-
W empik go
Co pożera wszechświat? - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Co pożera wszechświat? - ebook
Czy przestrzeń ma prędkość, a czas – kształt? Czy możliwa jest podróż w czasie i powstawanie czegoś z niczego? Czy nasz kosmos jest jedynym wszechświatem, a Ziemia jedynym miejscem, gdzie istnieje życie?
Kilkanaście lat temu w gwiazdozbiorze Erydanu odkryto dziwnie pusty fragment nieba, który zgodnie z obecnymi modelami kosmologicznymi nie powinien istnieć – zupełnie jakby coś ,,pożarło” kawałek wszechświata. Czym jest ta gigantyczna pustka i jak powstała?
To tylko jedna z wielu zagadek, z którymi zmagają się współcześni kosmologowie. Choć dzięki postępom fizyki i astronomii potrafimy prześledzić życie i śmierć gwiazd, usłyszeć drgania czasoprzestrzeni i dostrzec łunę Wielkiego Wybuchu, kosmos wciąż kryje przed nami wiele tajemnic, na czele z tą najważniejszą – jak powstał wszechświat i życie.
Najnowszą książkę Paula Daviesa czyta się jak najlepszą powieść kryminalną. Słynny fizyk gra w niej rolę detektywa, który błyskotliwie i z gawędziarską swadą prowadzi nas od zagadki do zagadki, proponuje i rozważa możliwe odpowiedzi, ale i stawia kolejne znaki zapytania.
Przejrzyste, pełne wiedzy i dowcipu wprowadzenie do wielkich pytań współczesnej fizyki i kosmologii, w którym opisane są nie tylko triumfy, ale także sprawy nierozwiązane. Paul Davies w najlepszym wydaniu!
Ian Stewart, autor książki Liczby natury
| Kategoria: | Fizyka |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7886-626-8 |
| Rozmiar pliku: | 3,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Przedmowa
Co pożera wszechświat? jest naukową historią kryminalną. Opisuje, w jaki sposób sięgające daleko w przeszłość zagadki kosmosu zostały niedawno rozwiązane, podczas gdy inne niezwykłe odkrycia wstrząsnęły naszą koncepcją rzeczywistości fizycznej. Aby pojąć istotę rzeczy, musimy odbyć podróż od samej krawędzi czasu, poprzez naszą epokę, aż po nieskończenie odległą przyszłość. Taki jest przedmiot badań kosmologii, nauki o pochodzeniu, rozwoju i przyszłych losach wszechświata jako całości. Przeplata się w tej nauce to, co wielkie, z tym, co małe, ogrom kosmosu z najbardziej ukrytymi zakamarkami materii subatomowej – przedsięwzięcie ludzkie o zapierających dech w piersiach ambicjach, dotyczące zagadnień, które przez tysiąclecia pozostawały wyłączną domeną religii i filozofii.
Niektórzy sądzą, że gdy jasne światło dociekań naukowych ujawnia ukryte mechanizmy przyrody, musi zabić romantyzm tego, co niewiadome. Ja jednak od zawsze byłem przekonany, że im głębiej zaglądamy, tym piękniejszy i bardziej godny podziwu wyda nam się świat fizyczny. Demistyfikacja przyrody oznacza ujrzenie całej jej subtelności i elegancji. Wiedza jest dobra. W kolejnych rozdziałach zamierzam szczegółowo przedstawić kosmologiczne odkrycia i podjąć fundamentalne kwestie filozoficzne, które im towarzyszą – takie jak to, dlaczego wszechświat w ogóle istnieje; dlaczego przybrał taką postać, jaką ma; dlaczego prawa przyrody są takie, a nie inne; jak układy martwych, pozbawionych celowości cząstek zrodziły świadomość i byty myślące zdolne, z lepszym lub gorszym skutkiem, poznawać i rozumieć świat.
Te wielkie pytania egzystencjalne interesowały mnie przez całe życie i miałem ten przywilej, że niektórymi z nich zajmowałem się zawodowo jako fizyk teoretyczny, kosmolog i astrobiolog. Mój własny wkład był skromny, ale miałem sposobność obcować z wieloma gigantami fizyki i astronomii, ludźmi obdarzonymi błyskotliwą inteligencją i nienasyconą ciekawością, których zaraźliwa wola zrozumienia świata z perspektywy naukowej była dla mnie nieustanną inspiracją. Byłem czynnym naukowcem w jednym z najbardziej niezwykłych okresów historii nauki, kiedy wielkie pytania przechodziły z krainy luźnych spekulacji do dziedziny rzetelnych badań. I jak często bywa w nauce, jedna odpowiedź prowadziła do dziesięciu kolejnych pytań. Taki jest stan obecny. Wiele osiągnięto, ale wiele tajemnic wciąż pozostaje. Celem tej książki jest przekazanie zwięzłego sprawozdania z bieżącego stanu badań.
