-
W empik go
Inkwizycja - Mroczne Preludium - ebook
Ebook
5,99 zł
Audiobook
14,99 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Inkwizycja - Mroczne Preludium - ebook
Zanurz się w dystopijnej wizji świata, gdzie człowieka traktuje się jak pionka w grze, która nie przewiduje wygranych.
Władzę na świecie przejęły totalitarne rządy Szlachty i Kościoła Stwórcy. Demokracja odeszła w niepamięć, a sprawiedliwości można oczekiwać jedynie na Sądzie Ostatecznym.
Spero to największe miasto na planecie. Na jego ulicach właśnie giną kolejni mieszkańcy. Nadeszła Apokalipsa, a śmierć zbiera krwawe żniwo. Powstanie wśród mieszkańców wywołało brutalną reakcję ze strony Świętego Oficjum. Tysiące istnień zostało zgładzonych.
Thomas Maloi poddawany jest torturom, których nie powinien był przeżyć. Jego ciało zawisło na hakach, krew ścieka po posadzce, a kolejne narzędzia rozrywają jego skórę i mięśnie, docierając do kości. Jak się tu znalazł i kim jest jego kat?
Mroczne Preludium należy do serii Inkwizycja. Idealna lektura dla fanów Gry o Tron.
| Kategoria: | Science Fiction |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-87-284-3574-8 |
| Rozmiar pliku: | 292 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
6 GODZIN PO EKSTRAKCJI CELU…
Na nadgarstkach zatrzasnęły się kajdany. Ciało, niczym upolowana zwierzyna, zawisło na hakach. Kilkunastocentymetrowe szpikulce z doczepionymi przewodami i rurkami wbijały się w ludzką formę z szybkością karabinowych pocisków. Mężczyzna wył i szarpał się w amoku. Patrzył, jak wypływająca z niego krew ścieka po płytkach ciemnej podłogi wprost w odmęty wykutego odpływu. Słabł z sekundy na sekundę. Wierzgnął niczym ryba w sieci, gdy mechaniczne łapy odcięły mu nogi i chwyciły za kości. _Przecież powinienem już zdechnąć. Albo chociaż zemdleć z bólu_ - mętne myśli kłębiły się w jego głowie.
Z podłogi wysunęły się dwa małe pachołki zakończone rzeźbionymi czaszkami o otwartych żuchwach. Z paszcz wystrzeliła w niego chmara sporych igieł, które wbiły się w skórę. Poczuł, jak jego stan ulega zmianie. Z każdą chwilą zmęczenie i senność opuszczały jaźń i serce, zupełnie jakby w mężczyznę wstępowała niezmierzona siła. Śmierć przestała się nim interesować. Jednak inne odczucie również poczęło w nim królować. Wszystkie następne sekundy, które rzeźbił czas, cierpienie, którego doświadczał śmiertelnik było systematycznej intensyfikowane. Torturowany ryczał, drąc całe gardło, gdy ustrojstwo to samo robiło z jego skórą. Bezduszna technika pracowała bez wahania, będąc głuchą na błagania. Zdawać by się mogło, że jego katusze były dla niej paliwem.
- Przesłuchanie siedemnaście tysięcy dziewięćset czterdzieste czwarte - rozgrzmiał metaliczny jęk urządzenia. - Obiekt Thomas Maloi, wstępne przygotowanie do interrogacji zakończone - głośnik zapiszczał lekko. - Słowo boże na dziś… Z człowieczych języków pozostawionych bez kontroli, ludzkość już dawno utonęłaby w potopie kłamstwa i herezji. Pilnuj swoich myśli i odpowiadaj czystym sercem. Amen - zaintonowała maszyna różniczkowa.
- Kurwa, o co tutaj chodzi? - zawarczał przez zaciśnięte zęby.
- Dobre pytanie - powietrze zadrgało niczym metal uderzony obuchem.
Nieznany głos był potężny, głęboki o nucie z hartowanej stali. Ofiara nie znała jego źródła. Mężczyzna myślał że sam był w sali. Dopiero po chwili zauważył ruch. Cień czule otaczający wszystko, czym brzydziło się światło, poruszył się minimalnie. Thomas dostrzegł swojego kata.
- Nim jednak mi na nie odpowiesz, będziesz milczał i słuchał mnie z całą swoją uwagą - ton tajemniczego osobnika był obcy i pełen nienawiści. Nieznajomy postąpił do przodu, zatrzymując się na skraju mroku. - Wpierw pozwolę ci jednak zrozumieć co się stanie, gdy w naszym spotkaniu pojawi się coś innego niż fakty.
Przesłuchiwanemu ukazały się wychodzące zza jego pleców chirurgiczne piły i lasery. Narzędzia rzeźnicze przebudziły się do życia i z piskiem przybliżyły się do torsu uprowadzonego.
