-
W empik go
Czy to prawda Ester? - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Czy to prawda Ester? - ebook
W szkole Signe i Ester uczniowie zbierają pieniądze na rzecz dzieci-uchodźców. Organizują pchli targ, ale Ester namawia przyjaciółkę do zdobycia funduszy w inny sposób. Tylko czy Signe odważy się zapukać do drzwi obcych ludzi? Albo zaśpiewać solo? I czy to ma coś wspólnego z żebraniem? Okazuje się, że zbieranie pieniędzy to nie taka łatwa sprawa, a w dobrej wierze można czasem podjąć złe decyzje. Akcja książki nabiera tempa, gdy Signe za namową Ester postanawia przeznaczyć na sprzedaż rzeźbę, która należy do taty, nic mu nie mówiąc…
Ta historia mogłaby wydarzyć się w każdej szkole, także Twojej. A jeśli chcesz dowiedzieć się, jak Signe i Ester się poznały, zajrzyj do książki „Jedyna taka Ester”.
Duże litery, krótkie teksty i świetne ilustracje – wspaniała na początek przygody z czytaniem.
Książkę polecają:
Wydanie książki jest współfinansowane przez Unię Europejską w ramach programu Kreatywna Europa, który powstał między innymi po to, żeby Europejczycy mogli poznawać pisarzy z innych krajów Unii Europejskiej i ich literaturę oraz kulturę.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-960839-9-9 |
| Rozmiar pliku: | 4,4 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Rozdział 1
Dzisiaj w szkole mamy spotkanie samorządu klasowego i pani mówi coś, co przyprawia mnie o ból brzucha.
– Pomyślałam, że wybierzemy nowego przedstawiciela do samorządu szkolnego.
Przełykam ślinę. Absolutnie nie chcę zostać wybrana.
Kilkoro uczniów podnosi rękę. Patrzę na Ester, która siedzi przede mną. Ona chyba też chciałaby zostać przedstawicielką klasy. Pani zastanawia się przez chwilę, rozglądając się po sali.
Wbijam wzrok w ławkę.
– Signe? – zwraca się do mnie wychowawczyni. – Może ty chciałabyś spróbować?
Nagle czuję, jak pocą mi się ręce. Dlaczego pyta właśnie mnie? Zgłasza się przecież cała masa uczniów. Delikatnie kręcę przecząco głową.
– Moim zdaniem byłabyś świetną przedstawicielką – próbuje pani.
Już mi się znudziło to brzydkie słowo. Przed-sta-wi-ciel-ka. Brzmi jak donosicielka.
– Na pewno są inni, którzy mają większą ochotę – mówię cicho.
Love opowiada, jak to wygląda, bo był w samorządzie w poprzednim semestrze. Samorząd ma spotkania w pokoju pani dyrektor, i to jest według mnie wystarczająco straszne. Potem trzeba przekazać klasie, co postanowiono, a ja nie lubię mówić przed dużą grupą. Mój głos brzmi dziwnie, sama siebie nie poznaję. A najgorsze jest to, że trzeba spotkać się z dyrektorką. Tą samą, która przyłapała mnie i Ester, kiedy próbowałyśmy ciasta czekoladowego w pokoju nauczycielskim.
– Ja chcę! Ja! – woła Ester, machając energicznie ręką.
Pani znowu się zastanawia.
– A gdybyś miała ze sobą koleżankę? – zwraca się do mnie.
Waham się. Ale Ester odwraca się i uśmiecha tak, że na jej policzkach pojawiają się dołeczki, więc kiwam głową.
– W porządku – mówię.
W klasie rozlegają się westchnienia.
– To niesprawiedliwe – mówi Max. – Przecież Signe w ogóle nie zależało.
Czuję, że policzki zaczynają mnie palić, i zastanawiam się, czy wszyscy to widzą.
– W takim razie postanowione – odpowiada pani. – Ale najpierw musimy się naradzić, żeby Signe i Ester mogły przekazać nasze propozycje podczas spotkania samorządu. Max, może będziesz notował?
– Okej – zgadza się Max i w sumie wygląda na dość zadowolonego.
Pani podaje mu kartkę i coś do pisania. Max siedzi niedaleko mnie, więc czuję przyjemny zapach świeżo naostrzonego ołówka.
Prawie cała klasa wymachuje teraz rękami. Nieważne, jak bardzo się wysilam, i tak nie przychodzą mi do głowy żadne propozycje.
– Chciałabym więcej dań wegetariańskich na obiad – mówi Molly.
– Ja też – zgadza się Isabell.
– Bardzo dobra propozycja – chwali pani. – Max, zapisujesz?
Max notuje, a ja zastanawiam się, czy będziemy potrafiły to przeczytać – ma najgorszy charakter pisma w całej klasie i dziwne, że to właśnie on notuje.
– A ja chciałbym, żeby bramka miała siatkę – mówi Love. – Na wszystkich innych boiskach są siatki!