Tak wiele osób pomogło mi w ciągu długich lat badań, że nie umiem wymienić ich wszystkich, ale chciałbym złożyć szczególne podziękowania Cecilii Lunardini i Richowi Lebedowi z Uniwersytetu Stanowego Arizony, którzy rozjaśnili mi pewne aspekty fizyki cząstek elementarnych, a także Charleyowi Lineweaverowi z Narodowego Uniwersytetu Australii za pomoc w zrozumieniu pojęcia horyzontu kosmologicznego. Wyjątkowe podziękowania kieruję do mojej żony, Pauline, za zachęty i krytyczną lekturę tekstu. Jej zdolności komunikacyjne zdecydowanie górują nad moimi i jeśli można coś dobrego powiedzieć o końcowym wyniku, to w znacznej mierze jest to zasługa jej udoskonaleń edytorskich. Muszę wreszcie podziękować mojej wydawcy w Penguin Books, Chloe Currens, za wskazówki, uwagi i rady, którymi dzieliła się w niezmiennie pogodnym tonie.
Paul Davies
Phoenix, marzec 2021 roku1
Podróż znad krawędzi czasu
Dnia 14 stycznia 1990 roku gazety całego świata wydrukowały plamisty, czerwono-niebieski obraz, przedstawiający ni mniej, ni więcej, tylko narodziny wszechświata. „Było to jak patrzenie w twarz Boga” – ogłosił naukowy kierownik projektu, George Smoot. Jak z kolei powiedział Stephen Hawking, obraz ten to „jedno z największych dokonań naukowych współczesności, jeśli nie wszech czasów”.
Przedmiotem zachwytów była mapa cieplna nieba, wykonana przez satelitę o nazwie COBE (Cosmic Background Explorer, Poszukiwacz Kosmicznego Promieniowania Tła). Zadaniem COBE było zeskanowanie wyblakłej poświaty Wielkiego Wybuchu, morza mikrofal biegnących w przestrzeni i docierających do nas bez zniekształceń z czasu, gdy kosmos miał ułamek swego obecnego wieku. Nieregularne cętki ozdabiające obraz przedstawiają nieco cieplejsze i nieco zimniejsze obszary wszechświata. Kalejdoskopowy wzór kryje w sobie doniosłe świadectwo odnoszące się do narodzin kosmosu zaledwie w parę chwil po jego poczęciu, na samej krawędzi czasu.
COBE zainaugurował złoty wiek kosmologii. W ciągu trzech dziesięcioleci dyscyplina ta z grajdołka czczych domysłów przeobraziła się w naukę ścisłą. Może zakrawać na paradoks to, że obecnie lepiej w ogólnym zarysie rozumiemy historię wszechświata niż historię naszej planety. Trawestując Winstona Churchilla, nie oznacza to jednak, że kosmologia się skończyła; nie jest to nawet początek końca, ale co najwyżej być może koniec początku.
Ilustracja 1. Mapa poświaty Wielkiego Wybuchu dostarczona przez satelitę COBE.
Kosmologia może wydawać się dziedziną nauki oderwaną od życia, lecz na rozmaite pośrednie sposoby dotyka każdego. Wszyscy odczuwamy potrzebę rozumienia, dlaczego świat jest taki, jaki jest, oraz jak powstał. Przez wieki ludzie starali się zaspokoić tę potrzebę za pomocą mitów o stworzeniu: nie były to wyjaśnienia naukowe, ale opowiadania mające umieścić człowieka w kontekście większego planu. Gdy dwa i pół tysiąca lat temu kosmologia jako przedsięwzięcie badawcze wyłoniła się pośród starożytnych filozofów greckich, otrzymała nazwę wywodzącą się z tego samego źródłosłowu co słowo „kosmetyk”, oznaczającego piękno, całość i pełnię – przeciwieństwo chaosu. Sam wyraz „kosmologia” zawiera sugestię, że istnieje „uniwersum”, spójny, uporządkowany byt, zrozumiały dla umysłu człowieka. Na dalsze postępy trzeba było czekać do rewolucji naukowej, która przyszła dwa tysiące lat później i która zaowocowała licznymi olśniewającymi odkryciami. W 1543 roku Mikołaj Kopernik ogłosił, że Ziemia krąży wokół Słońca, i tym samym zdruzgotał dominujący przez długie wieki model kosmosu z człowiekiem w centrum. Zgoda, że bezpośredni wpływ tego odkrycia na życie codzienne ludzi był niewielki; nie wybuchły żadne zamieszki, wojna ani kryzys gospodarczy. Z czasem jednak wiedza, że nie żyjemy w centrum wszechświata, przeobraziła w sposób zasadniczy kontekst ludzkiej egzystencji. Oddziaływanie można było odczuć nie tylko w nauce, ale także w życiu religijnym, społecznym i gospodarczym.
