Betonowe podłogi przemysłowe. Wytyczne do projektowania z przykładami obliczeń - ebook

PODSTAWOWE OZNACZENIA

Duże litery łacińskie

_A_ – __ długość regału

_A_c __ – pole powierzchni przekroju poprzecznego elementu betonowego

_A_ct __ – pole przekroju strefy rozciąganej w chwili poprzedzającej zarysowanie

_A_p – pole powierzchni cięgien sprężających

_A_s __ – pole przekroju poprzecznego stali zbrojeniowej

_A_s,min – pole przekroju zbrojenia przeciwskurczowego

_A_v __ – pole przekroju ścinania dybla

_B_ – mniejszy wymiar płyty podłogi

_B_ – odstęp od nogi sąsiedniego regału – tył do tyłu

_CBR_ (_w_noś ) – wskaźnik nośności gruntu (_California Bearing Ratio_)

_C_ – głębokość regału

_C_Rd,c – współczynnik empiryczny stosowany przy sprawdzaniu płyty na przebicie

_D_ – średnica płyty sztywnej

_D_ – średnica śladu równoważnej powierzchni koła, średnica zastępcza powierzchni styku koła z powierzchnią płyty

_E_ – średnica przy określaniu modułu odkształcenia płytą sztywną

_E –_ rozstaw osi kół wózka od strony ładunku wózka widłowego

_E_₁_, E_₂ – moduły odkształcenia odpowiednio warstw podbudowy i podłoża gruntowego

_E_cm __ – moduł sprężystości (Younga) betonu

_E_cm(t) – moduł sprężystości betonu w czasie występowania maksymalnej temperatury

_E_cm(_t_s) – moduł sprężystości betonu w momencie rozpoczęcia zjawiska skurczu

_E_f __ – moduł sprężystości włókien stalowych

_E_g, _E_sc __ – równoważny moduł odkształcenia podłoża

_E_i __ – moduł odkształcenia _i_-tej warstwy podłoża

_E_iz __ – moduł sprężystości materiału termoizolacji

_E_o __ – moduł sprężystości podłoża przy wzmacnianiu geosyntetykami

_E_p – moduł sprężystości cięgien sprężających

_E_s __ – moduł sprężystości gruntów

_E_s __ – moduł sprężystości stali zbrojeniowej

_E_sr __ – średni moduł odkształcenia podłoża

_E_u __ – moduł odkształcenia podłoża przed wzmocnieniem

_E_v1 – pierwotny moduł odkształcenia

_E_v2 – wtórny moduł odkształcenia

_E_vd __ – moduł dynamiczny

_F –_ rozstaw osi kół wózka od strony napędu wózka widłowego

_F, F_j __ – siła obciążająca badaną próbkę

_F_cr – siła w zbrojeniu w momencie wystąpienia rysy

_F_s – siła w zbrojeniu od oddziaływań zewnętrznych

_G –_ odległość pomiędzy osią przednia i tylną wózka widłowego

_G_d __ – obliczeniowe obciążenie skupione od regałów

_H_ – ciepło hydratacji cementu

_H_ – siła pozioma

_H, H_₁_, H_₂ – odległość regału od wózka widłowego

_I_c __ – moment bezwładności przekroju betonowego

_I_C __ – wskaźnik konsystencji

_I_D __ – stopień zagęszczenia gruntu

_I_L __ – stopień plastyczności

_I_o __ – wskaźnik odkształcenia, będący stosunkiem modułu odkształcenia wtórnego _E_v2 do modułu odkształcenia pierwotnego _E_v1

_I_p __ – wskaźnik plastyczności

_I_s – wskaźnik zagęszczenia gruntu

_L_ – długość płyty pomiędzy szczelinami roboczymi lub dylatacyjnymi

_L_kryt – długość krytyczna płyty podłogi

_M_, _M_₀ – moment zginający

_M_d – maksymalny moment dodatni (dołem w płycie) w metodzie Westergaarda

_M_g – maksymalny moment ujemny (górą w płycie) w metodzie Westergaarda

_M_p – dodatni moment zginający – dolna powierzchnia płyty w metodach Meyerhofa i Losberga

_M_n – ujemny moment zginający – górna powierzchnia płyty w metodach Meyerhofa i Losberga

