MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Bawmy się w żołnierzy! - ebook
Bawmy się w żołnierzy! - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 168 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
I.
O czem myślała Rózia, sprzątając w małym saloniku eleganckiego pałacyku w N. niewiem, przypuszczam jednak, że myśl tej ulubienicy panny Heleny szybowała gdzieś daleko, dalej niż na meble i sprzęty, które co chwila wskutek nieostrożności potrącała, niecierpliwiąc się przytem i zżymając nad własną niezręcznością. Naturalnie i panna Helena nie wiedziała powodu, dla którego zawsze wielomówna Rózia, dziś wyjątkowem odznaczała się milczeniem; niewiedziała, ale też i nie troszczyła się o to, sama zajęta czytaniem jakiejś książki.
Doczytawszy rozdziału, wstała z kozetki, przeszła się w milczeniu po pokoju; przystanęła później przed lustrem, w którem odbiły się bogate jej kształty, ściśnięte lekkim szlafroczkiem, w pasie przepasanym niebieską wstążką i rysy delikatne, nieco zmęczone i śnieżna szyja i zgrabna ręka. Pozostała tak czas pewien przed zwierciadłem, później w bok się obróciwszy, zanuciła jakąś piosenkę i od niechcenia opierając się o poręcz krzesła, zapytała:
– Róziu, wiesz ty, co to jest romans?
– Romans?
– Tak, romans.
– Wiem, ale…
O czem myślała Rózia, sprzątając w małym saloniku eleganckiego pałacyku w N. niewiem, przypuszczam jednak, że myśl tej ulubienicy panny Heleny szybowała gdzieś daleko, dalej niż na meble i sprzęty, które co chwila wskutek nieostrożności potrącała, niecierpliwiąc się przytem i zżymając nad własną niezręcznością. Naturalnie i panna Helena nie wiedziała powodu, dla którego zawsze wielomówna Rózia, dziś wyjątkowem odznaczała się milczeniem; niewiedziała, ale też i nie troszczyła się o to, sama zajęta czytaniem jakiejś książki.
Doczytawszy rozdziału, wstała z kozetki, przeszła się w milczeniu po pokoju; przystanęła później przed lustrem, w którem odbiły się bogate jej kształty, ściśnięte lekkim szlafroczkiem, w pasie przepasanym niebieską wstążką i rysy delikatne, nieco zmęczone i śnieżna szyja i zgrabna ręka. Pozostała tak czas pewien przed zwierciadłem, później w bok się obróciwszy, zanuciła jakąś piosenkę i od niechcenia opierając się o poręcz krzesła, zapytała:
– Róziu, wiesz ty, co to jest romans?
– Romans?
– Tak, romans.
– Wiem, ale…
więcej..
