MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Bagatela. Minibook - ebook
Opowiadanie Andrzeja Muszyńskiego, autora książek "Południe" i "Miedza" (Wydawnictwo Czarne, laureata konkursu na najlepsze opowiadanie na Międzynarodowym Konkursie Opowiadania we Wrocławiu
| Kategoria: | Inne |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-240-3169-6 |
| Rozmiar pliku: | 3,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
BAGATELA
Andrzej Muszyński
Nie pamiętam, kiedy zobaczyłem ich po raz pierwszy. Może parę tygodni temu, w każdym razie pod krakowską Bagatelą, bo – chcąc nie chcąc – często tędy przechodzę. To właśnie tu, w te dni zimnych wiatrów ogarnął mnie po raz pierwszy w życiu irracjonalny, a może właśnie całkiem racjonalny strach przed anonimowością tutejszego tłumu. Sunąłem między nimi w kierunku filharmonii jak pobite dziecko, które wie, że przyznanie się do roli ofiary pogrzebie wszystko do reszty. Dla pozoru jedynie trzymałem ręce w kieszeni i nie zwalniałem kroku, obrzucając ich białe twarze ciętym spojrzeniem. Gdzieś na Plantach to ustępowało, opuszczało mnie, ale dalej siedziała we mnie obawa, że zostałem już dawno wypchnięty poza bramę rzeczywistości, że drzwi do uczelni będą zatrzaśnięte, gdy to ja pociągnę za klamkę, lecz inni będą bezustannie wchodzić i wychodzić; że sekretarka w redakcji „Tygodnika Powszechnego” na moją kolejną prośbę o wygrzebanie archiwalnego numeru ordynarnie każe mi się wynosić, kanar wyrzuci mnie z autobusu za posiadanie biletu, policja aresztuje za zatrzymanie się przed znakiem stop, a ekspedientka w piekarni Awitex na prośbę o jedną jedyną kajzerkę oznajmi czule: „won”. Tak, lęk społeczny – trzy dychy z groszami na karku, dwa metry żywej masy.
Dlatego nigdy bym się nie zatrzymał, bo to oznaczałoby dla mnie próbę nie do przejścia, ale właśnie wtedy ujrzałem ich po raz pierwszy. Stali po przeciwnej stronie, pod zielonym bankiem z twarzą Fronczewskiego. Stary – tuż przy bankomacie, młody – trochę dalej, na rogu Karmelickiej i Podwala, pod jasną, piaskową arkadą. Gdy widok ten powtarzał się z dnia na dzień, w końcu przeszedłem na drugą stronę ulicy, kupując w kiosku dla niepoznaki paczkę czerwonych guluazów. Wtedy zrozumiałem, że to jednak trójkąt, że w całą sprawę wplątany jest jeszcze ponury ochroniarz z krogulczym nosem, w czarnym mundurze, oparty zwykle w bramie o mury zmurszałej oficyny i nakryty przez to pocętkowanym przez światło mrokiem.
_Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej_
Andrzej Muszyński
Nie pamiętam, kiedy zobaczyłem ich po raz pierwszy. Może parę tygodni temu, w każdym razie pod krakowską Bagatelą, bo – chcąc nie chcąc – często tędy przechodzę. To właśnie tu, w te dni zimnych wiatrów ogarnął mnie po raz pierwszy w życiu irracjonalny, a może właśnie całkiem racjonalny strach przed anonimowością tutejszego tłumu. Sunąłem między nimi w kierunku filharmonii jak pobite dziecko, które wie, że przyznanie się do roli ofiary pogrzebie wszystko do reszty. Dla pozoru jedynie trzymałem ręce w kieszeni i nie zwalniałem kroku, obrzucając ich białe twarze ciętym spojrzeniem. Gdzieś na Plantach to ustępowało, opuszczało mnie, ale dalej siedziała we mnie obawa, że zostałem już dawno wypchnięty poza bramę rzeczywistości, że drzwi do uczelni będą zatrzaśnięte, gdy to ja pociągnę za klamkę, lecz inni będą bezustannie wchodzić i wychodzić; że sekretarka w redakcji „Tygodnika Powszechnego” na moją kolejną prośbę o wygrzebanie archiwalnego numeru ordynarnie każe mi się wynosić, kanar wyrzuci mnie z autobusu za posiadanie biletu, policja aresztuje za zatrzymanie się przed znakiem stop, a ekspedientka w piekarni Awitex na prośbę o jedną jedyną kajzerkę oznajmi czule: „won”. Tak, lęk społeczny – trzy dychy z groszami na karku, dwa metry żywej masy.
Dlatego nigdy bym się nie zatrzymał, bo to oznaczałoby dla mnie próbę nie do przejścia, ale właśnie wtedy ujrzałem ich po raz pierwszy. Stali po przeciwnej stronie, pod zielonym bankiem z twarzą Fronczewskiego. Stary – tuż przy bankomacie, młody – trochę dalej, na rogu Karmelickiej i Podwala, pod jasną, piaskową arkadą. Gdy widok ten powtarzał się z dnia na dzień, w końcu przeszedłem na drugą stronę ulicy, kupując w kiosku dla niepoznaki paczkę czerwonych guluazów. Wtedy zrozumiałem, że to jednak trójkąt, że w całą sprawę wplątany jest jeszcze ponury ochroniarz z krogulczym nosem, w czarnym mundurze, oparty zwykle w bramie o mury zmurszałej oficyny i nakryty przez to pocętkowanym przez światło mrokiem.
_Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej_
więcej..