_N_ – liczba cykli obciążenia

_N_ – siła podłużna

_P_ – obciążenie koła pojazdu

_P_p __ – sumaryczna nośność płyty na przebicie

_Q_, _Q_F __ – punktowe obciążenie nawierzchni

_Q_b __ – pojemność cieplna betonu

_Q_d __ – obliczeniowe obciążenie skupione od kół pojazdów

_Q_k __ – charakterystyczne obciążenie skupione

_Q_l – obciążenie liniowe

_P_ – siła obciążająca dyble dylatacyjne

_P_c+s+r – wartość strat sprężających opóźnionych

_P_₀ – początkowa siła sprężająca

_P_burst,dowel _–_ nośność na zginanie prętowego dybla stalowego

_P_lin – nośność płyty pod działaniem obciążenia liniowego na jednostkę długości

_P_max,plate _–_ nośność na zginanie płytowego dybla stalowego

_P_sh,dowel _–_ nośność na ścinanie prętowego dybla stalowego

_P_sh,plate _–_ nośność na ścinanie płytowego dybla stalowego

Δ_P_el _–_ straty wywołane odkształceniami sprężystymi betonu

Δ_P_sl – straty sprężające spowodowane poślizgiem cięgien w zakotwieniu

Δ_P_μ(_x_) – straty sprężające spowodowane tarciem

_R_ – wypadkowa siła oddziaływania

_R_3,m __ – iloraz odporności na pękanie posadzki zbrojonej włóknami stalowymi, określany według normy japońskiej JSI-SF4

_R_e __ – iloraz odporności na pękanie, wskaźnik wytrzymałości równoważnej

_R_H – względna wilgotność powietrza

_T_H __ – temperatura równomiernego ochłodzenia

_T_₀ – temperatura równomiernego ogrzania

Δ_T_ – różnica temperatur

_U_ – wskaźnik uziarnienia

_V_Ed __ – przyłożona siła przebijająca

Δ_V_Ed __ – odpór gruntu działający w granicach rozważanego obwodu kontrolnego

_V_Ed,red __ – siła przebijająca zredukowana o odpór gruntu

_V_f __ – nośność na przebicie płyty zbrojonej włóknami stalowymi

_V_f __ – objętość włókien stalowych

_V_m __ – objętość betonu

_V_Rd __ – siła ścinająca

_V_Rd,max – maksymalna nośność na przebicie

_W_ – wskaźnik wytrzymałości przekroju na zginanie, _W_ = _h_²/ 6

_WP_ – wskaźnik piaskowy

Małe litery łacińskie

_a_ – odległość od skraju słupa do rozważanego przekroju kontrolnego przy sprawdzaniu płyty na przebicie

_a_ – promień kołowej powierzchni obciążającej, promień styku opony z nawierzchnią

_a_c __ – szerokość pasma rozdziału obciążenia przy sprawdzaniu płyty na przebicie

_a_p – wielkość poślizgu cięgien w zakotwieniach

_b_ – szerokość próbki do badań laboratoryjnych

_b_ – kohezja podłoża gruntowego

_b_₁ __ – współczynnik do obliczania nośności dybli płytowych na zginanie

_b, b_s __ – wymiary płyty podstawy regału lub gabaryty słupa przy sprawdzaniu płyty na przebicie

_c_ – otulina zbrojenia

_c_ – wielkość ciśnienia wewnętrznego (ciśnienia ładowania) w oponie

_c_ – współczynnik korekcyjny do wyznaczania modułu reakcji podłoża metodą Eisenmanna,

_c_ – zawartość cementu w metrze sześciennym betonu

_c_₁ __ – współczynnik do obliczania nośności dybli płytowych na zginanie

_c_, _c_s __ – wymiary płyty podstawy regału lub gabaryty słupa przy sprawdzaniu płyty na przebicie

_d_ – grubość warstwy izolacji

_d_ – średnia wysokość użyteczna przekroju przy sprawdzaniu płyty na przebicie

_d, d_d __ – średnica lub szerokość dybla

_d_f __ – średnica włókna

_d_s __ – graniczna średnica zbrojenia

_d_₁, _d_₂ __ – poprzeczne wymiary badanej próbki

_e –_ odległość przyłożenia obciążenia od lica betonu w połączeniu dyblowanym

_f_cd __ – obliczeniowa wytrzymałość betonu na ściskanie

_f_ck __ – charakterystyczna wytrzymałość betonu na ściskanie

_f_cm __ – średnia wytrzymałość betonu na ściskanie

_f_cm,fl __ – charakterystyczna wytrzymałość betonu na rozciąganie przy zginaniu

_f_ctm __ – wytrzymałość betonu na rozciąganie

_f_ctm(t) __ – wytrzymałość betonu na rozciąganie w zależności od wieku

_f_ct __ – wytrzymałość betonu na rozciąganie

_f_ct,eff – średnia wytrzymałość betonu na rozciąganie w chwili spodziewanego zarysowania

