MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Broń palna i amunicja (raport) - ebook
Broń palna i amunicja (raport) - ebook
Zabójstwo, samobójstwo, czy nieszczęśliwy wypadek? Nierzadko tym tragicznym zdarzeniom towarzyszy broń palna i amunicja. Jak organy ścigania prowadzą śledztwa związane z bronią palną? Dlaczego ustawa o broni i amunicji z dnia 21 maja 1999 roku wymaga pilnej zmiany? Czy posiadanie rewolweru hukowo — kinetycznego jest legalne?
| Kategoria: | Inne |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8126-259-0 |
| Rozmiar pliku: | 1,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wprowadzenie do zagadnień broni palnej i amunicji
Broń od zarania dziejów służyła zarówno do działań ofensywnych, ja też defensywnych.,,Stała się symbolem mocy i panowania, znakiem władzy i sądu, obiektem ceremonialnym, trofeum i przedmiotem reprezentacyjnym, niekiedy rytualnym i magicznym”. Broń decydowała o losach świata, odmieniała bieg historii, służyła do podbojów, kolonizacji. Stale ją ulepszano, nadawano jej bardziej śmiercionośnego i masowego charakteru.,,Pierwszą prymitywną broń palną skonstruowali Arabowie około 1300 roku, była to okuta żelazem rurka bambusowa, z której za pomocą ładunku prochu czarnego miotano strzałami łuczniczymi.” Broń palna notuje swój rozwój od początku XIV wieku. Przebyliśmy długą drogę od siermiężnych hakownic i muszkietów do wielce precyzyjnych karabinów snajperskich tej rangi co wielkokalibrowy karabin wyborowy ZVI Falcon pozwalający skutecznie razić cele na odległość 1600 metrów, sprzężony z imponującą optyką.Jako, że użycie broni palnej stwarza realne, konkretne niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia człowieka, państwo jako pełnoprawny dysponent władzy (imperium), wprowadza ścisłą reglamentację przedmiotami, które z uwagi na swe cechy użytkowe decydują o przynależności do tej grupy. Na gruncie polskiego prawa karnego sama definicja,,broni palnej” oraz jej interpretacje budzą poważne wątpliwości u praktyków i teoretyków prawa. Broń palna jak też szeroko pojęte ślady powstałe w następstwie jej użycia do celów kryminalnych są poddawane specjalistycznym badaniom kryminalistycznym. Skutki jakie wywołuje zastosowanie broni palnej w stosunku do ciała człowieka to domena medycyny sądowej. Pojęcie broni palnej jest ściśle skorelowane z zagadnieniem amunicji zawierającej w swoim składzie proch strzelniczy oraz inny materiał miotający, co jest już domeną badań fizyko — chemicznych. Początki balistyki sądowej sięgają zaś XIX wieku. Według miarodajnych szacunków przyjmuje się, iż wartość globalnego handlu w odniesieniu do obrotu zarówno małą bronią, jak też lekkim uzbrojeniem (za zezwoleniem odpowiednich władz państwowych) zamyka się w kwocie 7 bilonów dolarów rocznie (w tym 4,3 bilionów dolarów na amunicję). W prawie międzynarodowym,,małą bronią” (w odróżnieniu od,,lekkiego uzbrojenia”) zgodnie z Raportem Ekspertów Rządowych ONZ w sprawie małej broni i lekkiego uzbrojenia z dnia 27 sierpnia 1997 roku jest broń przeznaczona do użytku przez pojedynczą osobę (,,for personal use”). Prawo wspólnotowe nie obejmuje swoim zasięgiem handlu bronią, co oznacza że kwestia ta została zastrzeżona do wyłącznej kompetencji państw członkowskich (wyjątkowo wybrane kwestie w odniesieniu do broni lekkiej zostały ujęte na płaszczyźnie Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa — II filar UE). Jeśli chodzi o prawo wewnętrzne RP, to aktem prawnym regulującym handel bronią jest ustawa o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa z dnia 29 listopada 2000 roku (Dz. U. z 2000 r., Nr 119, poz. 1250).J. Kasprzak, Nielegalne wytwarzanie broni palnej i amunicji. Problematyka prawno — kryminalistyczna, Szczytno 2013, s.5,
Z. Brożek — Mucha, Balistyka chemiczna, Warszawa 2008, s. 14,
https://pl. Wikiedia.org./Wiki/harabin_ZVI_Falcon,
Z. Brożek — Mucha, Balistyka chemiczna, Warszawa 2008, s. 15,
M. Markowska, Mała broń i lekkie uzbrojenie — duży problem prawa międzynarodowego, Wojskowy Przegląd Prawniczy (1—2) 2017, s. 37,
