Dziennik radości - ebook

_Jesienny ogród jest najpiękniejszy._

_Plamy czerwieni, umbry, sienny palonej.
Fiolety jesiennych astrów._

_Okazałe hortensje i dzikie zioła._

_Farby roztarte na palecie genialnego Artysty._

_Stoję przy oknie otulona szalem._

_Całą sobą chłonę jesienny ogród._

_Przetrwał ulewy, nawałnice, upały i susze._

_Gradobicia i przygruntowe przymrozki._

_Żyje._

_Teraz jest najpiękniejszy._

_Przebogaty i silny._

_Moje serce przepełnia wdzięczność._

_Jest dobrze._

_Zaufaj._Ukochana Przyjaciółko mojego serca!

_Czuję wdzięczność, że nadal odbywamy tę wspólną podróż do samych siebie. Poznajemy i doświadczamy ogromu naszego potencjału._

_Tak wiele już wiesz, tak wiele odkryłaś. Czy swoją wiedzę wykorzystujesz na co dzień? Jeśli tak, to wspaniale! Jeżeli jednak pragniesz sprawić, aby Twoje życie stało się jeszcze piękniejsze, to mam nadzieję, że ta książka okaże się dla Ciebie przyjaznym wsparciem._

_Nasza przemiana jest procesem, podróżą pełną upadków i wzlotów oraz nieustannego wyruszania ku nowemu. Rozwój wymaga od nas nieustannej praktyki, szlifowania i utrwalania nowych wzorców i nawyków, aby stały się naszą nową naturą – tym razem świadomie wybraną i ukształtowaną._

_Napisałam tę książkę z intencją wsparcia Cię w twojej osobistej podróży, zainspirowania Cię, dodania Ci siły, motywacji. Zawarte w niej teksty możesz czytać każdego dnia, aby utrzymać się na właściwym kursie. Dokonywanie świadomych wyborów, których sumą jest piękne, dobre życie, stanowi niezbędne wsparcie w czasach pełnych wyzwań. Jestem przekonana, że te wyzwania służą naszemu wzrostowi. Są częścią praktyki prowadzącej ku mistrzostwu._

_Cieszę się, że nadal wędrujemy razem, aby odkrywać w sobie nowe skarby. Nic nie może przyćmić naszego wewnętrznego światła._

Z miłością

Gdziekolwiek jesteś
i cokolwiek robisz,
bądź zakochany.

Rumi

Posłuchać duszy

Kiedy 24 lutego 2022 roku wybuchła wojna w Ukrainie, świat pogrążył się w lęku i niepewności. Kilka dni później, gdy prowadziłam rankiem samochód tuż po porannej medytacji, spłynęła na mnie świadomość, że następny webinar _Moc świadomości_ powinnam poświęcić tematowi radości. Umysł natychmiast zaprotestował: jak mogę mówić o radości w tak dramatycznych czasach?!

I wówczas, w odpowiedzi, która przyszła od mojej mądrej, spokojnej duszy, przypomniała mi się cała moja wieloletnia podróż rozwoju osobistego, którą odbyłam w minionych latach. Zaczęła się w 2006 roku, a może nawet nieco wcześniej – od śmierci mojego Taty. Widziałam, jak Tato umiera na raka. Było to dla mnie bardzo bolesne. W obliczu jego choroby po raz pierwszy w życiu czułam się przytłaczająco bezradna. Ciągle zadawałam sobie pytanie „dlaczego?”, ale umysł nie podsuwał żadnych mądrych odpowiedzi. Dzisiaj wiem, że szukałam nie tam, gdzie trzeba. Umysł nie zna odpowiedzi na najważniejsze pytania. Może ich udzielić tylko dusza.

