MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Jubal bez własnego ja - ebook
Jubal bez własnego ja - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 155 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Był sobie kiedyś król, który nazywał się Jan bez Ziemi, a przyczyny można się domyślić. Ale był teżpewien wielki śpiewak, którego nazwano Jubal bez własnego "ja", a jaka była tego przyczyna, zaraz się dowiemy.
Nazywał się Klang. W nazwisku, które otrzymał po ojcu żołnierzu, było coś dźwięcznego. Natura obdarzyła go też silną wolą, która niczym żelazny drąg prostowała mu plecy, a wielki to dar i przydatny w życiowych zmaganiach. Już jako dziecko, kiedy tylko zaczął mówić, nie używał, jak inne małe dzieci, słowa "on" mając na myśli siebie, tylko od razu nazywał siebie "ja". "Co za ja?" mówili dorośli, "nie masz żadnego ja".
Kiedy był nieco starszy, wyrażał swoje życzenia używając formy "ja chcę". Lecz słyszał wtedy: "Możesz sobie dużo chcieć…".
Postępowanie takie było ze strony ojca nierozsądne, ale nie zdawał on sobie z tego sprawy, gdyż, jak każdy żołnierz, nauczył się chcieć tylko tego, czego chciał przełożony. Małemu Klangowi wydawało się dziwne, że nie może mieć własnej woli, skoro właśnie tę wolę miał bardzo silną, ale tak już zostało.
Kiedy trochę podrósł, ojciec zapytał go pewnego dnia: "kim chcesz zostać?" Chłopak nie bardzo wiedział, a poza tym przestał czegokolwiek chcieć, gdyż było to zakazane. Miał pewien pociąg do muzyki, ale bał się o tym powiedzieć, bo myślał, że mu zabronią. Dlatego odpowiedział, jak na posłusznego syna przystało: Nic nie chcę.
Nazywał się Klang. W nazwisku, które otrzymał po ojcu żołnierzu, było coś dźwięcznego. Natura obdarzyła go też silną wolą, która niczym żelazny drąg prostowała mu plecy, a wielki to dar i przydatny w życiowych zmaganiach. Już jako dziecko, kiedy tylko zaczął mówić, nie używał, jak inne małe dzieci, słowa "on" mając na myśli siebie, tylko od razu nazywał siebie "ja". "Co za ja?" mówili dorośli, "nie masz żadnego ja".
Kiedy był nieco starszy, wyrażał swoje życzenia używając formy "ja chcę". Lecz słyszał wtedy: "Możesz sobie dużo chcieć…".
Postępowanie takie było ze strony ojca nierozsądne, ale nie zdawał on sobie z tego sprawy, gdyż, jak każdy żołnierz, nauczył się chcieć tylko tego, czego chciał przełożony. Małemu Klangowi wydawało się dziwne, że nie może mieć własnej woli, skoro właśnie tę wolę miał bardzo silną, ale tak już zostało.
Kiedy trochę podrósł, ojciec zapytał go pewnego dnia: "kim chcesz zostać?" Chłopak nie bardzo wiedział, a poza tym przestał czegokolwiek chcieć, gdyż było to zakazane. Miał pewien pociąg do muzyki, ale bał się o tym powiedzieć, bo myślał, że mu zabronią. Dlatego odpowiedział, jak na posłusznego syna przystało: Nic nie chcę.
więcej..
