-
W empik go
Hypatia. Hypatie - ebook
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Hypatia. Hypatie - ebook
Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Utwór poświęcony niezwykłej kobiecie. Hypatia z Aleksandrii (355-415) – aleksandryjska filozofka neoplatońska, matematyczka; córka Teona z Aleksandrii, zwana również „męczennicą nauki” była aktywna na polu nauki i filozofii. Całe życie spędziła w Aleksandrii. Hypatia nie była praktykującą poganką. Nie czyniła różnicy między swymi pogańskimi i chrześcijańskimi uczniami. Opiekowała się wszystkimi studentami, niezależnie od ich światopoglądu. Dzięki temu cieszyła się powszechnym szacunkiem. Za czasów biskupa Teofila, odpowiedzialnego za zniszczenie Serapejonu, nie spotykały jej żadne szykany. Sytuacja zmieniła się po objęciu biskupstwa w 412 roku przez bratanka Teofila, Cyryla (późniejszego świętego Cyryla z Aleksandrii). Cyryl i inni księża zaczęli atakować aleksandryjską filozofkę i matematyczkę, oskarżając ją z ambon aleksandryjskich kościołów o czary i uprawianie satanizmu. W wyniku tego w 415 roku Hypatia została zamordowana. Wywleczono ją z powozu przed kościołem Caseareum, zdarto z niej ubranie, wyłupiono jej oczy i zabito. Bestialski mord dokonany na aleksandryjskiej uczonej był czymś niespotykanym nawet na ówczesne czasy. Oburzenie obecne również wśród wielu chrześcijan odbiło się głośnym echem w starożytnym świecie. Śledztwo w sprawie śmierci aleksandryjskiej matematyczki oparło się nawet o dwór cesarski, jednak dzięki potędze i wpływom Cyryla nikogo nie ukarano.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8064-673-5 |
| Rozmiar pliku: | 862 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Gdy jakaś wielkość ziemska do schyłku się kłoni,
Gdy religie, сiężarem wieków przytłoczone,
Schodząc do zapomnienia samotnych ustroni,
Widzą ołtarze swoje przez ogromy skruszone:
Кiedy z dębu Hellady wiatrem gnany listek
Drogę ku opuszczonym przybytkom zakrywa,
Gdy w mrok ciemny, za morza, umysł ludzki wszystek
Ku młodemu się słońcu całą siłą zrywa;
Zawsze — zwalczonych bogów poślubiając dolę —
Jakieś je wielkie serce od losów niełaski
Broni; świt nowy rani to serce i kole.
Оnо ściga ро Niebie gwiazdy Ojców, blaski.
Niech dla lepszych przeznaczeń zrodzi się wiek nowy,
Niech przyszłość wiek przeżyty bez żalu opuści:Hypatie
Au déclin des grandeurs qui dominent la terre,
Quand les cultes divins, sous les siècles ployés,
Reprenant de l’oubli le sentier solitaire,
Regardent s’écrouler leurs autels foudroyés ;
Quand du chêne d’Hellas la feuille vagabonde
Des parvis désertés efface le chemin,
Et qu’au delà des mers, où l’ombre épaisse abonde,
Vers un jeune soleil flotte l’esprit humain ;
Toujours des dieux vaincus embrassant la fortune,
Un grand cœur les défend du sort injurieux :
L’aube des jours nouveaux le blesse et l’importune,
Il suit à l’horizon l’astre de ses aïeux.
Pour un destin meilleur qu’un autre siècle naisse
Et d’un monde épuisé s’éloigne sans remords :
