Bajki rozśmieszajki - ebook

Lokomotywa
i strongmani

Na zapomnianej bocznicy stała stara lokomotywa.

– Ach! – marzyła lokomotywa. – Tak bym chciała, żeby ktoś mi pomógł znaleźć się na właściwym torze! Mogłabym konkurować z najnowszymi elektrowozami, pędzić po rozwiniętych magistralach, zajeżdżać na nowoczesne dworce w wielkich metropoliach. Nie stałabym tak na tym starym torze i rdzewiała jak idiotka. Tylko kto mógłby mnie przestawić na właściwy tor?

– Ja wiem kto! – wykrzyknął Aleks. – Widziałem w telewizji. Są tacy siłacze… no, ci… strongmani! Oni podnoszą lokomotywy i przestawiają z toru na tor.

– Strongmani… – zamyśliła się lokomotywa. – A wiesz może, gdzie ich szukać?

– Dokładnie nie wiem – przyznał chłopak. – Ale mogę pomóc ci ich znaleźć.

Aleks wdrapał się po drabince, wszedł do kabiny lokomotywy i rozpalił ogień w wielkim kotle. Złapał za łopatę i nasypał węgla po brzegi.

Lokomotywa poczuła, jak się jej robi ciepło w brzuchu.

– Och! – sapnęła. – Dawno nie czułam takiej mocy!

Puściła parę z wszystkich czterech gwizdków.

– Fiuuu! – aż zagwizdała. – Ale para niesie!

– W drogę! – krzyknął Aleks.

Ruszyli. Jechali po starym, zapomnianym torze, rozglądając się na prawo i lewo, czy nie ma gdzieś strongmanów. Zobaczyli pasące się na łące krowy.

– Czy widziałyście strongmanów? – zapytał ich Aleks.

– Nie – odpowiedziała Krasula. – Ale chętnie zabierzemy się z wami na przejażdżkę.

– A nawet bardzo chętnie! – dodała Łaciata.

– Doczepicie dla nas wagon? – zapytała Muczka błagalnym głosem.

Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca. Włączyli wsteczny bieg i cofnęli się na zapomnianą bocznicę po dodatkowy wagon. Krowy wsiadły do niego i pociąg ruszył.

Krowy zamuczały ze szczęścia:

– Muuu! Muuu! Muuu!

Między szynami rosła wysoka trawa, która łaskotała lokomotywę w podwozie.

– Chi, chi, chi! Zatrzymaj się, bo oszaleję! – zachichotała lokomotywa. – Przestań sypać węgiel do kotła.

Zatrzymali się w szczerym polu. Galopowały przez nie trzy konie, a na nich jechali trzej grubi synowie rzeźnika, zajadając się kiełbasami.

– Nie mamy już sił! – zarżały konie. – Może nas podwieziecie?

Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca. Włączyli wsteczny bieg i cofnęli się na zapomnianą bocznicę po dwa następne wagony.

Konie wsiadły do jednego, a grubi synowie rzeźnika do drugiego. Nadal zajadali się kiełbasami, przy czym głośno mlaskali:

– Mlask! Mlask! Mlask!

Lokomotywa puściła parę, zagwizdała i ruszyła w dalszą drogę, wciąż rozglądając się za strongmanami.

Zajechali pod sąsiadujące ze sobą prowincjonalne hurtownie – bananów i fortepianów.

– Czy są tu strongmani? – zapytał Aleks.

– Nie – odpowiedział pracownik hurtowni. – Ale w obu hurtowniach mamy ważną dostawę do zrealizowania. Czy możecie nam pomóc?

Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca. Włączyli wsteczny bieg i cofnęli się na zapomnianą bocznicę po dwa następne wagony. Do jednego załadowano banany, a do drugiego fortepiany. Mogli jechać dalej.

Jechali, jechali, aż nagle usłyszeli komendę:

– Baaaczność!

Wjechali do prowincjonalnych koszar. Wzdłuż toru stali na baczność żołnierze, a przed nimi oficer.

– Wreszcie! – krzyknął oficer. – Armata od dawna gotowa do załadunku. Ale gdzie jest wolny wagon?

Ani lokomotywa, ani Aleks nie mieli odwagi zapytać, czy oficer widział strongmanów. Nie próbowali też wyjaśnić, że nie są transportem wojskowym. Włączyli wsteczny bieg i pędem pojechali po nowy wagon. Po chwili armata została załadowana i ruszyli w dalszą drogę.

W czasie podróży spotkali jeszcze wiele osób i zwierząt. Każdego pytali, czy nie widział strongmanów. Natknęli się na prowincjonalnego stolarza. Stolarz nikogo nie widział, ale zapytał Aleksa, czy nie przewiózłby dla niego szafy i dwóch biurek.

Przejeżdżali przez prowincjonalne zoo i zagadnęli o strongmanów dwie żyrafy bliźniaczki.

– Nie, nie widziałyśmy nikogo takiego – odpowiedziały chórem żyrafy. – Ale cieszymy się, że przyjechaliście.

– Bardzo się cieszymy – potwierdzili stojący obok niedźwiedź i słoń. – Spieszymy się na występ w cyrku.

– Czy mam jechać po wagon? – zapytała lokomotywa.

– Nie trzeba! – powiedziały żyrafy. – Jako artystki dysponujemy własnym wagonem.

Niedźwiedź doczepił wagon. A pomagali mu w tym słoń i dwie żyrafy.

Ruszyli w dalszą podróż.

Mijali prowincjonalny chlew. I doczepili kolejny wagon, tym razem z różowymi wieprzami – Chrząsiem i jego braćmi. Mijali też stojącą na uboczu fabrykę skrzyń. Lokomotywa i Aleks mieli dobre serca, z czego skorzystał fabrykant, doczepiając wagon pełen skrzyń.

Kup książkę w pełnej wersji