-
W empik go
Cukier w normie - ebook
Ebook
25,00 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Cukier w normie - ebook
Cukier w normie to druga pozycja z mojego nowohuckiego księgozbioru, tak zwanej trylogii konsumpcyjnej. Pisząc ją, posiłkowałem się techniką cut-up, czyli — po prostu — literackim kolażem. Wtedy jednak nie wiedziałem jeszcze, na czym polega na technika (poza znajomością dzieł jej twórcy W. Burroughsa), używałem jej intuicyjnie, tworzyłem nowe sensy z historii zaczerpniętych z brukowców, opisujących historię pani Jadzi, która nie zdążyła zrobić rosołu, bo porwali ją kosmici. U schyłku XX wieku słyszało się historie o piekarniach, które sprzedawały zatruty sporyszem chleb, wiadomo, lepiej odchorować, niżby miało się zmarnować (i stuknąć po kieszeni). Cukier w normie to historie społeczności bloku, która nażarła się zarażonego sporyszem chleba i halucynuje w najlepsze pod niebem, na którym wiszą ciemne obłoki dzikiego kapitalizmu.
Od Autora
Ubóstwo rozmów wtłoczonych w klisze językowe tworzy „nieodparty komizm”. Ale nie tylko o komizm tu chodzi. Shuty uczy nieufności i podejrzliwości wobec języka, który wmawia nam wtórną bezradność. „Cukier w normie” jest antytoksyną.
Agnieszka Drotkiewicz
Kamienica z Delicatessen? Wieżowiec Ballarda? Chuj tam - parkujemy kradzionym papamobile kombi na gaz z kompletem opon zimowych pod nowohuckim blokiem, odkręcamy szybkę korbką i BANG-CHRUM-UCH, i potem cisza, a antykapitaluchowy paluchobrzyn autora już tylko paruje jak skręcik w saunie. Bo Shuty jak ten prześliczny taksydermista-inkwizytor: lepi dzikość żołądka, niucha gnicie znakomicie i w ogóle - śle cukierkowe kule w śmiech wszelkich pociech.
Patryk Kosenda
| Kategoria: | Komiks i Humor |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66571-39-6 |
| Rozmiar pliku: | 1,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Z tysiąca i jednej choroby
– Kiedy folgujemy zbytnio rozkoszom podniebienia, wątroba ma pełne ręce roboty, zadaniem tego narządu jest bowiem trawienie tłuszczów i odtruwanie organizmu. Warto zatem pospieszyć mu z pomocą. Gdy wątroba intensywnie pracuje, przepływa przez nią duża ilość krwi... – Jacek zamyślił się.
– I co się wtedy dzieje, tatusiu? – Justynka, patrząc na niego z takim oddaniem i ufnością, wyglądała jak aniołek.
Jacek pocałował ją w czoło i zaczął opowiadać dalej:
– Przekrwiona wątroba powiększa się, co objawia się uczuciem ucisku z prawej strony pod żebrami, któremu towarzyszy tępy ból. Nasila się zwykle po jedzeniu, szczególnie gdy jest ono obfite, tłuste, mocno przyprawione, a dania popijaliśmy alkoholem. Dzieje się tak przeważnie w okresie świąt.
– A u nas na święta też tak będzie? – spytała dziewczynka.
– Oczywiście, kochanie, oczywiście, podoba ci się?
– Bardzo, a co było dalej?
– Ból wzmaga się przy ucisku, toteż wątrobowcy często rozluźniają w pasie spódnicę czy spodnie, ale i to nie pomaga.
– To tak jak wujek Łukasz, prawda, tatusiu?
– Prawda, ty moja królewno, jesteś taka słodziutka, że tatuś z chęcią by cię zjadł. – Przez moment zobaczył w myślach wspaniałe pieczyste i do tego kilka pikantnych sosów, mniam, mniam... – Może chcesz już spać?
– Nie, nie, opowiadaj dalej, tatusiu...
