-
W empik go
Czas przebudzenia - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 listopada 2024
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Czas przebudzenia - ebook
„Czas Przebudzenia” to książka, która przyciąga uwagę dzięki krótkim formom psychologiczno-poetyckim. Oferuje unikalne spojrzenie na rzeczywistość oraz proponuje, podążać łagodną ścieżką poznania, co może przynieść spokój i wytchnienie.
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8384-811-2 |
| Rozmiar pliku: | 671 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Opis
Książka „Czas przebudzenia” składa się z krótkich form psychologiczno — poetyckich, które przedstawiają autorskie spojrzenie na rzeczywistość.
Można odnaleźć w nich ciekawe skojarzenia, wynikające z codziennych emocji, których nie brakuje w życiu. Warto niekiedy pozwolić sobie na krótki czas skupienia, zatrzymać się na tę chwilę wytchnienia, aby zapomnieć o troskach dnia codziennego i nie zamartwiać tym, co przemijające.
Życie każdemu daje szansę, ważne, by jej nie przeoczyć, lecz podążać łagodną ścieżką poznania, aż nastąpi pokój tak potrzebny w każdym sercu i w każdym zakątku ziemi.Czas przebudzenia
Miłość przychodzi, gdy serce otworzy się na nią i mimo trudu,
poprzez czas i zapomnienie przynosi ulgę każdemu stworzeniu.
Serca miękną na ten czas, kołysane melodią ptasich treli, kwiaty rozkwitają pod lekkim dotykiem czułych dłoni, powietrze rozgrzane ciepłym tchnieniem.
Wiosenny dar czyni te cuda w każdym żywym stworzeniu, wiosenny dar uczuć czerpanych pragnieniem ożywienia.
W ciepłocie miłosnego podmuchu, delikatności zesłanych na świat w jasnych, słonecznych dniach wiosennego uśmiechu przebudzenia.
POKONAĆ CIEŃ
_W miłości odnowa_
Miłość niesie słowa świetlne, które płyną poprzez duszę i serce.
Uczy nieść z sobą, rozdawać, a one narastają z każdym podziałem.
Rozdawane rosną, zatrzymane marnieją.
Nie można zachować je w sobie, lecz oddać, by narastały nowe.
Jak ziemia rodzi, oddaje i znów rodzi, jak matka karmi swe dziecko, by mleko nabierało w niej świeże, a gdy nie karmi — zanika.
Każde dobro oddane narasta i się powiela, promieniuje coraz dłuższym strumieniem światła, by pokonać cień i smutek w innych i sobie.
_Poprzez miłość do Boga można pokochać ludzi i siebie._
W POKOJU SIŁA
Miłość i prawda są bliskie sobie, nie sposób uniknąć prawdy o miłości, która przewodzi.
Tworzy świat bez granic i wojen, mówi zrozumiałym językiem,
gdy zakwitnie pokojem.
Z PRAWEM POD RAMIĘ
_Bez prawdy prawo nie istnieje_
Miłość nie zniewala, lecz darzy, by wszyscy ją poznali, przyjęli do serca i się nią dzielili.
Upomina się o prawdę. Kto jej głos słyszy, otwiera na nią, gdy wszyscy usłyszą, obudzi się serce świata, odrodzą się wyższe wartości, które z niej powstają.
Zniknie niechęć, niezadowolenie na rzecz miłości. Jej głos popłynie poprzez wszystkie piętra i dotrze do najwyższych.
W ŚWIECIE
_Brak zgody tworzy węzeł gordyjski,_
_zaciskany z dwóch stron, jest niczym bicie głowy o mur_
Z Serca Jezusa wypływa bezmiar miłosierdzia, które obmywa poprzez cześć Mu oddaną. Tworzy uczucie spokoju, podarowane
z miłości dla odbudowy, by rosło w sercach i połączeniu.
Buduje zaufanie i wiarę poprzez czysty akt poświęcenia.
Poprzez wieki mówi i naucza, śle najważniejsze przesłanie o miłości Boga do ludzi, dając pojęcie i zrozumienie w postępowaniu drogą światła i miłości oddanej.
NAPISANE
_Miłość, mądrość i wiara_
_daje zrozumienie praw najwyższych_
W drodze odwiecznych nauk, na pomniku prawem zapisane
są słowa w pamięci wyryte. One określają, co prawdą jest
i nic ich nie zdoła zmienić. Pacierzem w sercu nauczone, z matki mlekiem wypite, na stałe będą wciąż do ostatniej deski przybite,
z Bogiem pójdą, by Mu się pokłonić i zostać na zawsze.
W DŁONIACH JEZUSA
_Kto jak nie Bóg?_
To, co najbliższe w życiu duchowym odgradza ledwie przepierzeniem i jest w zasięgu serca i rozumu, gdy się otworzy na jego obieg.
Jezus pierwszy szedł szlakiem, przecierał go własną osobą, a teraz przyjmuje na nim każdego, kto idzie jak On i czerpie z Niego.
Wylewa miłość i mówi — chcesz, to idź za mną w głębię duchową.