Współcześnie czeka nas zmiana perspektywy jeszcze bardziej radykalna niż ta zapoczątkowana przez Kopernika. Przyszłe pokolenia będą spoglądać na naszą epokę z podziwem i będą zazdrościć tym, którzy mieli przywilej doświadczania osobiście tego przewrotu. Z jakiegoś powodu na planecie pozbawionej wszelkiej wyjątkowości, krążącej wokół zwyczajnej gwiazdy, powstał gatunek żywych istot, które z powodzeniem rozwiązują zagadkę wszechświata. Z pewnością fakt ten musi mówić coś ważnego i głębokiego o miejscu zajmowanym przez nas w porządku przyrody. Ale co dokładnie?
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
Co pożera wszechświat? jest naukową historią kryminalną. Opisuje, w jaki sposób sięgające daleko w przeszłość zagadki kosmosu zostały niedawno rozwiązane, podczas gdy inne niezwykłe odkrycia wstrząsnęły naszą koncepcją rzeczywistości fizycznej. Aby pojąć istotę rzeczy, musimy odbyć podróż od samej krawędzi czasu, poprzez naszą epokę, aż po nieskończenie odległą przyszłość. Taki jest przedmiot badań kosmologii, nauki o pochodzeniu, rozwoju i przyszłych losach wszechświata jako całości. Przeplata się w tej nauce to, co wielkie, z tym, co małe, ogrom kosmosu z najbardziej ukrytymi zakamarkami materii subatomowej – przedsięwzięcie ludzkie o zapierających dech w piersiach ambicjach, dotyczące zagadnień, które przez tysiąclecia pozostawały wyłączną domeną religii i filozofii.
Niektórzy sądzą, że gdy jasne światło dociekań naukowych ujawnia ukryte mechanizmy przyrody, musi zabić romantyzm tego, co niewiadome. Ja jednak od zawsze byłem przekonany, że im głębiej zaglądamy, tym piękniejszy i bardziej godny podziwu wyda nam się świat fizyczny. Demistyfikacja przyrody oznacza ujrzenie całej jej subtelności i elegancji. Wiedza jest dobra. W kolejnych rozdziałach zamierzam szczegółowo przedstawić kosmologiczne odkrycia i podjąć fundamentalne kwestie filozoficzne, które im towarzyszą – takie jak to, dlaczego wszechświat w ogóle istnieje; dlaczego przybrał taką postać, jaką ma; dlaczego prawa przyrody są takie, a nie inne; jak układy martwych, pozbawionych celowości cząstek zrodziły świadomość i byty myślące zdolne, z lepszym lub gorszym skutkiem, poznawać i rozumieć świat.
Te wielkie pytania egzystencjalne interesowały mnie przez całe życie i miałem ten przywilej, że niektórymi z nich zajmowałem się zawodowo jako fizyk teoretyczny, kosmolog i astrobiolog. Mój własny wkład był skromny, ale miałem sposobność obcować z wieloma gigantami fizyki i astronomii, ludźmi obdarzonymi błyskotliwą inteligencją i nienasyconą ciekawością, których zaraźliwa wola zrozumienia świata z perspektywy naukowej była dla mnie nieustanną inspiracją. Byłem czynnym naukowcem w jednym z najbardziej niezwykłych okresów historii nauki, kiedy wielkie pytania przechodziły z krainy luźnych spekulacji do dziedziny rzetelnych badań. I jak często bywa w nauce, jedna odpowiedź prowadziła do dziesięciu kolejnych pytań. Taki jest stan obecny. Wiele osiągnięto, ale wiele tajemnic wciąż pozostaje. Celem tej książki jest przekazanie zwięzłego sprawozdania z bieżącego stanu badań.
Tak wiele osób pomogło mi w ciągu długich lat badań, że nie umiem wymienić ich wszystkich, ale chciałbym złożyć szczególne podziękowania Cecilii Lunardini i Richowi Lebedowi z Uniwersytetu Stanowego Arizony, którzy rozjaśnili mi pewne aspekty fizyki cząstek elementarnych, a także Charleyowi Lineweaverowi z Narodowego Uniwersytetu Australii za pomoc w zrozumieniu pojęcia horyzontu kosmologicznego. Wyjątkowe podziękowania kieruję do mojej żony, Pauline, za zachęty i krytyczną lekturę tekstu. Jej zdolności komunikacyjne zdecydowanie górują nad moimi i jeśli można coś dobrego powiedzieć o końcowym wyniku, to w znacznej mierze jest to zasługa jej udoskonaleń edytorskich. Muszę wreszcie podziękować mojej wydawcy w Penguin Books, Chloe Currens, za wskazówki, uwagi i rady, którymi dzieliła się w niezmiennie pogodnym tonie.