– Na czym stanęliśmy? Wujek rozpina spodnie, ale i to nie pomaga. Nigdy też nie kładzie się na prawym boku, ponieważ jego wątroba nie znosi tej pozycji. Nieleczone powiększenie wątroby może przejść w stan chorobowy i doprowadzić do trwałych zmian tego narządu. Gdy dolegliwości nie są zbyt dokuczliwe, można jeszcze im zaradzić...
– Ale jak, jak? – niecierpliwiło się dziecko. – Jak, tatusiu?
– Ogranicz tłuszcze – odpowiedział. – Jedz mniejsze porcje, ogranicz alkohol, ratuj się ziółkami, używaj przypraw wspomagających trawienie: kminku, majeranku, jałowca, na czczo wypij filiżankę mleka z miodem, rób ciepłe okłady – recytował. – Dobrze, ale ty już naprawdę musisz iść spać, cukiereczku.
– Tatooo...
– Naprawdę, już najwyższa pora, jutro na dobranoc opowiem ci inną bajkę.
– A o czym będzie?
– O kłopotach z pęcherzem – odpowiedział i pocałował ją w czoło.
– Już nie mogę się doczekać – zawołała, kiedy gasił światło.
I śniła jej się potem kraina pełna przekrwionych, smutnych wątrób, a ona biegała od jednej do drugiej i szeptała im do ucha: „Wiem, jak ci pomóc”. I pomagała, robiła kompresy, zmniejszała porcje, dosypywała do jedzenia przyprawy wspomagające trawienie, a potem wszyscy razem byli weseli i wątroby powiedziały, żeby została ich królową. To był taki miły sen.
Jacek zszedł po schodach, minął salon i wszedł do kuchni. Wyjął z lodówki wielki kawał wołowiny, polał suto tłuszczem i smażył, aż się mocno zarumieniła.
– Co robisz? – krzyczała żona przez szum odbiornika.
– Aaa... zrobiłem się jakiś taki z czegoś głodny.
– Smażysz?
– Ehmn... troszkę wołowiny.
– Wiesz, że może być zainfekowana wirusami wywołującymi chorobę BSE?
– No – przytaknął. – Ale to już naprawdę ostatni raz.
– Zawsze tak mówisz, a potem leżysz przez dwa tygodnie jak martwy, a ja ci muszę usługi...
Jacek kopnął nogą drzwi, a te zatrzasnęły się lekko. Iwona dalej gadała o wirusach i powikłaniach, jakie wywołują. Na szczęście nie musiał już jej słuchać. Włączył muzykę. Patrzył na skwierczącą porcję wołowiny i myślał o maleńkiej córce. Musi o nią dbać. Będzie o nią dbał. Będzie jej pilnował jak oka w głowie. Jak podrośnie, jak już będzie duża, nie pozwoli nikomu się do niej zbliżyć. W głowie mu się to nie mieściło. Nie mógł sobie tego wyobrazić bez odruchów wymiotnych. Tego, że jakiś obcy mężczyzna bałamuci ją miłymi słówkami i dotyka czule, by wreszcie wprowadzić swojego obrzydliwego członka w jej aksamitne ciało. Nie pozwolę! Jacek szarpnął patelnią, parząc się gorącym olejem w palce. Nigdy. Dopóki zdrowy i silny będę. Nikt nie zbruka mojego kwiatuszka!
Zjadł ze smakiem posiłek i poczuł się po tej spóźnionej kolacji tak wyczerpany i ciężki, że zdołał tylko doczołgać się przed ekran telewizora, i zaległ na kanapie jak długi. Zasypiając, obserwował migające w poświacie spadających bomb postacie bezbronnych cywili. Cywile ewakuowali się w pośpiechu, co nie przeszkadzało im głośno zachwalać zalet kuracji, która sprawia, że twoje włosy i paznokcie będą lśniły blaskiem, a dusza jasnością.
„Jaka to wojna? A raczej: jaka to kuracja?” – koniecznie chciał zapytać wpatrzoną nieprzytomnie w film Iwonę, ale wycharczał tylko coś niezrozumiale i zapadł w sen. Śniło mu się, że zarazki dostały się do cewki moczowej i wędrowały dalej, do pęcherza i nerek. Groziło to tylko jednym – zapaleniem tych narządów. Aby tak się nie stało, zaczął panicznie dbać o higienę intymną. Podmywał się dwa razy dziennie, starannie wycierał pupę, codziennie zmieniał majtki i sikał tak często, jak było to możliwe – nie jest dobrze, gdy mocz zalega w pęcherzu. Niestety na nic się to nie zdało. Bakterie mnożyły się z nieopisaną szybkością. Jacek patrzył na ich skłębione ciała i wył bezradny z wściekłości. Nieee!