Idąc za Nim, można być blisko, oddając się w Jego dłonie, a On wyrzeźbi rozum i serce według własnego wzoru.
SAM WŚRÓD INNYCH
_Człowiek ma wiele do zrobienia, wiele możliwości, gdy zechce je w sobie rozeznać i nimi podążać w bliski i dalszy świat spraw własnych i wspólnych_
Gdy jesteś sam wśród wielu podobnych, lecz własnych tylko myśli, sobie zrozumiałych i jasnych, to wiele możesz odkryć i wymyślić.
Choć człowiek nie jest tak naprawdę sam, gdy wokół niego wiele osób i płynie od nich rzeka słów, nowych pomysłów, odkryć i losów.
Pomimo to, nieraz sam z sobą próbuje pobyć, zrozumieć więcej, co nosi w sobie, we własnej wędrówce i własnym wnętrzu.
Lecz nie da się pominąć tego, co wokół niego się dzieje, gdy tak naprawdę nie jest sam, więc światem się interesuje.
Pragnie zrozumieć, dokładnie zdając sobie sprawę, że jest coś więcej niż codzienne życie i wie, że jest w nie wpisany sens, który kieruje światem, wszelkimi wartościami zawartymi w nim.
Wiele jest słów i wiedzy, która dociera do każdego, rwący jej potok płynie wciąż i zmienia również, co w głębi jego.
Każde słowo ma siłę i wpływ, szczególnie te, co zdobi świat, widoczne jest, ale prawdziwe oświeca i nad innymi góruje.
Nieraz, gdy sam jest z sobą, stara się zrozumieć coś więcej i pyta wciąż i szuka to coś, co w jego głowie i poza nią gdzieś.
Pytań jest wiele i odpowiedzi, w każdym, kto pyta i sięga w głąb i odnajduje drogę do wiedzy, własnej i tej, która dociera z innych stron.
Gdy szuka, znajdzie we własnym sercu, głowie, we wspólnym zbiorze, lub spotka odpowiedź na swojej drodze.
Jest różny czas, co następuje, budzi rozważania, tworzy teorie, odkrywa prawa, które w naturze są zapisane już od zarania.
Tak wiele może człowiek i jeszcze więcej, gdy działa w łączności z innymi we wspólnym celu, na wspólnej drodze.
Wyposażony we wszelkie atrybuty, może tworzyć według nich, dążąc świadomie, realizować się i rozwijać, dzięki możliwościom zapisanym w sobie.
Może tworzyć sam siebie na różne sposoby, urzeczywistniać marzenia, gdy nie zrezygnuje na którymś z zakrętów, ma szansę dotrzeć do celu.
Gdy się zatrzyma, może ponownie ruszyć, własnym działaniem zwyciężać przeszkody, mając wszelkie instrumenty w sobie, które pracują na korzyść, lecz tylko wtedy, gdy je tak użyje.
Nieść na swej drodze cały sens istnienia, prawdę o nim zapisaną w sobie, a będąc wytrwałym na każdym etapie, podążać w kierunku, w którym mu po drodze, od jego wyboru on tylko zależy.
Razem z innymi we wspólnym celu i potrzebie łatwiej iść i dojść, wspierając wzajemnie się po drodze.
_Sam będąc bez skrzydeł, nie uleci powyżej siebie,_
_ale w łączności z innymi może się wzbić na wyżyny._
BEZ SKRZYDEŁ
_Prawda nieraz boli, ale też leczy, stwarza możliwości, otwiera drzwi_
W samotności spoglądał na odległy widok, który rozpościerał się nad głową piękny i daleki, a tak bliski nieba.
Mimo że był bardzo wysoko, niczym ptak, nie miał skrzydeł, by wzbić się powyżej, dotknąć dłonią sklepienia.
W rozterce zszedł niżej, by dotknąć ziemi u swych stóp. Gdy poczuł jej bliskość, zrozumiał, że w drodze po niej dojdzie do nieba i niepotrzebne mu skrzydła, by je osiągnąć.
_Gdy w samotności próbuje osiągnąć coś więcej, może zaliczyć różne chwile i zrozumieć, co naprawdę pewne._
MA WIELE CECH WSPÓLNYCH
_W cyklu przeróżnych zmagań, niczym zraniony ptak wznosi się i opada_
Krzyk zranionego ptaka unosi się wzwyż, leci, by odnaleźć spełnienie mimo cierpienia, które odbiera w opadaniu.
Leci, opada i trwa w nieustającej gonitwie niejasnego bytu.
W nieustającym zmaganiu lub w zawieszeniu szuka, by wznieść się i opaść w nieprzerwanym cyklu pulsu, krążenia i czasu.
W tęsknocie za przebiciem w pasmo stałości i światła, gdzie wzleci,
by zostać.
W SPOTKANIACH
_Piękne chwile mogą wpłynąć pozytywnie na dłuższy czas, wypełnić sobą, rozjaśnić świat_
Z uśmiechem można wspominać spotkania, wypełnione masą dnia, szczęśliwe i pogodne.
