MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Biuro detektywistyczne. Dziurka od klucza Tom 3. Nie ma nadziei dla złodziei - ebook
Biuro detektywistyczne. Dziurka od klucza Tom 3. Nie ma nadziei dla złodziei - ebook
Julek i Mikołaj, dwaj młodzi detektywi, mają pełne ręce roboty! Przed nimi kolejne zagadki, ale od czego ma się głowę na karku i kolegę po fachu! Czy uda Wam się znaleźć rozwiązanie śledztwa, zanim oni sami na nie wpadną? Macie sześć szans, bo tyle spraw chłopaki rozwiążą w tym tomie. Zatem – wyostrzcie zmysły i ruszajcie tropem drobnych kieszonkowców i prawdziwych oszustów, pamiętając – że nie ma nadziei dla złodziei!
Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie z dyrektywą EAA.
| Kategoria: | Dzieci 6-12 |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8208-765-9 |
| Rozmiar pliku: | 11 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Dwaj detektywi – Mikołaj i Julek, założyciele Biura detektywistycznego Dziurka od klucza, uginając się pod ciężarem plecaków, szli do szkoły. „Szli” to za dużo powiedziane. Mikołaj wlókł się niczym ranny żołnierz, a Julek sunął dwa kroki za nim.
– Musimy się pospieszyć – mruknął Mikołaj, zerkając na zegarek.
Julek bez przekonania pokiwał głową i wydmuchał nos tak głośno, że gołębie siedzące na dachu rozpierzchły się w popłochu. Rzecz jasna, obaj chłopcy woleliby siedzieć w swoim biurze niż w szkolnej ławce. Nie wiedzieli jeszcze, że kolejna zagadka do rozwiązania czeka na nich właśnie w szkole. A wszystko zaczęło się od skrzypiec…
Jak w każdą środę Zuzia, która po lekcjach chodzi na kółko muzyczne, przyszła do szkoły z różowym plecakiem i czarnym lśniącym futerałem. W plecaku miała książki i zeszyty, w futerale skrzypce. Do klasy zabrała tylko plecak, o skrzypcach zapomniała zupełnie, tak się zagadała z koleżankami. Skrzypce zostały w szatni, na ławce pod wieszakami. Kiedy po ostatniej lekcji przypomniała sobie o nich i chciała je stamtąd zabrać, po czarnym futerale nie było ani śladu.
– Co jest grane?! Przecież je tu położyłam! – Zuza z każdą chwilą denerwowała się coraz bardziej.
Rozpoczęły się gorączkowe poszukiwania. Koleżanki i koledzy Zuzi przewrócili szatnię do góry nogami. Julek zmarszczył brwi i momentalnie wzmógł czujność.
– Słyszałeś? Zuzkę okradli. Trzeba złapać złodziei, czyli sprawa w sam raz dla nas! – gorączkował się.
– Hmm – mruknął Mikołaj, ponieważ wygadany z niego chłopak.
Na chwilę zapadła cisza. Korzystając z niej, zadzwonił dzwonek. Zaraz potem rozległy się okrzyki:
– Są!
– Znalazły się!
– Ktoś je tu schował!
Maciek wyciągnął skrzypce spod sterty płaszczy i kurtek. Ale radość Zuzi nie trwała długo. Okazało się, że czarny, błyszczący futerał jest mocno wgnieciony, a skrzypce mają złamany mostek i zerwane dwie struny. Zuza popatrzyła na swój pogruchotany instrument i aż sapnęła ze złości.
– Kto to zrobił?! – Tupnęła nogą i wytarła nos w rękaw.
Rzecz jasna, nikt się nie przyznał.
– Czyli nie ma mowy o kradzieży, ale warto by się dowiedzieć, kto jej zniszczył te skrzypce – odezwał się Mikołaj, skubiąc dolną wargę. A po chwili zastanowienia dodał: – I dlaczego.
– Może dlatego, że Zuzka okropnie fałszuje? – podsunął Julek.
Zuzia na szczęście już tego nie słyszała, bo z pogniecionym futerałem pod pachą pobiegła poskarżyć się pani od muzyki.
Przez resztę dnia w szkole mówiło się tylko o psuju, który grasuje w szatni i niszczy wszystko, co mu wpadnie w ręce.
Obaj młodzi detektywi wrócili do domu w ponurych nastrojach. Bez słowa rozsiedli się w swoim biurze, a Cudak, który spał pod stołem, nawet nie zauważył ich wejścia.
– Ktokolwiek to zrobił, na pewno się nie przyzna. – Julek z przekonaniem pokiwał głową i niechcący przydepnął ogon Cudaka.