Obudził się zlany zimnym potem w kłębowisku zmierzwionych koców, przed migoczącymi na ekranie pornograficznymi reklamówkami. O boże. Otarł ręką zroszone zimnym potem czoło i poluzował pasek na ostatnią dziurkę. Myśl o czekającej go wizycie u specjalisty wywołała nieznośny wzwód.O Wandzie, co Niemca nie chciała
Wanda Niemca nie chciała i rzuciła się w kurorcie nad morzem w wir nocnego życia. Prawdę mówiąc, nie tyle nie chciała, co się tylko wahała, a nawet nie to.
No bo z jednej strony taki Niemiec. Ustawiony, bogaty, rzetelny, praca pewna, wysportowany, uczciwy, słowem: wszystko. Już się tam widziała: willa z basenem na peryferiach dużego miasta. To jest dobre. Wygoda – z życia kulturalnego nie trzeba rezygnować. Blisko jest, więc zawsze można podjechać i spotkać się ze znajomymi. Pewnie, że znajomi to się sami nie zrobią, z nieba nagle nie spadną, ale w miarę upływu czasu kogoś się pozna, zresztą nigdy nie była z tych nieśmiałych, co na widok ludzi szczekają. Języka się jakoś nauczy szybko, a pewnie on też ma jakichś przyjaciół w pracy, którzy będą przychodzić na party w ogrodzie.
No i jeszcze kino, sklepy, może coś innego... fryzjer, dyskoteka? Pełna kultura. Czyli masz to pod ręką, ale mieszkasz sobie z dala od hałasu i pyłu. Spokojnie, bez wścibskich sąsiadów. Rano se wstajesz, pod prysznic, potem szklanka soku z pomarańczy, małe śniadanko dietetyczne – i można się opalać. Trochę popływać w basenie, poczytać czasopisma, wybrać coś z katalogów, może jaki fitness, żeby się nie spaść za szybko... O! pewnie w telewizji są lepsze niż u nas rzeczy. A wieczorem do restauracji na kolację. Do kolacji lampka czerwonego wina i dyskretne światło świec. Może też lukratywna kariera modelki lub aktorki na boku na pół etatu? Nie żeby się przemęczać, ale świata eleganckiego liznąć. I może jeszcze z dwa psy na ogrodzie, a jak już będą, to się jednego na pewno nazwie Sony, na pamiątkę tej firmy, a drugiego to jeszcze nie wiadomo jak.
No, żyć nie umierać. Z drugiej strony jednak taki Niemiec czarny. Nie taki strasznie czarny, bo z krajów przecież arabskich, a z jakich – Wanda niezbyt wiedziała. Na „S” czy na „G”. Trudno powiedzieć. Nieważne. W każdym razie czarny tylko trochę, ale przecież zawsze. A w Polsce taki zabobon, że to nie wypada, czy co. Ustawiony jest i nawet chyba przystojny, to czemu nie. O uczucia się potem będziemy martwić. Zresztą co mi z tych uczuć, jakby w garnku pusto było? A garnek swój Wanda widziała ogromny.
Jak w domu oglądała z rodzicami relacje z tych krajów afrykańskich, to tak próbowała wysondować rodziców:
– A ci Murzyni to wcale tacy brzydcy nie są, i bardzo wysportowani, w USA to oni zajmują często wysokie stanowiska, tak samo jest w Niemczech, bardzo bogaci i uprzejmi, to chyba nieprawda, co się o nich mówi... A wiecie, Kaśka poznała chłopaka z Niemiec, z krajów arabskich, i wszystko tam ma u niego, mieszka w willi, mąż o nią dba, jest bardzo zadowolona...
