MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Jak wyjść z samotności i stworzyć udaną relację - ebook
Jak wyjść z samotności i stworzyć udaną relację - ebook
Samotność to trudna sytuacja, wynika zwykle ze zbiegu niefortunnych zdarzeń i często nie mamy na nią
wpływu. Samotności nie należy mylić z byciem samemu, ponieważ w samotności jest zupełnie inny, negatywny ładunek emocjonalny, natomiast bycie samemu zwykle wynika z naszego wyboru. Osoby samotne czują się nieszczęśliwe, dlatego naturalne jest dążenie do tego, aby znaleźć swoją drugą połówkę, wspierając się wzajemnie na życiowych zakrętach i dzieląc radość przy sukcesach. O tym, jak samotność wpływa na człowieka i jak się z niej uwolnić, podpowiemy w tej publikacji.
| Kategoria: | Poradniki |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8344-109-2 |
| Rozmiar pliku: | 670 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
OD REDAKCJI
Droga Czytelniczko, Drogi Czytelniku,
samotność to trudna sytuacja, wynika zwykle ze zbiegu niefortunnych zdarzeń i często nie mamy na nią wpływu. Samotności nie należy mylić z byciem samemu, ponieważ w samotności jest zupełnie inny, negatywny ładunek emocjonalny, natomiast bycie samemu zwykle wynika z naszego wyboru. Osoby samotne czują się nieszczęśliwe, dlatego naturalne jest dążenie do tego, aby znaleźć swoją drugą połówkę i już razem iść przez resztę życia, wspierając się wzajemnie na życiowych zakrętach i dzieląc radość przy sukcesach. O tym, jak samotność wpływa na człowieka i jak się z niej uwolnić, podpowiemy w tej publikacji. Spróbujemy też odpowiedzieć na pytanie, czy istnieje recepta na miłość.
Życzymy inspirującej lektury.
Redakcja „Zdrowia w Praktyce”Destrukcyjny charakter samotności prowadzi do depresji
Samotność znakiem czasów?
Magdalena Lipiak
„Lepiej jest dwom niż jednemu, mają bowiem dobrą zapłatę za swój trud: bo jeżeli upadną, to jeden drugiego podniesie. Lecz biada samotnemu, gdy upadnie! Nie ma drugiego, który by go podniósł. Także gdy dwaj razem leżą, zagrzeją się; natomiast jak może jeden się zagrzać?”.
(Ks. Salomona 4 w. 9–11)
Prawdopodobnie już wiecie, o czym będzie dzisiejszy materiał. O samotności, jej obliczach, sposobach radzenia sobie. Pamiętam, jak na jednym z wykładów dr hab. Zofii Dołęgi, która od wielu lat zajmuje się zagadnieniem samotności, usłyszałam o koncepcji, która zakłada, że najważniejsze dla istnienia człowieka zagadnienia znajdują odzwierciedlenie w pojęciach, które funkcjonują we wszystkich językach i kulturach. Jednym z takich słów jest „samotność”. Słowo, które intuicyjnie każdy rozumie. Nawet jeśli nie potrafimy go zdefiniować, to wiemy, że kojarzy się ono ze stanem, którego większość chce uniknąć. Dlaczego? Różne są przyczyny. Jedną z nich jest to, że jesteśmy stworzeniami stadnymi. Powiedzenie, że człowiek jest istotą społeczną, obrazuje jedną z ważniejszych potrzeb: istnienia drugiego człowieka po to, byśmy mogli się rozwijać, poznawać, doświadczać siebie w kontakcie z innymi. Nie da się tego doświadczyć w kompletny sposób bez obecności innych osób. Aspekt społeczny samotności należy więc do tych, które możemy obserwować gołym okiem. Ucząc się, pracując, przyglądamy się ludziom w naszym otoczeniu i najczęściej mamy informacje o tym, czy ktoś ma bliskich/przyjaciół wokół siebie, czy nie. Wnioskujemy na tej podstawie, czy może być samotny/a, choć może to być ocena błędna.
