Aum Shinrikyo. Najwyższa Prawda - ebook

Czarne włosy się­gają mu do ra­mion, broda jest długa i gę­sta, twarz ma pu­cu­ło­watą, chło­pięcą, oczy pół­przy­mknięte. Męż­czy­zna ma na so­bie wię­zienne ubra­nie, jego ręce i nogi są skrę­po­wane, na szyi wisi pę­tla. Stoi na za­padni, ma­jąc świa­do­mość, że klapa pod jego sto­pami za chwilę się otwo­rzy, a on za­wi­śnie na stryczku kilka me­trów nad zie­mią.

Dla Ja­poń­czy­ków Shōkō Asa­hara jest uoso­bie­niem zła. Jako przy­wódca sekty Naj­wyż­sza Prawda zo­stał ska­zany na karę śmierci za do­ko­na­nie dwóch naj­bar­dziej zbrod­ni­czych za­ma­chów ter­ro­ry­stycz­nych na ja­poń­skiej ziemi od cza­sów dru­giej wojny świa­to­wej. Wy­rok do­ty­czył także nie­le­gal­nego han­dlu, wy­twa­rza­nia broni che­micz­nej, ma­ni­pu­la­cji, pra­nia mó­zgu i li­kwi­da­cji po­nad dwu­dzie­stu swo­ich prze­ciw­ni­ków.

Eg­ze­ku­cja od­bywa się w 2018 roku. Od za­trzy­ma­nia Asa­hary i jego naj­bar­dziej za­ufa­nych uczniów tuż po ataku ga­zem bo­jo­wym – sa­ri­nem – w to­kij­skim me­trze w go­dzi­nach szczytu mi­nęły dwa­dzie­ścia trzy lata. Przez cały ten czas nad przy­wódcą sekty wisi widmo kary śmierci, ale zo­staje ona wy­ko­nana do­piero po du­żych na­ci­skach spo­łe­czeń­stwa.

Kilka dni przed za­ło­że­niem Asa­ha­rze pę­tli na szyję ja­poń­ski mi­ni­ster spra­wie­dli­wo­ści pod­pi­suje zgodę na eg­ze­ku­cję guru sekty i jej sze­ściu człon­ków. Mają zo­stać po­wie­szeni, i to w ciągu kilku naj­bliż­szych dni.

Wszystko prze­biega w ta­jem­nicy. Nie wie­dzą o tym bli­scy ska­za­nych ani opi­nia pu­bliczna, eg­ze­ku­cje wyjdą na jaw już po fak­cie. Żad­nego z sied­miu męż­czyzn nikt wcze­śniej nie in­for­muje, że czeka ich śmierć. Do­wie­dzą się o tym do­piero w dniu wy­ko­ny­wa­nia kary. Pra­cow­nicy wię­zie­nia od­wie­dzają ska­zań­ców w ce­lach z wia­do­mo­ścią, że nad­szedł ich czas. Od de­cy­zji nie można się od­wo­łać. Klamka za­pa­dła. Wy­rok śmierci zo­sta­nie wy­ko­nany w ciągu kilku go­dzin. Więź­nio­wie mają moż­li­wość spo­ży­cia ostat­niego po­siłku i po­roz­ma­wia­nia z osobą du­chowną. Na­stęp­nie pro­wa­dzi się ich z celi do su­ro­wego po­miesz­cze­nia, za­pro­jek­to­wa­nego spe­cjal­nie do eg­ze­ku­cji. Po skrę­po­wa­niu rąk i nóg oraz po na­ło­że­niu pę­tli na szyje zo­stają usta­wieni na ozna­czo­nej za­padni. W in­nym po­miesz­cze­niu stoi pię­ciu funk­cjo­na­riu­szy wię­zien­nych, go­to­wych do jed­no­cze­snego na­ci­śnię­cia gu­zi­ków. Nie wie­dzą, który z przy­ci­sków uru­chomi za­pad­nię, ale na pewno je­den z nich przy­nie­sie ska­za­nym śmierć.

Tak prze­bie­gają ostat­nie se­kundy ży­cia nie­mal nie­wi­do­mego od uro­dze­nia guru Shōkō Asa­hary – or­ga­ni­za­tora śmier­cio­no­śnych za­ma­chów na swo­ich ro­da­ków – który przy­szedł na świat w ubo­giej, wie­lo­dziet­nej ro­dzi­nie, a w wieku czter­dzie­stu lat stwo­rzył li­czącą po­nad dwa­dzie­ścia ty­sięcy człon­ków sektę na­le­żącą do naj­groź­niej­szych na świe­cie.

