MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Droga, którą jesteśmy - refleksje o byciu i przemijaniu - ebook
Droga, którą jesteśmy - refleksje o byciu i przemijaniu - ebook
Tomik poezji pt. „Droga, którą jesteśmy — refleksje o byciu i przemijaniu” to zbiór głębokich i introspektywnych wierszy, które odkrywają istotę ludzkiego istnienia oraz nieuchronność przemijania. Ta książka to nie tylko zbiór wierszy, ale także podróż przez zakamarki ludzkiej duszy, gdzie każdy czytelnik odnajdzie cząstkę siebie. „Droga, którą jesteśmy” to inspiracja do poszukiwania głębszego sensu i zrozumienia siebie w świecie pełnym zmian i niepewności.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8414-135-9 |
| Rozmiar pliku: | 1,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Przemijanie
_Liść spada powoli,_
_ale czy wie,_
_że nie wróci na drzewo?_
_My mijamy dni,_
_jakbyśmy mieli ich nieskończenie wiele,_
_choć każdy jest ostatni._
_Może niebo pamięta skrzydła,_
_które unosiły się ku niemu,_
_choć już dawno zniknęły._
_Czy można oszukać czas,_
_czy tylko nauczyć się_
_trwać w jego nurcie?_
_Człowiek i przemijanie —_
_czy można się pogodzić_
_z własnym śladem na piasku?_Transience
_The leaf falls slowly_
_but does he know_
_that he won’t return to the tree?_
_We pass the days_
_as if we had infinitely many of them,_
_although everyone is last._
_Maybe the sky remembers wings,_
_that floated towards him,_
_although they have long since disappeared._
_Can you cheat time_
_or just learn_
_stay in its current?_
_Man and transience —_
_Is it possible to reconcile?_
_with your own footprint in the sand?_Ostatnie pytanie człowieka
_Czym jesteśmy, jeśli nie wątpliwością,_
_która błąka się między słowami,_
_szukając początku i końca?_
_Może życie to tylko echo,_
_a my wciąż słyszymy głosy_
_tych, którzy byli przed nami?_
_Zapisujemy imiona na wietrze,_
_lecz alfabet wciąż się zmienia,_
_jakby ktoś wykreślał nas z historii._
_Gdy nadejdzie ostatnia myśl,_
_czy znajdziemy odpowiedź,_
_czy tylko cisza odpowie?_
_I jeśli cisza jest odpowiedzią,_
_to czy nie powinniśmy_
_pytać ciszej?_
_Liść spada powoli,_
_ale czy wie,_
_że nie wróci na drzewo?_
_My mijamy dni,_
_jakbyśmy mieli ich nieskończenie wiele,_
_choć każdy jest ostatni._
_Może niebo pamięta skrzydła,_
_które unosiły się ku niemu,_
_choć już dawno zniknęły._
_Czy można oszukać czas,_
_czy tylko nauczyć się_
_trwać w jego nurcie?_
_Człowiek i przemijanie —_
_czy można się pogodzić_
_z własnym śladem na piasku?_Transience
_The leaf falls slowly_
_but does he know_
_that he won’t return to the tree?_
_We pass the days_
_as if we had infinitely many of them,_
_although everyone is last._
_Maybe the sky remembers wings,_
_that floated towards him,_
_although they have long since disappeared._
_Can you cheat time_
_or just learn_
_stay in its current?_
_Man and transience —_
_Is it possible to reconcile?_
_with your own footprint in the sand?_Ostatnie pytanie człowieka
_Czym jesteśmy, jeśli nie wątpliwością,_
_która błąka się między słowami,_
_szukając początku i końca?_
_Może życie to tylko echo,_
_a my wciąż słyszymy głosy_
_tych, którzy byli przed nami?_
_Zapisujemy imiona na wietrze,_
_lecz alfabet wciąż się zmienia,_
_jakby ktoś wykreślał nas z historii._
_Gdy nadejdzie ostatnia myśl,_
_czy znajdziemy odpowiedź,_
_czy tylko cisza odpowie?_
_I jeśli cisza jest odpowiedzią,_
_to czy nie powinniśmy_
_pytać ciszej?_
więcej..