Wanda, jak tak sobie myślała, to w tej chwili chyba też jednak Niemca by chciała.
Ale ojcu to nie było w smak.
– Coo? Ta Kaśka od Głubiszów za Araba? Jezusie Nazarejski... to się w głowach poprzewracało... to już mało na miejscu młodych, ładnych chłopców, że se musiała znaleźć takiego? Ja bym jej dał za Murzyna wyjść... pańskie jaja! To tyle lat ją chowali rodzice, a ona teraz taki im prezent na starość zgotowała? Stary jestem i ręka nie ta, ale lołbym po dupie, ino by krew sikała, ino by piszczała. Co ludzie powiedzą? Że dziwka... co innego?
Mama dodaje:
– Ani mi nawet nie mów o tym.
– A co ja w tej Polsce będę robić, w ZUS-ie pracować? – Wanda się denerwuje. – Nie będę sobie marnowała życia!
– Co, tobie też się marzy za Murzyna?
Wanda zbladła na moment, a matka w ten deseń:
– A przecież przychodził do ciebie ten Bartek...? To czemu teraz nie przychodzi? Już ci zbrzydł czy co?
– Bartek – żachnęła się Wanda. – A co on mi może zaoferować? Kawalerkę i poloneza kombi na gaz z kompletem opon zimowych, co?
I powiedziała zresztą to kiedyś Bartkowi, jak ją odprowadzał po zabawie, a że była lekko drinknięta, to łatwiej było to z siebie wyrzucić: „Dobra, Bartek, ale co ty mi możesz zaoferować? Wyjdę za ciebie i co? W kawalerce będziemy mieszkać?”. A Bartek się wówczas zmieszał i coś tylko pomruczał, że kocha i że w przyszłości. A na co mi przyszłość? Ja chcę teraz! I co z tych uczuć zresztą, z tej miłości, jak nie ma co do garnka włożyć?
Rzeczywiście, nie wiadomo, co ten Bartek, co z niego jest – pomyślał tata i powiedział takim lekko podenerwowanym tonem do żony:
– Jakbyś pomyślała trochę, tobyś głupio nie mówiła, a tak to gadasz, byle ino gadać.
A Wanda poczuła wiatr w żaglach i ciągnie dalej:
– Nie chcę sobie życia marnować, wyjdę za mąż, pójdę pracować i co? Po czterdziestu latach nie będzie mnie stać na nic, ani mieszkania nie będę miała, ani nic, a teraz? Nic sobie nie mogę kupić firmowego, wstyd wyjść na miasto w tych łachach... bo co wy macie z tego życia – tu zwróciła się do rodziców – cały dzień przed telewizorem i tylko kłótnie, czy starczy na opłaty, a ja chcę poznawać świat, chcę podróżować, póki jestem młoda... – łkała prawie Wanda.
– To podróżuj, kto ci broni, jedź nad morze pod namioty, a kto ci broni, śpiwór masz, koleżanki jakieś masz przecież, to jedźcie razem...
– Ja już byłam nad morzem, a w Niemczech nie byłam.
– A po co ty do tych Niemczech chcesz jechać, powiedz mi?
– Męża se znaleźć – wypaliła, nie myślała.
– To pewnie sobie Murzyna jeszcze znajdziesz, co?
– Już sobie znalazłam...
Wanda nie zdawała sobie nawet sprawy, że to powiedziała, i jak zobaczyła, że ojciec wstaje z fotela i idzie na nią, a prawą ręką odpina pasek od spodni, to od razu powiedziała, że to tylko żart, że przeprasza i że pojedzie nad morze z Dominiką.
Już tam, rodzice dopilnowali, żeby pojechała nad to morze. Jak chcą, to mają, niech zobaczą! I Wanda rzuciła się nad morzem w wir nocnego życia. I jak wróciła po półtora miesiąca, to z brzuchem. Na złość im. Teraz co zrobią? A do Niemiec puścić nie chcieli...! Sąsiadki zaraz gadały do siebie w windzie: „Z bączkiem wróciła, a taka porządna się wydawała, taka cicha niby, takie to do rany przyłóż, a to się dopiero okazało, co z niej jest – gonicha! Nie pilnujesz, to masz teraz babo placek, o boże, co się teraz na tym świecie wyrabia!”.