Max zapisuje jedną propozycję po drugiej, aż zapełnia nimi całą kartkę. Przy każdym punkcie rysuje trupią czaszkę. Ciekawe, co powie na to pani dyrektor. Gdybym to ja notowała, narysowałabym gwiazdki albo coś w tym stylu. Ale pani nie zwraca na to uwagi, kiedy wręcza mi notatki.
Jestem rozczarowana. Przecież bez przerwy mówi o tym, jak ważne jest to, żebyśmy ładnie pisali.
– Kiedy jest to spotkanie? – pyta Ester.
– Jutro po obiedzie – odpowiada pani. – Przypomnę wam.
Ester spogląda na mnie ze swojego miejsca, unosząc brew, tak jak tylko ona potrafi. Nagle zaczynam się cieszyć na spotkanie samorządu. Będziemy tam we dwie!
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
Dzisiaj w szkole mamy spotkanie samorządu klasowego i pani mówi coś, co przyprawia mnie o ból brzucha.
– Pomyślałam, że wybierzemy nowego przedstawiciela do samorządu szkolnego.
Przełykam ślinę. Absolutnie nie chcę zostać wybrana.
Kilkoro uczniów podnosi rękę. Patrzę na Ester, która siedzi przede mną. Ona chyba też chciałaby zostać przedstawicielką klasy. Pani zastanawia się przez chwilę, rozglądając się po sali.
Wbijam wzrok w ławkę.
– Signe? – zwraca się do mnie wychowawczyni. – Może ty chciałabyś spróbować?
Nagle czuję, jak pocą mi się ręce. Dlaczego pyta właśnie mnie? Zgłasza się przecież cała masa uczniów. Delikatnie kręcę przecząco głową.
– Moim zdaniem byłabyś świetną przedstawicielką – próbuje pani.
Już mi się znudziło to brzydkie słowo. Przed-sta-wi-ciel-ka. Brzmi jak donosicielka.
– Na pewno są inni, którzy mają większą ochotę – mówię cicho.
Love opowiada, jak to wygląda, bo był w samorządzie w poprzednim semestrze. Samorząd ma spotkania w pokoju pani dyrektor, i to jest według mnie wystarczająco straszne. Potem trzeba przekazać klasie, co postanowiono, a ja nie lubię mówić przed dużą grupą. Mój głos brzmi dziwnie, sama siebie nie poznaję. A najgorsze jest to, że trzeba spotkać się z dyrektorką. Tą samą, która przyłapała mnie i Ester, kiedy próbowałyśmy ciasta czekoladowego w pokoju nauczycielskim.
– Ja chcę! Ja! – woła Ester, machając energicznie ręką.
Pani znowu się zastanawia.
– A gdybyś miała ze sobą koleżankę? – zwraca się do mnie.
Waham się. Ale Ester odwraca się i uśmiecha tak, że na jej policzkach pojawiają się dołeczki, więc kiwam głową.
– W porządku – mówię.
W klasie rozlegają się westchnienia.
– To niesprawiedliwe – mówi Max. – Przecież Signe w ogóle nie zależało.
Czuję, że policzki zaczynają mnie palić, i zastanawiam się, czy wszyscy to widzą.
– W takim razie postanowione – odpowiada pani. – Ale najpierw musimy się naradzić, żeby Signe i Ester mogły przekazać nasze propozycje podczas spotkania samorządu. Max, może będziesz notował?
– Okej – zgadza się Max i w sumie wygląda na dość zadowolonego.
Pani podaje mu kartkę i coś do pisania. Max siedzi niedaleko mnie, więc czuję przyjemny zapach świeżo naostrzonego ołówka.
Prawie cała klasa wymachuje teraz rękami. Nieważne, jak bardzo się wysilam, i tak nie przychodzą mi do głowy żadne propozycje.
– Chciałabym więcej dań wegetariańskich na obiad – mówi Molly.
– Ja też – zgadza się Isabell.
– Bardzo dobra propozycja – chwali pani. – Max, zapisujesz?
Max notuje, a ja zastanawiam się, czy będziemy potrafiły to przeczytać – ma najgorszy charakter pisma w całej klasie i dziwne, że to właśnie on notuje.
– A ja chciałbym, żeby bramka miała siatkę – mówi Love. – Na wszystkich innych boiskach są siatki!
Max zapisuje jedną propozycję po drugiej, aż zapełnia nimi całą kartkę. Przy każdym punkcie rysuje trupią czaszkę. Ciekawe, co powie na to pani dyrektor. Gdybym to ja notowała, narysowałabym gwiazdki albo coś w tym stylu. Ale pani nie zwraca na to uwagi, kiedy wręcza mi notatki.
Jestem rozczarowana. Przecież bez przerwy mówi o tym, jak ważne jest to, żebyśmy ładnie pisali.
– Kiedy jest to spotkanie? – pyta Ester.
– Jutro po obiedzie – odpowiada pani. – Przypomnę wam.
Ester spogląda na mnie ze swojego miejsca, unosząc brew, tak jak tylko ona potrafi. Nagle zaczynam się cieszyć na spotkanie samorządu. Będziemy tam we dwie!
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
więcej..