Pies leniwie otworzył jedno oko, po czym je zamknął, podwinął ogon i spał dalej. Chłopak wyjął z plecaka niedojedzoną kanapkę i odgryzł spory kęs. Plasterek szynki wyślizgnął się spomiędzy kromek chleba i spadł na podłogę. Cudak przez sen poruszył nosem, po czym oblizał się i zachrapał.
– Patrz, jaki to mądry pies. Śpi, ale szynkę wyczuł. Psy policyjne mogłyby się od niego uczyć. On jest po prostu stworzony do zadań specjalnych! – Julek z dumą poklepał swojego pupila.
– A tobie co się stało? – spytał, zerkając na Mikołaja, który siedział bez słowa przy biurku ze wzrokiem wlepionym w sufit.
_Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej_
– Musimy się pospieszyć – mruknął Mikołaj, zerkając na zegarek.
Julek bez przekonania pokiwał głową i wydmuchał nos tak głośno, że gołębie siedzące na dachu rozpierzchły się w popłochu. Rzecz jasna, obaj chłopcy woleliby siedzieć w swoim biurze niż w szkolnej ławce. Nie wiedzieli jeszcze, że kolejna zagadka do rozwiązania czeka na nich właśnie w szkole. A wszystko zaczęło się od skrzypiec…
Jak w każdą środę Zuzia, która po lekcjach chodzi na kółko muzyczne, przyszła do szkoły z różowym plecakiem i czarnym lśniącym futerałem. W plecaku miała książki i zeszyty, w futerale skrzypce. Do klasy zabrała tylko plecak, o skrzypcach zapomniała zupełnie, tak się zagadała z koleżankami. Skrzypce zostały w szatni, na ławce pod wieszakami. Kiedy po ostatniej lekcji przypomniała sobie o nich i chciała je stamtąd zabrać, po czarnym futerale nie było ani śladu.
– Co jest grane?! Przecież je tu położyłam! – Zuza z każdą chwilą denerwowała się coraz bardziej.
Rozpoczęły się gorączkowe poszukiwania. Koleżanki i koledzy Zuzi przewrócili szatnię do góry nogami. Julek zmarszczył brwi i momentalnie wzmógł czujność.
– Słyszałeś? Zuzkę okradli. Trzeba złapać złodziei, czyli sprawa w sam raz dla nas! – gorączkował się.
– Hmm – mruknął Mikołaj, ponieważ wygadany z niego chłopak.
Na chwilę zapadła cisza. Korzystając z niej, zadzwonił dzwonek. Zaraz potem rozległy się okrzyki:
– Są!
– Znalazły się!
– Ktoś je tu schował!
Maciek wyciągnął skrzypce spod sterty płaszczy i kurtek. Ale radość Zuzi nie trwała długo. Okazało się, że czarny, błyszczący futerał jest mocno wgnieciony, a skrzypce mają złamany mostek i zerwane dwie struny. Zuza popatrzyła na swój pogruchotany instrument i aż sapnęła ze złości.
– Kto to zrobił?! – Tupnęła nogą i wytarła nos w rękaw.
Rzecz jasna, nikt się nie przyznał.
– Czyli nie ma mowy o kradzieży, ale warto by się dowiedzieć, kto jej zniszczył te skrzypce – odezwał się Mikołaj, skubiąc dolną wargę. A po chwili zastanowienia dodał: – I dlaczego.
– Może dlatego, że Zuzka okropnie fałszuje? – podsunął Julek.
Zuzia na szczęście już tego nie słyszała, bo z pogniecionym futerałem pod pachą pobiegła poskarżyć się pani od muzyki.
Przez resztę dnia w szkole mówiło się tylko o psuju, który grasuje w szatni i niszczy wszystko, co mu wpadnie w ręce.
Obaj młodzi detektywi wrócili do domu w ponurych nastrojach. Bez słowa rozsiedli się w swoim biurze, a Cudak, który spał pod stołem, nawet nie zauważył ich wejścia.
– Ktokolwiek to zrobił, na pewno się nie przyzna. – Julek z przekonaniem pokiwał głową i niechcący przydepnął ogon Cudaka.
Pies leniwie otworzył jedno oko, po czym je zamknął, podwinął ogon i spał dalej. Chłopak wyjął z plecaka niedojedzoną kanapkę i odgryzł spory kęs. Plasterek szynki wyślizgnął się spomiędzy kromek chleba i spadł na podłogę. Cudak przez sen poruszył nosem, po czym oblizał się i zachrapał.
– Patrz, jaki to mądry pies. Śpi, ale szynkę wyczuł. Psy policyjne mogłyby się od niego uczyć. On jest po prostu stworzony do zadań specjalnych! – Julek z dumą poklepał swojego pupila.
– A tobie co się stało? – spytał, zerkając na Mikołaja, który siedział bez słowa przy biurku ze wzrokiem wlepionym w sufit.
_Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej_
więcej..
