Czas zbliżeń - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
15 maja 2015
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Czas zbliżeń - ebook
Książka Bogdana Rogatki, redaktora, krytyka i publicysty związanego z Krakowem.
Zbliżenia to wybór ponad 30 tekstów eseistycznych i krytycznoliterackich o literaturze XX i XXI wieku, jej twórcach i książkach między innymi Julii Hartwig, Olgi Tokarczuk i Anny Janko. Na ostatnią z trzech części książki składają się pełne ciepła i szczególnego uroku portrety – wspomnienia poświęcone Wisławie Szymborskiej, prof. Henrykowi Markiewiczowi i innym.
Sztuka w ogóle, a literatura w szczególności, jest czasem zbliżeń, w metaforycznym i wieloznacznym tego słowa sensie. Tak rozumiem rolę literatury, tak też rozumiem, za Karolem Irzykowskim i Kazimierzem Wyką, któremu jako autorowi wiele zawdzięczam, uważając go za jednego z najwybitniejszych humanistów w powojennej kulturze, rolę krytyki literackiej jako krytyki towarzyszącej — twórczości, dziełu, autorowi.
Bogdan Rogatko
| Kategoria: | Inne |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-08-05767-4 |
| Rozmiar pliku: | 1,5 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
OD AUTORA
Sztuka w ogóle, a literatura w szczególności, jest czasem zbliżeń, w metaforycznym i wieloznacznym tego słowa sensie. Tak rozumiem rolę literatury, tak też rozumiem, za Karolem Irzykowskim i Kazimierzem Wyką, któremu jako autorowi wiele zawdzięczam, uważając go za jednego z najwybitniejszych humanistów w powojennej kulturze, rolę krytyki literackiej jako krytyki towarzyszącej — twórczości, dziełu, autorowi. Omawiając felietony Wyki publikowane w „Odrodzeniu”, podkreślałem:
Autor Walki o treść postulował, i tak też postępował, stworzenie idealnych warunków dla intelektualnego dialogu, w którym obaj partnerzy, czyli autor i krytyk, mieliby jednakowe prawa, mimo pozornie odmiennej sytuacji. Dialog pomiędzy autorem a krytykiem to zdaniem Irzykowskiego zaproszenie do dyskusji, którą powinno stać się życie artystyczne danej epoki, dyskusji wielokierunkowej, pomiędzy krytykami a odbiorcami sztuki, literatury.
Ostatnią książkę krytycznoliteracką Linie przerywane wydałem w roku 1988. Był to wybór tekstów publikowanych przeważnie w trzech czasopismach: „Miesięczniku Literackim”, „Literaturze”, wychodzącej w latach osiemdziesiątych w formule miesięcznika, i w „Życiu Literackim”, gdzie pracowałem do stanu wojennego. Teksty zatem pochodziły z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, ale bez tych, które od połowy lat osiemdziesiątych ukazywały się w paryskiej „Kulturze”, nie mówiąc o tak zwanej prasie bezdebitowej, pod pseudonimem Mikołaj Ruszkowski, a dlaczego pod pseudonimem, nie muszę chyba tłumaczyć.
Wcześniej, będąc na studiach doktoranckich na UJ, zebrałem publikowane na marginesie przygotowywanej pracy doktorskiej o działalności krytycznoliterackiej Karola Irzykowskiego w Młodej Polsce szkice o krytyce literackiej, uprawianej w tym okresie pod tytułem Utopia Młodej Polski. Potem była jeszcze Zofia Nałkowska, w serii Portretów Współczesnych Pisarzy Polskich, uhonorowana nagrodą literacką w roku 1981.
Po roku 1990 moje losy zawodowe nabrały dynamizmu — byłem przez jakiś czas dyrektorem i redaktorem naczelnym Wydawnictwa Literackiego i na odchodnym udało mi się zakupić dla WL budynek przy ul. Długiej 1 od Skarbu Państwa, co zakrawało w ówczesnej sytuacji na rynku wydawniczym na jakiś kabaretowy żart, i tak było przez niektóre osoby w Wydawnictwie odbierane. Moja rezygnacja z funkcji dyrektora i potem odejście z Wydawnictwa w związku z likwidacją pełnionego przeze mnie jeszcze wtedy stanowiska redaktora naczelnego skłoniła mnie do energicznego zabiegania o nadanie nowej formuły „Dekadzie Literackiej”, wychodzącej z początku, od grudnia 1990 roku, jako dodatek sobotni do „Gazety Krakowskiej”. Powołaliśmy Krakowską Fundację Kultury, w trzy wydawnictwa prasowe oraz Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, i staliśmy się wydawcą jedynego wówczas pisma literackiego w Krakowie. Od samego początku zespołem, na mój wniosek, kierowała profesor Marta Wyka, jako redaktorka naczelna. Dlatego od roku 1992 większość swoich tekstów ogłaszałem na łamach tego z początku dwutygodnika, potem miesięcznika, jako szef fundacji i członek zespołu redakcyjnego. Z kilkuset tekstów, napisanych w okresie ponad dwudziestu lat, wybrałem kilkadziesiąt, dotyczących przede wszystkim pisarzy polskich według mnie najwybitniejszych.
