Jak pielęgnować dziecko z chorobą zakaźną - ebook

Wstęp

Choroba dziecka jest dla rodziców dużym przeżyciem, budzi ich niepokój, rodzi pytania, jak w danej sytuacji postąpić. Niektóre objawy, takie jak wysoka gorączka czy wymioty, budzą wręcz panikę. Rodzice powinni umieć obniżyć wysoką ciepłotę ciała dziecka, zastosować środki przeciwgorączkowe, napoić dziecko. W przypadku utrzymywania się objawów lub dołączenia się innych zawsze należy zwrócić się po pomoc do lekarza, nie podejmować prób leczenia na własną rękę, korzystając z rad sąsiadki: „bo moje dziecko już na to chorowało...”.

Dziecko choruje inaczej niż człowiek dorosły, nie potrafi określić i zlokalizować swoich dolegliwości. Nawet wtedy gdy wysoko gorączkuje, potrafi się bawić i być aktywne.

Rozpoznanie choroby i ustalenie postępowania leczniczego to zadania lekarza. Należy się zastosować do jego zaleceń.

Poprawa warunków życia, obowiązkowe szczepienia ochronne, skuteczność leczenia sprawiły, że choroby zakaźne nie wydają się tak poważnym problemem jak przed laty. Ale niestety na świecie wciąż występują nowe choroby zakaźne stanowiące duże zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi.

Autorki poradnika pracują w Klinice Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego Akademii Medycznej w Warszawie; na co dzień stykają się z problemami dziecka chorego na chorobę zakaźną oraz z bezradnością rodziców, opiekunów, z błędami przez nich popełnianymi. Błędy te wynikają najczęściej z niewiedzy. Autorki starały się podzielić swoim doświadczeniem w leczeniu dzieci chorych. W poradniku podano podstawowe informacje na temat najczęściej występujących w Polsce chorób zakaźnych i pasożytniczych. Zwrócono uwagę na pielęgnację dziecka w okresie ostrej i przewlekłej choroby, na zalecenia dietetyczne oraz zasady profilaktyki.Co to jest gorączka

Organizm człowieka podczas różnych wewnętrznych procesów wytwarza ciepło, które jest tracone do otoczenia. Między ciepłem wytworzonym a ciepłem traconym istnieje równowaga, która jest kontrolowana przez ośrodek termoregulacji umiejscowiony w mózgu.

Temperatura mierzona pod pachą w godzinach porannych powinna wynosić 36–36,5°C, wieczorem nie powinna być wyższa niż 37,4°C. Temperatura mierzona w odbytnicy jest o 0,5°C wyższa. Dlatego też ważna jest informacja, w jaki sposób wykonano pomiar ciepłoty ciała. U niemowląt i małych dzieci temperaturę mierzymy przez 3 minuty w odbytnicy. Dziecko powinno leżeć na boku, z podkurczonymi nogami. U dzieci starszych pomiaru dokonujemy pod pachą przez 10 minut.

Dzieci znacznie szybciej niż dorośli reagują na różne infekcje podwyższoną ciepłotą ciała i lepiej ją znoszą. U dzieci między 1 a 5 rokiem życia z powodu łagodnej infekcji, zapalenia gardła może pojawić się gorączka do 40°C, a nawet wyżej. Bywa również, że niebezpieczna choroba przebiega z temperaturą do 38°C. Jeśli dziecko wygląda na chore, szukaj pomocy u lekarza!

Gorączka (czyli podwyższona ciepłota ciała, podwyższona temperatura) występuje przy nadmiarze wytworzonego ciepła (np. w czasie infekcji) lub zaburzonej utracie ciepła (przegrzanie). Na ogół poprzedza inne objawy choroby i lekarz wezwany do dziecka z gorączką w pierwszej jej dobie nie znajduje innych objawów. W kolejnych godzinach mogą się dołączyć wymioty, zapalenie śluzówek, biegunka, wysypka.