Gniewnik. Bushido po czterdziestce - ebook

Od Autora

Myśli nazwane. Zastanawiałem się długo czym są formy poetyckie zawarte w tej książce. Przecież nie wierszem. Tak się wierszy nie pisze. Znawcy tematu na pewno mają racje. Na pewno. Wiersz ma swoją językową kompozycję, strukturę i wykorzystuje różnorodne środki stylistyczne. Myśli źle skrojone i rozproszone. Przy tym pozostańmy.

Książka ta, to swoiste „bushido po czterdziestce”. Droga do dorastania, dojrzałości psychicznej i emocjonalnej a także pasji pisania. Pasji, która w dziwny sposób splotła się i przybrała na sile z magiczną granicą czterdziestu lat. Kryzys wieku średniego? Jeżeli tak, to piękny to czas.

Gniew, który w ostatnich latach gościł we mnie i nadal tli się, był impulsem powstania niniejszego tomiku wierszy. Gniew, za który obwiniałem wszystko i wszystkich dookoła (w tym najbliższych za co ich przepraszam) jest przekleństwem mego serca ale w dziwny sposób także siłą napędową mojej twórczości.

Czy to poezja? Nie wiem. Wszystkie myśli są osobiste. Niezrozumiałe nawet dla mnie. Na żadnej nic nie zarobię. Każdej swą duszę oddam. Dla mych ukochanych, o tak. Małe obole, mały po mnie ślad.

Czy pisać? Najlepiej to ilustruje wyjątek jednego z wierszy Charlesa Bukowskiego:

jeżeli musisz czekać, aż z ciebie wybuchnie,

czekaj cierpliwie

jeżeli w końcu jednak nie wybucha,

rób co innego

jeżeli najpierw musisz przeczytać to żonie,

swojej dziewczynie albo chłopakowi,

rodzicom czy komukolwiek,

nie jesteś gotów

kiedy naprawdę przyjdzie pora

i jeśli zostałeś wybrany,

zrobi się samo

i odtąd już będzie się robiło

póki nie skonasz ty albo ono w tobie

innej drogi nie ma

i nigdy nie było.

Znaczy chcesz być pisarzem?Taki los

Dyszą nad duszą poety piosenki o śmierci

Jego, biegną kurierzy z miną radosną

Zmarł poeta, zmarł wczesną wiosną

Zapchane półki miernotą, teraz będzie złoto

Oddycha jeszcze strofami, dobić go dobić

Szybciej będzie z nami, kieszeniami

Coś tam powiedzcie towarzyszu, naskrobcie

Że zacny, wybitny, że ładne miał spodnie

Czasami w smutku, czasem w winie tonął godnie

Ręce zacierają wydawcy

Wielbią nekrologi czytelnicy

Wiersze najlepiej czyta się w kostnicy