-
W empik go
Atlas Dinozaurów - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2021
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Atlas Dinozaurów - ebook
Książka opisuje do tej pory już odkryte prehistoryczne gady żyjące w epoce triasu i kredy. Każdy dinozaur został szczegółowo opisany oraz zilustrowany. Pierwszy rozdział przedstawia gady drapieżne takie jak tyranozaur, allozaur, deinonych, velociraptor. Drugi rozdział opisuje gady roślinożerne, takie jak triceratops, diplodok. Natomiast trzeci rozdział przedstawia dinozaury „ptasiopodobne” takie jak pterodaktyl. Razem w książce opisano wiele różnych dinozaurów, które żyły na ziemi.
| Kategoria: | Biologia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8245-038-5 |
| Rozmiar pliku: | 3,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Przedmowa Autora
Książka opisuje niektóre do tej pory poznane prehistoryczne gady żyjące w epoce triasu i kredy.
Nazwa dinozaury oznacza „straszne jaszczurki”, dlatego też może wprowadzać w błąd — dinozaury nie były jaszczurkami, ani nie były z nimi blisko spokrewnione. Reprezentują natomiast oddzielną grupę „gadów”, oprócz ptaków ich najbliższymi współczesnymi krewniakami są krokodyle. Jak wiele wymarłych form, nie wykazują one cech tradycyjnie uznawanych za „gadzie”, jak zmiennocieplność, czy poruszanie się na kończynach odwiedzionych na boki.
Pierwszy rozdział opisuje wybrane gady drapieżne.
Drugi rozdział opisuje gady roślinożerne.
Trzeci rozdział opisuje dinozaury „ptasiopodobne”.Albertozaur
Nazwa tego gada odnosi się do kanadyjskiej prowincji Alberta, miejsca, w którym po raz pierwszy odnaleziono szczątki tego dinozaura. Zawiera ona również greckie słowo-sauros („jaszczur”).
Jak wszystkie tyranozaury, ten osobnik był dwunożnym drapieżnikiem z niewielkimi górnymi kończynami zakończonymi w dwa ostre szpony i ogromną głową z potężnymi szczękami, uzbrojonymi w ponad pół setki wielkich, ostrych zębów.
Jak większość teropodów, albertozaur poruszał się na dwóch kończynach, a jego ciężka głowa i tułów równoważone były dzięki długiemu ogonowi. Kończyny tylne były długie i zakończone czteropalczastą stopą. Prawdopodobnie był dominującym drapieżnikiem w swoim ekosystemie. Mimo, że nie był wyjątkowo wielkim jak na teropoda drapieżnikiem, ponieważ jego rozmiar się znacznie różnił od swego bliskiego krewnego tyranozaura. Zapewne ważył mniej niż dwie tony.
Typowy osobnik dorosły osiągał 9 metrów długości, jednak najstarsze mogły osiągać nawet do 10 metrów długości. Kilka niezależnych szacowań masy ciała, badanych różnymi metodami, wykazują, że dorosły osobnik tego gatunku ważył pomiędzy 1,3 a 1,7 tony.Allozaur
Był wielkim gadem z rodziny teropodów żyjący w późnej jurze
około 155–145 milionów lat temu. Jego nazwa (Allosaurus) oznacza dosłownie „inny jaszczur”.
Allozaur był wielkim drapieżnikiem dwunożnym z dużą czaszką, wyposażoną w bardzo ostre zęby. Osiągał on rozmiary oscylujące w granicach dziewięciu metrów długości. jednak niektóre odnalezione w późniejszym okresie szczątki tego gada świadczą o tym, że mógł osiągać rozmiary przekraczające nawet dwanaście metrów długości, a jego waga mogła osiągać nawet cztery tony. W porównaniu z masywnymi tylnymi kończynami trójpalczaste kończyny przednie były dość niewielkie, a całe ciało tego ogromnego drapieżnika stabilizował długi, ciężki ogon.
Był on zbudowany w sposób typowy dla dużych teropodów, miał masywną czaszkę osadzoną na krótkiej szyi oraz długi ogon i niewielkich rozmiarów kończyny przednie.
