Bioetyka. Tom 2. Pacjent w systemie opieki zdrowotnej - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2009
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Bioetyka. Tom 2. Pacjent w systemie opieki zdrowotnej - ebook
Nowoczesny, przystosowany do polskiej specyfiki wykład o bioetyce!
Autor definiuje bioetykę jako etykę systemów opieki zdrowotnej w społeczeństwach demokratycznych. Przywołuje zarówno klasyczne przykłady dające początek bioetyce, jak i kazusy z rodzimej praktyki medycznej, co sprawia, że praca - nic nie tracąc z walorów podręcznika dla studentów medycyny, biologii, filozofii i prawa - staje się także ciekawą lekturą dla lekarzy, biologów, filozofów i prawników oraz szerokiego grona czytelników zainteresowanych moralną stroną uprawiania medycyny. Po raz pierwszy w polskiej literaturze przedmiotu uwzględniono w tak szerokim zakresie kulturalne, społeczne, prawne i ekonomiczne realia Polski, które wpływają na kształt polityki zdrowotnej naszego kraju.
Tom 2 przedstawia:
moralne aspekty rozdzielnictwa świadczeń zdrowotnych;
etyczne wymogi i prawne regulacje badań naukowych w medycynie;
moralną stronę transplantologii;
etyczno-prawne zagadnienia błędów medycznych.
O bogactwie tematycznym książki Kazimierza Szewczyka i jej szczególnej wartości dla polskiego czytelnika stanowi i to, w jaki sposób autor łączy w niej perspektywę globalną z optyką lokalną, z jednej strony obszernie przedstawiając bioetyczne spory toczące się w świecie, a z drugiej strony opisując równie dokładnie i szczegółowo ich reperkusje w naszych rodzimych realiach.
(Prof. Włodzimierz Galewicz, Prezes Polskiego Towarzystwa Bioetycznego)
| Kategoria: | Filozofia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-01-17551-1 |
| Rozmiar pliku: | 806 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
A. Cele dydaktyczne
Dotyczące wiedzy
Po przestudiowaniu tego rozdziału czytelnik powinien:
1) znać definicję racjonowania i umieć scharakteryzować formy i poziomy racjonowania oraz podstawowe zasady rozdzielnictwa,
2) znać treść najważniejszych raportów podejmujących problematykę racjonowania opieki zdrowotnej.
Dotyczące umiejętności
Czytelnik powinien umieć:
1) identyfikować dylematy moralne wiążące się z racjonowaniem opieki zdrowotnej,
2) odróżniać racjonowanie ekonomiczne od nieekonomicznego,
3) formułować racje przemawiające za różnymi formami i kryteriami rozdzielnictwa usług zdrowotnych.C. Część analityczna
1. Etyczny aspekt kolejek do świadczeń zdrowotnych
Jednym z wyróżników opieki zdrowotnej jest przewaga popytu na świadczenia nad ich podażą. Podaż najczęściej ograniczana jest niewystarczającymi środkami finansowymi. Deficyt mogą pogłębiać także braki personelu, jego niedostateczne wyszkolenie, nieumiejętne zarządzanie opieką, niewystarczająca informacja o potrzebach zdrowotnych oraz niewłaściwie prowadzona oświata zdrowotna.
Często stosowanym sposobem zarządzania dystrybucją procedur deficytowych są kolejki oczekujących pacjentów, nazywane też listami. Używa się go do racjonowania opieki finansowanej ze środków publicznych. W wolnorynkowej organizacji służby zdrowia kolejek praktycznie nie ma. Ich rolę spełnia rozdzielnictwo cenowe limitujące, np. w USA, dostęp do świadczeń według zasobności portfela i wysokości prywatnych ubezpieczeń.
O listach oczekujących mówi się w Raporcie Dunninga. Mają one stanowić narzędzie pomocne w osiąganiu celów opieki założonych w dokumencie, przede wszystkim społecznie zorientowanej solidarności i sprawiedliwości. Również autorzy Strategii zmian w systemie opieki zdrowotnej opowiadają się za wprowadzeniem list oczekujących:
Cytat I.1. „O ile fakt istnienia kolejek należy uznać za nieuchronny, to ich organizacja i nadanie im postaci, która nie musi być traktowana jako permanentne upokorzenie pacjentów, leży w granicach ludzkich możliwości. Przede wszystkim konieczne jest przezwyciężenie utrwalonego – a często uzasadnionego – stereotypu, że kolejka nie jest narzędziem wyrządzania przykrości pacjentom ani narzędziem unikania pracy przez personel, ale sensownie stosowaną metodą kontroli strumienia korzystania z deficytowych świadczeń. Wyznaczany czas oczekiwania na planowane świadczenie nie może przekraczać niezbędnego minimum i czas wyznaczony musi być bezwzględnie przestrzegany, a przypadki przekraczania czasów normatywnych muszą prowadzić do łatwego uzyskiwania rekompensaty”.
