MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
W empik go
Artykuły - ebook
Dwa artykuły z zakresu filozofii, które zawierają wiele refleksji własnych na kluczowe zagadnienia i wciąż aktualne we współczesnym świecie — antropologia i egzystencjalizm.
| Kategoria: | Socjologia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8155-096-3 |
| Rozmiar pliku: | 1,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Egzystencjalne aspekty filozofii współczesnej
Egzystencjalizm jest nurtem filozoficznym, który został stworzony przez Sorena Kierkegaarda, żyjącego początkiem XIX wieku. Jego rozważania odkryto na nowo z wiekiem XX. Za najwybitniejszych przedstawicieli egzystencjalizmu uznaje się następujących filozofów:
— Jean Paul Sartre;
— Gabriel Marcel;
— Martin Heidegger;
— Karl Jaspers.
Nie dysponujemy jednoznacznym ujęciem definicyjnym pojęcia egzystencjalizm. Cechą wszystkich egzystencjalistów jest zainteresowanie człowiekiem. Na uwadze jest tu zjawisko samotności człowieka w świecie, w jakim musi podejmować aktywność bytową.
Tymon Terlecki uznał, że egzystencjalizm jest podstawą, która stanowi jedną z typowych podstaw chrześcijańskiego odczuwania życia.
Egzystencjalizm nie jest wyobcowany od innych nurtów filozoficznych, co więcej — czerpie z różnych kierunków filozoficznych i tworzy się na ich podstawie. Już u Sokratesa człowiek był głównym przedmiotem zainteresowania. Immanuel Kant był inspiracją dla Martina Heideggera czy Karla Jaspersa.
Filozofia egzystencjalna zmaga się z poczuciem bezsensowności ludzkiego życia, problemem niepewności jutra, życia pośmiertnego. W XX wieku egzystencjalizm stał się modny, występował nie tylko w sferze życia naukowego, ale także odcisnął swoje piętno na literaturze. Teoria człowieka jest najważniejszą, którą zajmował się egzystencjalizm i ludzkość wieku XX-stego. Podobnie jak sama filozofia egzystencjalna — koncepcja człowieka była złożona, niejednoznaczna.
Kierkegaard uważał, że egzystencja nie może być powiązywana z dowolnym bytem, ponieważ dotyczy konkretnego — ludzkiego. Filozof uważał, że przedmiotem rozważań filozofii winna być egzystencja, czyli byt ludzki, bo jego ona dotyczy.
Egzystencjalizm jest nurtem filozoficznym, który został stworzony przez Sorena Kierkegaarda, żyjącego początkiem XIX wieku. Jego rozważania odkryto na nowo z wiekiem XX. Za najwybitniejszych przedstawicieli egzystencjalizmu uznaje się następujących filozofów:
— Jean Paul Sartre;
— Gabriel Marcel;
— Martin Heidegger;
— Karl Jaspers.
Nie dysponujemy jednoznacznym ujęciem definicyjnym pojęcia egzystencjalizm. Cechą wszystkich egzystencjalistów jest zainteresowanie człowiekiem. Na uwadze jest tu zjawisko samotności człowieka w świecie, w jakim musi podejmować aktywność bytową.
Tymon Terlecki uznał, że egzystencjalizm jest podstawą, która stanowi jedną z typowych podstaw chrześcijańskiego odczuwania życia.
Egzystencjalizm nie jest wyobcowany od innych nurtów filozoficznych, co więcej — czerpie z różnych kierunków filozoficznych i tworzy się na ich podstawie. Już u Sokratesa człowiek był głównym przedmiotem zainteresowania. Immanuel Kant był inspiracją dla Martina Heideggera czy Karla Jaspersa.
Filozofia egzystencjalna zmaga się z poczuciem bezsensowności ludzkiego życia, problemem niepewności jutra, życia pośmiertnego. W XX wieku egzystencjalizm stał się modny, występował nie tylko w sferze życia naukowego, ale także odcisnął swoje piętno na literaturze. Teoria człowieka jest najważniejszą, którą zajmował się egzystencjalizm i ludzkość wieku XX-stego. Podobnie jak sama filozofia egzystencjalna — koncepcja człowieka była złożona, niejednoznaczna.
Kierkegaard uważał, że egzystencja nie może być powiązywana z dowolnym bytem, ponieważ dotyczy konkretnego — ludzkiego. Filozof uważał, że przedmiotem rozważań filozofii winna być egzystencja, czyli byt ludzki, bo jego ona dotyczy.
więcej..
