-
W empik go
Bromba i inni (po latach także...) - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
4 października 2023
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Bromba i inni (po latach także...) - ebook
Uwaga! Uwaga! Tylko tutaj znajdziesz najnowsze wiadomości z życia Bromby i innych. Jak Pciuch schwytał R.O.B.A.K.A., który bezprawnie kopiował się do folderów? Kim są rodzice Filwinki i Meandra? Kto i dlaczego jest autorem portretów w niniejszej książce? Jeśli chcesz być dobrze poinformowany – musisz ją przeczytać, bo to całkiem inna „Bromba i inni”! Jak głosi radio Fuma: „Musisz, musisz. Zaraz się skusisz!”. I nie pożałujesz!
„Bromba i inni (po latach także…)” to najbardziej b(r)ombowe wydanie kultowej książki Macieja Wojtyszki, rozszerzone o nowe przygody lubianych bohaterów: Bromby, Pciucha, Gżdacza, Zwierzątka Mojej Mamy i innych.
| Kategoria: | Dla młodzieży |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-67866-02-6 |
| Rozmiar pliku: | 7,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Zdaję sobie sprawę, że przekazując w Wasze ręce kilka opowiadań poświęconych istotom niezwykłym i rzadko widywanym, mogę się narazić na zarzuty.
Możecie mieć do mnie pretensje, że Wy, osobiście, nigdy nie spotkaliście Fuma lub Psztymucla, nie mówiąc już o Gżdaczu czy Pciuchu.
Sądzę jednak, że lepiej jest dowiedzieć się czegoś z książki, niż nie wiedzieć o tym wcale.
Zresztą to, co zostało Nazwane przestaje być Nieznane.
I odwrotnie.
Pragnę Was zapewnić, drodzy Czytelnicy, że i Wy sami czulibyście się bardzo niedobrze, gdybyście nie byli Nazwani.
Mam nadzieję, że dzięki memu wyjaśnieniu zrozumieliście konieczność powstania tych opowiadań.
PCIUCH
Pciuch zamieszkuje Czas. To znaczy, że można go zobaczyć tylko wtedy, kiedy się żyje kiedy indziej.
Jeża na przykład możemy zobaczyć dziś. Pciucha wyłącznie jutro albo wczoraj. Dzieje się tak dlatego, że jest on szalenie szybkim, nowoczesnym stworzeniem: wyprzedza nasze czasy dzięki własnemu napędowi rakietowemu.
Pciuchów jest niewielu, około trzydziestu, a nasza historia opowiada o pewnym dzielnym, młodym Pciuchu, który nosił numer dwadzieścia cztery.
Tradycyjnie wszystkie Pciuchy pracują na poczcie, ponieważ tam są najbardziej potrzebne. Także Pciuch dwadzieścia cztery był listonoszem do Spóźnionych Przesyłek.
Zdarza się, że do okienka na poczcie podbiega ktoś bardzo zmęczony szybkim biegiem i woła już od drzwi:
– Proszę pani, proszę pani, chciałbym szybko wysłać wiadomość!
– Proszę bardzo! – odpowiada pani w okienku. – Tu jest blankiet na telegram superekstra błyskawiczny. Na kiedy ma dojść wiadomość?
– Na wczoraj – śmieje się ten ktoś z zakłopotaniem. – Zupełnie zapomniałem o imieninach ciotki Patrycji Trąbalskiej, Koszykowa 12 m. 5.
– Na wczoraj? – pyta pani w okienku. – Dobrze, zrobimy wszystko, co w naszej mocy.
I wtedy do akcji naczelnik poczty używa Pciucha do Specjalnych Zadań.
– Pciuch dwadzieścia cztery do mnie! – mówi naczelnik.
– Słucham panie naczelniku – melduje się Pciuch, ale wcale go nie widać, bo zazwyczaj mówi z jutra albo nawet i z pojutrza.
– Proszę o doręczenie tych serdecznych życzeń!
– Na kiedy, panie naczelniku? – pyta Pciuch dwadzieścia cztery, który jest zawsze bardzo dokładny i zapisuje sobie wszystko w notesie.
– Zaraz – mruczy pan naczelnik – dziś mamy wtorek, wczoraj poniedziałek, no, powiedzmy, na zeszłą sobotę.
– Tak jest – odpowiada Pciuch.
– Dacie radę? – pyta naczelnik.
– Oczywiście, panie naczelniku – odpowiada niezłomny Pciuch dwadzieścia cztery o napędzie rakietowym i recytuje z dumą:
Dzięki swej najwyższej klasie
Pciuch wędrować umie w czasie
I niewielkie ma kłopoty
Idąc z wtorku do soboty.
– A więc liczę na was -oświadcza naczelnik i zajmuje się inną ważną sprawą.