- Musisz pamiętać o tym, że niezbywalną prawdą w ludzkim życiu jest… cierpienie.
Potępieńcze wycie było jedyną melodią towarzyszącą jego słowom...
……………………………………………………………………………………..............................................................6 GODZIN WCZEŚNIEJ...
- Uciekać! Uciekać! Uciek… - krzyk nieszczęśnika nagle ustał. Jego twarz rozerwała na strzępy zbłąkana kula, a ciało głucho upadło na ziemię.
Thomas biegł przed siebie w tłumie innych mieszkańców Dzielnicy XV bloku mieszkalnego numer 11. Wszystko dookoła płonęło i kruszyło się na jego oczach. Kolejne segmenty ścian i zabudowań transmutowały w burze odłamków, pod którymi konały człowiecze masy. Niebo zasnute oleistymi kleksami nie przepuszczało promieni słonecznych. Całe pokolenia nie miały szans dostrzec Gwiazdy Ludzkości. Jemu się udało. Pierwszy i jak do tej pory ostatni raz jasną kulę na niebie zobaczył w wieku piętnastu lat.
Ryk silników ocucił go z zamyślenia. Mężczyzna próbował zatrzymać się, lecz z tyłu wciąż napierały na niego tłumy. W nimbusach światła dostrzegł trzy ciemne konstrukcje. Małe statki powietrzne wynurzyły się z chmur i zmierzały wprost na biegnących aleją. Jazgot narastał. Ten dźwięk przeszedł w terkot, gdy myśliwce otworzyły ogień do bogobojnych tłumów. Pożoga spadająca z siłą błyskawic rozszarpywała śmiertelne ciała. Skorupy człowiecze zmieniały się w czerwonawą mgłę, która rozlewała się na podziurawione i strzaskane podłoże.
Obywatel Spero, największego miasta na planecie, patrzył na zagładę, o której prawiły Księgi i nie mógł się ruszyć. Za jego życia nadeszła Apokalipsa. Śmierć zbierała krwawe żniwo na ciągnącej się kilometrami głównej ulicy. Nagle ktoś chwycił go za rękę i siłą zaciągnął do bocznej wnęki. Nie miał odwagi, by się przeciwstawiać. Zniknął w atramentowej nicości, rozlanej pomiędzy pnącymi się setki metrów w górę kondygnacjami mieszkalnymi. Za nim istoty uznawane przez Kościół za święte zamieniały się w mielone mięso.
- Ledwo ciebie wyhaczyłam z tego zbiegowiska - usłyszał kobiecy głos.
Znał go. Zakapturzona postać, ubrana w wytarte w wielu miejscach odzienie zrobione z utwardzonych materiałów, lekko skierowała głowę w jego stronę. Bursztynowe oczy momentalnie obmyły z rozkojarzenia jego duszę.
- Sprawnie nas znaleźli - mruknęła i przyśpieszyła kroku.
Czuł się jak holowany wrak, nie mógł za nią nadążyć. Penetrowali trzewia liczącej dziesiątki, a może i setki pokoleń architektury. Wiedział, że schodzą coraz niżej. Terrański Klejnot, jak określano metropolię, swoje korzenie zapuszczał głębiej, niż sięgać mogła ludzka wyobraźnia.
- To nie są Interwenci - wydyszał i lekko zakaszlał. Kondycja zaczęła go zawodzić.
Skręcili ostro w prawo, by czmychnąć pod częściowo zawalonym gzymsem. Ogromne zniszczenia Dzielnicy sączyły w niego złość. Widział już w życiu skutki eksplozji powstałej w wyniku przeciążenia pompy wodnej, lecz destrukcja na taką skalę...? Nigdy. Służby porządkowe miasta były okrutne, jednak za żadne skarby nie dopuściłyby do takiej rzezi.
Zaśmiała się choć nie było w tym wesołości. Wbiegli do podziemnego kompleksu oczyszczalni ścieków. Pracowała tu większość mieszkańców Dzielnicy XV bloków numer 1-65. Każdy kompleks mieścił pięćdziesiąt tysięcy ludzkich szczurów. Setka betonowych labiryntów tworzyła dumną, acz przegniłą kondygnację. Spero składało się z dwustu takich poziomów. Dawało to około miliarda dusz, które w dzień i w noc, choć przecież umowne w tym świecie, gloryfikowały Boga albo bluźniły przeciw Niebiosom.
- Chyba Wyższa Instancja zwietrzyła nasze igraszki - zachichotała. - Nie bój się, to nasi! - krzyknęła i szarpnęła go za ramię, gdy słysząc strzały w odległej części korytarza zaczął zwalniać. Czuł jak z przerażenia zamiera mu serce.
- Nawet tak nie mów, Celina - sapnął, bez tchu. - Jeśli to Święte Oficjum, to już po nas.