Czasem cierpienie staje się lekarstwem, uzdrowicielem serc. Tak było w moim przypadku. Kiedy stoimy w miejscu, zasklepieni we własnym umyśle oraz zamknięci w silnych objęciach ego, jedynie życiowy wstrząs potrafi przynieść nam przebudzenie. Kryzys jest po to, aby nas zatrzymać i zwrócić naszą uwagę na coś ważnego. Kiedy dochodzimy do ściany, kiedy umysł staje się bezradny, w człowieku powstają pęknięcia, przez które dociera do nas głos duszy. Spokojny. Mądry. Głęboki.

To nasz skarb.Bez względu na to, jak trudna jest przeszłość, zawsze możesz zacząć od nowa.

Budda

W każdej chwili dokonujemy wyborów

Ból i bezradność stały się moimi bezcennymi nauczycielami. Sprawiły, że z czasem wkroczyłam na nową ścieżkę, porzucając dawne przyzwyczajenia i wyuczone wzorce. Zaczęłam się rozwijać i uczyć, a zdobyta przeze mnie wiedza procentuje w moim życiu do dziś.

Kiedy Tata cierpiał, tym, co szczególnie dodawało mu siły, był… mój uśmiech. Nie zamartwianie się, smutek czy płacz. Pamiętam, że gdy stał się już bardzo słaby, ja trzymałam go za rękę i uśmiechałam się z miłością.

Tylko tyle i aż tyle.

Choroba była nauczycielką dla nas obojga. Dzięki niej mnóstwo przepracowaliśmy i równie wiele się nauczyliśmy. Jedną z takich ważnych lekcji było zrozumienie, że tym, co daje ludziom siłę w czasach największego kryzysu, jest pozytywne nastawienie i radość. Zrozumiałam to jeszcze głębiej, gdy wiele lat później ciężka choroba na wiele miesięcy przykuła do łóżka moją Mamę.

Osoba, która cierpi, zwykle nie chce użalania się ani współczucia, ale siły ducha, która niesie ze sobą moc optymizmu. Nie chodzi oczywiście o radość z cudzego cierpienia, lecz o radość pomimo trudnych rzeczy, które spotykają tych, których kochamy.

W czasach największej ciemności tym, czego potrzeba cierpiącym, jest nasze światło!Zapisz w swoim sercu, że każdy dzień jest najlepszym dniem w roku.

Ralph Waldo Emerson

Zapiski od serca

Jakiś czas temu robiłam porządek w swoich pamiętnikach, które prowadzę, odkąd skończyłam jedenaście lat. Uzbierało się ich mnóstwo i zdałam sobie sprawę, że towarzyszyły mi na wszystkich etapach życia. Bliskie i ukochane, pomagały mi przetrwać w czasach największych wyzwań, pokonać „ciemną noc duszy” oraz najstraszniejsze lęki, które objawiały się na różnych etapach mojej ziemskiej wędrówki. Kiedy zaczęłam czytać te zapiski, zauważyłam, że w tych trudnych chwilach… wspierałam samą siebie. Podnosiłam siebie na duchu. Dodawałam sobie otuchy i mocy. To moja dusza wspierała mnie niczym najczulsza przyjaciółka. Zawsze była ze mną, cierpliwie, cicho i wytrwale trzymała mocno za rękę, z akceptacją i miłością, bez oceniania. Każdy z nas nosi w sobie taką kochającą, czułą i mądrą duszę.

Tego ranka, kiedy prowadziłam samochód tuż po wybuchu wojny w Ukrainie, pojawiło się we mnie wezwanie, by wnosić radość do świata pogrążonego w przemocy, lęku, niepewności, cierpieniu. Postanowiłam zorganizować siedmiodniowy kurs radości. Skrzętnie spisałam pomysły w dzienniku, a następnie, jeszcze tego samego dnia, zarejestrowałam je na wideo.

Kiedy ukończyłam nagrywanie filmików, wpadłam na pomysł… napisania tej książki. Zdałam sobie sprawę, że właśnie w obecnych czasach, naznaczonych lękiem i niepewnością, powinniśmy się oczyścić ze smutku i cierpienia i zastąpić je czymś nowym – czymś, co da nam siłę i wsparcie. Ta wspaniała rzecz to radykalna, brawurowa radość – radość pomimo wszystko. Radość bez powodu. Radość na przekór największemu złu.