Za sprawą tych pięknych chwil można odnaleźć te, które warto zapamiętać na zawsze, z wiarą i nadzieją, że nastąpią kolejne nie mniej piękne i ważne.
Z uśmiechem iść w kolejne, gdzie każde dobre uczucie wywołuje uśmiech, rozjaśnia twarz.
Uśmiech wiele ma do powiedzenia — rysuje usta, oczy, wyraża stan serca, które, choć ukryte w oczach znajduje odbicie, jak w lustrze.
Usta dostosowują się do ogółu. Szczery uśmiech potrafi otworzyć serce, oczy, które są żywym jego zwierciadłem.
_Prawdziwa radość rozgrzewa od środka — serce, twarz, oczy i otoczenie._
STAN RZECZY
_W samotności- wiara i nadzieja może wyrównać brak innych osób i dodać skrzydeł do lotu_
Gdy w oku błyszczy łza, idzie z pochyloną głową w zapomnieniu, wlecze po krawężnikach i choć nie załamuje dłoni, to wszystkie pieśni utknęły gdzieś w samym środku krtani.
Na ustach, twarzy ścielą się słowa różnie interpretowane, które odłogiem na dnie tkwią niemal zapomniane.
Gdy idzie z głową w objęciach wiary i nadziei, odnajduje słowa pieśni starej w sercu zapisane.
Gdy przychodzi czas, odchodzi bez słowa sprzeciwu z pieśnią w sercu, aby śpiewać ją zawsze, podróżując po drugiej stronie z nadzieją, która nigdy nie zgaśnie.
TĘCZĄ W DESZCZU
_Nawet w smutku, w dni pogodne lub w słocie może odnaleźć uczucie_
Na dziś jedno rodzi się pragnienie, uciszyć wszelkie smutne myśli, odnaleźć odpowiedź na dręczące pytanie.
Czy warto wciąż drążyć kamień, który milczy,
lub tylko cichym echem odbija się w sercu?
Czy lepiej wyrwać te wspomnienia i zapomnieć?
Czy warto zgłębiać ścieżki i koniec z końcem poszukiwać,
gdy wciąż umyka po drodze lub kryje za rogiem?
Lepiej oswoić się z tą wiedzą i iść chodnikiem po jej dziurach,
bo kim jest człowiek, by szukać, to tylko Bóg wie i może,
gdy zechce powiedzieć. On kieruje i Jemu wystarczy zaufać.
Wyciszy myśli napełnione tęsknotą wśród poematów opiewających życie na co dzień. Budząc nadzieję, wzniecają tęsknotę i pragnienie, by iść ich śladem w duszy wyrytym. Opisują rzeczywistość, harmonię jej wieczystą, a w duszy czas roztacza zamyślenie.
Każdy dzień budzi do życia, niesie nowe odczucia, ożywia myśli, posłuszne porywom serca, które wstają gotowe cieszyć się kolorową tęczą i nie poddawać siebie.
Odradzają zaufanie w moc piękna, które daje wytchnienie, pozwala iść nawet w deszczowy dzień z twarzą rozjaśnioną nową energią.
W DRODZE
Różne chwile w drodze są, jak w pędzącym pociągu, który pędzi, zatrzymuje się i znów pędzi w cyklicznym ruchu i czasie.
Wprowadza w wir, budzi pragnienie, by jeszcze szybciej pędził, lecz im dalej i szybciej, tym trudniej go zwolnić, aż mknie zamknięty we własnym pościgu i chęci.
Zlewają się światła reflektorów, odbijają w szybie, lub zanikają całkiem, zalewając ciemnością pośród tunelu. Razem ze światłami miasta pozostają w tyle, w oddali i coraz mniej je widać w nocnym pędzie pociągu.
Już tylko nikły ślad po drodze rozsypuje się wspomnieniem po mieście, po życiu minionym. Aż ginie wraz z nadzieją, że wróci jeszcze, pozbiera rozsypane iskierki, które zostają w oddali za pędzącym pociągiem, zamieniając się w zwątpienie.
Czy da się zebrać w jedną całość, w jeden potężny taran to, co ważne, uderzyć i rozbić mur niepewności, by ukazała się droga powrotna, albo następna, wraz z nową stacją w światłe wstającego poranka?
Dojrzeć ją i wejść prosto w jej świat jasny z wiarą, że na pewno się uda i pozostać już poza pędzącym pociągiem. Nieraz wystarczy jeden odważny krok na pierwszej stacji, by to osiągnąć.
CZAS POWROTU
_Wrócić tam, gdzie zostało własne uwite gniazdo i czeka cierpliwie_
Tyle jest gniazd, tyle miejsc, ile serc na ziemi o różnej pojemności i rosną zgodnie z nimi, budują i napełniają pulsującą energią.
Jest tyle gniazd ile potrzeba, aby pomieścić je wszystkie i drzew,
a każda gałąź posiada własną historię, pędy i liście,
które na wiosnę się zielenią z nadzieją na piękniejsze miejsca.
