MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
nowość
Bez pokory. Historie kobiet skrzywdzonych - ebook
Bez pokory. Historie kobiet skrzywdzonych - ebook
Zazwyczaj pierwszy cios nie pada prosto w twarz. Zaczyna się od drobnych uwag, które gaszą pewność siebie, subtelnych manipulacji wzbudzających poczucie winy i narastających przy każdej rozmowie upokorzeń.
Przemoc odbiera bezpieczeństwo i godność, prowadząc na samo dno.
Autentyczne historie czterech kobiet, które postanowiły postawić na siebie. Po wielu latach zmagań w nieudanych małżeństwach, mimo głębokich traum, odnalazły siłę, aby odzyskać kontrolę nad własnym życiem. Dziś, odważniejsze niż kiedykolwiek, opowiadają o swojej drodze od strachu do wolności, aby dodać otuchy tym, które czują się uwięzione, uczulić na ignorowane sygnały i przedstawić społeczeństwu swoją perspektywę. Bo każda z nas ma prawo stworzyć nowy początek.
Iwona Kępińska – specjalistka terapii pedagogicznej, oligofrenopedagog, logopeda, trener oddechu, studentka psychologii i pracownik socjalny. Zarządza przedszkolem w Głogowie, koordynując i prowadząc działania wspierające dzieci z orzeczeniami o niepełnosprawności. Prowadzenie w przeszłości „Niebieskich Kart” oraz możliwość wysłuchania historii kobiet skrzywdzonych przyczyniły się do wyznaczenia celu zawodowego, jak i prywatnego, jakim jest zapewnienie wsparcia po traumatycznych przeżyciach związanych z szeroko pojmowaną przemocą.
Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie z dyrektywą EAA.
| Kategoria: | Biografie |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-68466-04-1 |
| Rozmiar pliku: | 519 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wielkie podziękowania dla bohaterek niniejszej publikacji. Odwaga opowiedzenia historii głęboko ukrywanych w Waszych sercach jest niewątpliwie godna podziwu i naśladowania. Nigdy nie pozwólcie sobie wmówić, że jesteście nic niewartymi kobietami, żonami czy matkami, albowiem Wasza postawa świadczy o sile, zasobach i wielkim sercu.
Dziękuję mojej wielkiej miłości, która podała mi rękę w sytuacji rozpadu, nie zważając na moje pochodzenie, stan majątku oraz mnogość problemów, z jakimi musiałam się zmierzyć.
Dziękuję mojej Córce, która zawsze mi kibicuje i była światełkiem w ciemnościach, które mnie pochłaniały.
Dziękuję Siostrom oraz Mamie, a także innym Kobietom o wielkim sercu za ciągłą motywację do działania i dobre słowa, które są jak plastry na rany skrzywdzonego serca.
Dziękuję Aleksandrze Rudkiewicz za piękne zdjęcia na okładkę książki. Zawsze mogę na Ciebie liczyć.
Iwona KępińskaDROGI CZYTELNIKU,
_Bez pokory. Historie kobiet skrzywdzonych_ to książka o czterech kobietach, najzupełniej zwyczajnych… Takich, które można spotkać w metrze, pociągu czy autobusie. Które niewiele różnią się wyglądem od innych, ale mają w oczach coś niezwykłego, przerażającego i smutnego zarazem. Każda zmarszczka rysująca się na twarzy czy siwy włos na głowie to ślad po doświadczeniu krzywdy i długotrwałego stresu spowodowanego tkwieniem w machinie nieudanego związku małżeńskiego. W machinie, z której nie sposób się wydostać bez ran na sercu i duszy. Rany te są nie do uleczenia, a blizny nigdy nie płowieją, otwierając się wciąż na nowo. Ból zranionego serca przeszywa całe ciało i rozchodzi się jak trucizna, obejmując nie tylko każdą kończynę czy narząd, ale też wiarę i nadzieję płonące w każdej kobiecie. Ból ten pozostawia zgliszcza, których nie sposób odbudować. Ten rodzaj cierpienia sprawia, że cząstka naszej kobiecości umiera i zostaje zastąpiona pustką.
Kobieta już zawsze będzie pamiętać ten ból po zranionym sercu i duszy, który zakorzeniwszy się w umyśle, będzie wpływać, w mniejszym lub większym stopniu, na podejmowane przez nią życiowe decyzje. Każda zraniona kobieta jest inna, każda radzi sobie ze złamanym sercem w sposób odmienny. Część byłych żon już nigdy nie wstępuje w kolejny związek, stroni od mężczyzn, skupiając się na dzieciach i trudnościach dnia codziennego, inne z kolei – desperacko wchodzą w kolejne relacje, aby załagodzić ból po porażce małżeńskiej. Istnieje też grono kobiet uczęszczających na psychoterapię lub w drugą stronę – sięgających po alkohol lub inne używki. Wszystko zależy od rozmiaru pozostawionych przez „męża” zgliszczy i od zasobów, jakie kobieta posiada: od rodziny, która ją wspiera, oraz od małych cudów, które na nią czekają.
Historie przedstawione w niniejszej książce są wydarzeniami autentycznymi, opowiedzianymi przez kobiety, żony i matki. Ta publikacja skierowana jest do szerokiego grona kobiet, tych młodych i tych starszych, tych po przejściach i tych szczęśliwych, do panienek, rozwódek, jak i wdów. To pewnego rodzaju baza wiedzy na temat krzywd, jakich doświadczyły zranione kobiety – opowiedzianych przez nie same i ukazanych z ich perspektywy.
Opisane historie nie powinny podlegać ocenie i krytyce, dlatego już teraz, Drogi Czytelniku, otwórz swoje serce i umysł, aby chociaż w niewielkim stopniu doświadczyć emocji odczuwanych przez te skrzywdzone kobiety. Jeżeli masz inny cel – odłóż tę książkę i żyj swoim życiem.
Niniejsza publikacja nie ma charakteru naukowego, dlatego autorka celowo pominęła próby analizy psychologicznej bohaterek.
Autorka chciałaby podziękować bohaterkom za każde wypowiedziane przez nie słowa, albowiem sama doświadczona krzywdą, rozumie, z jakimi pokładami emocji każda z nich mierzy się na co dzień.
Będąc odbiorczynią opowiedzianych historii i zarazem jedną ze skrzywdzonych kobiet, autorka wyraźnie dostrzega szaleństwo dzisiejszego świata społecznego. Świata pozbawionego zrozumienia, empatii i życzliwości wobec porzuconych żon i matek. Świata, który w sposób bezrefleksyjny dokonuje oceny zachowania takich kobiet, nie wysłuchawszy historii, ukazanych z ich perspektywy.
Osobiste doświadczenie przez autorkę krytyki i niesłusznej oceny ze strony społeczności lokalnej w kwestii porzucenia jej przez męża na rzecz kochanki stało się impulsem do napisania niniejszej książki, za co w dniu dzisiejszym może tylko podziękować.O AUTORCE
IWONA KĘPIŃSKA – specjalistka terapii pedagogicznej, oligofrenopedagog, logopeda, trener oddechu, studentka psychologii i pracownik socjalny. Zarządza przedszkolem w Głogowie, koordynując i prowadząc działania wspierające dzieci z orzeczeniami o niepełnosprawności. Prowadzenie w przeszłości „Niebieskich Kart” oraz możliwość wysłuchania historii kobiet skrzywdzonych przyczyniły się do wyznaczenia celu zawodowego, jak i prywatnego, jakim jest zapewnienie wsparcia po traumatycznych przeżyciach związanych z szeroko pojmowaną przemocą.