Człowiek istota społeczna
Dlaczego ma to takie znaczenie? Jeśli przyjrzymy się znaczeniu samotności pod kątem ewolucyjnym, to jasne jest, że bycie członkiem społeczności zwiększało szanse przeżycia. Bycie „razem” było i nadal jest gwarancją większej pewności poradzenia sobie w sytuacjach trudnych. W zdrowiu, chorobie, trudnościach. Trochę jak w przysiędze małżeńskiej: „i że nie opuszczę cię aż do śmierci”. Głębokie, zakorzenione pragnienie bycia bezpiecznym, zaopiekowanym. Znaczenie składania takiej obietnicy przez wieki miało głębokie znacznie, dawało gwarancję ochrony i wsparcia. Pomimo zmian kulturowych i cywilizacyjnych potrzeba ta nadal jest aktualna, choć może inaczej jest realizowana.
„…Źle być człowiekowi samemu…”
Kiedy czytamy przekaz biblijny dotyczący stworzenia (obecny we wszystkich kulturach), nasuwa się refleksja, że problem samotności nie jest czymś nowym. Zagadnienie to bowiem istniało już u zarania dziejów. Nie jest więc zaskakująca obecność tego tematu, także w czasach obecnych. Oprócz społecznego wymiaru samotności podkreśla się jego aspekt emocjonalny, związany z odczuwaniem deficytu relacji, ale również egzystencjalny, mocno powiązany z sensem życia, zagadnieniem istnienia i umierania. Można nawet zaryzykować twierdzenie, że jest to jeden z kluczowych tematów ludzkich rozmyślań, inspiracji, obaw i lęków niezależnie od kultury, wykształcenia, płci i wieku.
Pytania…
Gdybyśmy zagadnienie samotności spróbowali sprowadzić do kilku pytań, być może brzmiałyby tak: Czym jest samotność? Zdaniem uczonych stanem, w którym odczuwamy brak bliskich więzi, intymności z drugim człowiekiem, sensu życia, działania. Silnie jest związana z temperamentem (wg koncepcji Eysencka), umiejętnościami społecznymi (ich brakiem lub niedostatecznym poziomem) i wydłużającym się czasem spędzanym w wirtualnym świecie, a szczególnie w social mediach. Sprzyja pojawieniu się depresji. Czy samotność to to samo, co osamotnienie albo bycie samemu? Nie. Psychologicznie poczucie osamotnienia dotyczy uczuć, jakie pojawiają się w kontekście niewystarczających kontaktów z innymi, tęsknotą za kimś, kogo nie ma. Nie ma go tu i teraz, ale za chwilę może wróci, albo nie ma go już w ogóle, bo umarł/a, odszedł/a, zerwał/a relację. Bycie samemu można rozpatrywać w kilku perspektywach. Pierwsza, fakt bycia bez partnera/ki, męża/żony, innych. Druga, można być samemu/ej w tłumie, w rodzinie, w związku. Mieć poczucie niedopasowania, dyskomfortu. Trzecia, samemu można być także na skutek czynników losowych, po prostu „samemu jak palec”. To sieroty, wdowy/cy, osoby, które były w bliskich relacjach, ale już nie są i nie jest to spowodowane ich działaniem. Czwarta perspektywa dotyczy osób, które są dla siebie „całym światem”. Cała ich uwaga jest skierowana tylko i wyłącznie na siebie. Nie mają potrzeby bycia z innymi, by budować swoją tożsamość, stawać się KIMŚ w kontakcie z innymi. Są sami dla siebie i tego chcą. Samotność, czy jest zarezerwowana dla jakiejś wąskiej grupy osób? Nie. Może dotknąć każdego z różnym natężeniem, w różnych okresach życia. Choć zdaniem badaczy są czynniki, które są powiązane z pojawianiem się chronicznej samotności. Należą do nich między innymi: trudne przeżycia z dzieciństwa, słabe umiejętności społeczne (nawiązywanie kontaktów, podtrzymywanie relacji, zdolność do podporzadkowania się regułom grupy, empatia itp.) oraz pewne rysy osobowości (samokrytyczność z niskim zaufaniem do siebie, wysoki poziom lęku przed intymnością, duże oczekiwania od życia, z małą potrzebą ujawniania siebie, ostrożnością i introwertycznością).
Więcej znajdziesz w wersji pełnej publikacji
Tematy publikacji w pełnej wersji
Samotność znakiem czasów?
Samotność w związku – dlaczego tak się dzieje
Więzi czy więzy, czyli kilka słów o lęku przed bliskością
Czy istnieje recepta na miłość?
Jak stawiać realne oczekiwania i je realizować
Depresja a syndrom obsesyjnej miłości
Co jest powodem tak wielu słabych relacji małżeńskich?
Moje i twoje małżeństwo
Zalęknione małżeństwa, czyli jak zadbać o swój związek
Czasem wystarczą drobne gesty
Jak przytulanie wpływa na związek?