Zdecydowałem się też na przypomnienie niektórych tekstów z „Kultury” Jerzego Giedroycia, które, jak mniemam, nie straciły na aktualności. Poza jednym: odejściem autorów omawianych utworów. To przez tyle lat, które upłynęły, proces naturalny, a jednak bolesny, narzucający mi inną perspektywę ujęcia ich twórczości. Pierwsza część zamierzonej książki stała się więc najobszerniejsza. Mimo starania się o zachowanie dystansu do opisywanych zjawisk literackich akcenty osobiste pojawiają się w części ostatniej, gdy nie bez wzruszenia pisałem o swoich Przyjaciołach, zasłużonych dla polskiej kultury, o których niewielu już niestety teraz pamięta. Im też dedykuję tę książkę.
Sztuka w ogóle, a literatura w szczególności, jest czasem zbliżeń, w metaforycznym i wieloznacznym tego słowa sensie. Tak rozumiem rolę literatury, tak też rozumiem, za Karolem Irzykowskim i Kazimierzem Wyką, któremu jako autorowi wiele zawdzięczam, uważając go za jednego z najwybitniejszych humanistów w powojennej kulturze, rolę krytyki literackiej jako krytyki towarzyszącej — twórczości, dziełu, autorowi. Omawiając felietony Wyki publikowane w „Odrodzeniu”, podkreślałem:
Autor Walki o treść postulował, i tak też postępował, stworzenie idealnych warunków dla intelektualnego dialogu, w którym obaj partnerzy, czyli autor i krytyk, mieliby jednakowe prawa, mimo pozornie odmiennej sytuacji. Dialog pomiędzy autorem a krytykiem to zdaniem Irzykowskiego zaproszenie do dyskusji, którą powinno stać się życie artystyczne danej epoki, dyskusji wielokierunkowej, pomiędzy krytykami a odbiorcami sztuki, literatury.
Ostatnią książkę krytycznoliteracką Linie przerywane wydałem w roku 1988. Był to wybór tekstów publikowanych przeważnie w trzech czasopismach: „Miesięczniku Literackim”, „Literaturze”, wychodzącej w latach osiemdziesiątych w formule miesięcznika, i w „Życiu Literackim”, gdzie pracowałem do stanu wojennego. Teksty zatem pochodziły z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, ale bez tych, które od połowy lat osiemdziesiątych ukazywały się w paryskiej „Kulturze”, nie mówiąc o tak zwanej prasie bezdebitowej, pod pseudonimem Mikołaj Ruszkowski, a dlaczego pod pseudonimem, nie muszę chyba tłumaczyć.
Wcześniej, będąc na studiach doktoranckich na UJ, zebrałem publikowane na marginesie przygotowywanej pracy doktorskiej o działalności krytycznoliterackiej Karola Irzykowskiego w Młodej Polsce szkice o krytyce literackiej, uprawianej w tym okresie pod tytułem Utopia Młodej Polski. Potem była jeszcze Zofia Nałkowska, w serii Portretów Współczesnych Pisarzy Polskich, uhonorowana nagrodą literacką w roku 1981.
Po roku 1990 moje losy zawodowe nabrały dynamizmu — byłem przez jakiś czas dyrektorem i redaktorem naczelnym Wydawnictwa Literackiego i na odchodnym udało mi się zakupić dla WL budynek przy ul. Długiej 1 od Skarbu Państwa, co zakrawało w ówczesnej sytuacji na rynku wydawniczym na jakiś kabaretowy żart, i tak było przez niektóre osoby w Wydawnictwie odbierane. Moja rezygnacja z funkcji dyrektora i potem odejście z Wydawnictwa w związku z likwidacją pełnionego przeze mnie jeszcze wtedy stanowiska redaktora naczelnego skłoniła mnie do energicznego zabiegania o nadanie nowej formuły „Dekadzie Literackiej”, wychodzącej z początku, od grudnia 1990 roku, jako dodatek sobotni do „Gazety Krakowskiej”. Powołaliśmy Krakowską Fundację Kultury, w trzy wydawnictwa prasowe oraz Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, i staliśmy się wydawcą jedynego wówczas pisma literackiego w Krakowie. Od samego początku zespołem, na mój wniosek, kierowała profesor Marta Wyka, jako redaktorka naczelna. Dlatego od roku 1992 większość swoich tekstów ogłaszałem na łamach tego z początku dwutygodnika, potem miesięcznika, jako szef fundacji i członek zespołu redakcyjnego. Z kilkuset tekstów, napisanych w okresie ponad dwudziestu lat, wybrałem kilkadziesiąt, dotyczących przede wszystkim pisarzy polskich według mnie najwybitniejszych.
Zdecydowałem się też na przypomnienie niektórych tekstów z „Kultury” Jerzego Giedroycia, które, jak mniemam, nie straciły na aktualności. Poza jednym: odejściem autorów omawianych utworów. To przez tyle lat, które upłynęły, proces naturalny, a jednak bolesny, narzucający mi inną perspektywę ujęcia ich twórczości. Pierwsza część zamierzonej książki stała się więc najobszerniejsza. Mimo starania się o zachowanie dystansu do opisywanych zjawisk literackich akcenty osobiste pojawiają się w części ostatniej, gdy nie bez wzruszenia pisałem o swoich Przyjaciołach, zasłużonych dla polskiej kultury, o których niewielu już niestety teraz pamięta. Im też dedykuję tę książkę.
więcej..
