-
W empik go
Biszkopt , pingwin i reszta - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
15 listopada 2021
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Biszkopt , pingwin i reszta - ebook
Zbiór opowiadań o zwierzętach i ich relacjach z ludźmi, niekiedy zupełnie nieprawdopodobnych. Bo czy komuś przyjdzie do głowy, że bocianica zaprzyjaźni się z człowiekiem tak, że będzie z nim oglądać telewizję? Albo że wilczyca przyjdzie do leśniczego na śniadanie? Albo że tajną bronią w czasie wojny będą mewy? Dowcipne i wzruszające opowiadania pokazują, jak niezmierzone możliwości drzemią w zwierzętach – zarówno w tych dzikich, jak i w domowych pupilach.
dla dzieci w wieku 5-12 lat
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7551-739-2 |
| Rozmiar pliku: | 4,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
BOCIANY
Stjepan Vokić siedział na starej kanapie przykrytej kraciastym kocem i oglądał telewizję. Leciał jego ulubiony teleturniej.
– Wiem! Znam odpowiedź! – zawołał uradowany Stjepan i klepnął się z rozmachem w kolano. – Swoje lata mam, ale jak widzisz, główka pracuje! – Popukał znacząco palcem w czoło.
W odpowiedzi usłyszał:
– Kle! Kle! – To zaklekotała bocianica Malena, która przysiadła obok i przekrzywiając głowę, wpatrywała się w ekran.
Malena, bez wątpienia, jest jedyną na świecie bocianicą, która ogląda teleturnieje, a czasem nawet jeździ ze swoim opiekunem na samochodowe wycieczki.
Rzecz jasna, zamiast siedzieć na kanapie ze Stjepanem, wolałaby polecieć z bocianami do Afryki, ale Malena nigdy już nigdzie nie poleci. Latem została postrzelona przez myśliwych. Całą noc przeleżała na łące z paskudnie połamanym skrzydłem. Rano znalazł ją Vokić. Zabrał ptaka do domu i sprowadził weterynarza. Ten opatrzył ranę i postawił diagnozę:
– Przeżyje, ale latała nie będzie.
Od tamtego czasu prawe skrzydło Maleny opada bezwładnie tak nisko, że pióra niemal dotykają ziemi. Jest trwale uszkodzone i ptak nigdy nie rozprostuje go i nie poderwie się do lotu.
– Nic się nie martw – dodawał bocianicy otuchy Stjepan. – Może nie będziesz bujać w obłokach, ale na ziemi też da się żyć. Ja jestem tego najlepszym przykładem. Od siedemdziesięciu lat radzę sobie bez skrzydeł.
Pod troskliwą opieką Vokicia rana postrzałowa całkiem nieźle się zagoiła i Malena dochodziła do zdrowia. Stjepan chuchał na nią i dmuchał. Podawał leki, karmił, a nawet smarował jej cienkie czerwone nogi maścią, by nie przesuszały się z braku wody. Mimo to bocianica wydawała się przygnębiona. Krążyła po podwórku i raz po raz niezdarnie podskakiwała. Machała przy tym zdrowym skrzydłem, chcąc unieść się nad ziemię. Bez powodzenia. Długo trwało, zanim zrozumiała, że to na nic, i w końcu przestała próbować. A może zniechęcił ją do tego mróz, który pojawił się w połowie listopada i zamienił podwórkowe kałuże w ślizgawki? W każdym razie kiedy spadł pierwszy śnieg, Stjepan specjalnie dla Maleny wyszykował komórkę przylegającą do domu. Miała tam ciepły kaloryfer, miejsce do spania i akwarium. Wpuszczał do niego świeże ryby, a ona je sobie łowiła, gdy tylko przyszła jej ochota. Ale i tak, ku radości Vokicia, bocianica większość czasu spędzała w jego dużej, jasnej kuchni. Lubiła tam myszkować i zaglądać w każdy kąt. Uwielbiała wyciągać długim dziobem smakołyki ze słoików, a najbardziej podobało jej się wspólne oglądanie telewizji.
Wszystko zmieniło się wraz z nadejściem wiosny. Malena zrobiła się niecierpliwa i dziwnie ożywiona. Nie mogła usiedzieć spokojnie ani w domu, ani w komórce. Krążyła po podwórku, wyciągała w górę szyję i klekotała.