M. Markowska, Mała broń i lekkie uzbrojenie — duży problem prawa międzynarodowego, Wojskowy Przegląd Prawniczy (1—2) 2017, s. 39,
M. Markowska, Mała broń i lekkie uzbrojenie — duży problem prawa międzynarodowego, Wojskowy Przegląd Prawniczy (1—2) 2017, s. 54,
M. Markowska, Mała broń i lekkie uzbrojenie — duży problem prawa międzynarodowego, Wojskowy Przegląd Prawniczy (1—2) 2017, s. 58,Prawo karne kodeksowe i pozakodeksowe o broni palnej i amunicji
Broń palna może być klasyfikowana według różnorakich kryteriów (wg rodzaju lufy, wg przeznaczenia, wg rodzaju substancji wyrzucanej z lufy, wg producenta, itp.). Broń palną możemy przede wszystkim podzielić — biorąc pod uwagę kryterium użyteczności — na: wojskową, policyjną, sportową. Niezwykle ciekawym zagadnieniem jest kwestia broni nielegalnej, tzw. samodziałowej. Broń samodziałowa to broń z założenia niefabryczna, która jest produkowana w jednostkowych egzemplarzach, przy wykorzystaniu metod chałupniczych, gdzie za wzorce są stawiane konstrukcje znanych modeli broni, względnie wytwórca postępuje według własnego pomysłu.
Już Kodex Karzący dla Królestwa Polskiego z 1818 roku stanowił w art. 350, iż:,,Ten kto broń zakazaną lub podejrzaną robi, jeśli kto takową bronią śmiertelnie rannym lub zabitym został, zamknięciem w domu aresztu publicznego od dni 8 do miesięcy 3 ukaranym zostanie.” Broń palna może w trojaki sposób wykorzystywać energię powstającą ze spalania ładunku miotającego (ukierunkowanej na nadanie pociskowi odpowiedniej energii) na drodze: 1) spalania substancji miotającej w zamkniętej komorze nabojowej oraz w przewodzie lufy (chodzi o klasyczne konstrukcje broni palnej takie jak broń sportowa, czy myśliwska), 2) spalanie substancji miotającej służącej do napędzania, która jest umieszczona w pocisku (chodzi tu o zastosowanie w ręcznej broni rakietowej), 3) spalanie substancji miotającej w komorze nabojowej przy otwartej ku tyłowi dyszy stanowiącej ujście znaczącej części gazów (chodzi tu o zastosowanie przy tzw. broni bezodrzutowej).
Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 roku w kilku miejscach posługuje się pojęciem,,broni palnej” jako znamieniem czynu zabronionego (np. art. 159 kk — użycie broni palnej w czasie bójki lub pobicia, art. 223 kk — czynna napaść na funkcjonariusza publicznego przy użyciu broni palnej, art. 280 §2 kk — napad rabunkowy z użyciem broni palnej, art. 263 §1 kk — wyrabianie, broni palnej lub amunicji, ewentualnie handel nimi, art. 263 §1 kk — posiadanie broni palnej lub amunicji bez wymaganego zezwolenia, art. 263 §3 kk — udostępnienie lub przekazanie broni palnej lub amunicji przez osobę posiadającą zezwolenie na posiadanie tych przedmiotów, osobie nieuprawnionej, art. 263 §4 kk — nieumyślna utrata broni palnej lub amunicji, która pozostaje w dyspozycji zgodnie z prawem); nie mniej sam nie zawiera jej definicji na gruncie art. 115 kk, objaśniającego wyrażenia ustawowe. Takie wyjaśnienie znajduje się na gruncie ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji (Dz. U. z 1999, nr 53, poz. 549 z późń. zm). Do czasu wprowadzania nowelizacji z 5 stycznia 2011 roku, definicja broni palnej — zawarta w art. 7 cytowanej ustawy — brzmiała następująco:,,W rozumieniu ustawy bronią palną jest niebezpieczne dla życia lub zdrowia urządzenie, które w wyniku działania sprężonych gazów powstających na skutek spalania materiału miotającego, jest zdolne do wystrzelenia pocisku lub substancji z lufy albo z elementu zastępującego lufę, a przez to do rażenia celów na odległość”.,, Niemalże od chwili uchwalenia ustawa ta budzi ogromne kontrowersje i dyskusje w środowisku naukowym. Krytykowane jest niemalże wszystko począwszy od zakresu ustawy, definicji legalnej broni palnej, pojęcia istotnych części broni, czy też pozbawienie broni cech używalności. Z kolei zgodnie z art. 4 ust 3 cytowanego aktu prawnego, w rozumieniu ustawy amunicją są naboje scalone i naboje ślepe przeznaczone do strzelania z broni palnej. Na gruncie ustawy o broni i amunicji z dnia 21 maja 1999 roku za broń palną została uznana: broń palna bojowa, myśliwska, sportowa, gazowa, alarmowa oraz sygnałowa.
