Dania z Prowansji - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Dania z Prowansji - ebook
Książka ta jest niezbędnym uzupełnieniem dla tych, którzy przyjęli zasady „wykwintnej, a przy tym zdrowej kuchni" Michela Montignac.
Adresowana jest zatem do wszystkich, którzy pomimo braku czasu na przygotowywanie posiłków (także na uroczyste okazje) zadają sobie jednak trud gotowania potraw zdrowych, aromatycznych, należących do kuchni wykwintnej. Ponad 200 przepisów, które zawiera niniejsza książka, wywodzi się przede wszystkim z kuchni śródziemnomorskiej, oficjalnie uznanej za najlepszą kuchnię na świecie. Według nich można szybko przygotować dania proste, zdrowe, smaczne i pożywne. Do przyrządzania potraw zawartych w tym poradniku,
z wyjątkiem kilku, używa się tanich i ogólnie dostępnych produktów spożywczych.
| Kategoria: | Kuchnia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7884-900-1 |
| Rozmiar pliku: | 2,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
WPROWADZENIE
Pół wieku musiało minąć, aby nasi współcześni ponownie odkryli jedną z podstawowych zasad ludzkiej egzystencji: konieczność zdrowego odżywiania. Wszyscy, którzy zajmują się zwierzętami, zarówno hodowcy, jak i weterynarze, wiedzą, że przeżycie, rozwój i dobra kondycja zwierzęcia zależą od odpowiedniego rodzaju diety oraz właściwej jakości pożywienia. Choroba szalonych krów w sposób dramatyczny przywołała do porządku wszystkich szarlatanów, którzy w sposób dość swobodny podchodzili do zasad swojej profesji.
Od czasu pojawienia się medycyny alopatycznej w połowie XX wieku – medycyny o wiele bardziej skoncentrowanej na leczeniu symptomów choroby niż na samych przyczynach – człowiek zaczął zapominać o tym, że pożywienie może odgrywać jeszcze inną rolę poza zaspokajaniem głodu i sprawianiem sobie przyjemności. Wybór pożywienia stawał się zatem stopniowo ukierunkowany na produkty przemysłowe, standardowe i wcześniej przygotowane, które wydawały się niezwykle praktyczne.
Powszechność podejmowania pracy zawodowej przez kobiety w znacznym stopniu przyczyniła się do zmniejszenia czasu poświęcanego na przygotowanie posiłków rodzinnych. Ponadto sztuka kulinarna, przekazywana wcześniej córce przez matkę, stopniowo popadała w zapomnienie. W kraju takim jak Stany Zjednoczone, które są jak lustro powiększające naszych złych nawyków żywieniowych, spędzanie czasu w kuchni zaczęto nawet postrzegać jako czynność degradującą. Jedynie kobiety, którym nie udało się wyemancypować, były nadal niewolnicami swoich kuchni.
Ta epoka, dzięki Bogu, już właściwie minęła. Po pierwsze dlatego, że od kilkunastu lat neodietetyka usiłuje przekonać wszystkich, iż energetyczna zawartość pożywienia ma znaczenie całkowicie teoretyczne, a czynnikiem o podstawowym znaczeniu jest zawartość odżywcza, czyli zawartość witamin, soli mineralnych, makroelementów, błonnika, podstawowych kwasów tłuszczowych. To właśnie ten element jest w profilaktyce czynnikiem determinującym. Po drugie, zrozumiano również, że pożywienie, które wytwarza się przemysłowo, może być ubogie pod względem odżywczym. Należy zresztą zauważyć, że mentalność ludzi też się zmieniła, co zaowocowało powrotem do niektórych wartości tradycyjnych. Ponownie odkryto, że gotowanie sprawia radość i że towarzyszy jej chęć spożywania produktów bardziej naturalnych.
Przygotowując jak najczęściej posiłki ze świeżych produktów i zgodnie z podstawowymi zasadami kulinarnymi, można odżywiać się zdrowiej, co jest z korzyścią dla naszej kondycji. Jednocześnie sprawiamy sobie i bliskim przyjemność, podając potrawy smaczne i aromatyczne. Przyczyniamy się także do ponownego odkrycia sztuki kulinarnej.