Pciuch dwadzieścia cztery nie był jednak tak doświadczonym listonoszem jak inne starsze Pciuchy, chociażby jego rodzice. Tatuś Pciucha, na przykład, otrzymywał bardzo odpowiedzialne Spóźnione Przesyłki i często zdarzało się, że musiał podróżować rowerem, żeby móc zdążyć w porę.
A młody Pciuch dostał właśnie od tatusia i mamusi hulajnogę. I chociaż rodzice ostrzegali go, żeby nie zabierał hulajnogi do pracy, postanowił spróbować, jak będzie mu szło dostarczanie przesyłek za pomocą hulajnogi. Wskoczył więc na nią raz-dwa i szybciutko pojechał na ulicę Koszykową 12 mieszkania 5, do ciotki Patrycji Trąbalskiej.
A kiedy już był pod drzwiami, przypomniał sobie, że musi sprawdzić termin przesyłki.
– Na kiedy to ma być? – zapytał sam siebie i zajrzał do notesika. – Ach, na sobotę! A jaki jest teraz dzień?
Niestety, zupełnie zapomniał, że hulajnoga nie ma takiego licznika jak rower tatusia.
– To nic – pocieszył się Pciuch – poszukam kogoś, kto mi pomoże.
Na dole siedział pan dozorca.
– Proszę pana – zawołał Pciuch – bardzo przepraszam, jaki jest teraz dzień?
– A kto pyta? – zdziwił się pan dozorca.
– Listonosz Pciuch dwadzieścia cztery!
– A dlaczego pana nie widzę, panie listonoszu?
– Ponieważ ja tu jestem wczoraj! – zawołał Pciuch i wyrecytował:
Dzięki swej najwyższej klasie Pciuch wędrować umie w czasie I niewielkie ma kłopoty Idąc z wtorku do soboty.
– Aha, wspaniale – ucieszył się pan dozorca. – Więc, jeśli u mnie jest wtorek, to u pana jest teraz sobota, panie listonoszu.
– Dziękuję bardzo! Właśnie o sobotę mi chodziło – oświadczył Pciuch i wrzucił telegram „Z serdecznymi powinszowaniami z okazji imienin ukochanej Cioteczce Patrycji od siostrzeńca Adasia” do skrzynki na listy, zadzwonił do mieszkania i odjechał na hulajnodze.
– Dziwny ten Adaś – mówiła ciocia Patrycja, czytając przez okulary telegram. – Przecież do moich imienin jeszcze cały miesiąc, a on już wysyła życzenia superekstra błyskawicznie. Bardzo dziwny jest ten mój siostrzeniec. Chociaż to miło dostać tak wcześnie serdeczne życzenia. Od razu widać, że o mnie myśli i że lubi swoją starą ciotkę.
A Pciuch dwadzieścia cztery nigdy się nie dowiedział o swojej pomyłce i o tym, że zajechał hulajnogą miesiąc za wcześnie.
Zresztą nigdy więcej taka pomyłka mu się nie zdarzyła dzięki licznikowi zainstalowanemu przez tatusia przy hulajnodze.
Możecie mieć do mnie pretensje, że Wy, osobiście, nigdy nie spotkaliście Fuma lub Psztymucla, nie mówiąc już o Gżdaczu czy Pciuchu.
Sądzę jednak, że lepiej jest dowiedzieć się czegoś z książki, niż nie wiedzieć o tym wcale.
Zresztą to, co zostało Nazwane przestaje być Nieznane.
I odwrotnie.
Pragnę Was zapewnić, drodzy Czytelnicy, że i Wy sami czulibyście się bardzo niedobrze, gdybyście nie byli Nazwani.
Mam nadzieję, że dzięki memu wyjaśnieniu zrozumieliście konieczność powstania tych opowiadań.
PCIUCH
Pciuch zamieszkuje Czas. To znaczy, że można go zobaczyć tylko wtedy, kiedy się żyje kiedy indziej.
Jeża na przykład możemy zobaczyć dziś. Pciucha wyłącznie jutro albo wczoraj. Dzieje się tak dlatego, że jest on szalenie szybkim, nowoczesnym stworzeniem: wyprzedza nasze czasy dzięki własnemu napędowi rakietowemu.
Pciuchów jest niewielu, około trzydziestu, a nasza historia opowiada o pewnym dzielnym, młodym Pciuchu, który nosił numer dwadzieścia cztery.
Tradycyjnie wszystkie Pciuchy pracują na poczcie, ponieważ tam są najbardziej potrzebne. Także Pciuch dwadzieścia cztery był listonoszem do Spóźnionych Przesyłek.
Zdarza się, że do okienka na poczcie podbiega ktoś bardzo zmęczony szybkim biegiem i woła już od drzwi:
– Proszę pani, proszę pani, chciałbym szybko wysłać wiadomość!
