-
W empik go
Black notice: część 3 - ebook
Ebook
4,99 zł
Audiobook
5,99 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Black notice: część 3 - ebook
Dzięki nagraniom kamery monitoringu z francuskiego sklepu sportowego udaje się zidentyfikować zwłoki dwóch ofiar w skafandrach piankowych. Okazuje się, że to syryjskie bliźniaczki, które mieszkały w osławionym obozie dla uchodźców, zwanym Dżunglą. Na filmie z kamery pojawia się również podejrzany mężczyzna i policji udaje się tym samym zdobyć zdjęcie przypuszczalnego seryjnego mordercy.
Morderstwo kobiety pochodzenia syryjskiego w Danii sprawia, że norweska i francuska policja opracowuje profil rasistowskiego seryjnego mordercy, z którym jednak nie zgadza się duński śledczy Felix Jørgensen.
Kobieta, znaleziona w leśnym jeziorze w pobliżu Holte, budzi się ze śpiączki i rozszerza opis sprawcy. Okazuje się, że przestępca ma wadę wzroku, która sprawia, że jedna z jego źrenic nie może się zwężać.
Black notice jest powieścią kryminalną składającą się z pięciu rozdziałów. Historia została częściowo oparta na prawdziwych wydarzeniach.
| Kategoria: | Kryminał |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-87-262-0952-5 |
| Rozmiar pliku: | 169 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
_Ośrodek dla Uchodźców Sandholm, Birkerød, Dania_
Pomalowane na piaskowy kolor mury i glazurowana dachówka sprawiały, że budynek przypominał typową wiejską posiadłość, która lśniła w zimnym świetle księżyca. Jednak ostateczne wrażenie zakłócały duże szyldy z jednoznacznymi nakazami oraz czerwone światło sygnalizacyjne, które niespecjalnie pozwalało poczuć się tu mile widzianym.
Przed kutą żelazną bramą stały na jałowym biegu dwa wozy policyjne. Szyldy ostrzegawcze oraz żółte i czarne kolory sygnalizowały, że teren był poligonem wojskowym.
Tego późnego popołudnia zapadł już prawie zmrok. Jakiś mężczyzna zbliżał się wolnym krokiem do bramy. Na głowie miał czapkę z logo Czerwonego Krzyża. Większość jego twarzy skrywał cień. Rozpiął zamek puchowej kurtki, spod której wystawała czerwona kamizelka. Uśmiechnął się do funkcjonariusza, który natychmiast opuścił szybę w samochodzie i po obejrzeniu dowodu osobistego skinął na znak, że mężczyzna może przejść przez bramę.
– Gdzie odbywają się badania lekarskie? – zapytała po angielsku kobieta o imieniu Mouna. Była odziana w długą powłóczystą szatę, a jej głowę okrywała chusta. Miała bladą twarz.
– Tam dalej, w baraku, na wprost głównego wyjścia z budynku – odparła pracownica ośrodka z uprzejmym uśmiechem. Spojrzała na ręczny zegarek.
– Mam nadzieję, że lekarz jeszcze nie wyszedł… czas wieczornych przyjęć już minął, ale zazwyczaj zostają po godzinach…
Mouna z trudem wstała z krzesła. W tej samej chwili rozszarpujący ból przeszył jej podbrzusze i musiała ponownie usiąść.
– Poczekaj, odprowadzę cię. Chcesz czegoś zimnego do picia?
Mona skinęła potakująco głową, gdy kolejny skurcz wypełnił jej podbrzusze, jakby ktoś uderzył w nie zaciśniętą pięścią z miażdżącą siłą.
Pracownica ośrodka wróciła z wodą i odkręciła nakrętkę butelki.
Mouna upiła łyk.
Ponownie wstała. Potem zaczęły się wolno przemieszczać po błyszczącej posadzce, a gdy pracownica otworzyła drzwi, powiał tak silny wiatr, że chusta Mouny załopotała na wietrze.
– To już niedaleko – zapewniła pracownica.
Minęły wąską asfaltową drogę, a potem pracownica ośrodka otworzyła przeszklone drzwi prowadzące do poczekalni.
– Usiądź tutaj i poczekaj, a ja w tym czasie sprawdzę, czy ktoś nadal tu jest… i czy cię przyjmie… W przeciwnym wypadku będziemy musiały skontaktować się z lekarzem dyżurnym.
– Dziękuję – wyszeptała Mouna, wchodząc do środka, po czym przysiadła na krześle. Kręciło jej się w głowie.
Po chwili pracownica wróciła, informując ją, że lekarz ją przyjmie za kwadrans.
Poczekalnia była niewielka i wypełniało ją duszne powietrze. Ból nieco ustąpił, ale wiedziała, że potrafił zaatakować znienacka. Wstała i skierowała się do łazienki, aby przemyć twarz zimną wodą. Osuszyła twarz papierowym ręcznikiem i poprawiła chustę. Miała duże, ciemne oczy, obwiedzione czarną kredką, która podkreślała zmęczenie.
