Jak radzić sobie z POChP - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2011
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Jak radzić sobie z POChP - ebook
POChP, czyli przewlekła obturacyjna choroba płuc to nieuleczalna choroba układu oddechowego nazywana także przewlekłym bronchitem lub rozedmą. Jest chorobą bardzo częstą i groźną, a także jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. W Polsce dotyka blisko 2 miliony osób. W poradniku znajdą się praktyczne informacje na temat objawów choroby, jej przyczyn oraz skutków, ale główny nacisk zostanie położony na zagadnienia związane życiem z POChP. Publikacja zawiera wskazówki, jak należy postępować, by zmniejszyć objawy choroby i zahamować jej postęp. Osobny rozdział poświęcono zagadnieniom związanym z domowym leczeniem tlenem. Poradnik przeznaczony jest przede wszystkim dla osób chorych i ich bliskich, może okazać się przydatna również dla pielęgniarek oraz opiekunów medycznych.
| Kategoria: | Medycyna |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-200-6260-1 |
| Rozmiar pliku: | 2,6 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
1 WPROWADZENIE
Co oznacza skrót POChP
Potocznie w odniesieniu do chorób, których nazwy są złożone z kilku słów, często używa się skrótów tych nazw. Wszyscy wiedzą, co oznacza AIDS – skrót angielskiej nazwy choroby będącej plagą XX wieku.
Pełna nazwa choroby określanej jako POChP (czytaj: „peochape”) brzmi „przewlekła obturacyjna choroba płuc”. W nazwie tej jedno słowo – obturacja – jest mało znane. Obturacja znaczy zwężenie. Zwężenie oskrzeli i rozedma powodują duszność. Nazwę tę wprowadzono do medycyny stosunkowo niedawno, bo dopiero w 1964 roku. POChP nie jest jednak nowo odkrytą chorobą. Nazwą tą określa się patologię łączącą objawy dwu znanych już od ponad 100 lat chorób – przewlekłego zapalenia oskrzeli i rozedmy płuc. Udział tych dwu chorób u konkretnego chorego jest różny, ale u każdego choroba powoduje trwałe utrudnienia oddychania dające się łatwo potwierdzić badaniem sprawności płuc, czyli badaniem spirometrycznym.
Pierwszym i trwającym przez cały czas choroby objawem POChP jest przewlekły kaszel. Przewlekły, czyli trwający ponad dwa tygodnie kaszel może być objawem przewlekłego zapalenia oskrzeli (PZO). U chorego na przewlekłe zapalenie oskrzeli kaszel trwa długo. W pierwszych latach choroby około miesiąca, zwykle jesienią lub zimą. Później kaszel utrwala się i występuje każdego dnia, najczęściej w godzinach porannych. Przewlekłe zapalenie oskrzeli rozpoznaje się, jeśli kaszel trwa przynajmniej 3 miesiące w każdym z dwóch kolejnych lat.
Drugi, znacznie groźniejszy objaw pojawia się po 10–20 latach trwania choroby. Tym objawem jest duszność, często określana przez chorych jako brak tchu, zatykanie w piersiach, niemożność nabrania głęboko powietrza.
Duszność jest objawem towarzyszącym wielu chorobom. U chorego na POChP jest jednak bardzo charakterystyczna. Występuje podczas wysiłku fizycznego i zazwyczaj ustępuje po jego zaprzestaniu.
Tak więc chory na POChP to chory, który od lat przewlekle kaszle i może odczuwać mniejszą lub większą duszność podczas wysiłku, a w badaniu spirometrycznym stwierdza się u niego cechy obturacji oskrzeli.
Jak wspomniałem, nazwa POChP powstała w 1964 roku w wyniku poszukiwania kompromisu między przodującymi na świecie w tym okresie szkołami medycznymi w dziedzinie chorób płuc – brytyjską i amerykańską. W Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej bardzo wielu chorych miało opisane wyżej objawy. Było to spowodowane bardzo dużym rozpowszechnieniem palenia papierosów – paliło wtedy około 80% mężczyzn. Drugim czynnikiem sprzyjającym chorobie było duże zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego przez zakłady przemysłowe i setki tysięcy prywatnych domów, które opalano i w których używano do gotowania zasiarczonego węgla. Dodatkowym niekorzystnym czynnikiem był zmienny, wilgotny klimat.