Pomyśl: jesteśmy tu i teraz, w obecnej rzeczywistości, by kochać siebie i innych, wspierać i pomagać sobie nawzajem. Tego właśnie świat potrzebuje teraz najbardziej. Łaknie oczyszczenia, przemiany i przebudzenia do miłości. Bezwarunkowa miłość i bezwarunkowa radość wibrują na tych samych częstotliwościach.

Najtrudniejsze zdarzenia nauczyły mnie, że nawet stawiając czoła bolesnym wyzwaniom, mogę jednocześnie doświadczać radości. Mam dar wolnej woli, więc choć lęki, otaczające mnie cierpienie i docierające zewsząd przygnębiające informacje usiłują ciągnąć mnie w dół, ja mogę wybrać te najwyższe wibracje – pomimo wszystko. To mój sprawdzian. To moje najważniejsze ćwiczenie w ziemskiej szkole życia. To mój egzamin.Najlepszych i najpiękniejszych rzeczy na świecie nie można zobaczyć ani nawet dotknąć. Muszą być odczuwane sercem.

Helen Keller

Niepewność otwiera drzwi do tajemnicy istnienia

Żyjemy w czasach niepewności. Ludzie doświadczają emocjonalnego niepokoju i wewnętrznej destabilizacji. Człowiek, badając wszechświat ze szczytu swoich materialnych osiągnięć, wyraźnie widzi własną kruchość, nietrwałość, ułomność.

Kim jestem? Dlaczego tu jestem? Dokąd zmierzam? Te pytania płyną z ludzkiej duszy i domagają się odpowiedzi.

Nie istnieje żadna okoliczność, która nie ma swojego celu i przyczyny. Dokładnie tak samo jest z człowiekiem. Jesteśmy tu po coś. Opieranie poczucia bezpieczeństwa na rzeczywistości materialnej obnaża prawdę o tym, że wszystko jest nietrwałe. Człowiek rodzi się nagi i nagi odchodzi z tego świata. Jedyną naprawdę trwałą rzeczą okazuje się odkrycie siebie i poznanie własnej duszy. Temu właśnie służy cały świat materii, zbudowany na rozlicznych przeciwieństwach.

Najwyższa Inteligencja, od której wywodzi się istota ludzka, jest potężniejsza niż wszystko, co istnieje w świecie materii. Potężniejsza niż moc, która utrzymuje planety na nieboskłonie.

Tę potężną inteligencję człowiek może wykorzystać w taki sposób, w jaki pozwala mu na to jego świadomość i w jaki uważa za stosowne. Są to dary dane nam od Boga, nasz boski rodowód. Nie może go nam odebrać nikt poza nami samymi.

Przebudzona moc, która w mieszka w tobie, może sprawić, że twoje życie stanie się błogosławione, majestatyczne i przepełnione pięknem, dobrem, zdrowiem, miłością. W całym stworzeniu jest jeden główny twórca – to myśl. Pisałam o tym szczegółowo w książce _Dobrostan_, gdzie omówiłam potężne prawa rządzące wszechświatem. Żyjąc w świecie materii, nieustannie musimy sobie przypominać i uczyć się o potężnej mocy naszych myśli. Nikt nas w tym nie szkolił, dlatego każdy z nas musi się nauczyć robić to dla siebie.

Nauka kontrolowania myśli i celowego nimi kierowania stanowi proces. Nie zmienisz siebie w jeden dzień, tydzień czy miesiąc. Zmiana nawyków myślowych wymaga zaangażowania i czasu. Jednak nawet kilka minut uważności każdego dnia przynosi wspaniałe rezultaty: poszerzenie perspektyw, przypływ nadziei oraz odkrycie narzędzi do tworzenia lepszego życia.

