MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
nowość
-
promocja
Droga do uzdrowienia. Choroba Leśniowskiego-Crohna - ebook
Droga do uzdrowienia. Choroba Leśniowskiego-Crohna - ebook
Poradnik Eweliny Herubin to praktyczny przewodnik dla osób zmagających się z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Książka łączy wiedzę medyczną i sprawdzone strategie wspierania organizmu. Zawiera praktyczne, naturalne metody łagodzenia objawów oraz wskazówki dotyczące diety, medytacji i równowagi emocjonalnej.
W poradniku Droga do uzdrowienia. Choroba Leśniowskiego-Crohna czytelnicy znajdą konkretną wiedzę i praktyczne wskazówki. To wartościowa pozycja dla osób poszukujących poradników zdrowotnych i naturalnych metod leczenia.
Książka trafia do szerokiego grona odbiorców – pacjentów i osób dbających o zdrowie. Trafia również do klientów zainteresowanych tematyką chorób autoimmunologicznych oraz przewlekłych problemów jelitowych.
Wprowadzenie tego tytułu do oferty dystrybutora zwiększy zainteresowanie klientów i wesprze sprzedaż poradników zdrowotnych. Pozycja ta będzie również atrakcyjna dla księgarń, które chcą wzbogacić ofertę o poradniki zdrowotne. Jednocześnie może stanowić cenne uzupełnienie asortymentu dystrybutora.
Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie z dyrektywą EAA.
| Kategoria: | Poradniki |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-68322-81-1 |
| Rozmiar pliku: | 493 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Przedmowa
Napisałam tę książkę, aby podzielić się z Tobą moim doświadczeniem związanym z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Większość zawartych w niej informacji dotyczy tego, jak sprawić, aby ta choroba zatrzymała się i odeszła na zawsze z naszego życia. Świadomie ominęłam stricte medyczne opisy zarówno jej przebiegu, jak i objawów, jestem bowiem przekonana, że każdy, kto sięgnie po tę książkę, doskonale będzie wiedział, czym jest to schorzenie. Chciałam zatem bardziej skupić się na przekazaniu treści, które dla wszystkich cierpiących na tę dotychczas nieuleczalną chorobę być może nie są łatwe do znalezienia i zrozumienia.
Książka ta, oprócz licznych przykładów i faktów naukowych, zawiera przede wszystkim historię mojego życia. Własne doświadczenia związane z tą chorobą starałam się opisać dokładnie tak, jak wówczas całą sobą je przeżywałam. Przedstawiłam więc moje wszystkie myśli, emocje oraz odczucia fizyczne.
Mam nadzieję, że w ten sposób będę mogła opisać chociaż część mechanizmów powstawania nie tylko tej choroby, ale też uzdrowienia. To schorzenie nie ma jedynie wymiaru fizycznego. Jest przede wszystkim chorobą duszy.
Ważne było też dla mnie podkreślenie, jak istotną rolę odgrywa świadomość prawidłowego odżywiania, które jest nośnikiem zdrowej energii dla organizmu.
Poruszyłam tutaj trudne tematy związane z mistycyzmem naszej naturalności – zapewne nurtujące wielu Czytelników. Czym tak naprawdę jest nasza naturalność? Czy może właśnie choroby są rezultatem tego, że nie jesteśmy spójni z naszą naturalnością? Przychodzi mi na myśl pytanie: co tak naprawdę stanowi definicję naturalnego pokarmu dla człowieka? Pokarmu zarówno materialnego, jak i duchowego? I co rozumiem przez słowo „pokarm”? Z mojego punktu widzenia pokarm, czyli to, co odbieramy ze świata zewnętrznego, będzie manifestacją tego, co oddajemy dalej. Jesteśmy transformatorami energii. Obojętne, czy będą to nasze myśli, które zamanifestujemy w postaci emocji, a dalej w postaci uczynków, czy zwykły pokarm, który albo nas odżywia, albo nam to życie w pewien sposób odbiera. Mam świadomość, że dzisiaj te dwa tematy są często poruszane. Nasuwa się wiele pytań, a tak niewiele jest odpowiedzi.
