. Już miała coś powiedzieć, ale oburzony mąż kontynuował: – Spotkasz się z nimi, ile razy będziesz chciała i gdzie zechcesz. Podczas wakacji i roku szkolnego. Jak będziesz chciała zabrać je do jakiegokolwiek kurortu na całym bożym świecie, opłacę wam najlepszy i najdroższy resort na Bahamach, Fuji czy Bali.

– Zatem wszystko mamy ustalone. – Odetchnęła z ulgą, dziwiąc się sobie, że zapomniała, iż Hamid zawsze był i nadal jest nowoczesnym Arabem. W tym względzie nic się nie zmieniło. A że ją zdradził? Niewierność zdarza się pod każdą szerokością geograficzną. Zresztą poniekąd sama sobie na to zapracowała, nie dbając o ognisko domowe i notorycznie zaniedbując tak męża, jak i dzieci. Przez długi czas myślała jedynie o realizacji swoich ambicji. – Resztą zajmie się prawnik. Mam nadzieję, że dasz mi do przeczytania dokumenty, zanim je podpiszesz i się ze mną definitywnie rozwiedziesz?

– Ma się rozumieć – potaknął pokornie. – A tak na marginesie, to dokąd się wybierasz? – Musiał o to zapytać, gdyż ciągle troszczył się o krnąbrną, trudną i nieprzewidywalną aktualnie byłą żonę.

– Nie mam pojęcia, Hamid. Po prostu nie wiem.

9 Szariat (arabski) – dosł.: droga do wodopoju; tradycyjne prawo religijne kierujące życiem wyznawców islamu. Nie uznaje rozdziału życia świeckiego i religijnego, dlatego reguluje zarówno zwyczaje religijne, jak i codzienne życie. Jego podstawą jest stosowanie się do pięciu filarów islamu.

10 Równowartość ok. 300 tys. zł.

11 Mahr (arab.) – posag, który otrzymuje Arabka przed ślubem od przyszłego męża; dzieli się na dwie części, jedną bieżącą, którą może przejąć jej ojciec, a drugą zablokowaną na wypadek śmierci męża lub rozwodu. Ta druga część jest przeznaczona tylko dla kobiety.