Paul Davies
Phoenix, marzec 2021 roku1
Podróż znad krawędzi czasu
Dnia 14 stycznia 1990 roku gazety całego świata wydrukowały plamisty, czerwono-niebieski obraz, przedstawiający ni mniej, ni więcej, tylko narodziny wszechświata. „Było to jak patrzenie w twarz Boga” – ogłosił naukowy kierownik projektu, George Smoot. Jak z kolei powiedział Stephen Hawking, obraz ten to „jedno z największych dokonań naukowych współczesności, jeśli nie wszech czasów”.
Przedmiotem zachwytów była mapa cieplna nieba, wykonana przez satelitę o nazwie COBE (Cosmic Background Explorer, Poszukiwacz Kosmicznego Promieniowania Tła). Zadaniem COBE było zeskanowanie wyblakłej poświaty Wielkiego Wybuchu, morza mikrofal biegnących w przestrzeni i docierających do nas bez zniekształceń z czasu, gdy kosmos miał ułamek swego obecnego wieku. Nieregularne cętki ozdabiające obraz przedstawiają nieco cieplejsze i nieco zimniejsze obszary wszechświata. Kalejdoskopowy wzór kryje w sobie doniosłe świadectwo odnoszące się do narodzin kosmosu zaledwie w parę chwil po jego poczęciu, na samej krawędzi czasu.
COBE zainaugurował złoty wiek kosmologii. W ciągu trzech dziesięcioleci dyscyplina ta z grajdołka czczych domysłów przeobraziła się w naukę ścisłą. Może zakrawać na paradoks to, że obecnie lepiej w ogólnym zarysie rozumiemy historię wszechświata niż historię naszej planety. Trawestując Winstona Churchilla, nie oznacza to jednak, że kosmologia się skończyła; nie jest to nawet początek końca, ale co najwyżej być może koniec początku.
Ilustracja 1. Mapa poświaty Wielkiego Wybuchu dostarczona przez satelitę COBE.
Kosmologia może wydawać się dziedziną nauki oderwaną od życia, lecz na rozmaite pośrednie sposoby dotyka każdego. Wszyscy odczuwamy potrzebę rozumienia, dlaczego świat jest taki, jaki jest, oraz jak powstał. Przez wieki ludzie starali się zaspokoić tę potrzebę za pomocą mitów o stworzeniu: nie były to wyjaśnienia naukowe, ale opowiadania mające umieścić człowieka w kontekście większego planu. Gdy dwa i pół tysiąca lat temu kosmologia jako przedsięwzięcie badawcze wyłoniła się pośród starożytnych filozofów greckich, otrzymała nazwę wywodzącą się z tego samego źródłosłowu co słowo „kosmetyk”, oznaczającego piękno, całość i pełnię – przeciwieństwo chaosu. Sam wyraz „kosmologia” zawiera sugestię, że istnieje „uniwersum”, spójny, uporządkowany byt, zrozumiały dla umysłu człowieka. Na dalsze postępy trzeba było czekać do rewolucji naukowej, która przyszła dwa tysiące lat później i która zaowocowała licznymi olśniewającymi odkryciami. W 1543 roku Mikołaj Kopernik ogłosił, że Ziemia krąży wokół Słońca, i tym samym zdruzgotał dominujący przez długie wieki model kosmosu z człowiekiem w centrum. Zgoda, że bezpośredni wpływ tego odkrycia na życie codzienne ludzi był niewielki; nie wybuchły żadne zamieszki, wojna ani kryzys gospodarczy. Z czasem jednak wiedza, że nie żyjemy w centrum wszechświata, przeobraziła w sposób zasadniczy kontekst ludzkiej egzystencji. Oddziaływanie można było odczuć nie tylko w nauce, ale także w życiu religijnym, społecznym i gospodarczym.
Współcześnie czeka nas zmiana perspektywy jeszcze bardziej radykalna niż ta zapoczątkowana przez Kopernika. Przyszłe pokolenia będą spoglądać na naszą epokę z podziwem i będą zazdrościć tym, którzy mieli przywilej doświadczania osobiście tego przewrotu. Z jakiegoś powodu na planecie pozbawionej wszelkiej wyjątkowości, krążącej wokół zwyczajnej gwiazdy, powstał gatunek żywych istot, które z powodzeniem rozwiązują zagadkę wszechświata. Z pewnością fakt ten musi mówić coś ważnego i głębokiego o miejscu zajmowanym przez nas w porządku przyrody. Ale co dokładnie?
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
więcej..