Wciąż rodzą się nowe, a gdy zadbane, łatwiej mogą dotrzeć na sam wierzchołek, dążąc w kierunku, który z nich wypływa i po nim najbardziej im po drodze.
Gdy w przeciwnym, zabłądzić mogą pośród miejsc nie swoich,
gdzie trudniej odnaleźć własną drogę.
Na swoim mogą osiągnąć wszystko, co dane mają do osiągnięcia
o wiele łatwiej, gdy zaprzyjaźnią się z własnym miejscem,
odnajdą w nim harmonię, osiągną zgodę w sobie na nie.
Na każdej gałęzi osiądą bez niecierpliwości, gdy ona właściwym gniazdem od dzieciństwa. Akceptując, rozpoczną o nie staranie, pokochają, a ono w zamian odwzajemni się, obdarzając spokojem
i siłą własnej akceptacji.
Rozkwitną każdą porą roku, rosnąć poprzez życie, wśród gałęzi
i zieleni, rozwiną, co najpiękniejsze mają i gniazda swe wyścielą, zaspokajając odwieczne pragnienie. W nich doznają spokoju, łaski Bożej, budując pogodnie z nadzieją, że budują dobrze.
Gdy jesienią opadną liście, ziemia je przygarnie wszystkie,
zapisze w sobie na zawsze, w pamięci swojej i w sercach bliskich.
Odda im ostatnie miejsce, garścią przysypie, by nie tułały się dłużej po świecie, lecz spoczęły w łagodnych jej ramionach spokojnie i bezpiecznie.
_Po jednej i drugiej stronie, do której należą, odnajdą miejsce własne._
DWIE STRONY
_Dwie strony serca połączone w jedno_
Nie można wykarczować drzew zakorzenionych w pamięci. One na zawsze w jej gruncie zostaną, pielęgnowane myślą niezapomnianą, gdy z każdym dniem wrastały w jej głębokie stany od czasów dzieciństwa po wiek dojrzały.
Mimo burz, mimo huraganów
nie wyrwie ich żadna siła,
która nie przyczyniła się do ich powstania.
Los nie zdoła pominąć, gdy podąży na drugą stronę, pokonawszy mur, który mimo trudu łatwiej przejść niż usunąć. I choć zostaną daleko po tamtej stronie, zawsze będą tkwić w miejscu niezapomnianym.
W miejscu, które utrwaliła myśl w materialnych ramach, a wymiar jej ulegając zmianie, przeniknie poprzez materie, powstanie duchowym odbiciem, dopełniając cały obraz, obie jego strony.
Już na zawsze w sobie pozostaną, uzupełniając się nawzajem i łącząc jeszcze bardziej, niż wcześniej było to możliwe. Stworzą z dwóch połówek nierozłączną całość, która wcześniej była częściowo uśpiona.
W rozbudzonym stanie mogą podróżować po obu stronach, już bez trudu poszerzać i rozjaśniać obraz, tworzyć nową jakość spójnego widzenia i choć po drugiej stronie to po obu naraz.
Nie miało być łatwo i nie jest, lecz światło rozjaśnia punkt po punkcie i obie połowy nabierają nowego znaczenia. Nie tylko ta, która była tak ważna dotychczas, lecz również ta, która się uwidoczniła.
WCIĄŻ W DRODZE
_Jest wiele dróg, lecz niewiele prowadzi do wspólnego dobra_
Wspólne dobro dzieli się na każdego, dobro jednostki nie zawsze się mnoży dla wspólnego dobra. Wspólne dobro rośnie w siłę, mnoży o każdą jednostkę biorącą w nim udział, a im więcej ich, tym ono większe do podziału i wzrasta, gdy każda ma własny wkład w jego budowaniu.
Nie sposób być szczęśliwym wśród nieszczęśliwych.
Nie sposób cieszyć się bogactwem wśród biednych.
Nie sposób być sytym wśród głodnych, gdy każdy kęs staje w gardle na widok twarzy i oczu patrzących.
Książka „Czas przebudzenia” składa się z krótkich form psychologiczno — poetyckich, które przedstawiają autorskie spojrzenie na rzeczywistość.
Można odnaleźć w nich ciekawe skojarzenia, wynikające z codziennych emocji, których nie brakuje w życiu. Warto niekiedy pozwolić sobie na krótki czas skupienia, zatrzymać się na tę chwilę wytchnienia, aby zapomnieć o troskach dnia codziennego i nie zamartwiać tym, co przemijające.
Życie każdemu daje szansę, ważne, by jej nie przeoczyć, lecz podążać łagodną ścieżką poznania, aż nastąpi pokój tak potrzebny w każdym sercu i w każdym zakątku ziemi.Czas przebudzenia
Miłość przychodzi, gdy serce otworzy się na nią i mimo trudu,
poprzez czas i zapomnienie przynosi ulgę każdemu stworzeniu.
Serca miękną na ten czas, kołysane melodią ptasich treli, kwiaty rozkwitają pod lekkim dotykiem czułych dłoni, powietrze rozgrzane ciepłym tchnieniem.
