-
W empik go
Dobrana para - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2011
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Dobrana para - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 155 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
O wpół do pierwszej zaledwie Fanny otworzyła oczy.
Przeciągnęła się leniwie, ziewnęła i wyjąwszy na chwilę rękę spod stosu wełnianych kołder, schowała ją czym prędzej.
– Boże mój! jak zimno!… – jęknęła żałośnie. Po czym przymknęła znów oczy i leżała tak długą chwilę, sapiąc i wykrzywiając się jak klowny w cyrku.
Wreszcie wrzaskliwym, ochrypłym głosem wołać zaczęła:
– Smoluchu, smoluchu!…
W kuchni poruszyło się „coś”, zatykającego masy drzazg w malutkie fajerki. To „coś” wykrzywiło znów twarz w ohydny sposób i uderzyło się po udzie.
– Pęknij!… – zamruczała bona, słysząc głos pani. Wreszcie „coś”, będące boną i nazywane „smołuchem”, oderwało się powoli od komina i przecisnęło się z prawdziwym mistrzostwem przez wąskie przejście, które Francuzi pompatycznie „przedpokojem” nazywają. Tymczasem pani Fanny ze złości potargała rzadkie włosy, sterczące w śmieszny sposób dokoła czoła.
– Dlaczego nie wchodzisz, kiedy cię wołam? – zawołała, zobaczywszy służącą.
– Robię śniadanie – odparła bona i podskakując jak wróbel, ciężkie szmaty, pokrywające okno sypialni, odrywać zaczęła.
Szmaty, trzymające się tylko za pomocą szpilek, szyb – ko opadły, wpuszczając do pokoju całe snopy białawego światła, pocętkowanego gdzieniegdzie żółtą plamą. Fanny zasłoniła oczy.
– Oślepnę! oślepnę! – wrzasnęła.
Bona tymczasem zdzierała zasłony z drugiego okna. – Czy trzeba zapalić? – spytała, stając przy drzwiach. Fanny namyślała się chwilkę.
– Nie! nie! – odparła szybko – wystarczy ogień w jadalnej salce.
Bona wyszła, trzaskając drzwiami.
Wtedy Fanny powoli z łóżka podnosić się zaczęła.
W bladym świetle dziennym ukazała się bardzo nędzną, mizerną, pożółkłą, tak zniszczoną, jak tylko nimi być Francuzki umieją. Ze stosu kołder, pierzyn puchowych i grubych prześcieradeł wysunęła się, jak karykatura kobieca, owinięta w włóczkowe trykoty, bez żadnych kształtów, przypominająca brakiem bioder i biustu uliczników paryskich.
Twarz jej wychudła z małymi oczkami, biegającymi filuternie pod zsiniałymi powiekami, miała wyraz zwierzęcy, coś na kształt wiewiórki i jakiegoś z ptasząt.
Nogi wielkie, płaskie, ręce duże, o trywialnych połączeniach, tworzyły z Fanny typ przeciętnej paryżanki.
Wylazłszy z łóżka, drżąc z zimna, wsuwała nogi w przydeptane pantofle i włożywszy flanelową różową bluzę, za ręczne lusterko ujęła.
Przeciągnęła się leniwie, ziewnęła i wyjąwszy na chwilę rękę spod stosu wełnianych kołder, schowała ją czym prędzej.
– Boże mój! jak zimno!… – jęknęła żałośnie. Po czym przymknęła znów oczy i leżała tak długą chwilę, sapiąc i wykrzywiając się jak klowny w cyrku.
Wreszcie wrzaskliwym, ochrypłym głosem wołać zaczęła:
– Smoluchu, smoluchu!…
W kuchni poruszyło się „coś”, zatykającego masy drzazg w malutkie fajerki. To „coś” wykrzywiło znów twarz w ohydny sposób i uderzyło się po udzie.
– Pęknij!… – zamruczała bona, słysząc głos pani. Wreszcie „coś”, będące boną i nazywane „smołuchem”, oderwało się powoli od komina i przecisnęło się z prawdziwym mistrzostwem przez wąskie przejście, które Francuzi pompatycznie „przedpokojem” nazywają. Tymczasem pani Fanny ze złości potargała rzadkie włosy, sterczące w śmieszny sposób dokoła czoła.
– Dlaczego nie wchodzisz, kiedy cię wołam? – zawołała, zobaczywszy służącą.
– Robię śniadanie – odparła bona i podskakując jak wróbel, ciężkie szmaty, pokrywające okno sypialni, odrywać zaczęła.
Szmaty, trzymające się tylko za pomocą szpilek, szyb – ko opadły, wpuszczając do pokoju całe snopy białawego światła, pocętkowanego gdzieniegdzie żółtą plamą. Fanny zasłoniła oczy.
– Oślepnę! oślepnę! – wrzasnęła.
Bona tymczasem zdzierała zasłony z drugiego okna. – Czy trzeba zapalić? – spytała, stając przy drzwiach. Fanny namyślała się chwilkę.
– Nie! nie! – odparła szybko – wystarczy ogień w jadalnej salce.
Bona wyszła, trzaskając drzwiami.
Wtedy Fanny powoli z łóżka podnosić się zaczęła.
W bladym świetle dziennym ukazała się bardzo nędzną, mizerną, pożółkłą, tak zniszczoną, jak tylko nimi być Francuzki umieją. Ze stosu kołder, pierzyn puchowych i grubych prześcieradeł wysunęła się, jak karykatura kobieca, owinięta w włóczkowe trykoty, bez żadnych kształtów, przypominająca brakiem bioder i biustu uliczników paryskich.
Twarz jej wychudła z małymi oczkami, biegającymi filuternie pod zsiniałymi powiekami, miała wyraz zwierzęcy, coś na kształt wiewiórki i jakiegoś z ptasząt.
Nogi wielkie, płaskie, ręce duże, o trywialnych połączeniach, tworzyły z Fanny typ przeciętnej paryżanki.
Wylazłszy z łóżka, drżąc z zimna, wsuwała nogi w przydeptane pantofle i włożywszy flanelową różową bluzę, za ręczne lusterko ujęła.
więcej..