Członkowie zespołu opracowującego Strategię uznają nieuchronność istnienia list oczekujących. Według nich są one metodą kontroli korzystania z deficytowych świadczeń, a nie narzędziem upokarzania pacjentów lub swoistą „spychotechniką” stosowaną przez biały personel. Wprowadzenie kolejek ułatwi zatem budowanie przez planistów etycznych fundamentów stabilnego i przyjaznego dla pacjentów systemu opieki zdrowotnej. Aby kolejki mogły spełnić wyznaczone im przez zespół funkcje, czas oczekiwania nie może przekroczyć niezbędnego minimum. Nieco niejasny jest postulat rekompensaty: czy będzie nim przyjęcie do innego szpitala, czy nawet – jak w np. Kanadzie – wysłanie na leczenie do innego kraju?
Rekomendacja dotycząca kolejek wzbudziła ostrą krytykę Krzysztofa Bukiela przewodniczącego Zarządu Krajowego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy:
Cytat I.2. „Domyślam się, że ustalenie ‘maksymalnego czasu oczekiwania’ wzięło się u ekspertów z zespołu ministra z obserwacji życia. Tylko 3 przyczyny mogą to spowodować:
• część pacjentów umiera przedwcześnie w kolejce, nie doczekawszy się leczenia,
• część pacjentów rezygnuje z leczenia za publiczne pieniądze i leczy się prywatnie ‘poza systemem’,
• część pacjentów płaci nielegalnie za ‘ominięcie kolejki’ i otrzymuje świadczenie w ramach ‘wolnych mocy przerobowych’ .
Jeżeli na tej podstawie przedstawili swoją propozycję ustanowienia ‘maksymalnego czasu oczekiwania’, to znaczy, że oficjalnie akceptują:
• eliminację części pacjentów z możliwości leczenia i skazywanie ich na śmierć,
• pozbawianie niektórych grup osób praw do refundowanego leczenia, mimo opłacania przez nich składek,
• istnienie korupcji w ochronie zdrowia.
Deklaracje zatem, że proponowany przez nich system będzie przyjazny dla pacjenta, uczciwy (o równym dostępie do leczenia) i racjonalny, są bezwartościowe”.
W krytycznej wypowiedzi autora zalecenie zespołu dotyczące kolejek stanowi pozorne rozwiązanie problemu niedoboru usług konserwujące zastany stan rzeczy. Tym samym jest ono zakamuflowaną strategią nastawioną na przeczekanie. Tymczasem redaktorzy dokumentu sądzą, że prawidłowe administrowanie kolejkami zmniejszy średni czas oczekiwania na świadczenia. Zdaniem członków zespołu kierowanego przez C. Włodarczyka, ustalanie list oczekujących nie jest bierną strategią racjonowania obliczoną na przeczekanie problemu, lecz metodą aktywnego zarządzania dostępnymi zasobami w warunkach mniej, a w Polsce – bardziej w porównaniu z innymi krajami Zachodu – ograniczonego niedoboru środków finansowych.
Przypomnę, że kolejki są realizacją kryterium loterii moralnie sankcjonowanym zasadą sprawiedliwości. Zajmowanie w nich miejsc jest uzależnione od przypadkowego zdarzenia, jakim jest choroba czy wypadek. Przypadkowość dotyczy zarówno samego zdarzenia, jak i jego ciężkości. Właściwie skonstruowana lista oczekujących musi uwzględniać trzy parametry:
a) kolejność zgłoszenia,
b) kategorię stanu zdrowia (ciężkość przypadku),
c) zgodę pacjenta na umieszczenie go na liście.
Dotyczące wiedzy
Po przestudiowaniu tego rozdziału czytelnik powinien:
1) znać definicję racjonowania i umieć scharakteryzować formy i poziomy racjonowania oraz podstawowe zasady rozdzielnictwa,
2) znać treść najważniejszych raportów podejmujących problematykę racjonowania opieki zdrowotnej.
Dotyczące umiejętności
Czytelnik powinien umieć:
1) identyfikować dylematy moralne wiążące się z racjonowaniem opieki zdrowotnej,
2) odróżniać racjonowanie ekonomiczne od nieekonomicznego,
3) formułować racje przemawiające za różnymi formami i kryteriami rozdzielnictwa usług zdrowotnych.C. Część analityczna
1. Etyczny aspekt kolejek do świadczeń zdrowotnych
Jednym z wyróżników opieki zdrowotnej jest przewaga popytu na świadczenia nad ich podażą. Podaż najczęściej ograniczana jest niewystarczającymi środkami finansowymi. Deficyt mogą pogłębiać także braki personelu, jego niedostateczne wyszkolenie, nieumiejętne zarządzanie opieką, niewystarczająca informacja o potrzebach zdrowotnych oraz niewłaściwie prowadzona oświata zdrowotna.
Często stosowanym sposobem zarządzania dystrybucją procedur deficytowych są kolejki oczekujących pacjentów, nazywane też listami. Używa się go do racjonowania opieki finansowanej ze środków publicznych. W wolnorynkowej organizacji służby zdrowia kolejek praktycznie nie ma. Ich rolę spełnia rozdzielnictwo cenowe limitujące, np. w USA, dostęp do świadczeń według zasobności portfela i wysokości prywatnych ubezpieczeń.