Zbliżali się do końca tunelu. Natrafili na pomieszczenie przesyłowe, z którego odchodziły szyny i dalsze korytarze. Stąd odbywał się transport materiałów, części i załóg do odległych pomp.
Przez sekundę znów na niego spojrzała. Jej wychudzona twarz, wydatne kości policzkowe i zaostrzony podbródek sugerowały, że głównie żywiła się pastami wyrabianymi z przetwarzanych zwłok. Przerzedzone ciemnobrązowe włosy, zniszczone od chemii konserwującej mechanizmy, nie przeszkadzały mu postrzegać jej, jako atrakcyjnej.
- Nie siej defetyzmu - powiedziała przeciągle. - I przywitaj się z chłopakami.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
Na nadgarstkach zatrzasnęły się kajdany. Ciało, niczym upolowana zwierzyna, zawisło na hakach. Kilkunastocentymetrowe szpikulce z doczepionymi przewodami i rurkami wbijały się w ludzką formę z szybkością karabinowych pocisków. Mężczyzna wył i szarpał się w amoku. Patrzył, jak wypływająca z niego krew ścieka po płytkach ciemnej podłogi wprost w odmęty wykutego odpływu. Słabł z sekundy na sekundę. Wierzgnął niczym ryba w sieci, gdy mechaniczne łapy odcięły mu nogi i chwyciły za kości. _Przecież powinienem już zdechnąć. Albo chociaż zemdleć z bólu_ - mętne myśli kłębiły się w jego głowie.
Z podłogi wysunęły się dwa małe pachołki zakończone rzeźbionymi czaszkami o otwartych żuchwach. Z paszcz wystrzeliła w niego chmara sporych igieł, które wbiły się w skórę. Poczuł, jak jego stan ulega zmianie. Z każdą chwilą zmęczenie i senność opuszczały jaźń i serce, zupełnie jakby w mężczyznę wstępowała niezmierzona siła. Śmierć przestała się nim interesować. Jednak inne odczucie również poczęło w nim królować. Wszystkie następne sekundy, które rzeźbił czas, cierpienie, którego doświadczał śmiertelnik było systematycznej intensyfikowane. Torturowany ryczał, drąc całe gardło, gdy ustrojstwo to samo robiło z jego skórą. Bezduszna technika pracowała bez wahania, będąc głuchą na błagania. Zdawać by się mogło, że jego katusze były dla niej paliwem.
- Przesłuchanie siedemnaście tysięcy dziewięćset czterdzieste czwarte - rozgrzmiał metaliczny jęk urządzenia. - Obiekt Thomas Maloi, wstępne przygotowanie do interrogacji zakończone - głośnik zapiszczał lekko. - Słowo boże na dziś… Z człowieczych języków pozostawionych bez kontroli, ludzkość już dawno utonęłaby w potopie kłamstwa i herezji. Pilnuj swoich myśli i odpowiadaj czystym sercem. Amen - zaintonowała maszyna różniczkowa.
- Kurwa, o co tutaj chodzi? - zawarczał przez zaciśnięte zęby.
- Dobre pytanie - powietrze zadrgało niczym metal uderzony obuchem.
Nieznany głos był potężny, głęboki o nucie z hartowanej stali. Ofiara nie znała jego źródła. Mężczyzna myślał że sam był w sali. Dopiero po chwili zauważył ruch. Cień czule otaczający wszystko, czym brzydziło się światło, poruszył się minimalnie. Thomas dostrzegł swojego kata.
- Nim jednak mi na nie odpowiesz, będziesz milczał i słuchał mnie z całą swoją uwagą - ton tajemniczego osobnika był obcy i pełen nienawiści. Nieznajomy postąpił do przodu, zatrzymując się na skraju mroku. - Wpierw pozwolę ci jednak zrozumieć co się stanie, gdy w naszym spotkaniu pojawi się coś innego niż fakty.
Przesłuchiwanemu ukazały się wychodzące zza jego pleców chirurgiczne piły i lasery. Narzędzia rzeźnicze przebudziły się do życia i z piskiem przybliżyły się do torsu uprowadzonego.
- Musisz pamiętać o tym, że niezbywalną prawdą w ludzkim życiu jest… cierpienie.
Potępieńcze wycie było jedyną melodią towarzyszącą jego słowom...
……………………………………………………………………………………..............................................................6 GODZIN WCZEŚNIEJ...
- Uciekać! Uciekać! Uciek… - krzyk nieszczęśnika nagle ustał. Jego twarz rozerwała na strzępy zbłąkana kula, a ciało głucho upadło na ziemię.