Niektórzy paleontolodzy twierdzą, że ten gatunek dinozaura prowadził stadny tryb życia i polował wyłącznie w gromadach składających się z kilku do kilkunastu drapieżników, jednak gdy inni badacze twierdzą, że osobniki dorosłe wobec siebie bywały agresywne, a odnajdowane duże ilości szczątków drapieżnika tego samego rodzaju w jednym miejscu dowodzą jedynie temu, że samotne zwierzęta miewały skłonności do kanibalizmu lub żywiły się zdobyczami upolowanymi przez osobniki tej samej rasy.Barionyks
Jego nazwa oznacza „ciężki pazur”. (barys( „ciężki”), onyx( pazur). Odnosi się ona do pazura na pierwszym palcu kończyn przednich, mierzącego 35 cm. Szacuje się, że ten gad mierzył około 8,5 metra i osiągał wagę 1,7 tony. Wyróżniał się spośród teropodów długą, niską i wąską czaszką. Jego nozdrza oddalone były od czubka pyska o 10 centymetrów. W szczękach znajdowało się około 125 ostrych zębów. Jego szczątki znaleziono w deltach dawnych rzek, co wskazywać mogłoby na to, że był zwierzęciem rybożernym. Świadczą o tym również znalezione wraz z ze skamieniałościami rybie łuski oraz liczne małe, cienkie i spiczaste zęby, nadające się do chwytania śliskiej zdobyczy.
Dotychczas znalezione szczątki tego gada wydobyto w Anglii i w Portugalii. Jego czaszka była niska i wydłużona, z niewielkim guzem na czole. Długa żuchwa dopełniała niezwykłego wrażenia i była idealną bronią do chwytania potencjalnych ofiar. Tylne nogi były wystarczająco silne, żeby unieść ciężar ciała zwierzęcia. Przednie kończyny były lepiej rozwinięte niż u większości teropodów mimo, że również w porównaniu z tylnymi kończynami osiągały one dużo mniejsze rozmiary.Celofyz
Mięsożerny teropod z rodziny Coelophysidae.
Nazwa tego drapieżnika oznaczała dosłownie pustą formę.
„Coelo” = pusta, „physis” = forma.
Zamieszkiwał tereny Ameryki Północnej w okresie górnego Triasu około 220 milionów lat temu. Z wyglądu przypominał ptaka, posiadał długą, smukłą szyję oraz wąską głowę. Długość jego ciała osiągała 3 metrów, a wysokość 1,5 metra. mógł ważyć około 45 kilogramów. Należał do gatunku jednego z najwcześniejszych, który posiadał puste kości co miało zasadniczy wpływ na obniżenie masy jego ciała.
W górnej szczęce dorosły gad miał od 27 do 30 zębów, a w dolnej 25 do 27. Z przodu pyska zęby były węższe, a z tyłu szersze. Oczy były duże. Ciało miał pokryte drobno łuskowatą skórą. Naukowcy przypuszczają, że mógł prowadzić życie stadne. Za to niektóre źródła również podają, że ten gatunek wykazywał skłonności kanibalistyczne w stosunku do swojego potomstwa.
Jego oczy przypominały budową drapieżne ptaki na przykład sokoły. Świadczą one o tym, że był zwinnym i szybkim drapieżnikiem. Pola widzenia jego oczu na siebie nachodziły dzięki czemu widział stereoskopowo jak dzisiejsze ptaki lub tyranozaur. Mógł on więc szybko ocenić odległość dzielącą go od potencjalnej ofiary. W nocy widział bardzo słabo, dlatego polował jedynie w dzień. Zachodzące na siebie kręgi usztywniały jego ogon. Mógł on wyginać ogon głównie na boki, co ułatwiało mu zmianę kierunku i balansowanie w czasie biegu. Nie ma wątpliwości, że ten drapieżnik był szybkim biegaczem.Dilofozaur
Dilofozaur był myśliwym o lekkiej budowie ciała, potężnych kończynach tylnych i bardzo długim ogonie. Miał około 6 metrów długości i ważył około 0,5 tony. Charakterystyczną cechą budowy jego ciała były dwa półkoliste grzebienie, wyrastające ze szczytu czaszki, które były prawie tak cienkie jak papier i zaczynały się za linią nozdrzy a kończyły za oczami. Ich funkcja nie została jak dotąd wyjaśniona. Prawdopodobnie służył do rozróżniania płci. Inną cechą czaszki tego gada, spotykaną też u innych przedstawicieli tego gatunku, jest odstęp między kością szczękową, a kością przed szczękową, nadający głowie zwierzęcia kształt nieco podobny do głowy krokodyla. Zdaniem części naukowców, istnienie tego odstępu sprawiało, że połączenie szczęki i kości przed szczękowej u tego drapieżnika było zbyt słabe, żeby wytrzymać obciążenia powstające w czasie walki z dużą ofiarą. Jest to jednak kwestia, która pozostaje przedmiotem wielu sporów i hipotez naukowych. Innym argumentem, który jest głoszony przez część naukowców jako potwierdzenie słuszności powyższej tezy to fakt, że choć szczęki tego gada były wyposażone w długie, ostre i szpiczaste zęby, to ich budowa wskazuje na to, że nie mogły one przy ich pomocy polować na duże zwierzęta. Jest zatem prawdopodobne, że swoje ofiary uśmiercał dość długimi łapami zakończonymi pazurami. Mógł polować między innymi na młode roślinożerne dinozaury albo wręcz żywić się padliną.