Czy­tasz se­rię Po­tęga Kultu. Przy­bliża ona syl­we­tki bu­dzą­cych naj­więk­szą grozę przy­wód­ców grup wy­zna­nio­wych w hi­sto­rii. Kim byli? Czym się kie­ro­wali? Jak to moż­liwe, że za­wład­nęli umy­słami zwy­kłych lu­dzi i byli w sta­nie ich na­kło­nić do mor­do­wa­nia in­nych osób lub po­peł­nia­nia sa­mo­bójstw? Spró­bu­jemy zro­zu­mieć czło­wieka kry­ją­cego się za tymi po­twor­nymi czy­nami.

Część, którą czy­tasz, opo­wiada o ja­poń­skiej sek­cie Naj­wyż­sza Prawda i jej apo­dyk­tycz­nym przy­wódcy, Shōkō Asa­ha­rze – męż­czyź­nie, który z ulu­bieńca tłu­mów stał się naj­bar­dziej znie­na­wi­dzoną po­sta­cią w ca­łej Ja­po­nii. I który, gdyby jego wszyst­kie plany się po­wio­dły, miałby na su­mie­niu ty­siące, może na­wet mi­liony ist­nień ludz­kich.

Dla­czego tyle osób miało umrzeć? Co ta­kiego Asa­hara za­ofe­ro­wał mło­dym Ja­poń­czy­kom, że ci po­rzu­cili do­tych­cza­sowe ży­cie i ro­dziny, aby zo­stać jego uczniami?

Shōkō Asa­hara przy­cho­dzi na świat w 1955 roku w mie­ście Yat­su­shiro w po­łu­dnio­wej Ja­po­nii. Jest ko­lej­nym człon­kiem wiel­kiej ro­dziny, dla któ­rej każdy dzień sta­nowi walkę o byt. W do­datku z po­ważną nie­peł­no­spraw­no­ścią, do­dat­kowo utrud­nia­jącą mu do­bry start w ży­ciu: nie wi­dzi na lewe oko, a w pra­wym też wkrótce straci wzrok.

Z tego po­wodu Asa­hara roz­po­czyna na­ukę w szkole dla nie­wi­do­mych. Już w mło­dym wieku oka­zuje się ty­pem przy­wódcy, kimś, kogo nie tylko boją się po­zo­stałe dzieci, ale kogo sza­nują za­równo ucznio­wie, jak i na­uczy­ciele. Tym ostat­nim im­po­nuje szyb­ko­ścią opa­no­wy­wa­nia no­wego ma­te­riału i zdol­no­ścią ro­zu­mie­nia trud­nych tek­stów.

Je­śli chciał­byś się do­wie­dzieć, jaki był Asa­hara w cza­sach szkol­nych, wy­ob­raź so­bie naj­więk­szego chu­li­gana z two­jej pod­sta­wówki. Ko­goś, kto pod­ju­dza in­nych uczniów i kto dyk­tuje im, jak mają my­śleć i po­stę­po­wać. Kto krad­nie dzie­ciom kie­szon­kowe, a także po­suwa się do gróźb i prze­mocy, aby umoc­nić swoją po­zy­cję. Asa­hara nie jest jed­nak zwy­kłym ło­bu­zem. Naj­wy­raź­niej od­zna­cza się wy­soką in­te­li­gen­cją, dzięki któ­rej do­brze so­bie ra­dzi w szkole, a już od naj­młod­szych lat ma­ni­pu­luje in­nymi i ich oszu­kuje. W jego mnie­ma­niu cel za­wsze uświęca środki. Wy­raź­nie to wi­dać, gdy po ma­tu­rze do­ra­bia so­bie na boku, pro­wa­dząc różne ciemne in­te­resy.

W 1977 roku Asa­hara koń­czy edu­ka­cję w li­ceum. Od­tąd za­czyna się spe­cja­li­zo­wać w me­dy­cy­nie chiń­skiej i aku­punk­tu­rze. Jest do­bry w swoim fa­chu, an­ga­żuje się na sto pro­cent i po­trafi zna­ko­mi­cie prze­ka­zy­wać wie­dzę. Wciąż jed­nak nie re­zy­gnuje z nie­le­gal­nych źró­deł za­rob­ko­wa­nia. Przy­dają mu się w tym chu­li­gań­skie me­tody z cza­sów szkol­nych i zu­pełna amo­ral­ność, które z bie­giem czasu zdo­mi­nują wszyst­kie po­czy­na­nia Asa­hary, nie­ustan­nie bę­dą­cego na ba­kier z pra­wem.