Albo lepiej: „skarbie, rozwiążmy to inaczej”
4 najczęstsze kryzysy – jak obrać pozytywny kurs?
Jak na nowo wzmocnić fundament zaufania w wieloletnim związku
Ćwiczenie, dzięki któremu znowu odnajdziecie miłość w swoim związku
Przygotowanie do wersji elektronicznej: RASTER studio, 603 59 59 71
Droga Czytelniczko, Drogi Czytelniku,
samotność to trudna sytuacja, wynika zwykle ze zbiegu niefortunnych zdarzeń i często nie mamy na nią wpływu. Samotności nie należy mylić z byciem samemu, ponieważ w samotności jest zupełnie inny, negatywny ładunek emocjonalny, natomiast bycie samemu zwykle wynika z naszego wyboru. Osoby samotne czują się nieszczęśliwe, dlatego naturalne jest dążenie do tego, aby znaleźć swoją drugą połówkę i już razem iść przez resztę życia, wspierając się wzajemnie na życiowych zakrętach i dzieląc radość przy sukcesach. O tym, jak samotność wpływa na człowieka i jak się z niej uwolnić, podpowiemy w tej publikacji. Spróbujemy też odpowiedzieć na pytanie, czy istnieje recepta na miłość.
Życzymy inspirującej lektury.
Redakcja „Zdrowia w Praktyce”Destrukcyjny charakter samotności prowadzi do depresji
Samotność znakiem czasów?
Magdalena Lipiak
„Lepiej jest dwom niż jednemu, mają bowiem dobrą zapłatę za swój trud: bo jeżeli upadną, to jeden drugiego podniesie. Lecz biada samotnemu, gdy upadnie! Nie ma drugiego, który by go podniósł. Także gdy dwaj razem leżą, zagrzeją się; natomiast jak może jeden się zagrzać?”.
(Ks. Salomona 4 w. 9–11)
Prawdopodobnie już wiecie, o czym będzie dzisiejszy materiał. O samotności, jej obliczach, sposobach radzenia sobie. Pamiętam, jak na jednym z wykładów dr hab. Zofii Dołęgi, która od wielu lat zajmuje się zagadnieniem samotności, usłyszałam o koncepcji, która zakłada, że najważniejsze dla istnienia człowieka zagadnienia znajdują odzwierciedlenie w pojęciach, które funkcjonują we wszystkich językach i kulturach. Jednym z takich słów jest „samotność”. Słowo, które intuicyjnie każdy rozumie. Nawet jeśli nie potrafimy go zdefiniować, to wiemy, że kojarzy się ono ze stanem, którego większość chce uniknąć. Dlaczego? Różne są przyczyny. Jedną z nich jest to, że jesteśmy stworzeniami stadnymi. Powiedzenie, że człowiek jest istotą społeczną, obrazuje jedną z ważniejszych potrzeb: istnienia drugiego człowieka po to, byśmy mogli się rozwijać, poznawać, doświadczać siebie w kontakcie z innymi. Nie da się tego doświadczyć w kompletny sposób bez obecności innych osób. Aspekt społeczny samotności należy więc do tych, które możemy obserwować gołym okiem. Ucząc się, pracując, przyglądamy się ludziom w naszym otoczeniu i najczęściej mamy informacje o tym, czy ktoś ma bliskich/przyjaciół wokół siebie, czy nie. Wnioskujemy na tej podstawie, czy może być samotny/a, choć może to być ocena błędna.
Człowiek istota społeczna
Dlaczego ma to takie znaczenie? Jeśli przyjrzymy się znaczeniu samotności pod kątem ewolucyjnym, to jasne jest, że bycie członkiem społeczności zwiększało szanse przeżycia. Bycie „razem” było i nadal jest gwarancją większej pewności poradzenia sobie w sytuacjach trudnych. W zdrowiu, chorobie, trudnościach. Trochę jak w przysiędze małżeńskiej: „i że nie opuszczę cię aż do śmierci”. Głębokie, zakorzenione pragnienie bycia bezpiecznym, zaopiekowanym. Znaczenie składania takiej obietnicy przez wieki miało głębokie znacznie, dawało gwarancję ochrony i wsparcia. Pomimo zmian kulturowych i cywilizacyjnych potrzeba ta nadal jest aktualna, choć może inaczej jest realizowana.
