MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Jestem DDA - ebook
Jestem DDA to monolog autorki opowiadający o dorastaniu w domu pełnym alkoholu, w rodzinie, w której zabrakło miłości i akceptacji. To opowieść o nieuporządkowanym życiu biegnącym od skrajności do skrajności. O codziennej wewnętrznej walce z przeszłością, walce o siebie, bliskich, o trwaniu w cieniu i próbach wyjścia z niego. Autorka zaledwie uchyla drzwi, ale to wystarczy, by pokazać, jak widzi świat, a w nim siebie – dorosłe dziecko alkoholików (DDA).
| Kategoria: | Literatura faktu |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66664-52-4 |
| Rozmiar pliku: | 1,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
POST 1
Zupełnie nie wiem, od czego zacząć… Moje życie to same początki wielu pomysłów. Żaden niedokończony… Tak. Jestem Dorosłym Dzieckiem Alkoholików. Zaczynanie czegoś i niekończenie, brak wiary w siebie to konsekwencje bycia trzeźwym dzieckiem pijanych rodziców. Dotarło do mnie, że mam syndrom DDA.
Nie mogąc spać, wpadłam niby przypadkiem na pomysł, wcale nie nowy, że napiszę książkę. Kolejną. Pierwszą zaczęłam pisać i utknęłam na 30 stronie. Wena się skończyła. Problem w tym, że miało to być jakieś opowiadanie czy powieść, ale nie potrafiłam rozwinąć opisów. I cała książka streściła się w jednym zdaniu.POST 4
Ciężko mi się zmotywować. Mam słomiany zapał. Pierwsze trudności powodują u mnie nieporadność, bezsilność. Zaczynam się poddawać. Czas spojrzeć prawdzie w oczy. Nie, żebym była leniem, ale po prostu brak mi motywacji do działania. W dzieciństwie nikt mnie nie dopingował. Robiłam to, co potrafiłam, co było łatwe, a trudne sytuacje sobie odpuszczałam. Nie było nikogo, kto w gorszym momencie popchnąłby mnie do przodu, mówiąc: Dasz radę, masz kopa w tyłek. Działaj! Chciałabym przestać być ogonem i zacząć żyć jak człowiek. Trudno jest z tego się wydostać.
Zupełnie nie wiem, od czego zacząć… Moje życie to same początki wielu pomysłów. Żaden niedokończony… Tak. Jestem Dorosłym Dzieckiem Alkoholików. Zaczynanie czegoś i niekończenie, brak wiary w siebie to konsekwencje bycia trzeźwym dzieckiem pijanych rodziców. Dotarło do mnie, że mam syndrom DDA.
Nie mogąc spać, wpadłam niby przypadkiem na pomysł, wcale nie nowy, że napiszę książkę. Kolejną. Pierwszą zaczęłam pisać i utknęłam na 30 stronie. Wena się skończyła. Problem w tym, że miało to być jakieś opowiadanie czy powieść, ale nie potrafiłam rozwinąć opisów. I cała książka streściła się w jednym zdaniu.POST 4
Ciężko mi się zmotywować. Mam słomiany zapał. Pierwsze trudności powodują u mnie nieporadność, bezsilność. Zaczynam się poddawać. Czas spojrzeć prawdzie w oczy. Nie, żebym była leniem, ale po prostu brak mi motywacji do działania. W dzieciństwie nikt mnie nie dopingował. Robiłam to, co potrafiłam, co było łatwe, a trudne sytuacje sobie odpuszczałam. Nie było nikogo, kto w gorszym momencie popchnąłby mnie do przodu, mówiąc: Dasz radę, masz kopa w tyłek. Działaj! Chciałabym przestać być ogonem i zacząć żyć jak człowiek. Trudno jest z tego się wydostać.
więcej..
