MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
W empik go
Bajki dla Majki - ebook
Żadna bajka nie lubi, kiedy wpycha się ją do nieprzyjemnej, ciemnej skrzyni i zamyka na siedem zamków. Staje się wtedy smutniejsza i mniej kolorowa. Wiedzą o tym wszystkie dzieci. I właśnie dlatego bajki trzeba często wyciągać i czytać, najlepiej zajadając się kanapkami z Nutellą. A niekiedy nawet trzeba zorganizować akcję poszukiwawczą i wyruszyć do czarnego lasu z czarnym domem ze złym czarnym nietoperzem, który zabiera i więzi wszystkie bajki. Ale żeby złego nietoperza już nie było i wszystkie bajki znów były bezpieczne, nie potrzeba czarów ani Złotej Rybki – bo żeby dokonywać cudów, wystarczy uwierzyć w siebie. I w ogromną moc bajek.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7942-710-9 |
| Rozmiar pliku: | 3,8 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Baloniki
– Babciu!
Czy widziałaś mój balonik?
– Jaki balonik, Majeczko?
– Taki niebieski. A na nim była księżniczka z długimi włosami. A obok niej siedział zaczarowany czarny kot. I jeszcze z tyłu stała kareta! Caaała ze złota! Babciu, widziałaś?!
– Nie, niestety, Maju. Nie widziałam. Może porwał go wiatr?
– Babciu! Baaabciu!
A może widziałaś mój czerwony balonik?
Taki oooogromny!
I wiesz, był na nim królewicz w koronie, a w ręku trzymał jabłko.
Prawdziwe jabłko! I on je jadł. I miał jeszcze budyń w miseczce. Malinowy. Z sokiem.
Czy go widziałaś?
– Niestety, Maju. Nie fruwał tu żaden czerwony balonik. A nie ma go w twoim pokoju?
– Nie, nie ma. Szukałam. Tam go nie ma.
– Babciu!
Miałam jeszcze zielony balonik. I też go nie ma!
A ten zielony był najpiękniejszy!
Zaczarowany!
Byłam na nim ja i mama i tata, i Michał. Biegaliśmy po łące i tańczyliśmy z motylami. W górze świeciło słońce i nawet śpiewały na nim ptaki!
On naprawdę był zaczarowany.
A teraz go nie ma! Już nie wiem, gdzie mam szukać.
– Maju? Baloniki?
Ja tu nie widziałam żadnych baloników.
Ani niebieskich, ani czerwonych, ani zielonych.
Maju!
Jesteś pewna, że je miałaś?
– Oj, babciu, babciu!
Pewnie, że miałam!
Przecież sama je dla Ciebie narysowałam!
– Babciu!
Czy widziałaś mój balonik?
– Jaki balonik, Majeczko?
– Taki niebieski. A na nim była księżniczka z długimi włosami. A obok niej siedział zaczarowany czarny kot. I jeszcze z tyłu stała kareta! Caaała ze złota! Babciu, widziałaś?!
– Nie, niestety, Maju. Nie widziałam. Może porwał go wiatr?
– Babciu! Baaabciu!
A może widziałaś mój czerwony balonik?
Taki oooogromny!
I wiesz, był na nim królewicz w koronie, a w ręku trzymał jabłko.
Prawdziwe jabłko! I on je jadł. I miał jeszcze budyń w miseczce. Malinowy. Z sokiem.
Czy go widziałaś?
– Niestety, Maju. Nie fruwał tu żaden czerwony balonik. A nie ma go w twoim pokoju?
– Nie, nie ma. Szukałam. Tam go nie ma.
– Babciu!
Miałam jeszcze zielony balonik. I też go nie ma!
A ten zielony był najpiękniejszy!
Zaczarowany!
Byłam na nim ja i mama i tata, i Michał. Biegaliśmy po łące i tańczyliśmy z motylami. W górze świeciło słońce i nawet śpiewały na nim ptaki!
On naprawdę był zaczarowany.
A teraz go nie ma! Już nie wiem, gdzie mam szukać.
– Maju? Baloniki?
Ja tu nie widziałam żadnych baloników.
Ani niebieskich, ani czerwonych, ani zielonych.
Maju!
Jesteś pewna, że je miałaś?
– Oj, babciu, babciu!
Pewnie, że miałam!
Przecież sama je dla Ciebie narysowałam!
więcej..