O listach oczekujących mówi się w Raporcie Dunninga. Mają one stanowić narzędzie pomocne w osiąganiu celów opieki założonych w dokumencie, przede wszystkim społecznie zorientowanej solidarności i sprawiedliwości. Również autorzy Strategii zmian w systemie opieki zdrowotnej opowiadają się za wprowadzeniem list oczekujących:
Cytat I.1. „O ile fakt istnienia kolejek należy uznać za nieuchronny, to ich organizacja i nadanie im postaci, która nie musi być traktowana jako permanentne upokorzenie pacjentów, leży w granicach ludzkich możliwości. Przede wszystkim konieczne jest przezwyciężenie utrwalonego – a często uzasadnionego – stereotypu, że kolejka nie jest narzędziem wyrządzania przykrości pacjentom ani narzędziem unikania pracy przez personel, ale sensownie stosowaną metodą kontroli strumienia korzystania z deficytowych świadczeń. Wyznaczany czas oczekiwania na planowane świadczenie nie może przekraczać niezbędnego minimum i czas wyznaczony musi być bezwzględnie przestrzegany, a przypadki przekraczania czasów normatywnych muszą prowadzić do łatwego uzyskiwania rekompensaty”.
Członkowie zespołu opracowującego Strategię uznają nieuchronność istnienia list oczekujących. Według nich są one metodą kontroli korzystania z deficytowych świadczeń, a nie narzędziem upokarzania pacjentów lub swoistą „spychotechniką” stosowaną przez biały personel. Wprowadzenie kolejek ułatwi zatem budowanie przez planistów etycznych fundamentów stabilnego i przyjaznego dla pacjentów systemu opieki zdrowotnej. Aby kolejki mogły spełnić wyznaczone im przez zespół funkcje, czas oczekiwania nie może przekroczyć niezbędnego minimum. Nieco niejasny jest postulat rekompensaty: czy będzie nim przyjęcie do innego szpitala, czy nawet – jak w np. Kanadzie – wysłanie na leczenie do innego kraju?
Rekomendacja dotycząca kolejek wzbudziła ostrą krytykę Krzysztofa Bukiela przewodniczącego Zarządu Krajowego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy:
Cytat I.2. „Domyślam się, że ustalenie ‘maksymalnego czasu oczekiwania’ wzięło się u ekspertów z zespołu ministra z obserwacji życia. Tylko 3 przyczyny mogą to spowodować:
• część pacjentów umiera przedwcześnie w kolejce, nie doczekawszy się leczenia,
• część pacjentów rezygnuje z leczenia za publiczne pieniądze i leczy się prywatnie ‘poza systemem’,
• część pacjentów płaci nielegalnie za ‘ominięcie kolejki’ i otrzymuje świadczenie w ramach ‘wolnych mocy przerobowych’ .
Jeżeli na tej podstawie przedstawili swoją propozycję ustanowienia ‘maksymalnego czasu oczekiwania’, to znaczy, że oficjalnie akceptują:
• eliminację części pacjentów z możliwości leczenia i skazywanie ich na śmierć,
• pozbawianie niektórych grup osób praw do refundowanego leczenia, mimo opłacania przez nich składek,
• istnienie korupcji w ochronie zdrowia.
Deklaracje zatem, że proponowany przez nich system będzie przyjazny dla pacjenta, uczciwy (o równym dostępie do leczenia) i racjonalny, są bezwartościowe”.
W krytycznej wypowiedzi autora zalecenie zespołu dotyczące kolejek stanowi pozorne rozwiązanie problemu niedoboru usług konserwujące zastany stan rzeczy. Tym samym jest ono zakamuflowaną strategią nastawioną na przeczekanie. Tymczasem redaktorzy dokumentu sądzą, że prawidłowe administrowanie kolejkami zmniejszy średni czas oczekiwania na świadczenia. Zdaniem członków zespołu kierowanego przez C. Włodarczyka, ustalanie list oczekujących nie jest bierną strategią racjonowania obliczoną na przeczekanie problemu, lecz metodą aktywnego zarządzania dostępnymi zasobami w warunkach mniej, a w Polsce – bardziej w porównaniu z innymi krajami Zachodu – ograniczonego niedoboru środków finansowych.
Przypomnę, że kolejki są realizacją kryterium loterii moralnie sankcjonowanym zasadą sprawiedliwości. Zajmowanie w nich miejsc jest uzależnione od przypadkowego zdarzenia, jakim jest choroba czy wypadek. Przypadkowość dotyczy zarówno samego zdarzenia, jak i jego ciężkości. Właściwie skonstruowana lista oczekujących musi uwzględniać trzy parametry:
a) kolejność zgłoszenia,
b) kategorię stanu zdrowia (ciężkość przypadku),
c) zgodę pacjenta na umieszczenie go na liście.
więcej..