– Wiesz, kto jest ojcem? – dopytywali się tata i mama.
– A skąd mam wiedzieć. – Wanda odwróciła się obrażona na pięcie, poszła do pokoiku i dała taneczną muzykę na maxa.
– Tak żeś córkę wychowała! – darł się tata na mamę.
– A ty żeś jak wychował?! – odkrzykiwała mama do taty.
Tymczasem Kaśka dzwoniła z Hamburga, że jest dobrze, że znalazła za granicą prawdziwe szczęście. Na początku co prawda musiała tę miłość, ten sex znaczy, z czterema naraz, ale teraz już wie dokładnie, co i jak, co ma robić, i Robin, bo tak ma imię narzeczony, jest z niej bardzo zadowolony, że nawet pozwala jej wybierać sobie klienta. Żadnego bicia – i ona też jest zadowolona. Pieniążków sobie uskładała i możliwe, że będzie grać w filmach.
Jednak zostanie gwiazdą filmową! Wanda płakała w poduszkę.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
– Kiedy folgujemy zbytnio rozkoszom podniebienia, wątroba ma pełne ręce roboty, zadaniem tego narządu jest bowiem trawienie tłuszczów i odtruwanie organizmu. Warto zatem pospieszyć mu z pomocą. Gdy wątroba intensywnie pracuje, przepływa przez nią duża ilość krwi... – Jacek zamyślił się.
– I co się wtedy dzieje, tatusiu? – Justynka, patrząc na niego z takim oddaniem i ufnością, wyglądała jak aniołek.
Jacek pocałował ją w czoło i zaczął opowiadać dalej:
– Przekrwiona wątroba powiększa się, co objawia się uczuciem ucisku z prawej strony pod żebrami, któremu towarzyszy tępy ból. Nasila się zwykle po jedzeniu, szczególnie gdy jest ono obfite, tłuste, mocno przyprawione, a dania popijaliśmy alkoholem. Dzieje się tak przeważnie w okresie świąt.
– A u nas na święta też tak będzie? – spytała dziewczynka.
– Oczywiście, kochanie, oczywiście, podoba ci się?
– Bardzo, a co było dalej?
– Ból wzmaga się przy ucisku, toteż wątrobowcy często rozluźniają w pasie spódnicę czy spodnie, ale i to nie pomaga.
– To tak jak wujek Łukasz, prawda, tatusiu?
– Prawda, ty moja królewno, jesteś taka słodziutka, że tatuś z chęcią by cię zjadł. – Przez moment zobaczył w myślach wspaniałe pieczyste i do tego kilka pikantnych sosów, mniam, mniam... – Może chcesz już spać?
– Nie, nie, opowiadaj dalej, tatusiu...
– Na czym stanęliśmy? Wujek rozpina spodnie, ale i to nie pomaga. Nigdy też nie kładzie się na prawym boku, ponieważ jego wątroba nie znosi tej pozycji. Nieleczone powiększenie wątroby może przejść w stan chorobowy i doprowadzić do trwałych zmian tego narządu. Gdy dolegliwości nie są zbyt dokuczliwe, można jeszcze im zaradzić...
– Ale jak, jak? – niecierpliwiło się dziecko. – Jak, tatusiu?
– Ogranicz tłuszcze – odpowiedział. – Jedz mniejsze porcje, ogranicz alkohol, ratuj się ziółkami, używaj przypraw wspomagających trawienie: kminku, majeranku, jałowca, na czczo wypij filiżankę mleka z miodem, rób ciepłe okłady – recytował. – Dobrze, ale ty już naprawdę musisz iść spać, cukiereczku.
– Tatooo...
– Naprawdę, już najwyższa pora, jutro na dobranoc opowiem ci inną bajkę.
– A o czym będzie?
– O kłopotach z pęcherzem – odpowiedział i pocałował ją w czoło.
– Już nie mogę się doczekać – zawołała, kiedy gasił światło.