Wiosenny dar czyni te cuda w każdym żywym stworzeniu, wiosenny dar uczuć czerpanych pragnieniem ożywienia.
W ciepłocie miłosnego podmuchu, delikatności zesłanych na świat w jasnych, słonecznych dniach wiosennego uśmiechu przebudzenia.
POKONAĆ CIEŃ
_W miłości odnowa_
Miłość niesie słowa świetlne, które płyną poprzez duszę i serce.
Uczy nieść z sobą, rozdawać, a one narastają z każdym podziałem.
Rozdawane rosną, zatrzymane marnieją.
Nie można zachować je w sobie, lecz oddać, by narastały nowe.
Jak ziemia rodzi, oddaje i znów rodzi, jak matka karmi swe dziecko, by mleko nabierało w niej świeże, a gdy nie karmi — zanika.
Każde dobro oddane narasta i się powiela, promieniuje coraz dłuższym strumieniem światła, by pokonać cień i smutek w innych i sobie.
_Poprzez miłość do Boga można pokochać ludzi i siebie._
W POKOJU SIŁA
Miłość i prawda są bliskie sobie, nie sposób uniknąć prawdy o miłości, która przewodzi.
Tworzy świat bez granic i wojen, mówi zrozumiałym językiem,
gdy zakwitnie pokojem.
Z PRAWEM POD RAMIĘ
_Bez prawdy prawo nie istnieje_
Miłość nie zniewala, lecz darzy, by wszyscy ją poznali, przyjęli do serca i się nią dzielili.
Upomina się o prawdę. Kto jej głos słyszy, otwiera na nią, gdy wszyscy usłyszą, obudzi się serce świata, odrodzą się wyższe wartości, które z niej powstają.
Zniknie niechęć, niezadowolenie na rzecz miłości. Jej głos popłynie poprzez wszystkie piętra i dotrze do najwyższych.
W ŚWIECIE
_Brak zgody tworzy węzeł gordyjski,_
_zaciskany z dwóch stron, jest niczym bicie głowy o mur_
Z Serca Jezusa wypływa bezmiar miłosierdzia, które obmywa poprzez cześć Mu oddaną. Tworzy uczucie spokoju, podarowane
z miłości dla odbudowy, by rosło w sercach i połączeniu.
Buduje zaufanie i wiarę poprzez czysty akt poświęcenia.
Poprzez wieki mówi i naucza, śle najważniejsze przesłanie o miłości Boga do ludzi, dając pojęcie i zrozumienie w postępowaniu drogą światła i miłości oddanej.
NAPISANE
_Miłość, mądrość i wiara_
_daje zrozumienie praw najwyższych_
W drodze odwiecznych nauk, na pomniku prawem zapisane
są słowa w pamięci wyryte. One określają, co prawdą jest
i nic ich nie zdoła zmienić. Pacierzem w sercu nauczone, z matki mlekiem wypite, na stałe będą wciąż do ostatniej deski przybite,
z Bogiem pójdą, by Mu się pokłonić i zostać na zawsze.
W DŁONIACH JEZUSA
_Kto jak nie Bóg?_
To, co najbliższe w życiu duchowym odgradza ledwie przepierzeniem i jest w zasięgu serca i rozumu, gdy się otworzy na jego obieg.
Jezus pierwszy szedł szlakiem, przecierał go własną osobą, a teraz przyjmuje na nim każdego, kto idzie jak On i czerpie z Niego.
Wylewa miłość i mówi — chcesz, to idź za mną w głębię duchową.
Idąc za Nim, można być blisko, oddając się w Jego dłonie, a On wyrzeźbi rozum i serce według własnego wzoru.
SAM WŚRÓD INNYCH
_Człowiek ma wiele do zrobienia, wiele możliwości, gdy zechce je w sobie rozeznać i nimi podążać w bliski i dalszy świat spraw własnych i wspólnych_
Gdy jesteś sam wśród wielu podobnych, lecz własnych tylko myśli, sobie zrozumiałych i jasnych, to wiele możesz odkryć i wymyślić.
Choć człowiek nie jest tak naprawdę sam, gdy wokół niego wiele osób i płynie od nich rzeka słów, nowych pomysłów, odkryć i losów.
Pomimo to, nieraz sam z sobą próbuje pobyć, zrozumieć więcej, co nosi w sobie, we własnej wędrówce i własnym wnętrzu.
Lecz nie da się pominąć tego, co wokół niego się dzieje, gdy tak naprawdę nie jest sam, więc światem się interesuje.
Pragnie zrozumieć, dokładnie zdając sobie sprawę, że jest coś więcej niż codzienne życie i wie, że jest w nie wpisany sens, który kieruje światem, wszelkimi wartościami zawartymi w nim.
Wiele jest słów i wiedzy, która dociera do każdego, rwący jej potok płynie wciąż i zmienia również, co w głębi jego.
Każde słowo ma siłę i wpływ, szczególnie te, co zdobi świat, widoczne jest, ale prawdziwe oświeca i nad innymi góruje.
Nieraz, gdy sam jest z sobą, stara się zrozumieć coś więcej i pyta wciąż i szuka to coś, co w jego głowie i poza nią gdzieś.
