Bóg wygnany. Ateizm i jego współczesne oblicza - ebook

WSTĘP

W XIX w. i w początku w. XX badacze różnych kultur dochodzili do jednoznacznego wniosku, że religia jest zjawiskiem powszechnym. Bronisław Malinowski, najsłynniejszy polski kulturoznawca, pisał: „Nie ma społeczności ludzkich, nawet najbardziej pierwotnych, w których nie byłoby religii i magii. Trzeba od razu dodać, że nie ma też ras dzikich pozbawionych postawy naukowej albo nauki, choć ten brak często im się przypisuje”1.

Współczesne globalne badania religijności (2015), przeprowadzone przez renomowany Instytut WIN/Gallup International Association (prawie 64 tys. badanych osób w 65 krajach), pokazują, że najbardziej religijnym narodem są Tajowie, którzy wyprzedzają nieco Ormian, Gruzinów, Marokańczyków i mieszkańców Bangladeszu. Najwięcej zdeklarowanych ateistów jest wśród Chińczyków (61% – ateiści, 29% deklaruje niereligijność, a tylko 7% religijność), którzy pod tym względem znacznie wyprzedzają mieszkańców Hongkongu, Japończyków, Czechów i Hiszpanów. Generalnie 2 na 3 osoby na świecie przyznaje się do religijności. Najbardziej religijnymi częściami świata są Bliski Wschód i Afryka, gdzie do religii przyznaje się 86 do 82% ludności. Najwięcej ludzi niereligijnych i przekonanych ateistów znajduje się w Europie Zachodniej i Oceanii (odpowiednio: 51 i 49%). W Europie Zachodniej najmniej religijnych krajem jest Szwecja, gdzie 78% osób zdeklarowało niereligijność lub ateizm. Wśród badanych najbardziej religijni są ludzie młodzi, poniżej 34. roku życia. Bardziej religijni są ludzie o średnich i niskich dochodach niż ci, którzy zarabiają więcej2.

Nie da się zrozumieć współczesnego świata bez zauważenia, że siłą napędową ludzkości ostatnich kilku wieków był konflikt między obrońcami ładu stworzonego przez cywilizację chrześcijańską, a jej nieprzyjaciółmi – wyznawcami permanentnej rewolucji, która zaatakowała wpierw religię, potem państwo, społeczeństwo, własność, a w końcu zwróciła się przeciwko instytucji rodziny, by dokonać destrukcji samego człowieczeństwa. Wielka wspólnota chrześcijańska, budowana w średniowieczu, Christianitas, opierała się na czterech podstawach: 1. jedności religijnej; 2. wynikaniu zasad życia społecznego wprost z wiary; 3. organicznej i hierarchicznej konstrukcji społeczeństwa opartej na własności prywatnej i podziale ról społecznych; 4. rozdziale prawa publicznego i prywatnego i związanej z nim autonomią rozmaitych ciał pośredniczących i rodziny.

Ten ład został zakwestionowany przez rewolucję protestancką. Jej konsekwencją było oświecenie (prąd filozoficzny), a potem moda intelektualna, m.in. upowszechniająca – oparty na racjonalizmie – ateizm. Jej dobitnym wyrazem była tzw. rewolucja francuska (zwana też antyfrancuską), która zniosła porządek polityczny. Dostarczyła ona gleby dla rozwoju i wybuchu rewolucji komunistycznej w Rosji oraz narodowosocjalistycznej w Niemczech. Współczesny neomarksizm radykalnie żąda zrównania praw ludzi i zwierząt, głosi rewolucję gender, fanatycznie podchodzi do zagadnień ekologicznych. Dochodzi w tym do otwartego satanizmu i „kultury śmierci” skierowanej przeciw prawdzie o człowieku. Wszystkie rewolucje łączy egalitaryzm – poczucie pychy odrzucającej Boga i uzurpującej sobie prawo przemawiania w imieniu wszystkich3.

Najważniejszy atak tych rewolucji był skierowany na Boga. Celem było odebranie Mu miejsca i władzy nad człowiekiem.

1B. Malinowski, Mit, nauka i religia, w: tenże, Dzieła (t. 7. Mit, magia i religia), Warszawa 1990, s. 368, 391.

2Gallup International, Globalne badanie religijności, „Niedziela”, 2015, nr 18, s. 37.

3P. Doerre, Rewolucja trwa, „Polonia Christana”, 2017, nr 58, s. 66–68.