I śniła jej się potem kraina pełna przekrwionych, smutnych wątrób, a ona biegała od jednej do drugiej i szeptała im do ucha: „Wiem, jak ci pomóc”. I pomagała, robiła kompresy, zmniejszała porcje, dosypywała do jedzenia przyprawy wspomagające trawienie, a potem wszyscy razem byli weseli i wątroby powiedziały, żeby została ich królową. To był taki miły sen.
Jacek zszedł po schodach, minął salon i wszedł do kuchni. Wyjął z lodówki wielki kawał wołowiny, polał suto tłuszczem i smażył, aż się mocno zarumieniła.
– Co robisz? – krzyczała żona przez szum odbiornika.
– Aaa... zrobiłem się jakiś taki z czegoś głodny.
– Smażysz?
– Ehmn... troszkę wołowiny.
– Wiesz, że może być zainfekowana wirusami wywołującymi chorobę BSE?
– No – przytaknął. – Ale to już naprawdę ostatni raz.
– Zawsze tak mówisz, a potem leżysz przez dwa tygodnie jak martwy, a ja ci muszę usługi...
Jacek kopnął nogą drzwi, a te zatrzasnęły się lekko. Iwona dalej gadała o wirusach i powikłaniach, jakie wywołują. Na szczęście nie musiał już jej słuchać. Włączył muzykę. Patrzył na skwierczącą porcję wołowiny i myślał o maleńkiej córce. Musi o nią dbać. Będzie o nią dbał. Będzie jej pilnował jak oka w głowie. Jak podrośnie, jak już będzie duża, nie pozwoli nikomu się do niej zbliżyć. W głowie mu się to nie mieściło. Nie mógł sobie tego wyobrazić bez odruchów wymiotnych. Tego, że jakiś obcy mężczyzna bałamuci ją miłymi słówkami i dotyka czule, by wreszcie wprowadzić swojego obrzydliwego członka w jej aksamitne ciało. Nie pozwolę! Jacek szarpnął patelnią, parząc się gorącym olejem w palce. Nigdy. Dopóki zdrowy i silny będę. Nikt nie zbruka mojego kwiatuszka!
Zjadł ze smakiem posiłek i poczuł się po tej spóźnionej kolacji tak wyczerpany i ciężki, że zdołał tylko doczołgać się przed ekran telewizora, i zaległ na kanapie jak długi. Zasypiając, obserwował migające w poświacie spadających bomb postacie bezbronnych cywili. Cywile ewakuowali się w pośpiechu, co nie przeszkadzało im głośno zachwalać zalet kuracji, która sprawia, że twoje włosy i paznokcie będą lśniły blaskiem, a dusza jasnością.
„Jaka to wojna? A raczej: jaka to kuracja?” – koniecznie chciał zapytać wpatrzoną nieprzytomnie w film Iwonę, ale wycharczał tylko coś niezrozumiale i zapadł w sen. Śniło mu się, że zarazki dostały się do cewki moczowej i wędrowały dalej, do pęcherza i nerek. Groziło to tylko jednym – zapaleniem tych narządów. Aby tak się nie stało, zaczął panicznie dbać o higienę intymną. Podmywał się dwa razy dziennie, starannie wycierał pupę, codziennie zmieniał majtki i sikał tak często, jak było to możliwe – nie jest dobrze, gdy mocz zalega w pęcherzu. Niestety na nic się to nie zdało. Bakterie mnożyły się z nieopisaną szybkością. Jacek patrzył na ich skłębione ciała i wył bezradny z wściekłości. Nieee!
Obudził się zlany zimnym potem w kłębowisku zmierzwionych koców, przed migoczącymi na ekranie pornograficznymi reklamówkami. O boże. Otarł ręką zroszone zimnym potem czoło i poluzował pasek na ostatnią dziurkę. Myśl o czekającej go wizycie u specjalisty wywołała nieznośny wzwód.O Wandzie, co Niemca nie chciała
Wanda Niemca nie chciała i rzuciła się w kurorcie nad morzem w wir nocnego życia. Prawdę mówiąc, nie tyle nie chciała, co się tylko wahała, a nawet nie to.