Gotowanie jest jak miłość! Wszystko o niej już powiedziano, a przecież tyle jeszcze pozostało, bo to temat tak bardzo obszerny, wręcz niewyczerpany. Jest to zresztą cecha charakterystyczna wszystkich dyscyplin artystycznych. Gotowanie jest bowiem prawdziwą sztuką. Podobnie jak muzyka czy malarstwo, sztuka kulinarna ma swoich wirtuozów, szczodrze nagradzanych gwiazdkami w przewodnikach kulinarnych. Sprawiają oni, że możemy wprowadzić się w stan uniesienia, a nasze kubki smakowe w ekstazę, i spełnić nasze wielkie kulinarne marzenia, jeśli tylko środki finansowe nam na to pozwalają. Pójście na kolację do Bernarda Loiseau1 to wydarzenie tej samej klasy co wieczór operowy w wykonaniu Pavarottiego, to poszukiwanie największej satysfakcji. Wielka kuchnia nie ma bowiem czego zazdrościć wielkiej muzyce. Różnią się jedynie instrumenty. Malarstwo mieni się nieograniczoną paletą barw, muzyka skalą dźwięków. Sztuka kulinarna opiera się na palecie smaków i prawie nieograniczonej gamie produktów. Liczba wariacji jest niezliczona, zależy od dokonanego wyboru.
Dlatego nie istnieje jedna kuchnia, lecz wiele. Potrawy kuchni japońskiej lub chińskiej, podobnie jak włoskiej, hiszpańskiej, greckiej czy meksykańskiej, jeżeli są w odpowiedni sposób przygotowane, nie ustępują miejsca daniom ze szlachetnej kuchni francuskiej, nawet jeżeli brak im czasami finezji. Kuchnię francuską od innych różni właśnie wszechstronność kulinarna.
Aby pokochać operę, należy przejść swego rodzaju inicjację. Podobnie należy się kształcić, aby móc docenić sztukę kulinarną, tę wielką i prawdziwą. Ta inicjacja stanowi we Francji część kultury, dlatego w każdym Francuzie drzemie wielki kucharz. Niektórzy pozwalają mu spać przez całe życie, nad czym należy jedynie ubolewać. Inni otwierają od czasu do czasu jedno oko. Wszyscy się jednak budzą w dniu, w którym podejmują decyzję o zajęciu się kuchnią. To przecież przygotowując wyszukane potrawy, stajemy się wykwintnym mistrzem kulinarnym! Zarówno Marc Meneau, jak i Marc Vérat we Francji wznieśli się na szczyty, otrzymując trzy gwiazdki od przewodnika Michelin, mimo iż są samoukami.
Podobnie jednak jak w przypadku innych sztuk, u źródeł sztuki kulinarnej leży technika, czyli podstawowe zasady, które stanowią jej fundament. To dopiero po opanowaniu techniki zaczynamy tworzyć, a pewnego dnia nawet improwizować. Jak w każdej dziedzinie, powodzenie zależy od jednej żelaznej zasady: dyscypliny. Nawet przygotowując codzienne obiady, należy postarać się być perfekcjonistą.
Należy zatem być wymagającym pod względem jakości przygotowywanych pokarmów: lepiej usmażyć rybę mrożoną niż wątpliwej świeżości.
Warto dążyć do perfekcji:
- w przygotowaniu: nic nie jest bardziej nieprzyjemne od znalezienia ości w filecie czy też piasku w sałacie.
- w stosowaniu przypraw: danie nie może być nigdy za dużo lub za mało aromatyczne, musi być przyprawione akurat. Na wzór wielkich mistrzów kuchni należy zatem stale próbować potrawę podczas gotowania.
- w serwowaniu: trzeba starać się podawać posiłki gorące. Zależy to od sprawnej organizacji, ale również jest oznaką grzeczności wobec współbiesiadników.
