MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Dwa przekleństwa - ebook
Dwa przekleństwa - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 160 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
MURAWJEW II.
Wśród upiorów obłoku
Na śmiertelnej pościeli,
W nocy mglistej pomroku
Jakieś widmo się bieli.
Chłodnej wzywa jutrzenki,
Pragnie zwilżyć pierś rosą;
A śmierć głucha na jęki,
Mściwą brzęczy mu kosą.
Płyną w szarej mgły odmęcie
Groźne ćmy, z łoskotem fali;
Na złowrogie ich zaklęcie,
Puszczyk budzi się w oddali…
Umieraj!… dzwon żałobny odpowiada
Na ostatniej głos katuszy;
A wściekła rozpacz i szatanów stada
Szarpią wnętrze czarnej duszy.
Lecz oto z głębi chmur powstaje zorza,
Jak litości posłannica;
Na skrzydłach śmierci, do trupiego łoża
Spływa blady cień księżyca…
Okropne widmo!… bo na tym całunie
Jakiś straszny starzec kona;
Wzrok błyszczy szałem jak w piekielnej łunie…
Pierś rozdęta, dłoń skrwawiona,
Nabrzmiałe cielsko, ramie drży rozwarte
Jak przybite do pręgierza;
I już ztrupiało czoło to wytarte…
To był czart w powłoce zwierza!
Nie! to Murawjew, kat naszego Wilna,
Prawa ręka zbójcy cara;
Lecz dziś złamana śmiercią i bezsilna,
Jak męczeńska jej ofiara!
Znikł siepacz Litwy, za nim wróg Warszawy
Zniknie pod przekleństwa gromem;
Lecz dotąd straszy świat ten upiór krwawy,
Wiecznym dzieł zbrodniczych sromem!
* * *
On był okropnej tuszy,
Bo krwią żywiony smok;
O żądzach wściekłej duszy,
Hieny świadczył wzrok.
Rozlany jak topielec,
Ohydną postać miał;
"Wieszaciel, nie wisielec!"
Tak się przed światem zwał.
On istnym był Mongołem;
Wśród upiorów obłoku
Na śmiertelnej pościeli,
W nocy mglistej pomroku
Jakieś widmo się bieli.
Chłodnej wzywa jutrzenki,
Pragnie zwilżyć pierś rosą;
A śmierć głucha na jęki,
Mściwą brzęczy mu kosą.
Płyną w szarej mgły odmęcie
Groźne ćmy, z łoskotem fali;
Na złowrogie ich zaklęcie,
Puszczyk budzi się w oddali…
Umieraj!… dzwon żałobny odpowiada
Na ostatniej głos katuszy;
A wściekła rozpacz i szatanów stada
Szarpią wnętrze czarnej duszy.
Lecz oto z głębi chmur powstaje zorza,
Jak litości posłannica;
Na skrzydłach śmierci, do trupiego łoża
Spływa blady cień księżyca…
Okropne widmo!… bo na tym całunie
Jakiś straszny starzec kona;
Wzrok błyszczy szałem jak w piekielnej łunie…
Pierś rozdęta, dłoń skrwawiona,
Nabrzmiałe cielsko, ramie drży rozwarte
Jak przybite do pręgierza;
I już ztrupiało czoło to wytarte…
To był czart w powłoce zwierza!
Nie! to Murawjew, kat naszego Wilna,
Prawa ręka zbójcy cara;
Lecz dziś złamana śmiercią i bezsilna,
Jak męczeńska jej ofiara!
Znikł siepacz Litwy, za nim wróg Warszawy
Zniknie pod przekleństwa gromem;
Lecz dotąd straszy świat ten upiór krwawy,
Wiecznym dzieł zbrodniczych sromem!
* * *
On był okropnej tuszy,
Bo krwią żywiony smok;
O żądzach wściekłej duszy,
Hieny świadczył wzrok.
Rozlany jak topielec,
Ohydną postać miał;
"Wieszaciel, nie wisielec!"
Tak się przed światem zwał.
On istnym był Mongołem;
więcej..
