Baśnie czterech królestw - ebook

MIRAN I PRZEKLEŃSTWO KRUKA

Dawno temu istniała kraina, którą władali czterej przyjaciele. Żyli w zgodzie i mądrze rządzili państwem. Wszyscy miłowali łowy i bardzo dobrze posługiwali się mieczem i łukiem. Każdy z nich miał swoją barwę rodową. Pierwszy nosił się na zielono, drugi miał stroje w kolorze złota. Trzeci zawsze ubierał się w błękitne szaty, a strój czwartego lśnił srebrzyście. Nikt wtedy nie przypuszczał, że ta przyjaźń nie potrwa długo, a wspólny kraj bez wojen i biedy zamieni się w pole walki.

Rozdział pierwszy

Pewnego ranka przyjaciele wybrali się na łowy do wspaniałego boru, bogatego w zwierzynę i piękną roślinność. Nikt wówczas nie wiedział, że lasy są magiczne i trzeba szanować ich mieszkańców oraz siedziby. Przyjaciele, wesoło rozmawiając, jechali stępa ścieżką wśród szumiących dębów. Obok wił się wąski, rwący, srebrzysty potok. Gdy krainę zalewały ulewne deszcze, strumień zamieniał się w dziką rzekę, która niszczyła wszystko, co znalazło się na jej drodze. Wypływał ze źródła na najwyższej górze w całej puszczy. Szczyt ten nosił nazwę Śmidowa, ale wkrótce miał się stać polem walki i otrzymać nowe imię. Na górze rosła wspaniała grusza, rodząca owoce tak słodkie jak miód i delikatne jak różane płatki. Dominowała nad całą okolicą i widać ją było z daleka.

Owego poranka losy czterech przyjaciół potoczyły się tak źle, że doprowadziły do największej wojny w krainie dębowego boru.

Młodzi wodzowie dotarli do polany i tam postanowili zrobić postój. W pobliżu, na pniu drzewa wisiała mocna sznurowa drabinka, która prowadziła w górę do wygodnego siedziska. Tam usiedli we czwórkę i oczekiwali w ciszy, aż na polanie pojawi się zwierzyna. Długo czekali, ale na próżno.

Nagle po przeciwnej stronie polany zobaczyli piękne, dostojne ptaki o hebanowych, lśniących piórach. Nie zdawali sobie sprawy, że to królewska para kruków, władców wszystkich ptaków w puszczy. Nie wiedzieli też, że te ptaki łączą się w pary na całe życie. Czterej młodzieńcy patrzyli zachwyceni. Najmłodszy, Miran, szybko wyjął łuk.

Te lśniące, czarne pióra wspaniale ozdobią mój kapelusz… – pomyślał młody władca.

Naciągnął cięciwę łuku, przymierzył i wypuścił strzałę. Trafiła w pierś mniejszego ptaka. Była to królowa. Większy ptak wydał z siebie krzyk tak rozpaczliwy, że chłopcy struchleli ze zgrozy. Kruk przemówił ludzkim głosem:

– Niech przeklęty będzie ten, kto zabił moją królową! Niech jego ród nie zazna spokoju, a każda władczyni umiera w cierpieniu! Niech nienawiść zapanuje między wami!

Kruk odfrunął i potem nikt już nie spotkał tych ptaków w puszczy. Młodzieńcy, przerażeni, wrócili do grodu i w ciszy rozmyślali nad tym, co się stało. Najmłodszy, ubrany w srebrzystą tunikę, pierwszy raz w życiu bał się przyszłości. Do tej pory nie znał wojen ani sporów. Dziś jego ród został przeklęty.

Rozdział drugi

Minęło kilka lat i młodzieńcy nadal żyli w zgodzie i przyjaźni. Prawie zapomnieli o klątwie, która wisiała nad Miranem. Pech chciał, że wszyscy zakochali się w tej samej dziewczynie, Sannie.

Była to panna pogodna i cicha, a najbardziej lubiła spacery po puszczy. Ukochała sobie górę Śmidowę i często przesiadywała u stóp rosnącej tam gruszy. Śpiewała tak pięknie, że ptaki wtórowały jej w cudownych melodiach.

Srebrzysty wódz postanowił, że poślubi Sannę, choćby miał bić się o nią ze swoimi przyjaciółmi. Miran rozpętał wojnę, jakiej wcześniej i później nie było w historii. Czterej wodzowie, cztery armie i jedna kraina. To wróżyło najgorsze. Krwawe lata mijały, a dawni przyjaciele toczyli zażartą walkę. W końcu przewagę zdobył Miran. Zapanował w grodzie i okolicznych ziemiach. Przegonił swoich dawnych przyjaciół. Poślubił Sannę, a ona urodziła mu syna.

Trzej pokonani wodzowie wspięli się ze swoimi armiami na Śmidowę i tam postanowili wyruszyć w poszukiwaniu ziem, by założyć własne grody. Od tamtej pory Śmidowa nazywana była Górą Trzech Wędrowców.

Ci trzej mężczyźni dali początek trzem nowym krainom: Błękitnej, Złotej i Zielonej. Srebrzystą władał Miran, w którego rodzie przychodzili na świat tylko chłopcy. W kronikach pojawiły się Cztery Królestwa.

Rozdział trzeci

Król Argeus miał silny charakter. Na jego godle widniała srebrzysta barwa. Wywodził się on z przeklętej dynastii, a nad tym rodem wciąż wisiała klątwa kruka.

Młody król wziął za żonę śliczną Darię. Dziewczyna wiedziała, co jej grozi jako królowej w tym rodzie. Pokochała jednak Argeusa miłością czystą i mocną jak nurt strumieni w Srebrzystym Królestwie.

Kiedy małżonkowie oczekiwali na narodziny potomka, przekonani byli, że urodzi się kolejny chłopiec. Jednak los spłatał figla królewskiej parze. Daria urodziła dziewczynkę. Pierwszą królewnę od zarania dziejów dynastii! Potem na świat przyszła druga. Po kilku latach pojawiła się trzecia. Nazywały się Kora, Gaja i Anastazja. Argeus przeczuwał, że za jego panowania zły los może się odmienić.

Zapraszam Was na cudowną podróż i przygodę. Starsi i młodsi, dziewczynki i chłopcy! Witajcie w Baśniach Czterech Królestw!