– Czujesz, że ptaki niedługo powrócą – westchnął Stjepan. – Chciałabyś mieć gniazdo i bociana do pary. Wysiadywać jaja i wychować małe boćki. No cóż, z gniazdem ci pomogę, ale o resztę musisz zadbać sama.
Jeszcze tego samego dnia Vokić umocował na dachu wielkie koło od drabiniastego wozu. Ułożył na nim wiele warstw gałęzi, powiązał je sznurkiem, żeby się nie rozlatywały, a środek wymościł trawą i sianem.
Stjepan Vokić siedział na starej kanapie przykrytej kraciastym kocem i oglądał telewizję. Leciał jego ulubiony teleturniej.
– Wiem! Znam odpowiedź! – zawołał uradowany Stjepan i klepnął się z rozmachem w kolano. – Swoje lata mam, ale jak widzisz, główka pracuje! – Popukał znacząco palcem w czoło.
W odpowiedzi usłyszał:
– Kle! Kle! – To zaklekotała bocianica Malena, która przysiadła obok i przekrzywiając głowę, wpatrywała się w ekran.
Malena, bez wątpienia, jest jedyną na świecie bocianicą, która ogląda teleturnieje, a czasem nawet jeździ ze swoim opiekunem na samochodowe wycieczki.
Rzecz jasna, zamiast siedzieć na kanapie ze Stjepanem, wolałaby polecieć z bocianami do Afryki, ale Malena nigdy już nigdzie nie poleci. Latem została postrzelona przez myśliwych. Całą noc przeleżała na łące z paskudnie połamanym skrzydłem. Rano znalazł ją Vokić. Zabrał ptaka do domu i sprowadził weterynarza. Ten opatrzył ranę i postawił diagnozę:
– Przeżyje, ale latała nie będzie.
Od tamtego czasu prawe skrzydło Maleny opada bezwładnie tak nisko, że pióra niemal dotykają ziemi. Jest trwale uszkodzone i ptak nigdy nie rozprostuje go i nie poderwie się do lotu.
– Nic się nie martw – dodawał bocianicy otuchy Stjepan. – Może nie będziesz bujać w obłokach, ale na ziemi też da się żyć. Ja jestem tego najlepszym przykładem. Od siedemdziesięciu lat radzę sobie bez skrzydeł.
Pod troskliwą opieką Vokicia rana postrzałowa całkiem nieźle się zagoiła i Malena dochodziła do zdrowia. Stjepan chuchał na nią i dmuchał. Podawał leki, karmił, a nawet smarował jej cienkie czerwone nogi maścią, by nie przesuszały się z braku wody. Mimo to bocianica wydawała się przygnębiona. Krążyła po podwórku i raz po raz niezdarnie podskakiwała. Machała przy tym zdrowym skrzydłem, chcąc unieść się nad ziemię. Bez powodzenia. Długo trwało, zanim zrozumiała, że to na nic, i w końcu przestała próbować. A może zniechęcił ją do tego mróz, który pojawił się w połowie listopada i zamienił podwórkowe kałuże w ślizgawki? W każdym razie kiedy spadł pierwszy śnieg, Stjepan specjalnie dla Maleny wyszykował komórkę przylegającą do domu. Miała tam ciepły kaloryfer, miejsce do spania i akwarium. Wpuszczał do niego świeże ryby, a ona je sobie łowiła, gdy tylko przyszła jej ochota. Ale i tak, ku radości Vokicia, bocianica większość czasu spędzała w jego dużej, jasnej kuchni. Lubiła tam myszkować i zaglądać w każdy kąt. Uwielbiała wyciągać długim dziobem smakołyki ze słoików, a najbardziej podobało jej się wspólne oglądanie telewizji.
Wszystko zmieniło się wraz z nadejściem wiosny. Malena zrobiła się niecierpliwa i dziwnie ożywiona. Nie mogła usiedzieć spokojnie ani w domu, ani w komórce. Krążyła po podwórku, wyciągała w górę szyję i klekotała.
– Czujesz, że ptaki niedługo powrócą – westchnął Stjepan. – Chciałabyś mieć gniazdo i bociana do pary. Wysiadywać jaja i wychować małe boćki. No cóż, z gniazdem ci pomogę, ale o resztę musisz zadbać sama.
Jeszcze tego samego dnia Vokić umocował na dachu wielkie koło od drabiniastego wozu. Ułożył na nim wiele warstw gałęzi, powiązał je sznurkiem, żeby się nie rozlatywały, a środek wymościł trawą i sianem.
więcej..
