Humanistyczny obraz starości. Przesłanki dla gerontologii humanistycznej. Refleksje nad starością. Tom 3 - ebook

Recenzowana książka jest wartościowa pod względem naukowym, gdyż jest odważnym manifestem człowieczeństwa, a w samym centrum proponowanej perspektywy gerontologii humanistycznej stawiana jest osoba starzejąca się i stara oraz najbliższe otoczenie osób „towarzyszących jej w drodze”. To perspektywa, w której tryumfuje człowiek, a starość jawi się jako etap rozwojowy zanurzony w biografii jednostki, postrzegany holistycznie. Humanistyczna perspektywa rozwoju w starości budowana jest na niezbywalnym fundamencie, a jest nim godność osobowa. Jednakże adresatami publikacji nie muszą być jedynie osoby naukowo zajmujące się procesami starzenia się. To książka, którą przeczytać może każdy. Bez względu na to czy pomoże czytelnikowi lektura tej książki zrozumieć starość swoich bliskich, własną starość, czy też uwrażliwi na problemy egzystencjalne, skonfrontuje ze stereotypami, to będzie wartościowym doświadczeniem wyzwalającym refleksję nad ludzkim istnieniem.

Z recenzji dr. hab. Artura Fabisia, prof. WSB

Z uwagi na szeroki zakres podejmowanych zagadnień oraz przyjętą humanistyczną perspektywę książka wzbudzi zainteresowanie gerontologów, w tym gerontologów społecznych, geragogów. Będzie też niezwykle użyteczna jako literatura w szkolnictwie wyższym, na kierunkach pedagogicznych, do realizacji zajęć dydaktycznych z zakresu gerontologii, andragogiki czy geragogiki itp. Również osoby pracujące z osobami starszymi i na ich rzecz, m.in. pracownicy instytucji pomocy społecznej oraz szeroko pojętej oświaty i kultury, mogą odnaleźć tu cenne inspiracje i wiedzę gerontologiczną, w ten sposób poszerzając własne kompetencje.

Z recenzji dr hab. Anny Leszczyńskiej-Rejchert, prof. UWM

Wprowadzenie 7

CZĘŚĆ PIERWSZA. REFLEKSJE GERAGOGA WOKÓŁ KATEGORII „HUMANUS”

1. W kręgu pojęć związanych z humanizmem 13

2. Kim jest człowiek w ujęciu humanistycznym? Pytania o istotę człowieczeństwa. Wybrane refleksje 15

3. Człowiek starszy w ujęciu humanistycznym, czyli ludzka starość 21

CZĘŚĆ DRUGA. WYBRANE KONTEKSTY HUMANISTYCZNEGO OBRAZU STAROŚCI

1. Starość w perspektywie trójjedni. Transcendencja ciała – prymat ducha 29

2. Przestrzenie starości: świat wewnętrzny i świat zewnętrzny 35

3. Obiektywny i subiektywny wymiar starości 41

4. Starość w perspektywie rozwoju. Być i stawać się w starości 47

5. Uczenie się w starości – medytacja nad życiem 65

6. Estetyzacja starości – odnajdowanie piękna w starości 75

7. „Towarzyszenie w drodze”. Podążanie razem 83

8. „Towarzyszenie w drodze” jako relacja w chorobie Alzheimera. W drodze ku pełni człowieczeństwa 97

9. Doświadczenie choroby Alzheimera jako sytuacja uczenia się. Dojrzewanie w dramacie 105

10. Starość darem, zadaniem i wyzwaniem. Postawy wobec starości, aktywność i edukacja 115

11. Starzeć się to znaczy dojrzewać 129

12. Starość w erze cyfrowej – wizja (mimo wszystko) humanistyczna 139

CZĘŚĆ TRZECIA. HUMANISTYCZNY MODEL STAROŚCI

Zakończenie. Ku gerontologii humanistycznej 161

Bibliografia 165

Źródła tekstów 177