Bali. Opowieści z wyspy bogów - ebook

Mój pierw­szy raz na Bali

Czter­na­ście ty­sięcy ki­lo­me­trów. Dwa­dzie­ścia dwie go­dziny po­dróży, je­śli trafi się do­bre po­łą­cze­nie lot­ni­cze. W ce­nie bi­letu dwa­dzie­ścia pięć ki­lo­gra­mów ba­gażu, który musi wy­star­czyć na kilka mie­sięcy. W po­ło­wie drogi prze­rwa na roz­pro­sto­wa­nie nóg w Du­baju albo Do­sze, je­śli ma się szczę­ście. Po­tem jesz­cze tylko tak­sówka z lot­ni­ska i dom.

Oto dy­stans po­mię­dzy moim do­mem a... do­mem. Jak to się stało?

Przy­godę z Azją Po­łu­dniowo-Wschod­nią roz­po­czę­łam w 2015 roku, w Taj­lan­dii, w trak­cie swo­ich pierw­szych praw­dzi­wie eg­zo­tycz­nych wa­ka­cji. Mia­łam za sobą bar­dzo ciężki rok, więc trak­to­wa­łam je jak wy­ba­wie­nie. Na wy­spę Phu­ket wy­bra­li­śmy się z moim chło­pa­kiem w li­sto­pa­dzie, kiedy w Pol­sce za­czy­nało się ro­bić na­prawdę zimno i pa­skud­nie. Ni­gdy nie za­po­mnę pierw­szego po­wiewu cie­płego, wil­got­nego po­wie­trza na twa­rzy po wyj­ściu z lot­ni­ska. Pa­mię­tam też swoją ulu­bioną plażę opo­dal ho­telu i pierw­szy za­kup na taj­skim ba­za­rze, naj­tań­szy ha­mak. Roz­wie­si­łam go mię­dzy drze­wami. I wła­śnie le­żąc w tymże ha­maku, po­my­śla­łam, że ta­kie ży­cie chcia­ła­bym wieść. Że o ta­kie ży­cie warto za­wal­czyć.

– A co, gdy­by­śmy nie wró­cili? Gdy­by­śmy zo­stali w tym cu­dow­nym raju przez całą zimę? – za­py­ta­łam mo­jego chło­paka.

Nie chcia­łam spę­dzić ży­cia za­mknięta w miesz­ka­niu i w biu­rze, na zmianę. Chcia­łam pra­co­wać na świe­żym po­wie­trzu, cho­dzić boso po plaży, od­dy­chać sło­nym po­wie­trzem, jeść prze­pyszne zdrowe je­dze­nie każ­dego dnia.

Wtedy wró­cić mu­sie­li­śmy, ale w mo­jej gło­wie po­wstał już plan. A kiedy coś so­bie wy­my­ślam, ma­rze­nia szybko stają się rze­czy­wi­sto­ścią. Przez cały rok pra­co­wa­li­śmy i od­kła­da­li­śmy pie­nią­dze, żeby równo po dwu­na­stu mie­sią­cach sta­nąć po­now­nie na taj­skiej ziemi. Na po­czątku na­szej pierw­szej pół­rocz­nej po­dróży.

Na­sze miesz­ka­nie na Phu­ket stało się bazą wy­pa­dową. Udało się nam od­wie­dzić sie­dem kra­jów i zo­ba­czyć pięt­na­ście mniej lub bar­dziej raj­skich wysp. Przy­godą oka­zała się za­równo jazda po­cią­giem do Kam­bo­dży, jak i po­wrót stam­tąd prze­ła­do­wa­nym bu­sem. Zo­ba­czy­li­śmy no­wo­cze­sny Hong­kong i Ma­kau, sto­licę ha­zardu. Za­ko­cha­li­śmy się w bia­łym mięk­kim pia­sku ma­le­zyj­skich wysp. Za­li­czy­li­śmy kil­ku­krot­nie Sin­ga­pur i po­sma­ko­wa­li­śmy Wiet­namu, za­równo na pół­nocy, jak i na po­łu­dniu. Ni­gdy nie za­po­mnę smaku chru­pią­cych ba­gie­tek w Saj­go­nie po pię­ciu mie­sią­cach w Taj­lan­dii, kraju, w któ­rym kró­lem glu­tenu jest co naj­wy­żej chleb to­stowy. Ale żadna z tych po­dróży nie za­pa­dła mi w serce i w głowę jak wy­prawa na Bali.

„Nowy ty­dzień roz­po­czę­li­śmy na raj­skiej Bali. Spę­dzi­li­śmy pięć dni, ko­rzy­sta­jąc z uro­ków im­pre­zo­wego Se­mi­ny­aku i ma­low­ni­czego Ubud. Za­ko­cha­łam się w tej wy­spie od pierw­szego wej­rze­nia! Prze­mili lu­dzie, dzie­siątki kli­ma­tycz­nych i pięk­nych miejsc, uroz­ma­icona kuch­nia, mnó­stwo knaj­pek dla Eu­ro­pej­czy­ków stę­sk­nio­nych za nor­mal­nym śnia­da­niem, piękne plaże i za­pie­ra­jące dech w pier­siach za­chody słońca, świetne pa­miątki do ku­pie­nia na każ­dym rogu. O Bali można by z pew­no­ścią na­pi­sać książkę, ale pięć dni to za mało, żeby fa­chowo wy­po­wie­dzieć się w te­ma­cie”. Do­kład­nie tak na­pi­sa­łam o Bali na swoim blogu 26 stycz­nia 2017 roku, krótko po mo­jej pierw­szej wi­zy­cie na wy­spie. Dziś, pra­wie sześć lat póź­niej, po­wstaje ta książka. Wciąż nie mogę w to uwie­rzyć!

------------------------------------------------------------------------

Za­pra­szamy do za­kupu peł­nej wer­sji książki

------------------------------------------------------------------------