Pytań jest wiele i odpowiedzi, w każdym, kto pyta i sięga w głąb i odnajduje drogę do wiedzy, własnej i tej, która dociera z innych stron.
Gdy szuka, znajdzie we własnym sercu, głowie, we wspólnym zbiorze, lub spotka odpowiedź na swojej drodze.
Jest różny czas, co następuje, budzi rozważania, tworzy teorie, odkrywa prawa, które w naturze są zapisane już od zarania.
Tak wiele może człowiek i jeszcze więcej, gdy działa w łączności z innymi we wspólnym celu, na wspólnej drodze.
Wyposażony we wszelkie atrybuty, może tworzyć według nich, dążąc świadomie, realizować się i rozwijać, dzięki możliwościom zapisanym w sobie.
Może tworzyć sam siebie na różne sposoby, urzeczywistniać marzenia, gdy nie zrezygnuje na którymś z zakrętów, ma szansę dotrzeć do celu.
Gdy się zatrzyma, może ponownie ruszyć, własnym działaniem zwyciężać przeszkody, mając wszelkie instrumenty w sobie, które pracują na korzyść, lecz tylko wtedy, gdy je tak użyje.
Nieść na swej drodze cały sens istnienia, prawdę o nim zapisaną w sobie, a będąc wytrwałym na każdym etapie, podążać w kierunku, w którym mu po drodze, od jego wyboru on tylko zależy.
Razem z innymi we wspólnym celu i potrzebie łatwiej iść i dojść, wspierając wzajemnie się po drodze.
_Sam będąc bez skrzydeł, nie uleci powyżej siebie,_
_ale w łączności z innymi może się wzbić na wyżyny._
BEZ SKRZYDEŁ
_Prawda nieraz boli, ale też leczy, stwarza możliwości, otwiera drzwi_
W samotności spoglądał na odległy widok, który rozpościerał się nad głową piękny i daleki, a tak bliski nieba.
Mimo że był bardzo wysoko, niczym ptak, nie miał skrzydeł, by wzbić się powyżej, dotknąć dłonią sklepienia.
W rozterce zszedł niżej, by dotknąć ziemi u swych stóp. Gdy poczuł jej bliskość, zrozumiał, że w drodze po niej dojdzie do nieba i niepotrzebne mu skrzydła, by je osiągnąć.
_Gdy w samotności próbuje osiągnąć coś więcej, może zaliczyć różne chwile i zrozumieć, co naprawdę pewne._
MA WIELE CECH WSPÓLNYCH
_W cyklu przeróżnych zmagań, niczym zraniony ptak wznosi się i opada_
Krzyk zranionego ptaka unosi się wzwyż, leci, by odnaleźć spełnienie mimo cierpienia, które odbiera w opadaniu.
Leci, opada i trwa w nieustającej gonitwie niejasnego bytu.
W nieustającym zmaganiu lub w zawieszeniu szuka, by wznieść się i opaść w nieprzerwanym cyklu pulsu, krążenia i czasu.
W tęsknocie za przebiciem w pasmo stałości i światła, gdzie wzleci,
by zostać.
W SPOTKANIACH
_Piękne chwile mogą wpłynąć pozytywnie na dłuższy czas, wypełnić sobą, rozjaśnić świat_
Z uśmiechem można wspominać spotkania, wypełnione masą dnia, szczęśliwe i pogodne.
Za sprawą tych pięknych chwil można odnaleźć te, które warto zapamiętać na zawsze, z wiarą i nadzieją, że nastąpią kolejne nie mniej piękne i ważne.
Z uśmiechem iść w kolejne, gdzie każde dobre uczucie wywołuje uśmiech, rozjaśnia twarz.
Uśmiech wiele ma do powiedzenia — rysuje usta, oczy, wyraża stan serca, które, choć ukryte w oczach znajduje odbicie, jak w lustrze.
Usta dostosowują się do ogółu. Szczery uśmiech potrafi otworzyć serce, oczy, które są żywym jego zwierciadłem.
_Prawdziwa radość rozgrzewa od środka — serce, twarz, oczy i otoczenie._
STAN RZECZY
_W samotności- wiara i nadzieja może wyrównać brak innych osób i dodać skrzydeł do lotu_
Gdy w oku błyszczy łza, idzie z pochyloną głową w zapomnieniu, wlecze po krawężnikach i choć nie załamuje dłoni, to wszystkie pieśni utknęły gdzieś w samym środku krtani.
Na ustach, twarzy ścielą się słowa różnie interpretowane, które odłogiem na dnie tkwią niemal zapomniane.
Gdy idzie z głową w objęciach wiary i nadziei, odnajduje słowa pieśni starej w sercu zapisane.
Gdy przychodzi czas, odchodzi bez słowa sprzeciwu z pieśnią w sercu, aby śpiewać ją zawsze, podróżując po drugiej stronie z nadzieją, która nigdy nie zgaśnie.