No bo z jednej strony taki Niemiec. Ustawiony, bogaty, rzetelny, praca pewna, wysportowany, uczciwy, słowem: wszystko. Już się tam widziała: willa z basenem na peryferiach dużego miasta. To jest dobre. Wygoda – z życia kulturalnego nie trzeba rezygnować. Blisko jest, więc zawsze można podjechać i spotkać się ze znajomymi. Pewnie, że znajomi to się sami nie zrobią, z nieba nagle nie spadną, ale w miarę upływu czasu kogoś się pozna, zresztą nigdy nie była z tych nieśmiałych, co na widok ludzi szczekają. Języka się jakoś nauczy szybko, a pewnie on też ma jakichś przyjaciół w pracy, którzy będą przychodzić na party w ogrodzie.
No i jeszcze kino, sklepy, może coś innego... fryzjer, dyskoteka? Pełna kultura. Czyli masz to pod ręką, ale mieszkasz sobie z dala od hałasu i pyłu. Spokojnie, bez wścibskich sąsiadów. Rano se wstajesz, pod prysznic, potem szklanka soku z pomarańczy, małe śniadanko dietetyczne – i można się opalać. Trochę popływać w basenie, poczytać czasopisma, wybrać coś z katalogów, może jaki fitness, żeby się nie spaść za szybko... O! pewnie w telewizji są lepsze niż u nas rzeczy. A wieczorem do restauracji na kolację. Do kolacji lampka czerwonego wina i dyskretne światło świec. Może też lukratywna kariera modelki lub aktorki na boku na pół etatu? Nie żeby się przemęczać, ale świata eleganckiego liznąć. I może jeszcze z dwa psy na ogrodzie, a jak już będą, to się jednego na pewno nazwie Sony, na pamiątkę tej firmy, a drugiego to jeszcze nie wiadomo jak.
No, żyć nie umierać. Z drugiej strony jednak taki Niemiec czarny. Nie taki strasznie czarny, bo z krajów przecież arabskich, a z jakich – Wanda niezbyt wiedziała. Na „S” czy na „G”. Trudno powiedzieć. Nieważne. W każdym razie czarny tylko trochę, ale przecież zawsze. A w Polsce taki zabobon, że to nie wypada, czy co. Ustawiony jest i nawet chyba przystojny, to czemu nie. O uczucia się potem będziemy martwić. Zresztą co mi z tych uczuć, jakby w garnku pusto było? A garnek swój Wanda widziała ogromny.
Jak w domu oglądała z rodzicami relacje z tych krajów afrykańskich, to tak próbowała wysondować rodziców:
– A ci Murzyni to wcale tacy brzydcy nie są, i bardzo wysportowani, w USA to oni zajmują często wysokie stanowiska, tak samo jest w Niemczech, bardzo bogaci i uprzejmi, to chyba nieprawda, co się o nich mówi... A wiecie, Kaśka poznała chłopaka z Niemiec, z krajów arabskich, i wszystko tam ma u niego, mieszka w willi, mąż o nią dba, jest bardzo zadowolona...
Wanda, jak tak sobie myślała, to w tej chwili chyba też jednak Niemca by chciała.
Ale ojcu to nie było w smak.
– Coo? Ta Kaśka od Głubiszów za Araba? Jezusie Nazarejski... to się w głowach poprzewracało... to już mało na miejscu młodych, ładnych chłopców, że se musiała znaleźć takiego? Ja bym jej dał za Murzyna wyjść... pańskie jaja! To tyle lat ją chowali rodzice, a ona teraz taki im prezent na starość zgotowała? Stary jestem i ręka nie ta, ale lołbym po dupie, ino by krew sikała, ino by piszczała. Co ludzie powiedzą? Że dziwka... co innego?
Mama dodaje:
– Ani mi nawet nie mów o tym.
– A co ja w tej Polsce będę robić, w ZUS-ie pracować? – Wanda się denerwuje. – Nie będę sobie marnowała życia!
– Co, tobie też się marzy za Murzyna?
Wanda zbladła na moment, a matka w ten deseń:
– A przecież przychodził do ciebie ten Bartek...? To czemu teraz nie przychodzi? Już ci zbrzydł czy co?
