Ateizm. Minibook - ebook

SŁOWO WSTĘPNE

(A)TEIZM

Refleksja nad ateizmem jako jednym z fundamentalnych zjawisk w dziejach kultury europejskiej prowadzona jest na łamach „Znaku” począwszy od pierwszych jego numerów. Podejmowany przez „Znak” w dobie komunizmu dialog z niewiarą i spojrzenie na ateizm jako na zjawisko domagające się przemyślenia go na nowo był wydarzeniem bez precedensu, w jakimś sensie rozstrzygającym o kształcie i etosie środowiska skupionego wokół pisma. Co ważne, dialog ten nie przybierał nigdy formy konfrontacji z wrogiem. Przeciwnie, był świadectwem spotkania z Innym, którego chce się zrozumieć, ale i uszanować w jego inności, spotkania, choć nieraz bardzo trudnego i stanowiącego nie lada wyzwanie, to traktowanego jako szansa na lepsze poznanie siebie i przyjrzenie się miejscu, z którego samemu patrzy się na świat. .

Niezwykle ciekawym świadectwem tej rozpisanej na wiele głosów rozmowy toczącej się w „Znaku” do dziś są prezentowane w tym wyborze teksty traktujące o dialogu teizmu z ateizmem. Choć bardzo różne w sposobie prowadzenia myśli, oba potwierdzają ukutą w innym znakowym tekście maksymę, że „ateizm jest nam do zbawienia koniecznie potrzebny”.

Zapraszamy do lektury!
Redakcja miesięcznika "Znak"

Ps. Wszystkim autorom i spadkobiercom praw autorskich serdecznie dziękujemy za udostępnienie tekstów do minibooków. Jednocześnie informujemy, że dołożyliśmy wszelkich starań, by odnaleźć ich spadkobierców i właścicieli. Przychody ze sprzedaży minibooków nieposiadających ambicji komercyjnych, zostaną przeznaczone na kontynuowanie działalności miesięcznika „Znak”.ATEIZM I WIARA

Simone Weil

Są dwa ateizmy, a jeden z nich jest oczyszczeniem Boga. Być może wszystko, co jest złem ma drugi aspekt, polegający na oczyszczeniu w postępie w postępie ku dobremu i trzeci aspekt który jest dobrem najwyższym. Jeden z najlepszych użytków miłości ludzkiej: służyć istocie kochanej tak, aby o tym nie wiedziała, jest możliwy w miłości do Boga tylko dzięki ateizmowi. Z dwóch ludzi, którzy nie mają doznania Boga, ten który przeczy jego istnieniu jest być może najbliżej Boga. Fałszywy Bóg, który jest zupełnie podobny do prawdziwego poza tym, że go nie dotyka, na zawsze uniemożliwia dostęp do prawdziwego. Wierzyć w Boga, który jest zupełnie podobny do prawdziwego, poza tym, że nie istnieje, bo nie jest tam, gdzie Bóg istnieje. Istota wiary: niemożliwością jest naprawdę pragnąć dobra i nie otrzymać go. Umrzeć za Boga nie jest świadectwem, że ma się wiarę w Boga. Umrzeć za nieznanego i odrażającego więźnia, który doznaje niesprawiedliwości, oto jest świadectwo, że ma się wiarę w Boga.

DYSTANS POMIĘDZY KONIECZNOŚCIĄ A DOBREM

Granica jest świadectwem, że Bóg nas kocha. Kto opiera swoje życia na wierze w Bogu, może stracić wiarę. Ale kto opiera swoje życie na samym Bogu, niestarci życia nigdy. Oprzeć swoje życie na tym, czego wcale nie można dotknąć. To niemożliwe. To śmierć. I tego właśnie trzeba.

Ciąg dalszy dostępny w wersji pełnej

„Znak” nr 221, listopad 1972

» SIMONE WEIL