To TY jesteś przyczyną.

To TY jesteś powodem.

To TY jesteś źródłem.

Lecz przy tym istnieje siła znacznie większa od ciebie – siła, której jesteś częścią i którą możesz wykorzystać, aby uczynić swoje życie pełnym, wspaniałym, zdrowym i obfitującym we wszelkie dobro. Ona zawsze jest po twojej stronie!Radość jest wyborem

Nauczyliśmy się wierzyć, że radość i szczęście towarzyszą nam wyłącznie w wyjątkowych chwilach i mają określony powód. Ja jednak żyję na tej planecie już ponad pół wieku i przekonałam się na własnej skórze, że prawdziwa radość to tak naprawdę nic innego jak owoc pracy nad sobą i osobisty wybór. Poznałam i obserwowałam mnóstwo osób, które miały wszelkie powody, aby się cieszyć z obfitości darów ofiarowanych im przez los, a jednak zamiast radości doświadczały frustracji, złości i wielu innych negatywnych emocji. Nie doceniały tego, co mają.

Widziałam również osoby, które cierpiały, a mimo to potrafiły cieszyć się z najprostszych rzeczy. Jedną z nich był mój Tato.

Gdy choroba całkowicie pozbawiła go sił, samo podejście do okna, aby zobaczyć drzewa i słońce, sprawiało mu niewysłowioną radość. Był szczęśliwy, kiedy trzymał mnie za rękę i mógł ze mną rozmawiać. Cieszyły go drobnostki.

Dzięki książce Edith Eger zatytułowanej _Wybór. Przetrwać niewyobrażalne i żyć_ (Warszawa 2017, tłum. Barbara Szelewa) poznałam historię dziewczyny zamkniętej w obozie koncentracyjnym, która potrafiła radować się widokiem chmur na niebie lub roślinki wyrosłej między kamieniami. Ta niezwykła osoba rozpoznała, że ma wybór – wybór uczuć, które decyduje się w sobie nosić i pielęgnować. Zyskała dzięki temu wewnętrzne poczucie wolności, choć fizycznie była zniewolona i zamknięta. Taką postawę warto naśladować.

Ludzie często ulegają smutkowi i rezygnacji, choć do zmiany samopoczucia wystarczy zmiana sposobu myślenia. Zwykle nie możemy kontrolować otaczającego nas świata, ale w tym rozpościerającym się wewnątrz naszej duszy wybierzmy radość i szczęście.

Przebudzenie się do świadomości wyboru jest niezwykle ważne dla duchowego połączenia z boskim źródłem mocy. W tym ukryta jest zdolność przyciągania światła i błogosławieństw oraz otrzymywania przewodnictwa, nawet w najtrudniejszych czasach.

Naszym zadaniem, często wcale niełatwym i nieoczywistym, jest celowe dążenie do przebudzenia w sobie radości. Nierzadko okazuje się to jedyną drogą do pokonania życiowych dramatów.

Obserwując różne dobrze sytuowane osoby pogrążone w marazmie i niezadowoleniu, zdałam sobie sprawę, że radości możemy się nauczyć. Ja ćwiczyłam się w niej podczas opieki nad obłożnie chorą Mamą. Moja Helenka była wtedy malutka i bardzo mi zależało, aby miała szczęśliwe dzieciństwo pomimo trudności, z jakimi się borykałam. Wtedy zaczęłam wybierać i pielęgnować w sobie radość bez powodu, na przekór problemom, i ze zdumieniem obserwowałam cuda, jakie zaczęły się dziać w naszym życiu. Zamartwianie się podcinało mi skrzydła i sprawiało, że sytuacja, w której się znalazłam, stawała się jeszcze trudniejsza. Tymczasem radość dodawała wiary, otwierała na wspaniałe pomysły, sprawiała, że przyciągałam do siebie pomocne, życzliwe osoby. Dzięki temu sytuacja zmieniała się na lepsze.

