-
W empik go
dobre wiersze - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
dobre wiersze - ebook
Z radością przedstawiamy Państwu drugi tomik poezji Michała Sławskiego, jest on obszerniejszy i bardziej przemyślany niż debiut „Zdjęcia mózgu”, wiersze w nim zawarte są dojrzalsze, chociaż nie pozbawione pierwotnej zadziorności i poczucia humoru charakteryzującej autora. Książka jest podzielona na trzy sekcje „Przed” „W trakcie” i „Po”, autor, nie zdradził co ten podział do końca oznacza, zostawia to zadanie czytelnikowi.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8189-902-4 |
| Rozmiar pliku: | 1,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Szogun
Piszę wiersze na kolanie rzeczywistość
która co i raz daje mi klapsy w dupę
Kara za niesubordynację i butę
za pychę i nieogarnianie całości
Rozpieszczam życie wersami
które razem z losem śmieje się do łez
nie wiem dokładnie czy do mnie czy ze mnie
moja przyszłość lustruje mnie co rano
Rozlicza słone oczy
przed lustrem rozbitych marzeń
I gdy tak leżę na gruzach rozsądku
przychodzi niepostrzeżenie On
On, co jeszcze we mnie wierzy
On, który bezgłośnie przytuli
On, ten który rozumie
mnie samego mi wybacza
Zawsze na niego czekam cierpliwie
gdy wraca z nocnych łowów
Przychodzi do mnie uśmiechnięty
pytając o sprawy od dawna niezałatwione
Prawimy sobie komplementy do rana
bym raźniej mógł biegać i skakać
Po samotnym mieszkaniu miłości
Mój internista i psychiatra
Kot SzogunPiwna stopa
Zaprzyjaźniony gołąb przeleciał nad głowami, usiadł nieopodal
i patrzy, patrzy uśmiecha się figlarnymi oczami
Wszyscy co powinni już są w gotowości
na to co ma nadejść niespodziewanie
Jest Mars, Bartek, Tomek, Eryki
smutne dziewczęta szukające namiętnych rycerzy
Twarze przy barze otulone stopami
Marcin snuje opowieść
Opowieść z każdym kuflem ciekawsza
a ja siedzę myślę o Niej
Zawsze jest jakaś Ona
wszystkie wiersze podobno są o miłości
Wychodzę zapalić papierosa
nadciąga apokalipsa
Apokalipsa w dłoniach Stefana
Stefana niszczyciela światów
Pośpiesznie zamawiam Colę
tego nie robi się żołądkowi
Widzę zrozumienie w oczach przyjaciół
oni wiedzą
I znowu będę zagadywał jakieś dziwne panny
które muszą pilnie pogadać w samotności
Dobrze, że Jej tu nie ma
filozoficzne rozmowy pomieszane z błazenadą w jednym drinku
Czeka mnie powrót
powrót do domu
Rodzice tak bardzo nie rozumieją
że Stefanowi się nie odmawia
Kolejna udana sobota…Samotność
Mam dysgrafię w rozmowach z kobietami
usta bazgrzą pośpiesznie zbyt dużymi literami
Zbyt oczywiste to czego pożądam
za bardzo już chciałbym
W rezygnacji strzelam półsłówkami
albo podekscytowany przechodzę bez przecinku
Od kolacji do śniadania
wybujała wyobraźnia nie potrafi zasłonić ust
Jestem samotny jak Jarek
co w przypływie hojności dał 500+
Tym co wyprzedzili go
w wyścigu po miłość
Jak ten pień wycięty przed świtem
nie urodzę już owoców
Chyba, że jak Jarek wezmę siłą
władzę ostatnią kochankę desperatówStary mnich
W mózgu mnicha pole kwantowe
wystrzeliwuje kolejną cząstkę
Leci w poszukiwaniu nieskończoności
wędruje przez głowę, usta, ucho, habit
By dotrzeć do dłoni, by zostać skrzętnie zanotowana
ten boży skryba od lat łapie cząsteczki zamyślenia
Gdy ma już pełen worek rozsypuje na kocyku
i układa mozolnie puzzle następnej książki
I nie mówcie, że mógłby być gdzieś w Afryce i pomagać,
bo właśnie on jest gdzieś w Afryce i pomaga
Gdzieś pomiędzy uśmiechami głodnych dzieci
tam gdzie jeszcze napada się na księży
Tam być może jest za gorąco by mogło być „normalnie”
tam być może jest za trudno, by cieszyć się „małymi rzeczami”
Tam gdzie mieszka bieda z nędzą pod blaszanym dachem
Gdzie buty są starsze od swoich poszczególnych właścicieli
Właśnie tam siedzi on stary mnich i pisze swoje metafizyczne książki
czytam je, staram się zrozumieć, jak można
Jak można jeszcze wierzyć w jakiś porządek świata?
Chyba muszę do Niej zadzwonić, tylko Ona mi to może wytłumaczyć.Liceum
Przenoszę stare wiersze
na nowy komputer
Kilobajty wspomnień
już nie tak lekkie jak kiedyś
Poblakłe fotografie
naświetlonych chwil
Gdzieś z oddali
przypłynęła zapomniana flota
Marynarze dawnych wzruszeń
dobijają wreszcie do portu
Napiją się piwa w pobliskiej knajpie
która mieści się gdzieś pomiędzy epokami
Dryfując po morzach błędów
dotarli do przylądka dobrej nadziei
Nadziei, że chociaż ja
już nigdy ich nie zapomnęKatastrofa
Siedząc w miękkich fotelach
surfując po internetowych stronach
Zapomnieliśmy dawnych Bogów
wycięliśmy pradawne knieje
Tylko Jahwe jakoś się jeszcze trzyma
kurczowo przypięty do krzyża
Dźgany co i raz włócznią Allaha
walczy o kolejne lajki
Człowieku zrzuciłeś Bogów z panteonu
zbiłeś dawnych mistrzów z pantałyku
By teraz w zatłoczonych tramwajach i autobusach
uśmiechać się do swojego nowego smartfona
I patrzysz tępo pusty w ten szklany ekran
co cztery lata obiecują Ci niebo na ziemi
A Ty im wierzysz i ufasz
bo w coś przecież musisz
Czekasz, na maszynę co zastąpi Twoje ręce
zastąpi, Cię w produkcji śmieci
Uczysz potomków obsługi playstation 4
Piszę wiersze na kolanie rzeczywistość
która co i raz daje mi klapsy w dupę
Kara za niesubordynację i butę
za pychę i nieogarnianie całości
Rozpieszczam życie wersami
które razem z losem śmieje się do łez
nie wiem dokładnie czy do mnie czy ze mnie
moja przyszłość lustruje mnie co rano
Rozlicza słone oczy
przed lustrem rozbitych marzeń
I gdy tak leżę na gruzach rozsądku
przychodzi niepostrzeżenie On
On, co jeszcze we mnie wierzy
On, który bezgłośnie przytuli
On, ten który rozumie
mnie samego mi wybacza
Zawsze na niego czekam cierpliwie
gdy wraca z nocnych łowów
Przychodzi do mnie uśmiechnięty
pytając o sprawy od dawna niezałatwione
Prawimy sobie komplementy do rana
bym raźniej mógł biegać i skakać
Po samotnym mieszkaniu miłości
Mój internista i psychiatra
Kot SzogunPiwna stopa
Zaprzyjaźniony gołąb przeleciał nad głowami, usiadł nieopodal
i patrzy, patrzy uśmiecha się figlarnymi oczami
Wszyscy co powinni już są w gotowości
na to co ma nadejść niespodziewanie
Jest Mars, Bartek, Tomek, Eryki
smutne dziewczęta szukające namiętnych rycerzy
Twarze przy barze otulone stopami
Marcin snuje opowieść
Opowieść z każdym kuflem ciekawsza
a ja siedzę myślę o Niej
Zawsze jest jakaś Ona
wszystkie wiersze podobno są o miłości
Wychodzę zapalić papierosa
nadciąga apokalipsa
Apokalipsa w dłoniach Stefana
Stefana niszczyciela światów
Pośpiesznie zamawiam Colę
tego nie robi się żołądkowi
Widzę zrozumienie w oczach przyjaciół
oni wiedzą
I znowu będę zagadywał jakieś dziwne panny
które muszą pilnie pogadać w samotności
Dobrze, że Jej tu nie ma
filozoficzne rozmowy pomieszane z błazenadą w jednym drinku
Czeka mnie powrót
powrót do domu
Rodzice tak bardzo nie rozumieją
że Stefanowi się nie odmawia
Kolejna udana sobota…Samotność
Mam dysgrafię w rozmowach z kobietami
usta bazgrzą pośpiesznie zbyt dużymi literami
Zbyt oczywiste to czego pożądam
za bardzo już chciałbym
W rezygnacji strzelam półsłówkami
albo podekscytowany przechodzę bez przecinku
Od kolacji do śniadania
wybujała wyobraźnia nie potrafi zasłonić ust
Jestem samotny jak Jarek
co w przypływie hojności dał 500+
Tym co wyprzedzili go
w wyścigu po miłość
Jak ten pień wycięty przed świtem
nie urodzę już owoców
Chyba, że jak Jarek wezmę siłą
władzę ostatnią kochankę desperatówStary mnich
W mózgu mnicha pole kwantowe
wystrzeliwuje kolejną cząstkę
Leci w poszukiwaniu nieskończoności
wędruje przez głowę, usta, ucho, habit
By dotrzeć do dłoni, by zostać skrzętnie zanotowana
ten boży skryba od lat łapie cząsteczki zamyślenia
Gdy ma już pełen worek rozsypuje na kocyku
i układa mozolnie puzzle następnej książki
I nie mówcie, że mógłby być gdzieś w Afryce i pomagać,
bo właśnie on jest gdzieś w Afryce i pomaga
Gdzieś pomiędzy uśmiechami głodnych dzieci
tam gdzie jeszcze napada się na księży
Tam być może jest za gorąco by mogło być „normalnie”
tam być może jest za trudno, by cieszyć się „małymi rzeczami”
Tam gdzie mieszka bieda z nędzą pod blaszanym dachem
Gdzie buty są starsze od swoich poszczególnych właścicieli
Właśnie tam siedzi on stary mnich i pisze swoje metafizyczne książki
czytam je, staram się zrozumieć, jak można
Jak można jeszcze wierzyć w jakiś porządek świata?
Chyba muszę do Niej zadzwonić, tylko Ona mi to może wytłumaczyć.Liceum
Przenoszę stare wiersze
na nowy komputer
Kilobajty wspomnień
już nie tak lekkie jak kiedyś
Poblakłe fotografie
naświetlonych chwil
Gdzieś z oddali
przypłynęła zapomniana flota
Marynarze dawnych wzruszeń
dobijają wreszcie do portu
Napiją się piwa w pobliskiej knajpie
która mieści się gdzieś pomiędzy epokami
Dryfując po morzach błędów
dotarli do przylądka dobrej nadziei
Nadziei, że chociaż ja
już nigdy ich nie zapomnęKatastrofa
Siedząc w miękkich fotelach
surfując po internetowych stronach
Zapomnieliśmy dawnych Bogów
wycięliśmy pradawne knieje
Tylko Jahwe jakoś się jeszcze trzyma
kurczowo przypięty do krzyża
Dźgany co i raz włócznią Allaha
walczy o kolejne lajki
Człowieku zrzuciłeś Bogów z panteonu
zbiłeś dawnych mistrzów z pantałyku
By teraz w zatłoczonych tramwajach i autobusach
uśmiechać się do swojego nowego smartfona
I patrzysz tępo pusty w ten szklany ekran
co cztery lata obiecują Ci niebo na ziemi
A Ty im wierzysz i ufasz
bo w coś przecież musisz
Czekasz, na maszynę co zastąpi Twoje ręce
zastąpi, Cię w produkcji śmieci
Uczysz potomków obsługi playstation 4
więcej..