„…Źle być człowiekowi samemu…”
Kiedy czytamy przekaz biblijny dotyczący stworzenia (obecny we wszystkich kulturach), nasuwa się refleksja, że problem samotności nie jest czymś nowym. Zagadnienie to bowiem istniało już u zarania dziejów. Nie jest więc zaskakująca obecność tego tematu, także w czasach obecnych. Oprócz społecznego wymiaru samotności podkreśla się jego aspekt emocjonalny, związany z odczuwaniem deficytu relacji, ale również egzystencjalny, mocno powiązany z sensem życia, zagadnieniem istnienia i umierania. Można nawet zaryzykować twierdzenie, że jest to jeden z kluczowych tematów ludzkich rozmyślań, inspiracji, obaw i lęków niezależnie od kultury, wykształcenia, płci i wieku.
Pytania…
Gdybyśmy zagadnienie samotności spróbowali sprowadzić do kilku pytań, być może brzmiałyby tak: Czym jest samotność? Zdaniem uczonych stanem, w którym odczuwamy brak bliskich więzi, intymności z drugim człowiekiem, sensu życia, działania. Silnie jest związana z temperamentem (wg koncepcji Eysencka), umiejętnościami społecznymi (ich brakiem lub niedostatecznym poziomem) i wydłużającym się czasem spędzanym w wirtualnym świecie, a szczególnie w social mediach. Sprzyja pojawieniu się depresji. Czy samotność to to samo, co osamotnienie albo bycie samemu? Nie. Psychologicznie poczucie osamotnienia dotyczy uczuć, jakie pojawiają się w kontekście niewystarczających kontaktów z innymi, tęsknotą za kimś, kogo nie ma. Nie ma go tu i teraz, ale za chwilę może wróci, albo nie ma go już w ogóle, bo umarł/a, odszedł/a, zerwał/a relację. Bycie samemu można rozpatrywać w kilku perspektywach. Pierwsza, fakt bycia bez partnera/ki, męża/żony, innych. Druga, można być samemu/ej w tłumie, w rodzinie, w związku. Mieć poczucie niedopasowania, dyskomfortu. Trzecia, samemu można być także na skutek czynników losowych, po prostu „samemu jak palec”. To sieroty, wdowy/cy, osoby, które były w bliskich relacjach, ale już nie są i nie jest to spowodowane ich działaniem. Czwarta perspektywa dotyczy osób, które są dla siebie „całym światem”. Cała ich uwaga jest skierowana tylko i wyłącznie na siebie. Nie mają potrzeby bycia z innymi, by budować swoją tożsamość, stawać się KIMŚ w kontakcie z innymi. Są sami dla siebie i tego chcą. Samotność, czy jest zarezerwowana dla jakiejś wąskiej grupy osób? Nie. Może dotknąć każdego z różnym natężeniem, w różnych okresach życia. Choć zdaniem badaczy są czynniki, które są powiązane z pojawianiem się chronicznej samotności. Należą do nich między innymi: trudne przeżycia z dzieciństwa, słabe umiejętności społeczne (nawiązywanie kontaktów, podtrzymywanie relacji, zdolność do podporzadkowania się regułom grupy, empatia itp.) oraz pewne rysy osobowości (samokrytyczność z niskim zaufaniem do siebie, wysoki poziom lęku przed intymnością, duże oczekiwania od życia, z małą potrzebą ujawniania siebie, ostrożnością i introwertycznością).
Więcej znajdziesz w wersji pełnej publikacji
Tematy publikacji w pełnej wersji
Samotność znakiem czasów?
Samotność w związku – dlaczego tak się dzieje
Więzi czy więzy, czyli kilka słów o lęku przed bliskością
Czy istnieje recepta na miłość?
Jak stawiać realne oczekiwania i je realizować
Depresja a syndrom obsesyjnej miłości
Co jest powodem tak wielu słabych relacji małżeńskich?
Moje i twoje małżeństwo
Zalęknione małżeństwa, czyli jak zadbać o swój związek
Czasem wystarczą drobne gesty
Jak przytulanie wpływa na związek?
Albo lepiej: „skarbie, rozwiążmy to inaczej”
4 najczęstsze kryzysy – jak obrać pozytywny kurs?
Jak na nowo wzmocnić fundament zaufania w wieloletnim związku
Ćwiczenie, dzięki któremu znowu odnajdziecie miłość w swoim związku
Przygotowanie do wersji elektronicznej: RASTER studio, 603 59 59 71
więcej..