_f_ctd,fl __ – obliczeniowa wytrzymałość betonu na rozciąganie przy zginaniu

_f_ct,sp __ – wytrzymałość na rozciąganie przy rozłupywaniu

_f_ctk0,05 – 5% kwantyl wytrzymałości charakterystycznej na rozciąganie

_f_ctk0,05 – 95% kwantyl wytrzymałości charakterystycznej na rozciąganie

_f_cv,d __ – obliczeniowa wytrzymałość betonu przy sile poprzecznej i ścinaniu

_f_eq _–_ równoważna wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu fibrobetonu

_f_g __ – deformacja płyty betonowej wywołana ciężarem własnym płyty

_f_R,j __ – resztkowa wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu fibrobetonu

_f_R1 __ – resztkowa wytrzymałość na rozciąganie przy CMOD1 = 0,5 mm

_f_R4 __ – resztkowa wytrzymałość na rozciąganie przy CMOD4 = 3,5 mm

_f_s __ – deformacja płyty betonowej wywołana skurczem nierównomiernym

_f_u __ – graniczna wytrzymałość na rozciąganie fibrobetonu

_f_yd __ – granica plastyczności stali zbrojeniowej

_g –_ ciężar płyty betonowej

_h_ – grubość (wysokość) płyty nośnej

_h_ – wysokość próbki do badań laboratoryjnych

_h_i __ – grubość _i_-tej warstwy podłoża

_h_₀ __ – miarodajny wymiar przekroju elementu

_k_ – moduł reakcji podłoża, moduł podatności gruntu

_k_ – współczynnik skali

_k_ – współczynnik uwzględniający pofalowanie trasy osłonek cięgien sprężających

_k_ – współczynnik uwzględniający wpływ nierównomiernych naprężeń samorównoważących się w ustroju; dla naprężeń wywołanych odkształceniem wymuszonym przyczynami wewnętrznymi

_k_₃ – współczynnik do wyznaczania naprężeń w dyblu stalowym

_k_c __ – współczynnik uwzględniający rozkład naprężeń w przekroju w chwili poprzedzającej zarysowanie

_k_h __ – współczynnik zależy od miarodajnego wymiaru _h_₀ przy obliczaniu skurczu betonu

_k_iz __ – współczynnik podatności warstwy izolacji termicznej

_l_ – rozstaw podpór próbki do badań laboratoryjnych

_l_ – promień sztywności płyty podłogi

_l_ – długość naciąganego cięgna sprężającego

_l_ – długość zakotwienia zbrojenia

Δ _l_ – zmiana długości płyty betonowej

max_T_H – maksymalna wartość wzrostu temperatury wskutek hydratacji cementu

maxσR __ – maksymalne naprężenia podłużne

maxσt __ – maksymalne obciążenia spowodowane tarciem

_m_d __ – moment zginający

_m_kx_, m_ky – moment zginający od oddziaływań zewnętrznych na krawędzi płyty w kierunku _x_ oraz _y_

_m_mx_, m_my – moment zginający od oddziaływań zewnętrznych w środku płyty w kierunku _x_ oraz _y_

_m_rx_, m_ry – moment zginający od oddziaływań zewnętrznych w rogu płyty w kierunku _x_ oraz _y_

_m_w _,_ – momenty powstałe wskutek zmian temperatury

_n_ – liczba warstw podłoża

_n_ – liczba cykli obciążenia

_p_ – ciśnienie powietrza w oponie

_p_ – docisk przekazywany na płytę betonową od nóg regałów

_p_ – naprężenia kontaktowe pomiędzy kołem a płytą betonową

_p_ – obciążenie jednostkowe

_p_b – szerokość płyty dyblującej

_p_y – obliczeniowa granica plastyczności dla płyty stalowej dyblującej dylatację

Δ _p_ – różnica nacisków

pH – wskaźnik kwasowości

_q, q_u_, q_sw – obciążenie powierzchniowe

_q_d __ – obliczeniowe obciążenie równomiernie rozłożone

_q_k __ – charakterystyczne obciążenie równomiernie rozłożone

_r_₀ – promień kołowej linii plastyczności na górnej powierzchni płyty

_r_k – promień zarysowania na krawędzi płyty

_s_ – współczynnik do określania wytrzymałości betonu w zależności od jego wieku

Δ _s_ – przyrost (różnica) osiadań

Δ _s_ – szerokość szczeliny przeciwskurczowej

_t_ – wiek betonu, czas

_t_b – grubość płyty dyblującej

_t_s __ – wiek betonu na początku skurczu (w dniach) na początku wysychania (albo pęcznienia)

