- W empik go
Arda Wiraz namag. Księga o pobożnym Wirazie - ebook
Arda Wiraz namag. Księga o pobożnym Wirazie - ebook
Arda Wiraz Namag. Księga o pobożnym Wirazie, czyli pobożnego Wiraza wędrówki po niebie i piekle - intrygujący tekst zaratusztriański pochodzący ze starożytnego Iranu – po raz pierwszy po polsku. O autorze „Arda Wiraz namag”, czyli zaratusztriańskiej „Księgi o pobożnym Wirazie” nic nie wiadomo. Czasami uważa się, iż mógł to być jeden z bogobojnych komentatorów Awesty, żyjący w epoce Sasanidów (224 – 651 r. n.e.), zwykle jednak przyjmuje się, że tekst powstał dopiero w wieku IX n.e. Wskazuje na to głównie słownictwo użyte w „Księdze...”, oraz odniesienia do podboju Iranu przez Aleksandra Wielkiego, czyli wydarzenia paralelne do zawojowania kraju przez muzułmańskich Arabów, którzy - podobnie jak król macedoński – zniszczyli starożytną religię mazdejską. Wszakże zaznaczyć należy, iż ścisłe datowanie nie jest możliwe, bowiem najstarsza zachowana kopia utworu datowana jest dopiero na wiek XIV. „Arda Wiraz namag” opowiada o tym, jak w świątyni ognia zebrało się wyższe duchowieństwo mazdejskie i oddelegowało pobożnego Wiraza, męża jego siedmiu rodzonych sióstr, w zaświaty. Dostał się tam, przyjąwszy silny narkotyk sporządzony z konopi i bielunia. Wędrówkę rozpoczął od mostu Czinwad, stanowiącego granicę między życiem do-czesnym, a pośmiertnym, następnie obejrzał niebo i niebiańskie rozkosze, a z nieba jego nadprzyrodzeni przewodnicy – aniołowie Srosz i Adur – powiedli go do piekła. Tu ujrzał straszliwe męki grzeszników. Po siedmiu dobach Wiraz obudził się z narkotycznego snu i opowiedział o swojej wędrówce, a jego opowieść została spisana.
Kategoria: | Naukowe i akademickie |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-64145-81-0 |
Rozmiar pliku: | 229 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
O autorze "Arda Wiraz namag", czyli zaratusztriańskiej "Księgi o pobożnym Wirazie" nic nie wiadomo. Czasami uważa się, iż mógł to być jeden z bogobojnych komentatorów Awesty, żyjący w epoce Sasanidów (224 - 651 r. n.e.), zwykle jednak przyjmuje się, że tekst powstał dopiero w wieku IX n.e. Wskazuje na to głównie słownictwo użyte w "Księdze...", oraz odniesienia do podboju Iranu przez Aleksandra Wielkiego, czyli wydarzenia paralelne do zawojowania kraju przez muzułmańskich Arabów, którzy - podobnie jak król macedoński - zniszczyli starożytną religię mazdejską.
Co prawda, zaratusztrianie aspirowali do uznania ich - podobnie jak chrześcijan i żydów - za tzw. „Lud Księgi”, czyli tych, którzy posiadali spisane autentyczne Boskie objawienie, czego ślady można odnaleźć nawet w "Koranie", (sura XXII, aja 17) niemniej poddawano ich srogiej dyskryminacji, tak iż znaczna część zaratusztrian wyemigrowała do Indii, gdzie utworzyli zwartą, izolującą się od hinduistów, buddystów i muzułmanów, społeczność znaną pod nazwą Parsów.
Wszakże zaznaczyć należy, iż ścisłe datowanie nie jest możliwe, bowiem najstarsza zachowana kopia utworu datowana jest dopiero na wiek XIV.
Fabuła utworu jest nadzwyczaj prosta i nieskomplikowana. Tekst jest monotonny i raczej nudny. Zawiera opisy zaświatów, dokąd pobożny Wiraz się udał, by dowiedzieć się, co czeka nas po śmierci, a jednocześnie zweryfikować prawdziwość zasad wiary mazdejskiej, wyznawanej po zniszczeniu świętych pism zaratusztriańskich przez armię Aleksandra, zasad, które po tym wydarzeniu zachowały się wyłącznie w ludzkiej pamięci.
"Arda Wiraz namag" opowiada o tym, jak w świątyni ognia zebrało się wyższe duchowieństwo mazdejskie i oddelegowało pobożnego Wiraza, męża jego siedmiu rodzonych sióstr, w zaświaty. Dostał się tam, przyjąwszy silny narkotyk sporządzony z konopi i bielunia. Wędrówkę rozpoczął od mostu Czinwad, stanowiącego granicę między życiem doczesnym, a pośmiertnym, następnie obejrzał niebo i niebiańskie rozkosze, a z nieba jego nadprzyrodzeni przewodnicy - aniołowie Srosz i Adur - powiedli go do piekła. Tu ujrzał straszliwe męki grzeszników. Po siedmiu dobach Wiraz obudził się z narkotycznego snu i opowiedział o swojej wędrówce, a jego opowieść została spisana.