Wybór radości wiązał się z wysiłkiem. Wymagał ode mnie zaangażowania, determinacji oraz dokonania wewnętrznej przemiany. To wcale nie jest łatwe: wznieść się energetycznie z poziomu lęku i rozpaczy ku zaufaniu i radości. Nie dzieje się to samo! Ludzie często oczekują, że szczęście spadnie im z nieba, zewnętrzne zdarzenia sprawią, że światło rozbłyśnie w nich jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Jednak to my mamy dokonać w sobie przemiany oraz włożyć wysiłek w zmianę swoich myśli, emocji i wibracji. Na tym polega przebudzenie i transformacja – jest efektem osobistego wyboru, determinacji i zaangażowania.

Niestety wciąż pokutuje przekonanie, że rozpacz uszlachetnia, a cierpienie jest swego rodzaju obowiązkiem. „Trzeba nieść swój krzyż” – to wątpliwa mądrość przekazywana z pokolenia na pokolenie. Nauczono nas, że jeśli doświadczamy niezachwianej radości, powinniśmy czuć się winni. To nie tylko bezcelowe, ale wręcz szkodliwe.

Jeśli pragniemy otrzymywać światło i wszelkie błogosławieństwa, musimy świadomie i konsekwentnie podnosić swoje wibracje. Podobne przyciąga podobne. Kiedy pozostajesz opromieniona boskim blaskiem Stwórcy, stajesz się odporna na to, co negatywne. Trwasz w radości, wytęsknionej i wypracowanej. I obdzielasz nią innych.Zdecydowałem się być szczęśliwy, ponieważ jest do dobre dla mojego zdrowia.

Voltaire

Radość leczy

Kiedy studiowałam psychologię, jeden z wykładowców opowiedział na zajęciach historię, która mocno zapadła mi w pamięć i przyczyniła się do zmiany mojego sposobu myślenia.

Pewien człowiek mieszkający w Stanach Zjednoczonych otrzymał druzgocącą diagnozę od swojego lekarza. Dowiedział się, że cierpi na złośliwą odmianę raka, który rozwija się wyjątkowo szybko. Onkolog nie pozostawił złudzeń: pacjentowi został miesiąc życia.

Chory – człowiek żyjący samotnie – następnego dnia zrezygnował z pracy i przeniósł się do hotelu. Postanowił w ciągu tego ostatniego miesiąca życia obejrzeć wszystkie komedie, na które do tej pory nie miał czasu. Obiecał sobie, że tygodnie, które mu pozostały, wypełni śmiechem.

Zamawiał pyszne posiłki z hotelowej restauracji, oglądał komedie i chodził na spacery do pobliskiego parku. Uśmiechał się do ludzi, ptaków, drzew…

Po upływie miesiąca nadal żył i czuł się bardzo dobrze. Udał się więc do lekarza, który po wykonaniu szczegółowych badań stwierdził, że nowotwór zniknął, a pacjent jest zdrowy!

– Co pan robił przez ten miesiąc? – zapytał zdumiony, wpatrując się w wyniki.

– Nic nie robiłem – odpowiedział pacjent. – Ja tylko się śmiałem.

Pamiętam tę opowieść do dzisiaj i nieodmiennie zadziwia mnie ona i wzrusza. Z czasem znalazłam w niej potwierdzenie dwóch rzeczy, które zrozumiałam na różnych etapach swojego życia:

- To od nas zależy, jak zachowamy się w obliczu otrzymanych wiadomości. Zawsze mamy możliwość wyboru reakcji i zachowania. Nawet najgorszą wieść możemy przyjąć ze spokojem i akceptacją, a następnie zareagować w zdrowy, konstruktywny sposób.
- Radość, podnosząc wibracje, tworzy wyjątkowy koktajl hormonalny w naszym organizmie, który działa uzdrawiająco!

_Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej_