MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Esther Cox i Wielka Tajemnica z Amherst - ebook
Wydawnictwo:
Format:
EPUB
Data wydania:
15 kwietnia 2025
Esther Cox i Wielka Tajemnica z Amherst - ebook
Oparta na prawdziwych wydarzeniach, pełna grozy i tajemnicy opowieść o najbardziej niepokojącym zjawisku XIX wieku. „Esther Cox i Wielka Tajemnica z Amherst” autorstwa dra Jeremiaha Nightshade’a to pasjonująca relacja z jednego z najsłynniejszych przypadków niewyjaśnionych zjawisk, które poruszyły opinię publiczną pod koniec XIX wieku. Historia rozgrywa się w niewielkim miasteczku Amherst w Nowej Szkocji, gdzie młoda kobieta staje się centrum serii niepokojących i nadnaturalnych zdarzeń. Autor z chirurgiczną precyzją analizuje archiwalne relacje świadków i przytacza zapiski z pierwszej ręki sporządzone przez Waltera Hubbella — świadka i badacza zjawisk nadprzyrodzonych. To właśnie jego notatki stały się podstawą wielu późniejszych publikacji o tajemnicach i nawiedzeniach. Książka Nightshade’a idzie jednak krok dalej — odkrywa kontekst społeczny i psychologiczny wydarzeń, łącząc rzetelne badania z narracją, która nie pozwala oderwać się od lektury. To lektura obowiązkowa dla miłośników klasycznej grozy, zjawisk paranormalnych i historii z pogranicza nauki i niewytłumaczalnego. Idealna dla tych, którzy wierzą, że prawda może być dziwniejsza niż fikcja.
| Kategoria: | Ezoteryka |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7639-773-3 |
| Rozmiar pliku: | 59 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Tajemnica Amherst
Wielka tajemnica Amherst to znany przypadek aktywności poltergeista, który miał miejsce w Amherst w Nowej Szkocji w Kanadzie w latach 1878–1879. Sprawa ta stała się przedmiotem dochodzenia Waltera Hubbella, aktora zainteresowanego zjawiskami paranormalnymi. Prowadził on dziennik wydarzeń w nawiedzonym domu, który później rozwinął w popularną książkę. Sceptyczni badacze uznali jednak tę sprawę za mistyfikację.
WALTER HUBBELL (ur. 1851) był kanadyjskim aktorem i pisarzem, najbardziej znanym z udokumentowania słynnej sprawy _Wielkiej Tajemnicy z Amherst_ – szeroko opisywanego przypadku aktywności poltergeista, który miał miejsce w Amherst w Nowej Szkocji pod koniec lat 70. XIX wieku, o czym już wyżej wspomniano.
Hubbell spędził sześć tygodni w domu Esther Cox – młodej kobiety, która twierdziła, że była dręczona przez siły nadprzyrodzone – i opisał swoje doświadczenia w książce _The Haunted House: A True Ghost Story_ (_Nawiedzony dom: Prawdziwa historia o duchach_), wydanej w 1879 roku. Jego relacja, łącząca osobiste obserwacje z dramatycznym stylem narracji, stała się istotnym wkładem w literaturę o zjawiskach paranormalnych.
Chociaż część ówczesnych świadków oraz późniejszych badaczy uznała wydarzenia za mistyfikację, dzieło Hubbella wciąż uchodzi za ważny dokument historyczny w badaniach nad zjawiskami nadprzyrodzonymi.
Oprócz pracy nad sprawą z Amherst, Hubbell opracował również genealogiczne dzieło zatytułowane _History of the Hubbell Family_ (_Historia rodziny Hubbellów_), które śledzi historię jego rodu od roku 1086 do 1915.Esther Cox
W centrum tajemnicy z Amherst znajdowała się Esther Cox, młoda kobieta, która w 1878 roku zamieszkała w domu swojej zamężnej siostry Olive Teed w niewielkim miasteczku Amherst, w kanadyjskiej Nowej Szkocji. Dom, w którym się osiedliła, tętnił życiem – oprócz Olive i jej męża Daniela mieszkało tam również dwoje ich małych dzieci, rodzeństwo Esther i Olive, a także brat Daniela, John Teed. Pomimo ciasnoty i skromnych warunków, rodzina starała się prowadzić spokojne, uporządkowane życie – przynajmniej do momentu, kiedy zaczęły dziać się rzeczy, których nie potrafili racjonalnie wyjaśnić.
Zgodnie z relacją Waltera Hubbella, aktora i pisarza, który później spisał całą historię, seria niepokojących i nadprzyrodzonych zjawisk rozpoczęła się pod koniec sierpnia 1878 roku. Wszystko miało swój początek krótko po tym, jak 18-letnia Esther przeżyła traumatyczne wydarzenie – próbę napaści seksualnej ze strony mężczyzny, którego darzyła zaufaniem. Przeżycie to głęboko ją poruszyło i pozostawiło widoczne ślady na jej psychice. W niedługim czasie po incydencie Esther zaczęła cierpieć na nawracające stany lękowe i objawy fizyczne, które nie miały wyraźnego medycznego uzasadnienia.
Domownicy szybko zauważyli, że coś jest nie w porządku. W nocy, gdy wszyscy próbowali zasnąć, z różnych części domu dobiegały tajemnicze dźwięki – ciche pukania, nagłe, głośne uderzenia, szelesty, a nawet odgłosy przypominające kroki. Z czasem hałasy nasilały się, pojawiając się o coraz późniejszych porach i coraz bliżej miejsca, gdzie spała Esther. Dziewczyna zaczęła zapadać w gwałtowne, trudne do opanowania napady – jej ciało wyginało się w nienaturalnych pozycjach, puls przyspieszał, a skóra czasami robiła się lodowata, innym razem niebywale rozpalona. Zdarzało się również, że twarz Esther zmieniała wyraz w sposób, który przerażał obecnych – jakby przejmowała ją inna, obca siła.
Najbardziej niepokojące były jednak zjawiska fizyczne zachodzące wokół niej. Przedmioty w domu zaczęły przemieszczać się samoistnie: krzesła przewracały się bez przyczyny, naczynia spadały z półek, a meble zdawały się drżeć, jakby pod wpływem niewidzialnego wstrząsu. Wkrótce rodzina była przekonana, że w domu obecna jest jakaś nadprzyrodzona siła – siła, która w tajemniczy sposób była związana właśnie z Esther.
Przerażona nieustającymi, niewytłumaczalnymi zjawiskami rodzina postanowiła wezwać lekarza. Gdy ten przybył do domu Teedów, był świadkiem niepokojących wydarzeń. Podczas jego wizyty pościel na łóżku Esther poruszyła się samoistnie, słychać było drapanie, a na ścianie przy wezgłowiu łóżka, w sposób trudny do wyjaśnienia, pojawiły się słowa: „ESTHER COX, MOŻESZ MNIE ZABIĆ” (_Esther Cox, you are mine to kill_ – w relacji Hubbella). Lekarz był zaniepokojony, ale nie potrafił znaleźć żadnego logicznego wyjaśnienia dla tego, co zobaczył. Następnego dnia podał Esther środki uspokajające, by złagodzić jej lęki i ułatwić zasypianie. Jednak jego interwencja nie powstrzymała zjawisk – wręcz przeciwnie, tej samej nocy znów rozległy się niepokojące hałasy, a w pomieszczeniu zaczęły przemieszczać się przedmioty, jakby rzucane niewidzialną siłą.
Z czasem rodzina i osoby z zewnątrz zaczęły próbować komunikować się z „duchem” poprzez pytania zadawane na głos. Według świadków, duch odpowiadał stukaniem – jedno uderzenie oznaczało „tak”, dwa „nie”. Próby te przynosiły różne rezultaty, ale domownicy byli przekonani, że mają do czynienia z inteligentnym bytem, który był w jakiś sposób powiązany z Esther.
Zjawiska trwały przez kolejne miesiące, a historia o „nawiedzonym domu” szybko rozeszła się po Amherst i okolicznych miejscowościach. Dom rodziny Teedów zaczął przyciągać licznych odwiedzających – wśród nich byli sąsiedzi, ciekawscy mieszkańcy miasteczka, duchowni, lekarze, a nawet osoby związane z prasą. Wielu z nich twierdziło, że było świadkami niewyjaśnionych wydarzeń: głośnych stuków, walenia w ściany, samoistnego przesuwania się mebli czy rzucanych przedmiotów – i to często wtedy, gdy Esther była pod ścisłą obserwacją, a fizyczna ingerencja z jej strony była wykluczona.Choroba
W grudniu 1878 roku Esther ciężko zachorowała – zdiagnozowano u niej błonicę. Przez dwa tygodnie pozostawała w łóżku, w stanie osłabienia, i co szczególnie interesujące – w tym czasie żadne paranormalne zjawiska nie miały miejsca. Podobnie było podczas jej rekonwalescencji w Sackville, w sąsiednim Nowym Brunszwiku, gdzie przebywała pod opieką innej zamężnej siostry. Przerwa ta wzbudziła pytania wśród sceptyków, którzy zaczęli sugerować możliwość psychogennego pochodzenia wcześniejszych wydarzeń.
Jednak gdy tylko Esther wróciła do Amherst, seria tajemniczych zdarzeń rozpoczęła się na nowo. Tym razem zjawiska przybrały jeszcze bardziej niepokojący obrót – w różnych częściach domu zaczęły wybuchać niewytłumaczalne pożary. Ogień pojawiał się nagle, bez wyraźnego źródła zapłonu. Sama Esther twierdziła, że widziała „ducha”, który groził jej spaleniem domu, jeśli nie odejdzie. Relacje te tylko zwiększyły atmosferę grozy wokół całej sprawy i czyniły, że zainteresowanie mediów i opinii publicznej jeszcze bardziej wzrosło.
Wielka tajemnica Amherst to znany przypadek aktywności poltergeista, który miał miejsce w Amherst w Nowej Szkocji w Kanadzie w latach 1878–1879. Sprawa ta stała się przedmiotem dochodzenia Waltera Hubbella, aktora zainteresowanego zjawiskami paranormalnymi. Prowadził on dziennik wydarzeń w nawiedzonym domu, który później rozwinął w popularną książkę. Sceptyczni badacze uznali jednak tę sprawę za mistyfikację.
WALTER HUBBELL (ur. 1851) był kanadyjskim aktorem i pisarzem, najbardziej znanym z udokumentowania słynnej sprawy _Wielkiej Tajemnicy z Amherst_ – szeroko opisywanego przypadku aktywności poltergeista, który miał miejsce w Amherst w Nowej Szkocji pod koniec lat 70. XIX wieku, o czym już wyżej wspomniano.
Hubbell spędził sześć tygodni w domu Esther Cox – młodej kobiety, która twierdziła, że była dręczona przez siły nadprzyrodzone – i opisał swoje doświadczenia w książce _The Haunted House: A True Ghost Story_ (_Nawiedzony dom: Prawdziwa historia o duchach_), wydanej w 1879 roku. Jego relacja, łącząca osobiste obserwacje z dramatycznym stylem narracji, stała się istotnym wkładem w literaturę o zjawiskach paranormalnych.
Chociaż część ówczesnych świadków oraz późniejszych badaczy uznała wydarzenia za mistyfikację, dzieło Hubbella wciąż uchodzi za ważny dokument historyczny w badaniach nad zjawiskami nadprzyrodzonymi.
Oprócz pracy nad sprawą z Amherst, Hubbell opracował również genealogiczne dzieło zatytułowane _History of the Hubbell Family_ (_Historia rodziny Hubbellów_), które śledzi historię jego rodu od roku 1086 do 1915.Esther Cox
W centrum tajemnicy z Amherst znajdowała się Esther Cox, młoda kobieta, która w 1878 roku zamieszkała w domu swojej zamężnej siostry Olive Teed w niewielkim miasteczku Amherst, w kanadyjskiej Nowej Szkocji. Dom, w którym się osiedliła, tętnił życiem – oprócz Olive i jej męża Daniela mieszkało tam również dwoje ich małych dzieci, rodzeństwo Esther i Olive, a także brat Daniela, John Teed. Pomimo ciasnoty i skromnych warunków, rodzina starała się prowadzić spokojne, uporządkowane życie – przynajmniej do momentu, kiedy zaczęły dziać się rzeczy, których nie potrafili racjonalnie wyjaśnić.
Zgodnie z relacją Waltera Hubbella, aktora i pisarza, który później spisał całą historię, seria niepokojących i nadprzyrodzonych zjawisk rozpoczęła się pod koniec sierpnia 1878 roku. Wszystko miało swój początek krótko po tym, jak 18-letnia Esther przeżyła traumatyczne wydarzenie – próbę napaści seksualnej ze strony mężczyzny, którego darzyła zaufaniem. Przeżycie to głęboko ją poruszyło i pozostawiło widoczne ślady na jej psychice. W niedługim czasie po incydencie Esther zaczęła cierpieć na nawracające stany lękowe i objawy fizyczne, które nie miały wyraźnego medycznego uzasadnienia.
Domownicy szybko zauważyli, że coś jest nie w porządku. W nocy, gdy wszyscy próbowali zasnąć, z różnych części domu dobiegały tajemnicze dźwięki – ciche pukania, nagłe, głośne uderzenia, szelesty, a nawet odgłosy przypominające kroki. Z czasem hałasy nasilały się, pojawiając się o coraz późniejszych porach i coraz bliżej miejsca, gdzie spała Esther. Dziewczyna zaczęła zapadać w gwałtowne, trudne do opanowania napady – jej ciało wyginało się w nienaturalnych pozycjach, puls przyspieszał, a skóra czasami robiła się lodowata, innym razem niebywale rozpalona. Zdarzało się również, że twarz Esther zmieniała wyraz w sposób, który przerażał obecnych – jakby przejmowała ją inna, obca siła.
Najbardziej niepokojące były jednak zjawiska fizyczne zachodzące wokół niej. Przedmioty w domu zaczęły przemieszczać się samoistnie: krzesła przewracały się bez przyczyny, naczynia spadały z półek, a meble zdawały się drżeć, jakby pod wpływem niewidzialnego wstrząsu. Wkrótce rodzina była przekonana, że w domu obecna jest jakaś nadprzyrodzona siła – siła, która w tajemniczy sposób była związana właśnie z Esther.
Przerażona nieustającymi, niewytłumaczalnymi zjawiskami rodzina postanowiła wezwać lekarza. Gdy ten przybył do domu Teedów, był świadkiem niepokojących wydarzeń. Podczas jego wizyty pościel na łóżku Esther poruszyła się samoistnie, słychać było drapanie, a na ścianie przy wezgłowiu łóżka, w sposób trudny do wyjaśnienia, pojawiły się słowa: „ESTHER COX, MOŻESZ MNIE ZABIĆ” (_Esther Cox, you are mine to kill_ – w relacji Hubbella). Lekarz był zaniepokojony, ale nie potrafił znaleźć żadnego logicznego wyjaśnienia dla tego, co zobaczył. Następnego dnia podał Esther środki uspokajające, by złagodzić jej lęki i ułatwić zasypianie. Jednak jego interwencja nie powstrzymała zjawisk – wręcz przeciwnie, tej samej nocy znów rozległy się niepokojące hałasy, a w pomieszczeniu zaczęły przemieszczać się przedmioty, jakby rzucane niewidzialną siłą.
Z czasem rodzina i osoby z zewnątrz zaczęły próbować komunikować się z „duchem” poprzez pytania zadawane na głos. Według świadków, duch odpowiadał stukaniem – jedno uderzenie oznaczało „tak”, dwa „nie”. Próby te przynosiły różne rezultaty, ale domownicy byli przekonani, że mają do czynienia z inteligentnym bytem, który był w jakiś sposób powiązany z Esther.
Zjawiska trwały przez kolejne miesiące, a historia o „nawiedzonym domu” szybko rozeszła się po Amherst i okolicznych miejscowościach. Dom rodziny Teedów zaczął przyciągać licznych odwiedzających – wśród nich byli sąsiedzi, ciekawscy mieszkańcy miasteczka, duchowni, lekarze, a nawet osoby związane z prasą. Wielu z nich twierdziło, że było świadkami niewyjaśnionych wydarzeń: głośnych stuków, walenia w ściany, samoistnego przesuwania się mebli czy rzucanych przedmiotów – i to często wtedy, gdy Esther była pod ścisłą obserwacją, a fizyczna ingerencja z jej strony była wykluczona.Choroba
W grudniu 1878 roku Esther ciężko zachorowała – zdiagnozowano u niej błonicę. Przez dwa tygodnie pozostawała w łóżku, w stanie osłabienia, i co szczególnie interesujące – w tym czasie żadne paranormalne zjawiska nie miały miejsca. Podobnie było podczas jej rekonwalescencji w Sackville, w sąsiednim Nowym Brunszwiku, gdzie przebywała pod opieką innej zamężnej siostry. Przerwa ta wzbudziła pytania wśród sceptyków, którzy zaczęli sugerować możliwość psychogennego pochodzenia wcześniejszych wydarzeń.
Jednak gdy tylko Esther wróciła do Amherst, seria tajemniczych zdarzeń rozpoczęła się na nowo. Tym razem zjawiska przybrały jeszcze bardziej niepokojący obrót – w różnych częściach domu zaczęły wybuchać niewytłumaczalne pożary. Ogień pojawiał się nagle, bez wyraźnego źródła zapłonu. Sama Esther twierdziła, że widziała „ducha”, który groził jej spaleniem domu, jeśli nie odejdzie. Relacje te tylko zwiększyły atmosferę grozy wokół całej sprawy i czyniły, że zainteresowanie mediów i opinii publicznej jeszcze bardziej wzrosło.
więcej..