Książka opisuje niektóre do tej pory poznane prehistoryczne gady żyjące w epoce triasu i kredy.
Nazwa dinozaury oznacza „straszne jaszczurki”, dlatego też może wprowadzać w błąd — dinozaury nie były jaszczurkami, ani nie były z nimi blisko spokrewnione. Reprezentują natomiast oddzielną grupę „gadów”, oprócz ptaków ich najbliższymi współczesnymi krewniakami są krokodyle. Jak wiele wymarłych form, nie wykazują one cech tradycyjnie uznawanych za „gadzie”, jak zmiennocieplność, czy poruszanie się na kończynach odwiedzionych na boki.
Pierwszy rozdział opisuje wybrane gady drapieżne.
Drugi rozdział opisuje gady roślinożerne.
Trzeci rozdział opisuje dinozaury „ptasiopodobne”.Albertozaur
Nazwa tego gada odnosi się do kanadyjskiej prowincji Alberta, miejsca, w którym po raz pierwszy odnaleziono szczątki tego dinozaura. Zawiera ona również greckie słowo-sauros („jaszczur”).
Jak wszystkie tyranozaury, ten osobnik był dwunożnym drapieżnikiem z niewielkimi górnymi kończynami zakończonymi w dwa ostre szpony i ogromną głową z potężnymi szczękami, uzbrojonymi w ponad pół setki wielkich, ostrych zębów.
Jak większość teropodów, albertozaur poruszał się na dwóch kończynach, a jego ciężka głowa i tułów równoważone były dzięki długiemu ogonowi. Kończyny tylne były długie i zakończone czteropalczastą stopą. Prawdopodobnie był dominującym drapieżnikiem w swoim ekosystemie. Mimo, że nie był wyjątkowo wielkim jak na teropoda drapieżnikiem, ponieważ jego rozmiar się znacznie różnił od swego bliskiego krewnego tyranozaura. Zapewne ważył mniej niż dwie tony.
Typowy osobnik dorosły osiągał 9 metrów długości, jednak najstarsze mogły osiągać nawet do 10 metrów długości. Kilka niezależnych szacowań masy ciała, badanych różnymi metodami, wykazują, że dorosły osobnik tego gatunku ważył pomiędzy 1,3 a 1,7 tony.Allozaur
Był wielkim gadem z rodziny teropodów żyjący w późnej jurze
około 155–145 milionów lat temu. Jego nazwa (Allosaurus) oznacza dosłownie „inny jaszczur”.
Allozaur był wielkim drapieżnikiem dwunożnym z dużą czaszką, wyposażoną w bardzo ostre zęby. Osiągał on rozmiary oscylujące w granicach dziewięciu metrów długości. jednak niektóre odnalezione w późniejszym okresie szczątki tego gada świadczą o tym, że mógł osiągać rozmiary przekraczające nawet dwanaście metrów długości, a jego waga mogła osiągać nawet cztery tony. W porównaniu z masywnymi tylnymi kończynami trójpalczaste kończyny przednie były dość niewielkie, a całe ciało tego ogromnego drapieżnika stabilizował długi, ciężki ogon.
Był on zbudowany w sposób typowy dla dużych teropodów, miał masywną czaszkę osadzoną na krótkiej szyi oraz długi ogon i niewielkich rozmiarów kończyny przednie.
Niektórzy paleontolodzy twierdzą, że ten gatunek dinozaura prowadził stadny tryb życia i polował wyłącznie w gromadach składających się z kilku do kilkunastu drapieżników, jednak gdy inni badacze twierdzą, że osobniki dorosłe wobec siebie bywały agresywne, a odnajdowane duże ilości szczątków drapieżnika tego samego rodzaju w jednym miejscu dowodzą jedynie temu, że samotne zwierzęta miewały skłonności do kanibalizmu lub żywiły się zdobyczami upolowanymi przez osobniki tej samej rasy.Barionyks
Jego nazwa oznacza „ciężki pazur”. (barys( „ciężki”), onyx( pazur). Odnosi się ona do pazura na pierwszym palcu kończyn przednich, mierzącego 35 cm. Szacuje się, że ten gad mierzył około 8,5 metra i osiągał wagę 1,7 tony. Wyróżniał się spośród teropodów długą, niską i wąską czaszką. Jego nozdrza oddalone były od czubka pyska o 10 centymetrów. W szczękach znajdowało się około 125 ostrych zębów. Jego szczątki znaleziono w deltach dawnych rzek, co wskazywać mogłoby na to, że był zwierzęciem rybożernym. Świadczą o tym również znalezione wraz z ze skamieniałościami rybie łuski oraz liczne małe, cienkie i spiczaste zęby, nadające się do chwytania śliskiej zdobyczy.
