Cztery pory roku - ebook

Koniec wakacji

Żegnajcie góry, lasy,

morze, czyste jeziora,

wakacje się skończyły,

przyszła nauki pora.

Mamy już nowe książki,

zeszyty, szkolne przybory,

wypoczęci, na brąz opaleni,

wracamy znów do szkoły.

Pierwszy dzwonek zadzwonił,

ucichły gwary, hałasy,

pani z dziennikiem w ręku,

zaprasza nas do klasy.

W klasie pachnącej farbą,

w swoich ławkach siadamy,

witamy się z kolegami,

wrażenia opowiadamy.

Przez dziesięć kolejnych miesięcy,

uczyć się pilnie będziemy,

gdy lato do nas zawita,

na wakacje znów pojedziemy.Zwroty grzecznościowe

Choć jesteśmy jeszcze dziećmi,

grzecznościowe zwroty znamy

a gdy tylko jest potrzeba,

to je zawsze używamy.

Proszę,

gdy coś chcemy,

dziękuję,

gdy to coś dostaniemy.

Dzień dobry,

gdy znajomego widzimy,

do widzenia,

gdy wychodzimy.

Zapraszam,

gdy na wizytę prosimy,

przepraszam,

gdy coś źle zrobimy.

Dobry wieczór,

gdy wieczorem kogoś spotykamy,

dobranoc,

gdy w nocy z kimś się żegnamy.

To nie koniec wszystkich słów,

jeszcze jedno wam powiemy,

że magiczne słowo proszę,

też mówimy, gdy dajemy.Sierpień dobiega końca

Sierpień dobiega końca,

pola już pustoszeją,

w ogniskach iskry tańczą,

tafle jezior szarzeją.

Księżyc, złocisty rogal,

po niebie spaceruje,

rozgląda się w kosmosie,

jesieni wypatruje.

W lesie pachnie grzybami,

pod dębami żołędzie,

locha z młodymi ryje,

ojejku, co to będzie.

Nad łąkami mgła dymi,

płynie w dal obłokami,

jesień wielkimi krokami,

przekracza złote bramy.Sowa

Siadła sowa w swej dziupli,

okulary włożyła,

wzięła zeszyt i pisze,

co jesień nabroiła.

Zaczęła pierwsze zdanie,

jesień porządki robi,

wszystko wokół maluje,

kolorami świat zdobi.

Zamienia barwy liści,

z zielonych na czerwone,

grzyby rosną po deszczu,

każdego dnia jak szalone.

Słońce leniwie świeci,

dzionki są coraz krótsze,

mysz w spiżarni się chowa,

bo chłody przyjdą wkrótce.

Każdego dnia od rana,

notes gruby rozkłada,

pisząc ostrym pazurem,

nowości wciąż dokłada.

Chce zakończyć do grudnia,

notatki swe spisywać,

gdy przyjdzie mroźna zima,

to będzie odpoczywać.Jesień

Chłodno już na dworze,

drzewa gubią liście,

słońce świeci niżej,

jest żółto, złociście.

Wiatr wieje, wiatr dmucha,

gałęzie drzew łamie,

z jarzębiny dzieci,

szykują korale.

Deszcz pada, deszcz leje,

peleryny mamy,

nie straszne nam słoty,

botki zakładamy.

Przetwory robimy,

w kosz zbieramy grzyby,

ptaki odlatują,

wcale nie na niby.

Ziemia zaorana,

wszystko z pól zebrane,

jabłka leżą w skrzynkach,

w spiżarni schowane.Jesień w parku

Jesień przyszła jak zwykle,

we wrześniu o poranku,

ciepła i kolorowa,

siadła na ławce w parku.

Oglądając się wkoło,

na słońce popatrzyła,

rzuciła kolorami,

na oczach park zmieniła.

Mniej jest liści zielonych,

chociaż ich nie brakuje,

są złote, brunatne, żółte,

wiatr je niesie, kołuje.

Jarzębinowe drzewko,

koralami przybrała,

zebrane w baldachimy,

czerwienią obsypała.

W trawie, wiewiórka ruda,

żołędzie wypatrzyła,

pomyślała, że będzie,

zapasy z nich robiła.

Pod drzewami kasztany,

brązowe i dorodne,

z zielonych łupin patrzą,

w dni słoneczne, pogodne.

Na trawnikach dywany,

z liści się rozkładają,

wrzosy z fioletu dumne,

wieczorem świerszcze grają.

Jesień ze swego dzieła,

jest rada i szczęśliwa,

za trzy miesiące przyjdzie,

bielutka, mroźna zima.Smutny strach na wróble

Jesienna szaruga już przyszła,

wiatr roznosi liście po polach,

strach na wróble stoi samotnie,

smuci się, bo zła jego dola.

Wiatr szarpie go za marynarkę,

dwie łaty ze spodni oberwał,

rękawy ledwo się trzymają,

kapelusz z małej główki zerwał.

Pomyślał strach wielce strapiony,

w jakim celu stoi samotnie,

wszystkie plony dawno zebrane,

nie chce zostać tu dożywotnie.

Podniósł swój wyblakły kapelusz,

na splątane włosy nałożył,

zapiął guziki marynarki,

do kieszeni trzy jabłka włożył.

Ruszył w drogę na jednej nodze,

powoli, bo świata ciekawy,

rozgląda się, nasłuchuje,

wreszcie los dla niego łaskawy.