U takich chorych lekarze brytyjscy tradycyjnie rozpoznawali przewlekłe zapalenie oskrzeli i traktowali, z uwagi na jego wielkie rozpowszechnienie, jako chorobę narodową. W 1962 roku specjaliści chorób płuc ze Stanów Zjednoczonych zaprosili profesora Charlesa Fletchera z Uniwersytetu w Londynie, specjalistę w dziedzinie przewlekłego zapalenia płuc, aby wygłosił serię wykładów o tej chorobie w największych ośrodkach medycznych USA. Jeden z wykładów odbył się w Chicago. Wśród słuchaczy był młody pneumonolog (specjalista chorób płuc) dr Beniamin Burrows. Słuchając wykładu Fletchera, Burrows odniósł wrażenie, że on i jego koledzy leczą wielu chorych o bardzo podobnych objawach, ale uważają, że chorzy ci chorują na rozedmę płuc.
Po posiedzeniu Burrows podzielił się swymi spostrzeżeniami z Fletcherem. Obaj postanowili dokładnie opisać cechy choroby u 100 mieszkańców Londynu, u których rozpoznano przewlekłe zapalenie oskrzeli, i u 100 mieszkańców Chicago, u których rozpoznano rozedmę. Po dwu latach ukazała się publikacja pod tytułem Brytyjskie przewlekłe zapalenie oskrzeli i amerykańska rozedma – badanie porównawcze. Wnioski z tej pracy były jednoznaczne. Objawy choroby były w obydwu zbadanych grupach jednakowe, chorzy różnili się tylko nazwą choroby.
Sytuacja była delikatna. Którą nazwę przyjąć, aby nie urazić jednej ze stron? Burrows okazał się nie tylko dobrym lekarzem, ale i znakomitym dyplomatą. Zaproponował nową nazwę: przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). W nowej nazwie mieszczą się obydwie choroby: przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma, a także jest zawarta najważniejsza cecha choroby – obturacja (zwężenie) oskrzeli, czyli trwałe utrudnienie oddychania. Stopniowo nazwa ta rozpowszechniła się na całym świecie.
Płuca, jak każdy organ człowieka, się starzeją. Starzenie objawia się cechami starczej rozedmy płuc, ale ta niewielka rozedma nie utrudnia oddychania, a więc nie spełnia kryterium rozpoznania POChP. Są też ludzie, którzy z powodu palenia papierosów lub pracy w środowisku o dużym zanieczyszczeniu powietrza pyłami mają przewlekły kaszel i chorują na przewlekłe zapalenie oskrzeli, ale w stopniu nieutrudniającym oddychania. Oni także nie spełniają kryterium rozpoznania POChP.
Rozpoznać POChP można tylko u chorego, który ma przewlekły kaszel, a w późniejszym okresie choroby także duszność, i u którego badanie spirometryczne potwierdza trwałą obturację oskrzeli.
POChP jest poważną, długotrwałą, postępującą i w końcu śmiertelną chorobą. W następnych rozdziałach opiszę cechy choroby i to, jak ją rozpoznać. Poradnik zawiera też rady, jak należy postępować, by zmniejszyć objawy choroby, zahamować jej postęp i jak najlepiej żyć pomimo choroby.
Co oznacza skrót POChP
Potocznie w odniesieniu do chorób, których nazwy są złożone z kilku słów, często używa się skrótów tych nazw. Wszyscy wiedzą, co oznacza AIDS – skrót angielskiej nazwy choroby będącej plagą XX wieku.
Pełna nazwa choroby określanej jako POChP (czytaj: „peochape”) brzmi „przewlekła obturacyjna choroba płuc”. W nazwie tej jedno słowo – obturacja – jest mało znane. Obturacja znaczy zwężenie. Zwężenie oskrzeli i rozedma powodują duszność. Nazwę tę wprowadzono do medycyny stosunkowo niedawno, bo dopiero w 1964 roku. POChP nie jest jednak nowo odkrytą chorobą. Nazwą tą określa się patologię łączącą objawy dwu znanych już od ponad 100 lat chorób – przewlekłego zapalenia oskrzeli i rozedmy płuc. Udział tych dwu chorób u konkretnego chorego jest różny, ale u każdego choroba powoduje trwałe utrudnienia oddychania dające się łatwo potwierdzić badaniem sprawności płuc, czyli badaniem spirometrycznym.
Pierwszym i trwającym przez cały czas choroby objawem POChP jest przewlekły kaszel. Przewlekły, czyli trwający ponad dwa tygodnie kaszel może być objawem przewlekłego zapalenia oskrzeli (PZO). U chorego na przewlekłe zapalenie oskrzeli kaszel trwa długo. W pierwszych latach choroby około miesiąca, zwykle jesienią lub zimą. Później kaszel utrwala się i występuje każdego dnia, najczęściej w godzinach porannych. Przewlekłe zapalenie oskrzeli rozpoznaje się, jeśli kaszel trwa przynajmniej 3 miesiące w każdym z dwóch kolejnych lat.