TĘCZĄ W DESZCZU
_Nawet w smutku, w dni pogodne lub w słocie może odnaleźć uczucie_
Na dziś jedno rodzi się pragnienie, uciszyć wszelkie smutne myśli, odnaleźć odpowiedź na dręczące pytanie.
Czy warto wciąż drążyć kamień, który milczy,
lub tylko cichym echem odbija się w sercu?
Czy lepiej wyrwać te wspomnienia i zapomnieć?
Czy warto zgłębiać ścieżki i koniec z końcem poszukiwać,
gdy wciąż umyka po drodze lub kryje za rogiem?
Lepiej oswoić się z tą wiedzą i iść chodnikiem po jej dziurach,
bo kim jest człowiek, by szukać, to tylko Bóg wie i może,
gdy zechce powiedzieć. On kieruje i Jemu wystarczy zaufać.
Wyciszy myśli napełnione tęsknotą wśród poematów opiewających życie na co dzień. Budząc nadzieję, wzniecają tęsknotę i pragnienie, by iść ich śladem w duszy wyrytym. Opisują rzeczywistość, harmonię jej wieczystą, a w duszy czas roztacza zamyślenie.
Każdy dzień budzi do życia, niesie nowe odczucia, ożywia myśli, posłuszne porywom serca, które wstają gotowe cieszyć się kolorową tęczą i nie poddawać siebie.
Odradzają zaufanie w moc piękna, które daje wytchnienie, pozwala iść nawet w deszczowy dzień z twarzą rozjaśnioną nową energią.
W DRODZE
Różne chwile w drodze są, jak w pędzącym pociągu, który pędzi, zatrzymuje się i znów pędzi w cyklicznym ruchu i czasie.
Wprowadza w wir, budzi pragnienie, by jeszcze szybciej pędził, lecz im dalej i szybciej, tym trudniej go zwolnić, aż mknie zamknięty we własnym pościgu i chęci.
Zlewają się światła reflektorów, odbijają w szybie, lub zanikają całkiem, zalewając ciemnością pośród tunelu. Razem ze światłami miasta pozostają w tyle, w oddali i coraz mniej je widać w nocnym pędzie pociągu.
Już tylko nikły ślad po drodze rozsypuje się wspomnieniem po mieście, po życiu minionym. Aż ginie wraz z nadzieją, że wróci jeszcze, pozbiera rozsypane iskierki, które zostają w oddali za pędzącym pociągiem, zamieniając się w zwątpienie.
Czy da się zebrać w jedną całość, w jeden potężny taran to, co ważne, uderzyć i rozbić mur niepewności, by ukazała się droga powrotna, albo następna, wraz z nową stacją w światłe wstającego poranka?
Dojrzeć ją i wejść prosto w jej świat jasny z wiarą, że na pewno się uda i pozostać już poza pędzącym pociągiem. Nieraz wystarczy jeden odważny krok na pierwszej stacji, by to osiągnąć.
CZAS POWROTU
_Wrócić tam, gdzie zostało własne uwite gniazdo i czeka cierpliwie_
Tyle jest gniazd, tyle miejsc, ile serc na ziemi o różnej pojemności i rosną zgodnie z nimi, budują i napełniają pulsującą energią.
Jest tyle gniazd ile potrzeba, aby pomieścić je wszystkie i drzew,
a każda gałąź posiada własną historię, pędy i liście,
które na wiosnę się zielenią z nadzieją na piękniejsze miejsca.
Wciąż rodzą się nowe, a gdy zadbane, łatwiej mogą dotrzeć na sam wierzchołek, dążąc w kierunku, który z nich wypływa i po nim najbardziej im po drodze.
Gdy w przeciwnym, zabłądzić mogą pośród miejsc nie swoich,
gdzie trudniej odnaleźć własną drogę.
Na swoim mogą osiągnąć wszystko, co dane mają do osiągnięcia
o wiele łatwiej, gdy zaprzyjaźnią się z własnym miejscem,
odnajdą w nim harmonię, osiągną zgodę w sobie na nie.
Na każdej gałęzi osiądą bez niecierpliwości, gdy ona właściwym gniazdem od dzieciństwa. Akceptując, rozpoczną o nie staranie, pokochają, a ono w zamian odwzajemni się, obdarzając spokojem
i siłą własnej akceptacji.
Rozkwitną każdą porą roku, rosnąć poprzez życie, wśród gałęzi
i zieleni, rozwiną, co najpiękniejsze mają i gniazda swe wyścielą, zaspokajając odwieczne pragnienie. W nich doznają spokoju, łaski Bożej, budując pogodnie z nadzieją, że budują dobrze.
Gdy jesienią opadną liście, ziemia je przygarnie wszystkie,
zapisze w sobie na zawsze, w pamięci swojej i w sercach bliskich.
Odda im ostatnie miejsce, garścią przysypie, by nie tułały się dłużej po świecie, lecz spoczęły w łagodnych jej ramionach spokojnie i bezpiecznie.