Perfekcjonizm wymaga dysponowania minimum narzędzi kuchennych i innych akcesoriów w idealnym stanie. Dobry pracownik nie może pracować bez dobrych narzędzi, a pianista nigdy nie będzie grał dobrze na rozstrojonym fortepianie.
Bycie perfekcjonistą to jedyny sposób, aby robić postępy i osiągnąć wysoki poziom satysfakcji. Kucharz bowiem sprawia przyjemność najpierw sobie, która to przyjemność przekłada się na zadowolenie innych.
1Mistrz kuchni francuskiej, który posiada renomowane restauracje w Burgundii oraz w Paryżu.
Pół wieku musiało minąć, aby nasi współcześni ponownie odkryli jedną z podstawowych zasad ludzkiej egzystencji: konieczność zdrowego odżywiania. Wszyscy, którzy zajmują się zwierzętami, zarówno hodowcy, jak i weterynarze, wiedzą, że przeżycie, rozwój i dobra kondycja zwierzęcia zależą od odpowiedniego rodzaju diety oraz właściwej jakości pożywienia. Choroba szalonych krów w sposób dramatyczny przywołała do porządku wszystkich szarlatanów, którzy w sposób dość swobodny podchodzili do zasad swojej profesji.
Od czasu pojawienia się medycyny alopatycznej w połowie XX wieku – medycyny o wiele bardziej skoncentrowanej na leczeniu symptomów choroby niż na samych przyczynach – człowiek zaczął zapominać o tym, że pożywienie może odgrywać jeszcze inną rolę poza zaspokajaniem głodu i sprawianiem sobie przyjemności. Wybór pożywienia stawał się zatem stopniowo ukierunkowany na produkty przemysłowe, standardowe i wcześniej przygotowane, które wydawały się niezwykle praktyczne.
Powszechność podejmowania pracy zawodowej przez kobiety w znacznym stopniu przyczyniła się do zmniejszenia czasu poświęcanego na przygotowanie posiłków rodzinnych. Ponadto sztuka kulinarna, przekazywana wcześniej córce przez matkę, stopniowo popadała w zapomnienie. W kraju takim jak Stany Zjednoczone, które są jak lustro powiększające naszych złych nawyków żywieniowych, spędzanie czasu w kuchni zaczęto nawet postrzegać jako czynność degradującą. Jedynie kobiety, którym nie udało się wyemancypować, były nadal niewolnicami swoich kuchni.
Ta epoka, dzięki Bogu, już właściwie minęła. Po pierwsze dlatego, że od kilkunastu lat neodietetyka usiłuje przekonać wszystkich, iż energetyczna zawartość pożywienia ma znaczenie całkowicie teoretyczne, a czynnikiem o podstawowym znaczeniu jest zawartość odżywcza, czyli zawartość witamin, soli mineralnych, makroelementów, błonnika, podstawowych kwasów tłuszczowych. To właśnie ten element jest w profilaktyce czynnikiem determinującym. Po drugie, zrozumiano również, że pożywienie, które wytwarza się przemysłowo, może być ubogie pod względem odżywczym. Należy zresztą zauważyć, że mentalność ludzi też się zmieniła, co zaowocowało powrotem do niektórych wartości tradycyjnych. Ponownie odkryto, że gotowanie sprawia radość i że towarzyszy jej chęć spożywania produktów bardziej naturalnych.
Przygotowując jak najczęściej posiłki ze świeżych produktów i zgodnie z podstawowymi zasadami kulinarnymi, można odżywiać się zdrowiej, co jest z korzyścią dla naszej kondycji. Jednocześnie sprawiamy sobie i bliskim przyjemność, podając potrawy smaczne i aromatyczne. Przyczyniamy się także do ponownego odkrycia sztuki kulinarnej.
