MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Heydrich - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Format:
EPUB
Data wydania:
23 października 2020
Heydrich - ebook
Reinhard Heydrich, prawa ręka Himmlera, twórca ostatecznego rozwiązania, czyli systematycznej eksterminacji Żydów. Heydrich to najbardziej bezwzględny przywódca III Rzeszy, rzeźnik Pragi, bestia o blond włosach. Człowiek z problematycznym dzieciństwem naznaczonym dwiema traumami: z jednej strony piskliwym głosem i zniewieściałością, dzięki którym zyskał przydomek kozła, z drugiej tajemnicą obecności żydowskiego pierwiastka w rodzinie. Wkrótce młody Heydrich zaczyna przekształcać się we wcielenie Aryjczyka podziwianego przez Hitlera za zaciekłość i skuteczność swoich działań.
| Kategoria: | Biografie |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-87-266-7700-3 |
| Rozmiar pliku: | 149 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
WSTĘP
_„Herr Heydrich!”. Głos młodego niemieckiego żołnierza rozbrzmiewa za drzwiami jego małego gabinetu._
_Jego okno wychodzi na centralny plac Pragi. Słońce jeszcze nie zaszło, ale miasto wydaje się już opuszczone, ciche. Gdy zaczyna się godzina policyjna, nikt nie chciałby zostać znaleziony na zewnątrz._
_Reinhard nawet nie podnosi głowy znad biurka, zajęty kończeniem cotygodniowego raportu, który ma być wysłany do Hitlera._
_„Wejść” odpowiada leniwie._
_Drzwi się otwierają. Wchodzi niemiecki żołnierz. Heydrich patrzy na niego przez chwilę, po czym wraca do pisania. Mundur młodego Niemca jest zakurzony, twarz napięta. Musiało się wydarzyć coś poważnego._
_„Co się dzieje? Nie lubię, gdy ktoś mi przeszkadza po obiedzie!”._
_„Przepraszam, Herr Heydrich, ale złapaliśmy kilka osób, które kradły żywność z magazynu. Sprowadziliśmy je tutaj”. Heydrich wydaje długie, znudzone westchnienie._
_„O ilu osobach dokładnie mówimy?”._
_„Złapaliśmy sześć osób” odpowiada żołnierz._
_„Tak naprawdę, Herr Heydrich, one… wszystkie są kobietami. Dziewczynami, właściwie. Najmłodsza będzie miała zaledwie dziesięć lat”._
_Heydrich powoli odkłada pióro i wstaje z biurka._
_„Zabierz mnie do nich” rozkazuje._
_„Tak, Herr Heydrich”._
_Więźniarki do czasu przesłuchania zostały zamknięte w pokoju tuż pod jego biurem._
_Dokładnie tak, jak powiedział żołnierz, były to trzy młode kobiety i trzy dziewczynki._
_Na widok Heydricha niektóre z nich wybuchły płaczem, rzucane niekontrolowanymi drgawkami._
_„Moi ludzie mówią mi, że ukradłyście jedzenie z magazynu. Czy to prawda?”._
_Jedna z nich, najstarsza, natychmiast rzuca się do stóp generała, błagając go._
_„Herr Heydrich, Herr Heydrich, proszę!”_
_„Miejcie litość! To był mój pomysł, moich sióstr nie było! Ukarz mnie, tylko mnie!”._
_Heydrich długo patrzy na dziewczynę. Jest zadowolony z szybkości, z jaką padło to wyznanie. Zaoszczędzi mu to czasu. Dziewczyna ma zapewne zaledwie dwadzieścia lat. Nadal płacze u jego stóp. „Byłyśmy po prostu głodne, Herr Heydrich! Nigdy już tego nie zrobimy, nigdy więcej!”._
_Na te słowa Heydrich kręci głową uspokajająco. Następnie bierze ją za rękę i pomaga jej wstać._
_„Jestem pewien, że nigdy więcej tego nie zrobicie” odpowiada z uśmiechem._
_„Uspokój się teraz. Każę wam przynieść trochę jedzenia”. „Na… Naprawdę?” odpowiada dziewczyna ze łzami na twarzy. Wydaje się, jakby nie wierzyła własnym uszom._
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
_„Herr Heydrich!”. Głos młodego niemieckiego żołnierza rozbrzmiewa za drzwiami jego małego gabinetu._
_Jego okno wychodzi na centralny plac Pragi. Słońce jeszcze nie zaszło, ale miasto wydaje się już opuszczone, ciche. Gdy zaczyna się godzina policyjna, nikt nie chciałby zostać znaleziony na zewnątrz._
_Reinhard nawet nie podnosi głowy znad biurka, zajęty kończeniem cotygodniowego raportu, który ma być wysłany do Hitlera._
_„Wejść” odpowiada leniwie._
_Drzwi się otwierają. Wchodzi niemiecki żołnierz. Heydrich patrzy na niego przez chwilę, po czym wraca do pisania. Mundur młodego Niemca jest zakurzony, twarz napięta. Musiało się wydarzyć coś poważnego._
_„Co się dzieje? Nie lubię, gdy ktoś mi przeszkadza po obiedzie!”._
_„Przepraszam, Herr Heydrich, ale złapaliśmy kilka osób, które kradły żywność z magazynu. Sprowadziliśmy je tutaj”. Heydrich wydaje długie, znudzone westchnienie._
_„O ilu osobach dokładnie mówimy?”._
_„Złapaliśmy sześć osób” odpowiada żołnierz._
_„Tak naprawdę, Herr Heydrich, one… wszystkie są kobietami. Dziewczynami, właściwie. Najmłodsza będzie miała zaledwie dziesięć lat”._
_Heydrich powoli odkłada pióro i wstaje z biurka._
_„Zabierz mnie do nich” rozkazuje._
_„Tak, Herr Heydrich”._
_Więźniarki do czasu przesłuchania zostały zamknięte w pokoju tuż pod jego biurem._
_Dokładnie tak, jak powiedział żołnierz, były to trzy młode kobiety i trzy dziewczynki._
_Na widok Heydricha niektóre z nich wybuchły płaczem, rzucane niekontrolowanymi drgawkami._
_„Moi ludzie mówią mi, że ukradłyście jedzenie z magazynu. Czy to prawda?”._
_Jedna z nich, najstarsza, natychmiast rzuca się do stóp generała, błagając go._
_„Herr Heydrich, Herr Heydrich, proszę!”_
_„Miejcie litość! To był mój pomysł, moich sióstr nie było! Ukarz mnie, tylko mnie!”._
_Heydrich długo patrzy na dziewczynę. Jest zadowolony z szybkości, z jaką padło to wyznanie. Zaoszczędzi mu to czasu. Dziewczyna ma zapewne zaledwie dwadzieścia lat. Nadal płacze u jego stóp. „Byłyśmy po prostu głodne, Herr Heydrich! Nigdy już tego nie zrobimy, nigdy więcej!”._
_Na te słowa Heydrich kręci głową uspokajająco. Następnie bierze ją za rękę i pomaga jej wstać._
_„Jestem pewien, że nigdy więcej tego nie zrobicie” odpowiada z uśmiechem._
_„Uspokój się teraz. Każę wam przynieść trochę jedzenia”. „Na… Naprawdę?” odpowiada dziewczyna ze łzami na twarzy. Wydaje się, jakby nie wierzyła własnym uszom._
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
więcej..
