Białoszewski temporalny (czerwiec 1975 – czerwiec 1976) - ebook

Książka dotyczy jednego roku z życia Mirona Białoszewskiego: od czerwca 1975 do czerwca 1976. Okres ten wyznaczają daty pierwszej i ostatniej notatki Chamowa, pisanego po przeprowadzce poety na Lizbońską. Białoszewski podejmuje wówczas szereg praktyk przestrzennych oraz obfitych, relacyjnych, multi- i intermedialnych działań twórczych – chodzi, zbiera „zielska”, urządza seanse magnetofonowe, układa bukiety. W tym „małym czasie” na niewielkim obszarze powstaje wiele utworów w wersjach pisanych i dźwiękowych równocześnie, nasila się pęd twórczy poety.

Przyjrzenie się źródłom literackim, dziennikom i archiwaliom z tego okresu pozwala prześledzić rolę samego procesu twórczego dla Białoszewskiego, pokazać bliskość jego utworów literackich i sztuki konceptualnej, a także odtworzyć jego koncepcję literatury jako „ciągu pisania”, który dopiero wtórnie jest rozrywany na poszczególne jednostkowe dzieła. Kluczowe okazują się tu pytania o koncepcję, konceptualizację i rolę czasu w projekcie egzystencjalno-artystycznym poety – czasu tworzenia, czasu pisania i czasu doświadczenia.

Białoszewski „lizboński”. Wstęp

I. Temporalność miasta

I.1. Sztuka badania

I.2. Sztuka chodzenia

I.3. Sztuka zanikania

I.4. Sztuka krążenia

II. Temporalność tekstu

II.1. Intensyfikacje

II.2. Wibracje

II.3. Retrospekcja

II.4. Proliferacje

II.5. Rejestracje

III. Temporalność Białoszewskiego

III.1. Dwie autobiografie Białoszewskiego?

III.2. Trzecia autobiografia

III.3. Trzecia autobiografia?

III.4. Inne (auto)biografie

Białoszewski konceptualny. Zakończenie

Nota bibliograficzna

Spis ilustracji

Bibliografia

Przypisy