_u_ – obwód części przekroju wystawionej na wysychanie przy obliczaniu skurczu betonu

_u –_ obwód części przekroju wystawionej na wysychanie

_υ_ – prędkość jazdy

_w_ – współczynnik efektywności połączenia płyt posadzki

w/c – stosunek (wskaźnik) ilości wody do cementu w betonie

_w_k, _w_lim – szerokość rys

_w_noś (_CBR_) – wskaźnik nośności gruntu

_w_opt – wilgotność optymalna

_w_P __ – granica plastyczności

_x, y, z_ – odległości obciążeń skupionych

_z_ – głębokość oddziaływania

_z_ – grubość warstwy podbudowy

_z_ – ugięcie podłoża

_z_ – zawartość cementu w metrze sześciennym betonu

_z_i – głębokość _i_-tej warstwy gruntu

Litery greckie

α – współczynnik do obliczania nośności dybli na zginanie

αct __ – współczynnik uwzględniający długotrwałość obciążenia

αds1, αds2 – współczynniki zależne od rodzaju cementu przy obliczaniu skurczu betonu

α __ t __ – współczynnik rozszerzalności termicznej betonu

βas(_t_ ) – współczynnik do obliczania skurczu autogenicznego

βcc(_t_ ) – współczynnik zależny od wieku betonu

βcE(_t_ ) – współczynnik przeliczeniowy do określenia modułu sprężystości betonu w czasie występowania maksymalnej temperatury

β Ct – współczynnik zmniejszający wytrzymałość na rozciąganie betonu

βds(_t_ , _t_s ) – funkcja określająca przyrost skurczu w czasie przy obliczaniu skurczu betonu

β RH – współczynnik zależny od wilgotności powietrza

βTb __ – współczynnik uwzględniający rozkład temperatur w zależności od grubości elementów

βs,w __ , __ βs,p __ – współczynniki do określania koniecznego zbrojenia w celu ograniczenia zarysowania wynikającego ze wczesnych oddziaływań wymuszających

γ __ – stała, którą można oszacować na podstawie ciśnienia gruntu

γ f __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa

γ fQ __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla obciążeń zewnętrznych

γ fT __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla obciążeń temperaturą

γ fS __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla obciążeń skurczem

γ T __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla obciążeń termiczno-skurczowych

γ D, __ γ fD __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla obciążeń dynamicznych

γ fH __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla ciepła hydratacji

γ f\ R __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla tarcia

γ Q __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla obciążeń zmiennych

γ G __ – częściowy współczynnik bezpieczeństwa dla obciążeń stałych

γ b __ – ciężar objętościowy betonu

γ c __ – częściowy materiałowy współczynnik dla betonu

γ s __ – częściowy materiałowy współczynnik dla stali

ε – współczynnik skurczu hydraulicznego betonu

ε – sumaryczne odkształcenia płyty nośnej podłogi

εca __ – odkształcenie spowodowane skurczem autogenicznym

εcd __ – odkształcenie spowodowane wysychaniem betonu

Δ εcd __ – suma skurczu końcowego na powierzchni górnej εsd,g __ i dolnej εsd,d __ płyty

εcd,0 – nominalne wartości swobodnego skurczu

εcm,max – odkształcenia będące wynikiem działania obciążeń zewnętrznych

εcs __ – odkształcenie wywołane skurczem betonu

Δ εcs __ – gradient zmiany wartości skurczu na wysokości płyty

εcsd,∞ – końcowa wartość odkształcenia skurczowego na skutek wysychania

εct, fl,k __ – odkształcenie betonu przy rozciąganiu przy zginaniu dla elementów o wysokości poniżej 30 cm

εct, fl,max – maksymalne odkształcenia betonu wskutek oddziaływań od obciążeń grawitacyjnych

εctk __ – odkształcenie betonu przy rozciąganiu osiowym

εct,H,k __ – odkształcenia powstałe w wyniku reakcji związanych z powstawaniem ciepła hydratacji

εct,H,max __ – odkształcenia powstałe w wyniku procesów zachodzących podczas twardnienia betonu