Dotychczas znalezione szczątki tego gada wydobyto w Anglii i w Portugalii. Jego czaszka była niska i wydłużona, z niewielkim guzem na czole. Długa żuchwa dopełniała niezwykłego wrażenia i była idealną bronią do chwytania potencjalnych ofiar. Tylne nogi były wystarczająco silne, żeby unieść ciężar ciała zwierzęcia. Przednie kończyny były lepiej rozwinięte niż u większości teropodów mimo, że również w porównaniu z tylnymi kończynami osiągały one dużo mniejsze rozmiary.Celofyz
Mięsożerny teropod z rodziny Coelophysidae.
Nazwa tego drapieżnika oznaczała dosłownie pustą formę.
„Coelo” = pusta, „physis” = forma.
Zamieszkiwał tereny Ameryki Północnej w okresie górnego Triasu około 220 milionów lat temu. Z wyglądu przypominał ptaka, posiadał długą, smukłą szyję oraz wąską głowę. Długość jego ciała osiągała 3 metrów, a wysokość 1,5 metra. mógł ważyć około 45 kilogramów. Należał do gatunku jednego z najwcześniejszych, który posiadał puste kości co miało zasadniczy wpływ na obniżenie masy jego ciała.
W górnej szczęce dorosły gad miał od 27 do 30 zębów, a w dolnej 25 do 27. Z przodu pyska zęby były węższe, a z tyłu szersze. Oczy były duże. Ciało miał pokryte drobno łuskowatą skórą. Naukowcy przypuszczają, że mógł prowadzić życie stadne. Za to niektóre źródła również podają, że ten gatunek wykazywał skłonności kanibalistyczne w stosunku do swojego potomstwa.
Jego oczy przypominały budową drapieżne ptaki na przykład sokoły. Świadczą one o tym, że był zwinnym i szybkim drapieżnikiem. Pola widzenia jego oczu na siebie nachodziły dzięki czemu widział stereoskopowo jak dzisiejsze ptaki lub tyranozaur. Mógł on więc szybko ocenić odległość dzielącą go od potencjalnej ofiary. W nocy widział bardzo słabo, dlatego polował jedynie w dzień. Zachodzące na siebie kręgi usztywniały jego ogon. Mógł on wyginać ogon głównie na boki, co ułatwiało mu zmianę kierunku i balansowanie w czasie biegu. Nie ma wątpliwości, że ten drapieżnik był szybkim biegaczem.Dilofozaur
Dilofozaur był myśliwym o lekkiej budowie ciała, potężnych kończynach tylnych i bardzo długim ogonie. Miał około 6 metrów długości i ważył około 0,5 tony. Charakterystyczną cechą budowy jego ciała były dwa półkoliste grzebienie, wyrastające ze szczytu czaszki, które były prawie tak cienkie jak papier i zaczynały się za linią nozdrzy a kończyły za oczami. Ich funkcja nie została jak dotąd wyjaśniona. Prawdopodobnie służył do rozróżniania płci. Inną cechą czaszki tego gada, spotykaną też u innych przedstawicieli tego gatunku, jest odstęp między kością szczękową, a kością przed szczękową, nadający głowie zwierzęcia kształt nieco podobny do głowy krokodyla. Zdaniem części naukowców, istnienie tego odstępu sprawiało, że połączenie szczęki i kości przed szczękowej u tego drapieżnika było zbyt słabe, żeby wytrzymać obciążenia powstające w czasie walki z dużą ofiarą. Jest to jednak kwestia, która pozostaje przedmiotem wielu sporów i hipotez naukowych. Innym argumentem, który jest głoszony przez część naukowców jako potwierdzenie słuszności powyższej tezy to fakt, że choć szczęki tego gada były wyposażone w długie, ostre i szpiczaste zęby, to ich budowa wskazuje na to, że nie mogły one przy ich pomocy polować na duże zwierzęta. Jest zatem prawdopodobne, że swoje ofiary uśmiercał dość długimi łapami zakończonymi pazurami. Mógł polować między innymi na młode roślinożerne dinozaury albo wręcz żywić się padliną.
więcej..