Darmowy fragment
Broń od zarania dziejów służyła zarówno do działań ofensywnych, ja też defensywnych.,,Stała się symbolem mocy i panowania, znakiem władzy i sądu, obiektem ceremonialnym, trofeum i przedmiotem reprezentacyjnym, niekiedy rytualnym i magicznym”. Broń decydowała o losach świata, odmieniała bieg historii, służyła do podbojów, kolonizacji. Stale ją ulepszano, nadawano jej bardziej śmiercionośnego i masowego charakteru.,,Pierwszą prymitywną broń palną skonstruowali Arabowie około 1300 roku, była to okuta żelazem rurka bambusowa, z której za pomocą ładunku prochu czarnego miotano strzałami łuczniczymi.” Broń palna notuje swój rozwój od początku XIV wieku. Przebyliśmy długą drogę od siermiężnych hakownic i muszkietów do wielce precyzyjnych karabinów snajperskich tej rangi co wielkokalibrowy karabin wyborowy ZVI Falcon pozwalający skutecznie razić cele na odległość 1600 metrów, sprzężony z imponującą optyką.Jako, że użycie broni palnej stwarza realne, konkretne niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia człowieka, państwo jako pełnoprawny dysponent władzy (imperium), wprowadza ścisłą reglamentację przedmiotami, które z uwagi na swe cechy użytkowe decydują o przynależności do tej grupy. Na gruncie polskiego prawa karnego sama definicja,,broni palnej” oraz jej interpretacje budzą poważne wątpliwości u praktyków i teoretyków prawa. Broń palna jak też szeroko pojęte ślady powstałe w następstwie jej użycia do celów kryminalnych są poddawane specjalistycznym badaniom kryminalistycznym. Skutki jakie wywołuje zastosowanie broni palnej w stosunku do ciała człowieka to domena medycyny sądowej. Pojęcie broni palnej jest ściśle skorelowane z zagadnieniem amunicji zawierającej w swoim składzie proch strzelniczy oraz inny materiał miotający, co jest już domeną badań fizyko — chemicznych. Początki balistyki sądowej sięgają zaś XIX wieku. Według miarodajnych szacunków przyjmuje się, iż wartość globalnego handlu w odniesieniu do obrotu zarówno małą bronią, jak też lekkim uzbrojeniem (za zezwoleniem odpowiednich władz państwowych) zamyka się w kwocie 7 bilonów dolarów rocznie (w tym 4,3 bilionów dolarów na amunicję). W prawie międzynarodowym,,małą bronią” (w odróżnieniu od,,lekkiego uzbrojenia”) zgodnie z Raportem Ekspertów Rządowych ONZ w sprawie małej broni i lekkiego uzbrojenia z dnia 27 sierpnia 1997 roku jest broń przeznaczona do użytku przez pojedynczą osobę (,,for personal use”). Prawo wspólnotowe nie obejmuje swoim zasięgiem handlu bronią, co oznacza że kwestia ta została zastrzeżona do wyłącznej kompetencji państw członkowskich (wyjątkowo wybrane kwestie w odniesieniu do broni lekkiej zostały ujęte na płaszczyźnie Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa — II filar UE). Jeśli chodzi o prawo wewnętrzne RP, to aktem prawnym regulującym handel bronią jest ustawa o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa z dnia 29 listopada 2000 roku (Dz. U. z 2000 r., Nr 119, poz. 1250).J. Kasprzak, Nielegalne wytwarzanie broni palnej i amunicji. Problematyka prawno — kryminalistyczna, Szczytno 2013, s.5,
Z. Brożek — Mucha, Balistyka chemiczna, Warszawa 2008, s. 14,
https://pl. Wikiedia.org./Wiki/harabin_ZVI_Falcon,
Z. Brożek — Mucha, Balistyka chemiczna, Warszawa 2008, s. 15,
M. Markowska, Mała broń i lekkie uzbrojenie — duży problem prawa międzynarodowego, Wojskowy Przegląd Prawniczy (1—2) 2017, s. 37,
M. Markowska, Mała broń i lekkie uzbrojenie — duży problem prawa międzynarodowego, Wojskowy Przegląd Prawniczy (1—2) 2017, s. 39,
M. Markowska, Mała broń i lekkie uzbrojenie — duży problem prawa międzynarodowego, Wojskowy Przegląd Prawniczy (1—2) 2017, s. 54,
M. Markowska, Mała broń i lekkie uzbrojenie — duży problem prawa międzynarodowego, Wojskowy Przegląd Prawniczy (1—2) 2017, s. 58,Prawo karne kodeksowe i pozakodeksowe o broni palnej i amunicji
Broń palna może być klasyfikowana według różnorakich kryteriów (wg rodzaju lufy, wg przeznaczenia, wg rodzaju substancji wyrzucanej z lufy, wg producenta, itp.). Broń palną możemy przede wszystkim podzielić — biorąc pod uwagę kryterium użyteczności — na: wojskową, policyjną, sportową. Niezwykle ciekawym zagadnieniem jest kwestia broni nielegalnej, tzw. samodziałowej. Broń samodziałowa to broń z założenia niefabryczna, która jest produkowana w jednostkowych egzemplarzach, przy wykorzystaniu metod chałupniczych, gdzie za wzorce są stawiane konstrukcje znanych modeli broni, względnie wytwórca postępuje według własnego pomysłu.