εct,max – odkształcenia płyty wywołane tarciem

ε w ‒ odkształcenia niezakłócone

ε ′w _–_ odkształcenia zwiększone

ε ″w _–_ odkształcenia zredukowane

ζ d __ – gęstość objętościowa szkieletu gruntowego gruntu sztucznie zagęszczonego (nasypu)

ζ ds. __ – maksymalna gęstość objętościowa szkieletu gruntowego

η – współczynnik nośności grupy dybli

_Θ_ – suma kątów zakrzywienia trasy cięgna na odcinku od punktu przyłożenia prasy naciągowej do rozpatrywanego przekroju

κ Q – współczynnik korekcyjny do obliczania współczynnika efektywności połączenia płyt posadzki

κ cH – współczynnik zmniejszający dla betonów specjalnych

λ – smukłość włókien stalowych

λ – współczynnik do wyznaczania nośności i naprężeń od obciążeń liniowych i powierzchniowych

μ – współczynnik tarcia płyty po podłożu gruntowym (podbudowie)

μ _–_ współczynnik tarcia pomiędzy cięgnem sprężającym a osłonką kanału kablowego

μ ₀ – procent zbrojenia betonu.

ν – współczynnik Poissona betonu

ν Ed __ – średnie naprężenie styczne w przekroju kontrolnym przy sprawdzaniu płyty na przebicie

ν Rd __ – naprężenie graniczne w przekroju kontrolnym przy sprawdzaniu płyty na przebicie

νRd,c,min – naprężenie w przekroju kontrolnym przy sprawdzaniu płyty na przebicie

ρ ₀ – wielkość ciśnienia gruntu oszacowana na podstawie teorii sprężystości

σct __ – naprężenia wywołane utwierdzeniem płyty

σct(t ) __ – naprężenia rozciągające w zależności od wieku betonu

σct,cs,cu __ – naprężenia wywołane różnicą skurczu pomiędzy spodem a wierzchem płyty

σD __ – naprężenia ściskające

σg __ – naprężenia w gruncie pod płytą posadzki

σi __ – naprężenia w określonym obszarze płyty nawierzchni, gdzie _i_ oznacza odpowiednio środek, krawędź lub naroże płyty

σk – naprężenia na krawędzi płyty betonowej w metodzie Westergaarda

σkx, σky __ – naprężenia na krawędzi płyty w kierunku X i odpowiednio Y

σmx, σmy __ – naprężenia w środku płyty w kierunku X i odpowiednio Y

σr – naprężenia w narożu płyty betonowej w metodzie Westergaarda

σrx, σry __ – naprężenia w rogu płyty w kierunku X i odpowiednio Y

σN __ – naprężenia ściskające wywołane siłą podłużną

σR1, __ σR4 __ – naprężenie do obliczania nośności w metodzie linii załomów płyty zbrojonej włóknami i stalą zbrojeniową

σśr __ – naprężenia w środku płyty betonowej w metodzie Westergaarda

σt – naprężenia od gradientu temperatury

σZ – naprężenia rozciągające

φ – współczynnik relaksacji

ψ __ – współczynnik redukujący naprężenia, uwzględniający relaksację i pełzanie1
WSTĘP

Projektowanie podłóg przemysłowych zawsze było traktowane po macoszemu przy analizie elementów konstrukcyjnych obiektów przemysłowych. Nie są rzadkością dokumentacje projektowe, gdzie podłogom przemysłowym poświęcone jest zaledwie kilka zdań w opisie technicznym. Projektanci bardzo często cedują ten obowiązek na kolejne stadia opracowań lub wręcz na firmy wykonujące podłogi i posadzki. Jedną z przyczyn takiego podejścia jest brak jednoznacznych i jednolitych przepisów wymiarowania tego elementu budynku. Tymczasem odnośnie do innych części konstrukcyjnych stworzono, wielokrotnie pieczołowicie aktualizowane, normy i wytyczne projektowania, dbając o to, aby były one powszechnie stosowane przynajmniej na obszarze całego kontynentu lub zasadniczej jego części. Dowodem są na przykład normy Eurokod w Europie lub normy ACI w Ameryce Północnej.

Niestety, wytyczne do analizy podłóg przemysłowych, o ile istnieją, odnoszą się co najwyżej do jednego kraju, a bywa, co jest w wielu państwach regułą, że takich zasad brak. Powodem jest również traktowanie po macoszemu tego elementu budynku podczas procesu kształcenia i dość powszechny pogląd, że uszkodzenie podłogi przemysłowej nie stwarza bezpośredniego ryzyka uszkodzenia konstrukcji obiektu. Tymczasem, jak wykazują liczne przykłady i na co zwracają uwagę eksperci, podłogi przemysłowe są jedną z najczęściej ulegających awarii części budowli.