Thomas biegł przed siebie w tłumie innych mieszkańców Dzielnicy XV bloku mieszkalnego numer 11. Wszystko dookoła płonęło i kruszyło się na jego oczach. Kolejne segmenty ścian i zabudowań transmutowały w burze odłamków, pod którymi konały człowiecze masy. Niebo zasnute oleistymi kleksami nie przepuszczało promieni słonecznych. Całe pokolenia nie miały szans dostrzec Gwiazdy Ludzkości. Jemu się udało. Pierwszy i jak do tej pory ostatni raz jasną kulę na niebie zobaczył w wieku piętnastu lat.
Ryk silników ocucił go z zamyślenia. Mężczyzna próbował zatrzymać się, lecz z tyłu wciąż napierały na niego tłumy. W nimbusach światła dostrzegł trzy ciemne konstrukcje. Małe statki powietrzne wynurzyły się z chmur i zmierzały wprost na biegnących aleją. Jazgot narastał. Ten dźwięk przeszedł w terkot, gdy myśliwce otworzyły ogień do bogobojnych tłumów. Pożoga spadająca z siłą błyskawic rozszarpywała śmiertelne ciała. Skorupy człowiecze zmieniały się w czerwonawą mgłę, która rozlewała się na podziurawione i strzaskane podłoże.
Obywatel Spero, największego miasta na planecie, patrzył na zagładę, o której prawiły Księgi i nie mógł się ruszyć. Za jego życia nadeszła Apokalipsa. Śmierć zbierała krwawe żniwo na ciągnącej się kilometrami głównej ulicy. Nagle ktoś chwycił go za rękę i siłą zaciągnął do bocznej wnęki. Nie miał odwagi, by się przeciwstawiać. Zniknął w atramentowej nicości, rozlanej pomiędzy pnącymi się setki metrów w górę kondygnacjami mieszkalnymi. Za nim istoty uznawane przez Kościół za święte zamieniały się w mielone mięso.
- Ledwo ciebie wyhaczyłam z tego zbiegowiska - usłyszał kobiecy głos.
Znał go. Zakapturzona postać, ubrana w wytarte w wielu miejscach odzienie zrobione z utwardzonych materiałów, lekko skierowała głowę w jego stronę. Bursztynowe oczy momentalnie obmyły z rozkojarzenia jego duszę.
- Sprawnie nas znaleźli - mruknęła i przyśpieszyła kroku.
Czuł się jak holowany wrak, nie mógł za nią nadążyć. Penetrowali trzewia liczącej dziesiątki, a może i setki pokoleń architektury. Wiedział, że schodzą coraz niżej. Terrański Klejnot, jak określano metropolię, swoje korzenie zapuszczał głębiej, niż sięgać mogła ludzka wyobraźnia.
- To nie są Interwenci - wydyszał i lekko zakaszlał. Kondycja zaczęła go zawodzić.
Skręcili ostro w prawo, by czmychnąć pod częściowo zawalonym gzymsem. Ogromne zniszczenia Dzielnicy sączyły w niego złość. Widział już w życiu skutki eksplozji powstałej w wyniku przeciążenia pompy wodnej, lecz destrukcja na taką skalę...? Nigdy. Służby porządkowe miasta były okrutne, jednak za żadne skarby nie dopuściłyby do takiej rzezi.
Zaśmiała się choć nie było w tym wesołości. Wbiegli do podziemnego kompleksu oczyszczalni ścieków. Pracowała tu większość mieszkańców Dzielnicy XV bloków numer 1-65. Każdy kompleks mieścił pięćdziesiąt tysięcy ludzkich szczurów. Setka betonowych labiryntów tworzyła dumną, acz przegniłą kondygnację. Spero składało się z dwustu takich poziomów. Dawało to około miliarda dusz, które w dzień i w noc, choć przecież umowne w tym świecie, gloryfikowały Boga albo bluźniły przeciw Niebiosom.
- Chyba Wyższa Instancja zwietrzyła nasze igraszki - zachichotała. - Nie bój się, to nasi! - krzyknęła i szarpnęła go za ramię, gdy słysząc strzały w odległej części korytarza zaczął zwalniać. Czuł jak z przerażenia zamiera mu serce.
- Nawet tak nie mów, Celina - sapnął, bez tchu. - Jeśli to Święte Oficjum, to już po nas.
Zbliżali się do końca tunelu. Natrafili na pomieszczenie przesyłowe, z którego odchodziły szyny i dalsze korytarze. Stąd odbywał się transport materiałów, części i załóg do odległych pomp.
Przez sekundę znów na niego spojrzała. Jej wychudzona twarz, wydatne kości policzkowe i zaostrzony podbródek sugerowały, że głównie żywiła się pastami wyrabianymi z przetwarzanych zwłok. Przerzedzone ciemnobrązowe włosy, zniszczone od chemii konserwującej mechanizmy, nie przeszkadzały mu postrzegać jej, jako atrakcyjnej.
- Nie siej defetyzmu - powiedziała przeciągle. - I przywitaj się z chłopakami.
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
więcej..