Gotowanie jest jak miłość! Wszystko o niej już powiedziano, a przecież tyle jeszcze pozostało, bo to temat tak bardzo obszerny, wręcz niewyczerpany. Jest to zresztą cecha charakterystyczna wszystkich dyscyplin artystycznych. Gotowanie jest bowiem prawdziwą sztuką. Podobnie jak muzyka czy malarstwo, sztuka kulinarna ma swoich wirtuozów, szczodrze nagradzanych gwiazdkami w przewodnikach kulinarnych. Sprawiają oni, że możemy wprowadzić się w stan uniesienia, a nasze kubki smakowe w ekstazę, i spełnić nasze wielkie kulinarne marzenia, jeśli tylko środki finansowe nam na to pozwalają. Pójście na kolację do Bernarda Loiseau1 to wydarzenie tej samej klasy co wieczór operowy w wykonaniu Pavarottiego, to poszukiwanie największej satysfakcji. Wielka kuchnia nie ma bowiem czego zazdrościć wielkiej muzyce. Różnią się jedynie instrumenty. Malarstwo mieni się nieograniczoną paletą barw, muzyka skalą dźwięków. Sztuka kulinarna opiera się na palecie smaków i prawie nieograniczonej gamie produktów. Liczba wariacji jest niezliczona, zależy od dokonanego wyboru.
Dlatego nie istnieje jedna kuchnia, lecz wiele. Potrawy kuchni japońskiej lub chińskiej, podobnie jak włoskiej, hiszpańskiej, greckiej czy meksykańskiej, jeżeli są w odpowiedni sposób przygotowane, nie ustępują miejsca daniom ze szlachetnej kuchni francuskiej, nawet jeżeli brak im czasami finezji. Kuchnię francuską od innych różni właśnie wszechstronność kulinarna.
Aby pokochać operę, należy przejść swego rodzaju inicjację. Podobnie należy się kształcić, aby móc docenić sztukę kulinarną, tę wielką i prawdziwą. Ta inicjacja stanowi we Francji część kultury, dlatego w każdym Francuzie drzemie wielki kucharz. Niektórzy pozwalają mu spać przez całe życie, nad czym należy jedynie ubolewać. Inni otwierają od czasu do czasu jedno oko. Wszyscy się jednak budzą w dniu, w którym podejmują decyzję o zajęciu się kuchnią. To przecież przygotowując wyszukane potrawy, stajemy się wykwintnym mistrzem kulinarnym! Zarówno Marc Meneau, jak i Marc Vérat we Francji wznieśli się na szczyty, otrzymując trzy gwiazdki od przewodnika Michelin, mimo iż są samoukami.
Podobnie jednak jak w przypadku innych sztuk, u źródeł sztuki kulinarnej leży technika, czyli podstawowe zasady, które stanowią jej fundament. To dopiero po opanowaniu techniki zaczynamy tworzyć, a pewnego dnia nawet improwizować. Jak w każdej dziedzinie, powodzenie zależy od jednej żelaznej zasady: dyscypliny. Nawet przygotowując codzienne obiady, należy postarać się być perfekcjonistą.
Należy zatem być wymagającym pod względem jakości przygotowywanych pokarmów: lepiej usmażyć rybę mrożoną niż wątpliwej świeżości.
Warto dążyć do perfekcji:
- w przygotowaniu: nic nie jest bardziej nieprzyjemne od znalezienia ości w filecie czy też piasku w sałacie.
- w stosowaniu przypraw: danie nie może być nigdy za dużo lub za mało aromatyczne, musi być przyprawione akurat. Na wzór wielkich mistrzów kuchni należy zatem stale próbować potrawę podczas gotowania.
- w serwowaniu: trzeba starać się podawać posiłki gorące. Zależy to od sprawnej organizacji, ale również jest oznaką grzeczności wobec współbiesiadników.
Perfekcjonizm wymaga dysponowania minimum narzędzi kuchennych i innych akcesoriów w idealnym stanie. Dobry pracownik nie może pracować bez dobrych narzędzi, a pianista nigdy nie będzie grał dobrze na rozstrojonym fortepianie.
Bycie perfekcjonistą to jedyny sposób, aby robić postępy i osiągnąć wysoki poziom satysfakcji. Kucharz bowiem sprawia przyjemność najpierw sobie, która to przyjemność przekłada się na zadowolenie innych.
1Mistrz kuchni francuskiej, który posiada renomowane restauracje w Burgundii oraz w Paryżu.
więcej..