Nagle deszcz zaczął padać chłodny,

przemókł biedaczysko okropnie,

usiadł za pobliską stodołą,

poczuł się nieswojo, markotnie.

Ze zmęczenia zasnął strapiony,

śnił o skowronkach śpiewających,

kolorowych, pachnących kwiatach.

i ptakach wokół fruwających.Idzie jesień

Leśną dróżką idzie jesień,

w swym fartuszku dary niesie,

borowiki i koźlaki,

kurki, rydze i maślaki.

Wrzos fioletem wybarwiony,

babie lato niby muślin,

duże grona jarzębiny,

owoce czarnej jeżyny.

Jeszcze żołędzie, kasztany,

do swego fartuszka wrzuca,

świat maluje czerwieniami,

złotem, żółcią i brązami.

Świerszcz gra cicho przy kominie,

coraz później słońce wschodzi,

jesień niesie szyszki, zioła,

nostalgicznie dookoła.W spiżarni babuni

Na półkach w spiżarni babuni,

znajdują się dary jesieni,

pomidory, pietruszka, grzyby,

główka kapusty się zieleni.

Jabłka, melon, soczyste śliwki,

gruby kabaczek, gruszki bery,

kiść czerwonego winogrona,

długie pory, przy nich selery.

Z boku leży kalafior biały,

są krótkie, zielone ogórki,

czosnek i koper do kwaszenia,

orzeszki, które lubią wiewiórki.

Fasolka Jaś, groch wyłuskany,

jak kule, czerwone buraki,

cukinia, dynia, marchewka, bób,

są kształtne, brązowe ziemniaki.

Zdrowe warzywa i owoce,

codziennie z chęcią zajadamy,

bo wiemy, że dużo witamin,

dla organizmu dostarczamy.Bociania rodzinka

Był sobie Alfred i Balbina,

wysoko na słupie mieszkali,

mieli swoje potomstwo,

do snu im kle-kle-klekotali.

Alfred był dobrym ojcem,

w jeziorze łowił żabki,

karmił nimi swe dzieci,

przynosił też pokarm dla matki.

Balbina, jak każda matka,

nauki dzieciom dawała,

jak jeść, klekotać, jak fruwać,

powoli do głów im wkładała.

Małe bociany rosły,

fruwać też już umiały,

a gdy nadeszła jesień,

w nieznaną dal odleciały.Kolory jesieni

Płomienna czerwień jesieni

przeplata gałęzie drzewa,

gdzieniegdzie zielone liście,

wiatr delikatnie rozwiewa.

Na nitce babiego lata

kropelka rosy usiadła,

promienie słońca ją barwią,

odbija się blaskiem zwierciadła.

Róże, dostojne królowe

przywdziały czerwień purpury,

floksy fioletem się mienią,

na astry patrzą z góry.

Swoim magicznym pędzlem

pejzaże rodzime maluje,

malarka jesiennych panoram,

palety barw nie żałuje.Ruda wiewiórka

Mała, ruda wiewiórka,

orzechów w parku szukała,

skakała z gałęzi na gałąź,

między drzewami biegała.

Pod dębem znalazła żołędzie,

pod kasztanowcem kasztany,

zbierała dary jesieni,

robiła to przez dzień cały.

Gdy słońce za chmury zaszło,

do dziupli się schowała,

dumna ze swoich zbiorów,

w spokoju noc przespała.

Od rana znowu zaczęła,

zbierać na zimę zapasy,

gdy śnieg biały przysypie,

w spiżarni jedzenia wystarczy.Jeż i dynia

W ogródku mego dziadka,

jeż znalazł wielką dynię,

na grzbiet nie mógł zarzucić,

więc turlał ją przez chwilę.

Z górki się potoczyła,

okrągła, wielka kula,

pękła, pestki zgubiła,

wiatr teraz z nimi hula.

Jeż zbiera wszystkie pestki,

od rana przez dzień cały,

wrzuca je do koszyka,

w swej pracy jest wytrwały.

Liczy wszystkie powoli,

raz, dwa, trzy, cztery i pięć,

sześć, siedem, osiem, dziewięć,

dziesiątą znalazł już też.

Tych pestek jest bez liku,

wytrwale zbiera, liczy,

już sto a może dwieście,

nie może się doliczyć.

Gdy pomożemy liczyć,

będziemy znali wynik,

ogłosimy wam wszystkim,

ile pestek jest w dyni.Jesień w sadzie

Do sadu przyszła jesień,

ostatnie jabłka spadają,

ptaki już odlatują.

coraz ciszej śpiewają.

Smutkiem okrywa drzewa

co liście już zgubiły,

słońce promienie zniża,

chłodem sad otuliły.

Kolory wczesnej jesieni

powolutku deszcz zmywa,

wszystko wokół szarzeje,

świerszcz w kominie przygrywa.

Niedługo przyjdzie zima,

przykryje drzewa bielą,

ślady ptaków na śniegu,

krajobraz rozweselą.Jesiennie

Mgła ogród otuliła,

ciszę rozsiała dokoła,

kasztany błyszczą brązem,

między kroplani rosy.

Mokro, kwiaty przekwitły,

pogubiły kolory,

żurawie kluczem lecą,

krzykiem żegnają lato.

Między grządkami liście,

dywany ścielą miękkie,

na niebie chmury płyną,

rzucając chłodnym deszczem.

Słońce spadło gdzieś w przepaść,

noce się wydłużają,

wiatr smutne nuty niesie,

wraz z nimi złotą jesień.