W 1981 roku dwu­dzie­sto­sze­ścio­letni męż­czy­zna musi za­pła­cić wy­soką grzywnę i o mały włos nie lą­duje w wię­zie­niu. Oskarża się go o han­del le­kami bez ze­zwo­le­nia. Ob­raca też naj­róż­niej­szymi nie­le­gal­nymi pro­duk­tami me­dycz­nymi, które zdo­bywa dzięki kon­tak­tom ze świa­tem prze­stęp­czym.

Kilka lat wcze­śniej Asa­hara się żeni. Szybko przy­cho­dzi na świat kil­koro dzieci, w su­mie męż­czy­zna bę­dzie miał ich dwa­na­ścioro. Po­nie­waż sam po­cho­dzi z du­żej, bied­nej ro­dziny, już na wcze­snym eta­pie ży­cia po­sta­na­wia za­bez­pie­czyć byt swo­jej ro­dziny. Dla­tego dąży do tego, by jak naj­wię­cej za­ro­bić, nie­ważne, w jaki spo­sób. Nie­spe­cjal­nie się przej­muje kwe­stiami etycz­nymi czy mo­ral­nymi.

Wła­śnie w tym okre­sie bu­dzi się jego za­in­te­re­so­wa­nie re­li­gią i du­cho­wo­ścią. Zgłę­bia ten te­mat z nie­zwy­kłą pa­sją – in­te­re­suje się wszyst­kim, po­cząw­szy od tao­izmu po­przez jogę, bud­dyzm, na chrze­ści­jań­stwie i astro­lo­gii skoń­czyw­szy. Ale do­piero w In­diach znaj­duje to, czego szuka. Udaje się tam, żeby do­wie­dzieć się wię­cej o jo­dze, du­cho­wo­ści i o tak zwa­nym tan­try­zmie bud­dyj­skim. Spo­tyka się z róż­nymi guru, ak­tyw­nie uczest­ni­czy w warsz­ta­tach i kur­sach, a uzy­skaną wie­dzę za­biera ze sobą do Ja­po­nii, gdzie za­czyna na­uczać jogi i me­dy­ta­cji. Oka­zuje się, że jest na to wielki po­pyt. Ofe­ro­wane przez niego wy­kłady i kursy szybko zy­skują po­pu­lar­ność, zwłasz­cza wśród ja­poń­skiej mło­dzieży, która w po­ło­wie lat osiem­dzie­sią­tych bun­tuje się prze­ciwko po­ko­le­niu ro­dzi­ców. Wielu mło­dych z wiel­kich miast bez­sku­tecz­nie po­szu­kuje sensu ży­cia i dla­tego tak gro­mad­nie zwra­cają się ku bar­dziej du­cho­wym, an­ty­ka­pi­ta­li­stycz­nym war­to­ściom.

W tym śro­do­wi­sku, po­śród po­szu­ku­ją­cych, otwar­tych mło­dych dusz, Asa­hara czuje się jak ryba w wo­dzie. Do­strzega moż­li­wość wpły­wa­nia na po­ko­le­nie, do któ­rego prze­ma­wiają guru i wiara w zdol­no­ści nad­przy­ro­dzone. Asa­hara szybko za­czyna się uwa­żać za osobę po­sia­da­jącą szcze­gólny dar, po­dob­nie jak po­znani w In­diach jo­gini. Mówi o so­bie, że też jest jo­gi­nem. Wy­znaje, jak twier­dzi, „praw­dziwy bud­dyzm”. Co­raz bar­dziej po­chła­nia go myśl o tym, że jako je­dyny do­stą­pił ob­ja­wie­nia wiel­kiej prawdy. Kilka lat póź­niej Asa­hara za­cznie ogła­szać, że jest Chry­stu­sem – czyli zba­wi­cie­lem. Musi tylko prze­ko­nać do tego po­dzi­wia­ją­cych go mło­dych lu­dzi.

------------------------------------------------------------------------

Za­pra­szamy do za­kupu peł­nej wer­sji książki

------------------------------------------------------------------------