– Bartek – żachnęła się Wanda. – A co on mi może zaoferować? Kawalerkę i poloneza kombi na gaz z kompletem opon zimowych, co?
I powiedziała zresztą to kiedyś Bartkowi, jak ją odprowadzał po zabawie, a że była lekko drinknięta, to łatwiej było to z siebie wyrzucić: „Dobra, Bartek, ale co ty mi możesz zaoferować? Wyjdę za ciebie i co? W kawalerce będziemy mieszkać?”. A Bartek się wówczas zmieszał i coś tylko pomruczał, że kocha i że w przyszłości. A na co mi przyszłość? Ja chcę teraz! I co z tych uczuć zresztą, z tej miłości, jak nie ma co do garnka włożyć?
Rzeczywiście, nie wiadomo, co ten Bartek, co z niego jest – pomyślał tata i powiedział takim lekko podenerwowanym tonem do żony:
– Jakbyś pomyślała trochę, tobyś głupio nie mówiła, a tak to gadasz, byle ino gadać.
A Wanda poczuła wiatr w żaglach i ciągnie dalej:
– Nie chcę sobie życia marnować, wyjdę za mąż, pójdę pracować i co? Po czterdziestu latach nie będzie mnie stać na nic, ani mieszkania nie będę miała, ani nic, a teraz? Nic sobie nie mogę kupić firmowego, wstyd wyjść na miasto w tych łachach... bo co wy macie z tego życia – tu zwróciła się do rodziców – cały dzień przed telewizorem i tylko kłótnie, czy starczy na opłaty, a ja chcę poznawać świat, chcę podróżować, póki jestem młoda... – łkała prawie Wanda.
– To podróżuj, kto ci broni, jedź nad morze pod namioty, a kto ci broni, śpiwór masz, koleżanki jakieś masz przecież, to jedźcie razem...
– Ja już byłam nad morzem, a w Niemczech nie byłam.
– A po co ty do tych Niemczech chcesz jechać, powiedz mi?
– Męża se znaleźć – wypaliła, nie myślała.
– To pewnie sobie Murzyna jeszcze znajdziesz, co?
– Już sobie znalazłam...
Wanda nie zdawała sobie nawet sprawy, że to powiedziała, i jak zobaczyła, że ojciec wstaje z fotela i idzie na nią, a prawą ręką odpina pasek od spodni, to od razu powiedziała, że to tylko żart, że przeprasza i że pojedzie nad morze z Dominiką.
Już tam, rodzice dopilnowali, żeby pojechała nad to morze. Jak chcą, to mają, niech zobaczą! I Wanda rzuciła się nad morzem w wir nocnego życia. I jak wróciła po półtora miesiąca, to z brzuchem. Na złość im. Teraz co zrobią? A do Niemiec puścić nie chcieli...! Sąsiadki zaraz gadały do siebie w windzie: „Z bączkiem wróciła, a taka porządna się wydawała, taka cicha niby, takie to do rany przyłóż, a to się dopiero okazało, co z niej jest – gonicha! Nie pilnujesz, to masz teraz babo placek, o boże, co się teraz na tym świecie wyrabia!”.
– Wiesz, kto jest ojcem? – dopytywali się tata i mama.
– A skąd mam wiedzieć. – Wanda odwróciła się obrażona na pięcie, poszła do pokoiku i dała taneczną muzykę na maxa.
– Tak żeś córkę wychowała! – darł się tata na mamę.
– A ty żeś jak wychował?! – odkrzykiwała mama do taty.
Tymczasem Kaśka dzwoniła z Hamburga, że jest dobrze, że znalazła za granicą prawdziwe szczęście. Na początku co prawda musiała tę miłość, ten sex znaczy, z czterema naraz, ale teraz już wie dokładnie, co i jak, co ma robić, i Robin, bo tak ma imię narzeczony, jest z niej bardzo zadowolony, że nawet pozwala jej wybierać sobie klienta. Żadnego bicia – i ona też jest zadowolona. Pieniążków sobie uskładała i możliwe, że będzie grać w filmach.
Jednak zostanie gwiazdą filmową! Wanda płakała w poduszkę.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
więcej..