Nadal miała ładną twarz, choć ucieczka przez Europę pozostawiła na niej wyraźne ślady. W jej świadomości zachowały się obrazy z tej wyprawy. Przypomniała sobie to klaustrofobiczne uczucie, które dopadło ją w przepełnionej ludźmi ładowni łodzi. Gdy w końcu dotarli na ląd, ujrzała na brzegu liczne zwłoki, opłukiwane falami jak jakieś kolorowe ryby. Kolejny etap podróży odbywali w zamkniętej ciężarówce do przewożenia trzody chlewnej, jakby nie byli lepsi od świń. Nawet nie wyczyszczono samochodu, w którym znajdowały się odchody tych i tak przecież nieczystych zwierząt.
Bóle w podbrzuszu zaczęły się już na terenie Niemiec i przybierały na sile do poziomu, który sprawiał, że zaczynała odchodzić od zmysłów. Podróżowała razem ze swoim wujkiem Hassanem i jego małym synkiem. W Niemczech zostali rozdzieleni. Przemytnicy stwierdzili, że kobiety i mężczyźni nie mogą podróżować razem.
Marzenie o nowej, lepszej przyszłości zostało zniszczone w tej jednej chwili. Wujek obiecał pomóc w sprowadzeniu jej narzeczonego do Danii. Miał odpowiednie znajomości i potrafił zdobyć tę zawrotną sumę, której domagali się przemytnicy. Obraz narzeczonego – oczu Aylana o długich, podwijających się rzęsach – przewinął się jej przed oczami. Emocjonalny ból zaczął konkurować z tym w podbrzuszu tak mocno, że musiała na chwilę zwinąć się w kłębek.
Gdy wróciła do poczekalni, poczuła powiew ożywczego, lodowatego powietrza. Ktoś otworzył okno i ostry zapach mrozu uderzył w nią niczym lodowy mur. Tu, w Danii, było zimno jak w lodówce. Nie miała pojęcia, jak ludzie potrafili wytrzymywać takie zimno i ciemność.
– Proszę wejść – zabrzmiało zza drzwi prowadzących do gabinetu lekarskiego.
W drzwiach stanął lekarz, uśmiechając się do niej. Przez szyję miał przewieszony nonszalancko stetoskop.
– Masz na imię Mouna, prawda? Rozumiesz po angielsku?
Potaknęła, a potem skurczyła się z bólu, gdy kolejna seria bolesnego kłucia przeszyła jej ciało.
– Usiądź tutaj. – Wskazał jej krzesło, które miała zająć.
– Okropnie boli mnie podbrzusze.
– Masz krwawienia?
– Tak.
– Czy miesiączki są regularne?
Pokręciła przecząco głową.
– Hm – odparł z namysłem lekarz, wpatrując się w nią. Nosił okulary o grubych szkłach i wyglądało, jakby jego oczy odbijały się w szklanych refleksach.
– Muszę zbadać twój mocz, aby ustalić, czy nie jesteś w ciąży.
Podał jej niewielki plastikowy pojemnik.
– Wiesz, gdzie jest toaleta?
Potaknęła.
Po pewnym czasie wróciła do gabinetu.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
Pomalowane na piaskowy kolor mury i glazurowana dachówka sprawiały, że budynek przypominał typową wiejską posiadłość, która lśniła w zimnym świetle księżyca. Jednak ostateczne wrażenie zakłócały duże szyldy z jednoznacznymi nakazami oraz czerwone światło sygnalizacyjne, które niespecjalnie pozwalało poczuć się tu mile widzianym.
Przed kutą żelazną bramą stały na jałowym biegu dwa wozy policyjne. Szyldy ostrzegawcze oraz żółte i czarne kolory sygnalizowały, że teren był poligonem wojskowym.
Tego późnego popołudnia zapadł już prawie zmrok. Jakiś mężczyzna zbliżał się wolnym krokiem do bramy. Na głowie miał czapkę z logo Czerwonego Krzyża. Większość jego twarzy skrywał cień. Rozpiął zamek puchowej kurtki, spod której wystawała czerwona kamizelka. Uśmiechnął się do funkcjonariusza, który natychmiast opuścił szybę w samochodzie i po obejrzeniu dowodu osobistego skinął na znak, że mężczyzna może przejść przez bramę.
– Gdzie odbywają się badania lekarskie? – zapytała po angielsku kobieta o imieniu Mouna. Była odziana w długą powłóczystą szatę, a jej głowę okrywała chusta. Miała bladą twarz.
– Tam dalej, w baraku, na wprost głównego wyjścia z budynku – odparła pracownica ośrodka z uprzejmym uśmiechem. Spojrzała na ręczny zegarek.
– Mam nadzieję, że lekarz jeszcze nie wyszedł… czas wieczornych przyjęć już minął, ale zazwyczaj zostają po godzinach…
Mouna z trudem wstała z krzesła. W tej samej chwili rozszarpujący ból przeszył jej podbrzusze i musiała ponownie usiąść.