_Po jednej i drugiej stronie, do której należą, odnajdą miejsce własne._
DWIE STRONY
_Dwie strony serca połączone w jedno_
Nie można wykarczować drzew zakorzenionych w pamięci. One na zawsze w jej gruncie zostaną, pielęgnowane myślą niezapomnianą, gdy z każdym dniem wrastały w jej głębokie stany od czasów dzieciństwa po wiek dojrzały.
Mimo burz, mimo huraganów
nie wyrwie ich żadna siła,
która nie przyczyniła się do ich powstania.
Los nie zdoła pominąć, gdy podąży na drugą stronę, pokonawszy mur, który mimo trudu łatwiej przejść niż usunąć. I choć zostaną daleko po tamtej stronie, zawsze będą tkwić w miejscu niezapomnianym.
W miejscu, które utrwaliła myśl w materialnych ramach, a wymiar jej ulegając zmianie, przeniknie poprzez materie, powstanie duchowym odbiciem, dopełniając cały obraz, obie jego strony.
Już na zawsze w sobie pozostaną, uzupełniając się nawzajem i łącząc jeszcze bardziej, niż wcześniej było to możliwe. Stworzą z dwóch połówek nierozłączną całość, która wcześniej była częściowo uśpiona.
W rozbudzonym stanie mogą podróżować po obu stronach, już bez trudu poszerzać i rozjaśniać obraz, tworzyć nową jakość spójnego widzenia i choć po drugiej stronie to po obu naraz.
Nie miało być łatwo i nie jest, lecz światło rozjaśnia punkt po punkcie i obie połowy nabierają nowego znaczenia. Nie tylko ta, która była tak ważna dotychczas, lecz również ta, która się uwidoczniła.
WCIĄŻ W DRODZE
_Jest wiele dróg, lecz niewiele prowadzi do wspólnego dobra_
Wspólne dobro dzieli się na każdego, dobro jednostki nie zawsze się mnoży dla wspólnego dobra. Wspólne dobro rośnie w siłę, mnoży o każdą jednostkę biorącą w nim udział, a im więcej ich, tym ono większe do podziału i wzrasta, gdy każda ma własny wkład w jego budowaniu.
Nie sposób być szczęśliwym wśród nieszczęśliwych.
Nie sposób cieszyć się bogactwem wśród biednych.
Nie sposób być sytym wśród głodnych, gdy każdy kęs staje w gardle na widok twarzy i oczu patrzących.
więcej..
BESTSELLERY
Wydawnictwo: Świat KsiążkiFormat: EPUB MOBIZabezpieczenie: Watermark VirtualoKategoria: ProzaZagadkowa, dynamiczna miejska odyseja, pełna zaskakujących zwrotów akcji i splotów wydarzeń, skłaniająca do zastanowienia, co znaczą w dzisiejszych czasach podstawowe wartości: miłość, przyjaźń czy wierność. A może raczej… ile ...EBOOK
22,90 zł 28,00 Rekomendowana przez wydawcę cena sprzedaży detalicznej.
Wydawnictwo: Wydawnictwo LiterackieFormat: EPUB MOBIZabezpieczenie: Watermark VirtualoKategoria: ProzaŻydowski gangster. Polskie piekło. Warszawa 1937. Nowa powieść Szczepana Twardocha Piękne samochody, kobiety, zimna wódka i gorąca krew. Boks, dzielnice nędzy i luksusowe burdele, błoto Woli i eleganckie ulice Śródmieścia. Żydzi i ...EBOOK 20,99 zł 44,90 Rekomendowana przez wydawcę cena sprzedaży detalicznej.
Wydawnictwo: Świat KsiążkiFormat: EPUB MOBIZabezpieczenie: Watermark VirtualoKategoria: ProzaMiłość pokazuje nam, kim chcemy być. Wojna pokazuje, kim jesteśmy. Światowy bestseller już w Polsce! Dwie siostry, Isabelle i Vianne, dzieli wszystko: wiek, okoliczności ,w jakich przyszło im dorastać, i doświadczenia. ...EBOOK 26,90 zł 32,90 Rekomendowana przez wydawcę cena sprzedaży detalicznej.
Wydawnictwo: Świat KsiążkiFormat: EPUB MOBIZabezpieczenie: Watermark VirtualoKategoria: ProzaDojrzała książka autora kultowych powieści Ślepnąc od świateł i Zrób mi jakąś krzywdę oraz współtwórcy serialu „Belfer”. Zimna, ciemna warmińsko-mazurska prowincja. Na jej tle doskonale skonstruowany mroczny thriller: ...EBOOK 29,90 zł 36,90 Rekomendowana przez wydawcę cena sprzedaży detalicznej.
Wydawnictwo: RebisFormat: EPUB MOBIZabezpieczenie: Watermark VirtualoKategoria: ProzaSłynne dzieło Michaiła Bułhakowa – jedna z najważniejszych powieści XX wieku. W tłumaczeniu Andrzeja Drawicza Mistrz i Małgorzata – jak wiele genialnych utworów – wymyka się jednoznacznemu opisowi, prowokując mnogość ...EBOOK 27,90 zł 39,90 Rekomendowana przez wydawcę cena sprzedaży detalicznej.