Jakość podłóg zasadniczo wpływa na przebieg produkcji, transport, walory estetyczne. Prawidłowo zaprojektowana i wykonana oraz właściwie eksploatowana podłoga przemysłowa jest zawsze wizytówką zakładu, a naprawa jest zawsze kosztowna. Naprawy tych elementów stanowią nawet przeszło 70% ogółu remontów. Są one zadaniem trudnym i skomplikowanym z powodów organizacyjnych, technicznych oraz technologicznych. Wszelkie uszkodzenia posadzek w funkcjonujących obiektach zmuszają do ponoszenia bardzo dużych kosztów związanych nie tylko z naprawą wadliwej nawierzchni, ale często wymagają częściowego, okresowego wyłączania pewnych obszarów, co prowadzi do powstawania przestojów w produkcji.

Typowa konstrukcja podłogi przemysłowej składa się następujących zasadniczych współpracujących warstw (rys. 1.1): podłoża gruntowego, podbudowy, warstwy poślizgowej (i ewentualnie rozdzielającej), płyty betonowej (ewentualnie żelbetowej lub zbrojonej włóknami stalowymi), odpowiednio przygotowanej i ukształtowanej warstwy wierzchniej, zwanej posadzką.

Rys. 1.1. Przekrój przez typową podłogę przemysłową

W zależności od lokalnych uwarunkowań występują czasami warstwy pośrednie, na przykład w nawierzchniach narażonych na przemarzanie stosuje się warstwy mrozoodporne, w chłodniach lub mroźniach stosuje się dodatkowe warstwy izolacji termicznej.

W procesie projektowania bardzo istotna jest ścisła współpraca pomiędzy wszystkimi uczestnikami procesu budowlanego: projektantem, inwestorem, wykonawcą, geotechnikiem, dostawcami zbrojenia, betonu i użytkownikiem, mająca na celu przeprowadzenie oceny oraz dobór systemu pod konkretne potrzeby (rys. 1.2). Kluczowe znaczenie ma włączenie do procesu jak największej liczby stron uczestniczących w przedsięwzięciu. Brak lub niepełna analiza, błędy projektowe, wadliwe wykonawstwo, zły nadzór prowadzą do powstawania uszkodzeń i usterek. Aby ostateczny

Rys. 1.2. Strony zaangażowane w powstawaniu nowej podłogi przemysłowej

koszt wykonania nie był dla nikogo zaskoczeniem, a dobór powłoki nie okazał się chybiony, niezbędna jest również ścisła współpraca projektantów z technologami i dostawcami materiałów na warstwy posadzki. Współpraca z wykonawcą i dostawcami materiałów pozwala nie tylko na urealnienie kosztów, ale także na przyjęcie systemu możliwego technicznie do realizacji. Bieżące informowanie inwestora o różnych wariantach wykonania nawierzchni pozwala na osiągnięcie kompromisu pomiędzy granicznymi wymogami użytkowymi a ceną przyszłej nawierzchni .

W pierwszej kolejności należy ustalić rodzaj oraz wielkość oddziaływań, mając na uwadze zarówno etap realizacji, jak i użytkowania, przy uwzględnieniu trwałości konstrukcji. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na wpływ sił skupionych, które najczęściej decydują o nośności przy wymiarowaniu. Aktualnie obowiązujące zasady projektowania opierają się na metodzie częściowych współczynników obliczeniowych. Istotny jest dobór bezpiecznych, ale rozsądnych wartości tych wskaźników.

Podłoga przemysłowa to system oparty na odpowiednio przygotowanym podłożu gruntowym, które musi się charakteryzować właściwą nośnością i odkształcalnością. Ważnym i nieuniknionym elementem każdej podłogi są dylatacje. Ich właściwy dobór musi być podstawą poprawnego projektu.

Wymiarowanie płyty nośnej podłogi można przeprowadzać w stanie liniowo-sprężystym ‒ beton niezarysowany, lub stanie granicznym ‒ po zarysowaniu. W dostępnej literaturze dotyczącej podłóg przemysłowych trudno jest znaleźć opracowania zawierające przykłady obliczeniowe. Dlatego w niniejszej książce, próbując nadrobić ten brak, oprócz przykładów wyjaśniających poszczególne zagadnienia teoretyczne, zaprezentowano pięć całościowych sposobów wymiarowania dla różnych typów podłóg i rodzajów obciążeń.