– Poczekaj, odprowadzę cię. Chcesz czegoś zimnego do picia?
Mona skinęła potakująco głową, gdy kolejny skurcz wypełnił jej podbrzusze, jakby ktoś uderzył w nie zaciśniętą pięścią z miażdżącą siłą.
Pracownica ośrodka wróciła z wodą i odkręciła nakrętkę butelki.
Mouna upiła łyk.
Ponownie wstała. Potem zaczęły się wolno przemieszczać po błyszczącej posadzce, a gdy pracownica otworzyła drzwi, powiał tak silny wiatr, że chusta Mouny załopotała na wietrze.
– To już niedaleko – zapewniła pracownica.
Minęły wąską asfaltową drogę, a potem pracownica ośrodka otworzyła przeszklone drzwi prowadzące do poczekalni.
– Usiądź tutaj i poczekaj, a ja w tym czasie sprawdzę, czy ktoś nadal tu jest… i czy cię przyjmie… W przeciwnym wypadku będziemy musiały skontaktować się z lekarzem dyżurnym.
– Dziękuję – wyszeptała Mouna, wchodząc do środka, po czym przysiadła na krześle. Kręciło jej się w głowie.
Po chwili pracownica wróciła, informując ją, że lekarz ją przyjmie za kwadrans.
Poczekalnia była niewielka i wypełniało ją duszne powietrze. Ból nieco ustąpił, ale wiedziała, że potrafił zaatakować znienacka. Wstała i skierowała się do łazienki, aby przemyć twarz zimną wodą. Osuszyła twarz papierowym ręcznikiem i poprawiła chustę. Miała duże, ciemne oczy, obwiedzione czarną kredką, która podkreślała zmęczenie.
Nadal miała ładną twarz, choć ucieczka przez Europę pozostawiła na niej wyraźne ślady. W jej świadomości zachowały się obrazy z tej wyprawy. Przypomniała sobie to klaustrofobiczne uczucie, które dopadło ją w przepełnionej ludźmi ładowni łodzi. Gdy w końcu dotarli na ląd, ujrzała na brzegu liczne zwłoki, opłukiwane falami jak jakieś kolorowe ryby. Kolejny etap podróży odbywali w zamkniętej ciężarówce do przewożenia trzody chlewnej, jakby nie byli lepsi od świń. Nawet nie wyczyszczono samochodu, w którym znajdowały się odchody tych i tak przecież nieczystych zwierząt.
Bóle w podbrzuszu zaczęły się już na terenie Niemiec i przybierały na sile do poziomu, który sprawiał, że zaczynała odchodzić od zmysłów. Podróżowała razem ze swoim wujkiem Hassanem i jego małym synkiem. W Niemczech zostali rozdzieleni. Przemytnicy stwierdzili, że kobiety i mężczyźni nie mogą podróżować razem.
Marzenie o nowej, lepszej przyszłości zostało zniszczone w tej jednej chwili. Wujek obiecał pomóc w sprowadzeniu jej narzeczonego do Danii. Miał odpowiednie znajomości i potrafił zdobyć tę zawrotną sumę, której domagali się przemytnicy. Obraz narzeczonego – oczu Aylana o długich, podwijających się rzęsach – przewinął się jej przed oczami. Emocjonalny ból zaczął konkurować z tym w podbrzuszu tak mocno, że musiała na chwilę zwinąć się w kłębek.
Gdy wróciła do poczekalni, poczuła powiew ożywczego, lodowatego powietrza. Ktoś otworzył okno i ostry zapach mrozu uderzył w nią niczym lodowy mur. Tu, w Danii, było zimno jak w lodówce. Nie miała pojęcia, jak ludzie potrafili wytrzymywać takie zimno i ciemność.
– Proszę wejść – zabrzmiało zza drzwi prowadzących do gabinetu lekarskiego.
W drzwiach stanął lekarz, uśmiechając się do niej. Przez szyję miał przewieszony nonszalancko stetoskop.
– Masz na imię Mouna, prawda? Rozumiesz po angielsku?
Potaknęła, a potem skurczyła się z bólu, gdy kolejna seria bolesnego kłucia przeszyła jej ciało.
– Usiądź tutaj. – Wskazał jej krzesło, które miała zająć.
– Okropnie boli mnie podbrzusze.
– Masz krwawienia?
– Tak.
– Czy miesiączki są regularne?
Pokręciła przecząco głową.
– Hm – odparł z namysłem lekarz, wpatrując się w nią. Nosił okulary o grubych szkłach i wyglądało, jakby jego oczy odbijały się w szklanych refleksach.
– Muszę zbadać twój mocz, aby ustalić, czy nie jesteś w ciąży.
Podał jej niewielki plastikowy pojemnik.
– Wiesz, gdzie jest toaleta?
Potaknęła.
Po pewnym czasie wróciła do gabinetu.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
więcej..