Drugi, znacznie groźniejszy objaw pojawia się po 10–20 latach trwania choroby. Tym objawem jest duszność, często określana przez chorych jako brak tchu, zatykanie w piersiach, niemożność nabrania głęboko powietrza.
Duszność jest objawem towarzyszącym wielu chorobom. U chorego na POChP jest jednak bardzo charakterystyczna. Występuje podczas wysiłku fizycznego i zazwyczaj ustępuje po jego zaprzestaniu.
Tak więc chory na POChP to chory, który od lat przewlekle kaszle i może odczuwać mniejszą lub większą duszność podczas wysiłku, a w badaniu spirometrycznym stwierdza się u niego cechy obturacji oskrzeli.
Jak wspomniałem, nazwa POChP powstała w 1964 roku w wyniku poszukiwania kompromisu między przodującymi na świecie w tym okresie szkołami medycznymi w dziedzinie chorób płuc – brytyjską i amerykańską. W Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej bardzo wielu chorych miało opisane wyżej objawy. Było to spowodowane bardzo dużym rozpowszechnieniem palenia papierosów – paliło wtedy około 80% mężczyzn. Drugim czynnikiem sprzyjającym chorobie było duże zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego przez zakłady przemysłowe i setki tysięcy prywatnych domów, które opalano i w których używano do gotowania zasiarczonego węgla. Dodatkowym niekorzystnym czynnikiem był zmienny, wilgotny klimat.
U takich chorych lekarze brytyjscy tradycyjnie rozpoznawali przewlekłe zapalenie oskrzeli i traktowali, z uwagi na jego wielkie rozpowszechnienie, jako chorobę narodową. W 1962 roku specjaliści chorób płuc ze Stanów Zjednoczonych zaprosili profesora Charlesa Fletchera z Uniwersytetu w Londynie, specjalistę w dziedzinie przewlekłego zapalenia płuc, aby wygłosił serię wykładów o tej chorobie w największych ośrodkach medycznych USA. Jeden z wykładów odbył się w Chicago. Wśród słuchaczy był młody pneumonolog (specjalista chorób płuc) dr Beniamin Burrows. Słuchając wykładu Fletchera, Burrows odniósł wrażenie, że on i jego koledzy leczą wielu chorych o bardzo podobnych objawach, ale uważają, że chorzy ci chorują na rozedmę płuc.
Po posiedzeniu Burrows podzielił się swymi spostrzeżeniami z Fletcherem. Obaj postanowili dokładnie opisać cechy choroby u 100 mieszkańców Londynu, u których rozpoznano przewlekłe zapalenie oskrzeli, i u 100 mieszkańców Chicago, u których rozpoznano rozedmę. Po dwu latach ukazała się publikacja pod tytułem Brytyjskie przewlekłe zapalenie oskrzeli i amerykańska rozedma – badanie porównawcze. Wnioski z tej pracy były jednoznaczne. Objawy choroby były w obydwu zbadanych grupach jednakowe, chorzy różnili się tylko nazwą choroby.
Sytuacja była delikatna. Którą nazwę przyjąć, aby nie urazić jednej ze stron? Burrows okazał się nie tylko dobrym lekarzem, ale i znakomitym dyplomatą. Zaproponował nową nazwę: przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). W nowej nazwie mieszczą się obydwie choroby: przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma, a także jest zawarta najważniejsza cecha choroby – obturacja (zwężenie) oskrzeli, czyli trwałe utrudnienie oddychania. Stopniowo nazwa ta rozpowszechniła się na całym świecie.
Płuca, jak każdy organ człowieka, się starzeją. Starzenie objawia się cechami starczej rozedmy płuc, ale ta niewielka rozedma nie utrudnia oddychania, a więc nie spełnia kryterium rozpoznania POChP. Są też ludzie, którzy z powodu palenia papierosów lub pracy w środowisku o dużym zanieczyszczeniu powietrza pyłami mają przewlekły kaszel i chorują na przewlekłe zapalenie oskrzeli, ale w stopniu nieutrudniającym oddychania. Oni także nie spełniają kryterium rozpoznania POChP.
Rozpoznać POChP można tylko u chorego, który ma przewlekły kaszel, a w późniejszym okresie choroby także duszność, i u którego badanie spirometryczne potwierdza trwałą obturację oskrzeli.
POChP jest poważną, długotrwałą, postępującą i w końcu śmiertelną chorobą. W następnych rozdziałach opiszę cechy choroby i to, jak ją rozpoznać. Poradnik zawiera też rady, jak należy postępować, by zmniejszyć objawy choroby, zahamować jej postęp i jak najlepiej żyć pomimo choroby.
więcej..
