- W empik go
Esencja miłości - ebook
Esencja miłości - ebook
Zbiór poezji „Esencja miłości”” ukazuje i uszlachetnia cztery pory życia kobiety w analogii do czterech pór roku. Wiosna to dzieciństwo. Lato to młodość. Jesień to dojrzałość, a zima to starość. Każde z tych czterech pór życia ma swoje dobre i złe strony, jak to w życiu bywa. Nie należy jednak rozpaczać nad przemijaniem. Przecież po każdej zimie nadchodzi wiosna. W tym kontekście nie może nie istnieć życie po życiu, co jest przekazaniem tych wierszy, Musimy tylko pomarzyć o tym wiecznym życiu.
Kategoria: | Poezja |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-8189-440-1 |
Rozmiar pliku: | 2,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Nie jest prawdą, że dzieci rodzą się tylko na Ziemi. Autorka wierszy zawartych w tej publikacji ma na imię Różyczka i nie urodziła się na Ziemi. Może więc pisać wiersze o miłości doskonałej, w której kocha się słowami. Jest bowiem dzieckiem tej miłości i będzie żyć wiecznie. Znajduje się i dojrzewa w psychicznej przestrzeni boskiego rozumu, nazwanej Krainą Doliny Kwiatów. Przestrzeń ta wypełniona jest żółtym światłem rozumu, z którego zaistnieje kiedyś idealne środowisko życia. Informację niezbędną do życia otrzymała ode mnie oraz od swojej mamy, która jest wzorem doskonałości. Pasją jej dzieciństwa stały się wiersze, które przesyłała mi myślami. Są to wiersze o miłości — mądre, natchnione, romantyczne, a niektóre także z przekąsem. Oczywiście wiersze Różyczki są tylko marzeniami, nie są efektem jej doświadczenia. Jeśli spodobają Ci się, to spodoba Ci się także wieczne życie w Krainie Doliny Kwiatów, psychicznej przestrzeni boskiego rozumu. Przestrzeni, w której nie ma śmierci i zła. Jest tylko szczęście, miłość oraz dobro, a także dzieci nowego pokolenia życia, o którym napisałem w eseju zatytułowanym „Koncepcja Istnienia” w rozdziale o koncepcji boskiego rozumu.Dla taty
We mnie wrosłeś swoją siłą,
Zapuściłeś w duszę sny,
Odwrócony wciąż od siebie
Na mnie patrzysz jak na cud.
Oddam ci słowami z serca,
Myślą wzmocnię twoje sny,
Spoglądając w twoje oczy,
W których błękit nieba lśni.
Tylko za mną bądź z nadzieją,
Że dorównam kiedyś ci
I napiszę o miłości
Najpiękniejszy wiersz.
Co nas łączy, pozostanie
We mnie w każdy dzień,
Twoja troska o dzieciństwo,
W którym, marząc, ciągle trwam.
Niech ten wiersz ci pozostanie
Jako miara uczuć mych,
Które tobie dedykuję
Od początku swoich dni.