W mojej opinii świat jest fascynującym tworem. Myślę, że absolutnie wszystko, co dzieje się zarówno w mikro-, jak i w makrokosmosie ma głęboki sens. Jestem przekonana, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Wszystko ma swój porządek tutaj na Ziemi – i te dobre rzeczy, które się dzieją, i te mniej przyjemne. Wierzę, że nie musimy wszystkiego wiedzieć, i nigdy się to nie zmieni, choć postęp technologii i ludzkie plany są bezgraniczne i fascynujące. Wydaje mi się jednak, że i tak nigdy nie dotrzemy do odpowiedzi na pytanie o sens życia na tej wspaniałej planecie. A co, jeśli wcale nie potrzebujemy zbyt dużo wiedzieć? Co, jeśli wystarczy zwykła uważność? Uważność wobec otaczającej nas natury? Jedynie to: prostota i zwykłość istnienia, obserwacja natury oraz wdrożenie tej niezwykłej prostoty w nasze życie. Myślę, że to jest tym już dawno ujawnionym, ale przez nas zapomnianym sekretem spełnionego życia. My bowiem jesteśmy tą naturą. Jeśli sobie to uświadomimy, nie będziemy musieli cierpieć z powodu chorób. Takie właśnie jest moje zdanie: jesteśmy niesamowitym dziełem natury, dziełem, które dodatkowo może tyle wspaniałych rzeczy na tym świecie stworzyć. Myślę, że nasze piękno natury dopiero od niedawna zaczyna być zauważane lub na nowo odkrywane.
Świadomość własnego potencjału i własnej siły zmienia dosłownie wszystko. Nasza siła bowiem rodzi się zawsze wewnątrz nas. Jej manifestacja objawia się dopiero wtedy, kiedy wypuścimy ją na świat zewnętrzny. Tylko my mamy moc i ponosimy za to odpowiedzialność, aby zmieniać nasze życie tak, abyśmy czuli się spełnieni w każdym jego aspekcie.
Jak się okazuje, nie tylko nasz umysł, ale również nasze ciało, aby mogło się całkowicie uleczyć, potrzebuje resetu. Potrzebuje właśnie takiego czasu na zatrzymanie się, dzięki któremu będzie miało szansę naturalnie się zregenerować – złagodzić wszystkie stany zapalne, uleczyć się. Samoleczenie jest bowiem naturalnym procesem, który potrzebuje jedynie odpowiednich warunków.
W rozdziale piątym opisałam najważniejsze kroki, które podjęłam w kierunku uzdrowienia własnego ciała. Są one naturalne, harmonijne i wydaje mi się, że dla każdego możliwe do zrealizowania. Połączenie aspektów duchowych, cielesnych i odpowiedniej wiedzy na temat naszej natury było dla mnie kluczowym punktem oraz wystarczającym narzędziem do tego, aby na zawsze pozbyć się choroby Leśniowskiego-Crohna z mojego życia.
Minęło dokładnie dziesięć lat od ostatnich objawów mojej choroby. Myślę, że tyle czasu potrzebowałam również, aby odważyć się na napisanie tej książki i na poruszenie tak trudnego tematu uzdrowienia. Dziesięć lat potrzebowałam także na to, aby zgromadzić wystarczająco dużo ciekawych myśli i informacji oraz opisać ogrom doświadczeń, przez które sama przeżyłam, a które pomogły mi zrozumieć, jak uleczyć moje ciało, a także moją duszę.
Książka ta zawiera mój osobisty scenariusz życia i moje dochodzenie do prawdy, którą starałam się odkryć w czasie, kiedy zachorowałam, i w okresie, kiedy już po operacji zaczęłam poszukiwać własnej prawdy. Dzięki doświadczeniu oraz długoletnim poszukiwaniom zrozumiałam, że pozytywna zmiana w każdym z nas może nastąpić dopiero wtedy, gdy będziemy tego świadomi oraz na to gotowi.
Bardzo często jest tak, że tęsknimy za jakąś zmianą, jednak nie potrafimy tej zmiany wdrożyć w życie. W rezultacie jesteśmy niespełnieni i nieszczęśliwi. Towarzyszy nam stagnacja i bierność. Zdarza się również, że za nasze nieszczęście winimy innych, często naszych najbliższych, głównie rodziców, albo dzieciństwo. Takie stany napędzają tylko kolejne nieszczęścia, które nas spotykają. Odważę się powiedzieć, że nie chcemy brać odpowiedzialności za nasze życie. Nie chcemy użyć własnej mocy, aby świadomie zmienić życie dokładnie tak, jak tego pragniemy.
Szósty rozdział tej książki poświęciłam właśnie powyższym trudnym procesom, a zwłaszcza sytuacji wybrania dla siebie tzw. momentu zatrzymania się we własnym życiu. Tu i teraz. W tej przestrzeni bowiem może mieć początek postawa brania odpowiedzialności za swoje życie.
To przestrzeń, która jest w nas, wolna od wszelkich koncepcji i ram. W tej przestrzeni możemy rozpocząć każdą chwilę na nowo. Możemy w niej realizować wszystkie nasze marzenia i cele. I co ważne, zarówno w wymiarze duchowym, jak i fizycznym kroki do podjęcia takiej zmiany są do siebie bardzo podobne. Istotne jest to, abyśmy sami podjęli decyzję, że chcemy iść w kierunku pozytywnych zmian.
Pozwól sobie, Drogi Czytelniku, na całkowitą otwartość wobec siebie samego i swojej choroby. Kieruj się ciekawością. Poszukuj prawdy tak długo, aż ją znajdziesz. Nigdy nie przestawaj wierzyć w prawdziwość, naturalność i niezwykłość swojej natury.
Zdrowie jest naturalnym stanem, podobnie jak szczęście. Poczucie spełnienia, sensu życia jest naszym prawem bycia tutaj, na Ziemi.
Napisałam tę książkę, aby podzielić się z Tobą moim doświadczeniem związanym z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Większość zawartych w niej informacji dotyczy tego, jak sprawić, aby ta choroba zatrzymała się i odeszła na zawsze z naszego życia. Świadomie ominęłam stricte medyczne opisy zarówno jej przebiegu, jak i objawów, jestem bowiem przekonana, że każdy, kto sięgnie po tę książkę, doskonale będzie wiedział, czym jest to schorzenie. Chciałam zatem bardziej skupić się na przekazaniu treści, które dla wszystkich cierpiących na tę dotychczas nieuleczalną chorobę być może nie są łatwe do znalezienia i zrozumienia.
Książka ta, oprócz licznych przykładów i faktów naukowych, zawiera przede wszystkim historię mojego życia. Własne doświadczenia związane z tą chorobą starałam się opisać dokładnie tak, jak wówczas całą sobą je przeżywałam. Przedstawiłam więc moje wszystkie myśli, emocje oraz odczucia fizyczne.
Mam nadzieję, że w ten sposób będę mogła opisać chociaż część mechanizmów powstawania nie tylko tej choroby, ale też uzdrowienia. To schorzenie nie ma jedynie wymiaru fizycznego. Jest przede wszystkim chorobą duszy.
Ważne było też dla mnie podkreślenie, jak istotną rolę odgrywa świadomość prawidłowego odżywiania, które jest nośnikiem zdrowej energii dla organizmu.
Poruszyłam tutaj trudne tematy związane z mistycyzmem naszej naturalności – zapewne nurtujące wielu Czytelników. Czym tak naprawdę jest nasza naturalność? Czy może właśnie choroby są rezultatem tego, że nie jesteśmy spójni z naszą naturalnością? Przychodzi mi na myśl pytanie: co tak naprawdę stanowi definicję naturalnego pokarmu dla człowieka? Pokarmu zarówno materialnego, jak i duchowego? I co rozumiem przez słowo „pokarm”? Z mojego punktu widzenia pokarm, czyli to, co odbieramy ze świata zewnętrznego, będzie manifestacją tego, co oddajemy dalej. Jesteśmy transformatorami energii. Obojętne, czy będą to nasze myśli, które zamanifestujemy w postaci emocji, a dalej w postaci uczynków, czy zwykły pokarm, który albo nas odżywia, albo nam to życie w pewien sposób odbiera. Mam świadomość, że dzisiaj te dwa tematy są często poruszane. Nasuwa się wiele pytań, a tak niewiele jest odpowiedzi.
W mojej opinii świat jest fascynującym tworem. Myślę, że absolutnie wszystko, co dzieje się zarówno w mikro-, jak i w makrokosmosie ma głęboki sens. Jestem przekonana, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Wszystko ma swój porządek tutaj na Ziemi – i te dobre rzeczy, które się dzieją, i te mniej przyjemne. Wierzę, że nie musimy wszystkiego wiedzieć, i nigdy się to nie zmieni, choć postęp technologii i ludzkie plany są bezgraniczne i fascynujące. Wydaje mi się jednak, że i tak nigdy nie dotrzemy do odpowiedzi na pytanie o sens życia na tej wspaniałej planecie. A co, jeśli wcale nie potrzebujemy zbyt dużo wiedzieć? Co, jeśli wystarczy zwykła uważność? Uważność wobec otaczającej nas natury? Jedynie to: prostota i zwykłość istnienia, obserwacja natury oraz wdrożenie tej niezwykłej prostoty w nasze życie. Myślę, że to jest tym już dawno ujawnionym, ale przez nas zapomnianym sekretem spełnionego życia. My bowiem jesteśmy tą naturą. Jeśli sobie to uświadomimy, nie będziemy musieli cierpieć z powodu chorób. Takie właśnie jest moje zdanie: jesteśmy niesamowitym dziełem natury, dziełem, które dodatkowo może tyle wspaniałych rzeczy na tym świecie stworzyć. Myślę, że nasze piękno natury dopiero od niedawna zaczyna być zauważane lub na nowo odkrywane.
Świadomość własnego potencjału i własnej siły zmienia dosłownie wszystko. Nasza siła bowiem rodzi się zawsze wewnątrz nas. Jej manifestacja objawia się dopiero wtedy, kiedy wypuścimy ją na świat zewnętrzny. Tylko my mamy moc i ponosimy za to odpowiedzialność, aby zmieniać nasze życie tak, abyśmy czuli się spełnieni w każdym jego aspekcie.
Jak się okazuje, nie tylko nasz umysł, ale również nasze ciało, aby mogło się całkowicie uleczyć, potrzebuje resetu. Potrzebuje właśnie takiego czasu na zatrzymanie się, dzięki któremu będzie miało szansę naturalnie się zregenerować – złagodzić wszystkie stany zapalne, uleczyć się. Samoleczenie jest bowiem naturalnym procesem, który potrzebuje jedynie odpowiednich warunków.
W rozdziale piątym opisałam najważniejsze kroki, które podjęłam w kierunku uzdrowienia własnego ciała. Są one naturalne, harmonijne i wydaje mi się, że dla każdego możliwe do zrealizowania. Połączenie aspektów duchowych, cielesnych i odpowiedniej wiedzy na temat naszej natury było dla mnie kluczowym punktem oraz wystarczającym narzędziem do tego, aby na zawsze pozbyć się choroby Leśniowskiego-Crohna z mojego życia.
Minęło dokładnie dziesięć lat od ostatnich objawów mojej choroby. Myślę, że tyle czasu potrzebowałam również, aby odważyć się na napisanie tej książki i na poruszenie tak trudnego tematu uzdrowienia. Dziesięć lat potrzebowałam także na to, aby zgromadzić wystarczająco dużo ciekawych myśli i informacji oraz opisać ogrom doświadczeń, przez które sama przeżyłam, a które pomogły mi zrozumieć, jak uleczyć moje ciało, a także moją duszę.
Książka ta zawiera mój osobisty scenariusz życia i moje dochodzenie do prawdy, którą starałam się odkryć w czasie, kiedy zachorowałam, i w okresie, kiedy już po operacji zaczęłam poszukiwać własnej prawdy. Dzięki doświadczeniu oraz długoletnim poszukiwaniom zrozumiałam, że pozytywna zmiana w każdym z nas może nastąpić dopiero wtedy, gdy będziemy tego świadomi oraz na to gotowi.
Bardzo często jest tak, że tęsknimy za jakąś zmianą, jednak nie potrafimy tej zmiany wdrożyć w życie. W rezultacie jesteśmy niespełnieni i nieszczęśliwi. Towarzyszy nam stagnacja i bierność. Zdarza się również, że za nasze nieszczęście winimy innych, często naszych najbliższych, głównie rodziców, albo dzieciństwo. Takie stany napędzają tylko kolejne nieszczęścia, które nas spotykają. Odważę się powiedzieć, że nie chcemy brać odpowiedzialności za nasze życie. Nie chcemy użyć własnej mocy, aby świadomie zmienić życie dokładnie tak, jak tego pragniemy.
Szósty rozdział tej książki poświęciłam właśnie powyższym trudnym procesom, a zwłaszcza sytuacji wybrania dla siebie tzw. momentu zatrzymania się we własnym życiu. Tu i teraz. W tej przestrzeni bowiem może mieć początek postawa brania odpowiedzialności za swoje życie.
To przestrzeń, która jest w nas, wolna od wszelkich koncepcji i ram. W tej przestrzeni możemy rozpocząć każdą chwilę na nowo. Możemy w niej realizować wszystkie nasze marzenia i cele. I co ważne, zarówno w wymiarze duchowym, jak i fizycznym kroki do podjęcia takiej zmiany są do siebie bardzo podobne. Istotne jest to, abyśmy sami podjęli decyzję, że chcemy iść w kierunku pozytywnych zmian.
Pozwól sobie, Drogi Czytelniku, na całkowitą otwartość wobec siebie samego i swojej choroby. Kieruj się ciekawością. Poszukuj prawdy tak długo, aż ją znajdziesz. Nigdy nie przestawaj wierzyć w prawdziwość, naturalność i niezwykłość swojej natury.
Zdrowie jest naturalnym stanem, podobnie jak szczęście. Poczucie spełnienia, sensu życia jest naszym prawem bycia tutaj, na Ziemi.
więcej..