Już Kodex Karzący dla Królestwa Polskiego z 1818 roku stanowił w art. 350, iż:,,Ten kto broń zakazaną lub podejrzaną robi, jeśli kto takową bronią śmiertelnie rannym lub zabitym został, zamknięciem w domu aresztu publicznego od dni 8 do miesięcy 3 ukaranym zostanie.” Broń palna może w trojaki sposób wykorzystywać energię powstającą ze spalania ładunku miotającego (ukierunkowanej na nadanie pociskowi odpowiedniej energii) na drodze: 1) spalania substancji miotającej w zamkniętej komorze nabojowej oraz w przewodzie lufy (chodzi o klasyczne konstrukcje broni palnej takie jak broń sportowa, czy myśliwska), 2) spalanie substancji miotającej służącej do napędzania, która jest umieszczona w pocisku (chodzi tu o zastosowanie w ręcznej broni rakietowej), 3) spalanie substancji miotającej w komorze nabojowej przy otwartej ku tyłowi dyszy stanowiącej ujście znaczącej części gazów (chodzi tu o zastosowanie przy tzw. broni bezodrzutowej).
Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 roku w kilku miejscach posługuje się pojęciem,,broni palnej” jako znamieniem czynu zabronionego (np. art. 159 kk — użycie broni palnej w czasie bójki lub pobicia, art. 223 kk — czynna napaść na funkcjonariusza publicznego przy użyciu broni palnej, art. 280 §2 kk — napad rabunkowy z użyciem broni palnej, art. 263 §1 kk — wyrabianie, broni palnej lub amunicji, ewentualnie handel nimi, art. 263 §1 kk — posiadanie broni palnej lub amunicji bez wymaganego zezwolenia, art. 263 §3 kk — udostępnienie lub przekazanie broni palnej lub amunicji przez osobę posiadającą zezwolenie na posiadanie tych przedmiotów, osobie nieuprawnionej, art. 263 §4 kk — nieumyślna utrata broni palnej lub amunicji, która pozostaje w dyspozycji zgodnie z prawem); nie mniej sam nie zawiera jej definicji na gruncie art. 115 kk, objaśniającego wyrażenia ustawowe. Takie wyjaśnienie znajduje się na gruncie ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji (Dz. U. z 1999, nr 53, poz. 549 z późń. zm). Do czasu wprowadzania nowelizacji z 5 stycznia 2011 roku, definicja broni palnej — zawarta w art. 7 cytowanej ustawy — brzmiała następująco:,,W rozumieniu ustawy bronią palną jest niebezpieczne dla życia lub zdrowia urządzenie, które w wyniku działania sprężonych gazów powstających na skutek spalania materiału miotającego, jest zdolne do wystrzelenia pocisku lub substancji z lufy albo z elementu zastępującego lufę, a przez to do rażenia celów na odległość”.,, Niemalże od chwili uchwalenia ustawa ta budzi ogromne kontrowersje i dyskusje w środowisku naukowym. Krytykowane jest niemalże wszystko począwszy od zakresu ustawy, definicji legalnej broni palnej, pojęcia istotnych części broni, czy też pozbawienie broni cech używalności. Z kolei zgodnie z art. 4 ust 3 cytowanego aktu prawnego, w rozumieniu ustawy amunicją są naboje scalone i naboje ślepe przeznaczone do strzelania z broni palnej. Na gruncie ustawy o broni i amunicji z dnia 21 maja 1999 roku za broń palną została uznana: broń palna bojowa, myśliwska, sportowa, gazowa, alarmowa oraz sygnałowa.
Darmowy fragment
więcej..