– Proszę bardzo! – odpowiada pani w okienku. – Tu jest blankiet na telegram superekstra błyskawiczny. Na kiedy ma dojść wiadomość?
– Na wczoraj – śmieje się ten ktoś z zakłopotaniem. – Zupełnie zapomniałem o imieninach ciotki Patrycji Trąbalskiej, Koszykowa 12 m. 5.
– Na wczoraj? – pyta pani w okienku. – Dobrze, zrobimy wszystko, co w naszej mocy.
I wtedy do akcji naczelnik poczty używa Pciucha do Specjalnych Zadań.
– Pciuch dwadzieścia cztery do mnie! – mówi naczelnik.
– Słucham panie naczelniku – melduje się Pciuch, ale wcale go nie widać, bo zazwyczaj mówi z jutra albo nawet i z pojutrza.
– Proszę o doręczenie tych serdecznych życzeń!
– Na kiedy, panie naczelniku? – pyta Pciuch dwadzieścia cztery, który jest zawsze bardzo dokładny i zapisuje sobie wszystko w notesie.
– Zaraz – mruczy pan naczelnik – dziś mamy wtorek, wczoraj poniedziałek, no, powiedzmy, na zeszłą sobotę.
– Tak jest – odpowiada Pciuch.
– Dacie radę? – pyta naczelnik.
– Oczywiście, panie naczelniku – odpowiada niezłomny Pciuch dwadzieścia cztery o napędzie rakietowym i recytuje z dumą:
Dzięki swej najwyższej klasie
Pciuch wędrować umie w czasie
I niewielkie ma kłopoty
Idąc z wtorku do soboty.
– A więc liczę na was -oświadcza naczelnik i zajmuje się inną ważną sprawą.
Pciuch dwadzieścia cztery nie był jednak tak doświadczonym listonoszem jak inne starsze Pciuchy, chociażby jego rodzice. Tatuś Pciucha, na przykład, otrzymywał bardzo odpowiedzialne Spóźnione Przesyłki i często zdarzało się, że musiał podróżować rowerem, żeby móc zdążyć w porę.
A młody Pciuch dostał właśnie od tatusia i mamusi hulajnogę. I chociaż rodzice ostrzegali go, żeby nie zabierał hulajnogi do pracy, postanowił spróbować, jak będzie mu szło dostarczanie przesyłek za pomocą hulajnogi. Wskoczył więc na nią raz-dwa i szybciutko pojechał na ulicę Koszykową 12 mieszkania 5, do ciotki Patrycji Trąbalskiej.
A kiedy już był pod drzwiami, przypomniał sobie, że musi sprawdzić termin przesyłki.
– Na kiedy to ma być? – zapytał sam siebie i zajrzał do notesika. – Ach, na sobotę! A jaki jest teraz dzień?
Niestety, zupełnie zapomniał, że hulajnoga nie ma takiego licznika jak rower tatusia.
– To nic – pocieszył się Pciuch – poszukam kogoś, kto mi pomoże.
Na dole siedział pan dozorca.
– Proszę pana – zawołał Pciuch – bardzo przepraszam, jaki jest teraz dzień?
– A kto pyta? – zdziwił się pan dozorca.
– Listonosz Pciuch dwadzieścia cztery!
– A dlaczego pana nie widzę, panie listonoszu?
– Ponieważ ja tu jestem wczoraj! – zawołał Pciuch i wyrecytował:
Dzięki swej najwyższej klasie Pciuch wędrować umie w czasie I niewielkie ma kłopoty Idąc z wtorku do soboty.
– Aha, wspaniale – ucieszył się pan dozorca. – Więc, jeśli u mnie jest wtorek, to u pana jest teraz sobota, panie listonoszu.
– Dziękuję bardzo! Właśnie o sobotę mi chodziło – oświadczył Pciuch i wrzucił telegram „Z serdecznymi powinszowaniami z okazji imienin ukochanej Cioteczce Patrycji od siostrzeńca Adasia” do skrzynki na listy, zadzwonił do mieszkania i odjechał na hulajnodze.
– Dziwny ten Adaś – mówiła ciocia Patrycja, czytając przez okulary telegram. – Przecież do moich imienin jeszcze cały miesiąc, a on już wysyła życzenia superekstra błyskawicznie. Bardzo dziwny jest ten mój siostrzeniec. Chociaż to miło dostać tak wcześnie serdeczne życzenia. Od razu widać, że o mnie myśli i że lubi swoją starą ciotkę.
A Pciuch dwadzieścia cztery nigdy się nie dowiedział o swojej pomyłce i o tym, że zajechał hulajnogą miesiąc za wcześnie.
Zresztą nigdy więcej taka pomyłka mu się nie zdarzyła dzięki licznikowi zainstalowanemu przez tatusia przy hulajnodze.
więcej..
