-
W empik go
Kain - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 września 2020
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Kain - ebook
Lord George Byron to jeden z najwybitniejszych angielskich poetów i dramaturgów, żyjący w XIX wieku. Do jego głównych dzieł należą: „Wędrówki Childe Harolda”, „Giaur”, „Narzeczona z Abydos” oraz jego magnum opus „Don Juan”. Poeta wykreował tzw. bohatera bajronicznego – tajemniczego indywidualistę i buntownika sprzeciwiającego się normom społecznym. „Kain” to misteryjna tragedia z 1821 roku, która na bazie wątków biblijnych stawia pytania o rolę Boga w życiu.
| Kategoria: | Kino i Teatr |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8217-701-5 |
| Rozmiar pliku: | 2,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Scena pierwsza
Okolica zewnątrz Raju. Czas: wschód słońca. ADAM, EWA, KAIN, ABEL, ADA, SELLA przynosząc ofiarę.
ADAM
Boże! Wszechmocny! Nieskończony! Wieczny!
Coś jednym słowem stworzył światło w mroku,
Ponad wodami – chwała tobie, chwała!
Chwała przez powrót tego światła! Chwała!
EWA
Ty, coś wywołał jasne dnie i ranki,
Złączone dotąd, oddzielił od nocy,
Falę od fali i cząstkę stworzenia
Niebem nazwałeś – chwała tobie! Chwała!
ABEL
Boże! Ty, któryś rozdzielił żywioły
Na morze, ziemię, powietrze i ogień,
A z dniem i z nocą, i z światami, świecąc
Lub zacieniając, stworzyłeś jestestwa
Ku ich weselu, twej czci – chwała tobie!
ADA
Boże! Przedwieczny! Ty Ojcze wszechrzeczy!
Coś stworzył lepsze, piękniejsze jestestwa,
Droższe i milsze nad wszystko krom ciebie,
Pozwól się kochać z nimi! Chwała Tobie!
SELLA
Boże! co kochasz, stwarzasz, błogosławisz,
Jednak wężowi pozwoliłeś wpełznąć,
Aby wypędził ojca mego z raju,
Chroń nas w przyszłości. Chwała tobie! Chwała!
ADAM
Mój pierworodny, Kainie, ty milczysz?
KAIN
Cóż bym miał mówić?
ADAM
Modlić się.
KAIN
Was dosyć.
ADAM
Myśmy się szczerze modlili.
KAIN
I głośno!
Jam słyszał.
ADAM
I Bóg, mam nadzieję.
ABEL
Amen!
ADAM
A ty, mój starszy synu, milczysz ciągle?
KAIN
Najlepiej czynię, gdy milczę!
ADAM
Dlaczego?
KAIN
Bo nie mam o co prosić.
ADAM
Nie masz za co
Dziękować?
KAIN
Za nic!
ADAM
Wszak żyjesz?
KAIN
Wszak umrę!
EWA
Ach! zakazany owoc już zaczyna
Dojrzewać.
ADAM
I my znowu go kosztujem.
Boże! Po cóżeś stworzył drzewo wiedzy?
KAIN
Trzeba wam było zerwać z drzewa życia!
Bylibyście mu równi!
ADAM
O mój synu!
Bluźniercze twoje słowa jako węża!
Kain
Wąż prawdę mówił: było drzewo wiedzy
I drzewo życia. Wszak wiedza jest dobra
I życie dobre. Przecz złymi oboje?
Ewa
Grzeszny twój język, mój synu, jak mój był
Przed twym porodem; nie odnawiaj mojej
Niedoli twoją. Ciężko pokutuję.
O dziecię moje, niechaj cię nie widzę
W tych samych sidłach za granicą raju,
Które tam twoich zwikłały rodziców.
Bądź z tego kontent, co jest. O, gdybyśmy
My dawniej byli – byłbyś ty dziś kontent!
Adam
Skończone modły, idźmy teraz każde
Do swojej pracy – nie jest ona trudną,
Lecz jest konieczną. Ziemia młoda, świeża,
Darzy owocem za małe staranie.
EWA
Mój synu, patrzaj, jak ojciec spokojny.
Bądź takim jak on.
Adam i Ewa odchodzą.
SELLA
Będzieszże, mój bracie?
ABEL
Chceszże zachować tę postać ponurą,
Która nie wiedzie do niczego, jedno
Obraża Boga?
ADA
O Kainie drogi,
Czyliż i na mnie się gniewasz?
KAIN
Nie, Ado!
Rad bym cokolwiek pozostać samotny.
Ablu! me serce chore, lecz to minie.
Idź naprzód, bracie, pośpieszę niebawem;
Wy także, siostry, nie bawcie w tym miejscu;
Niech nic nie plami waszych lubych myśli.
Wkrótce za wami pośpieszę.
ADA
Inaczej,
Przyjdę po ciebie.
ABEL
Niechaj pokój boski
Spłynie w twe serce, mój bracie!
Abel, Sella i Ada odchodzą.
KAIN sam
To zowią
Życiem! Trudzić się! I jaż mam się trudzić?
Za to, że ojciec pozbył się Edenu?
Mojaż w tym wina? Jeszczem nie był zrodzon
Anim być pragnął. Nie podoba mi się
Dola, którą mi jedna urodzenie.
Kto kazał matce pójść za radą węża?
Ojcu za radą matki? A że poszedł,
Dlaczegóż cierpi? Cóż w tym było złego?
Przecz owo drzewo nie dla niego rosło?
Dlaczegóż żył tam, gdzie ono wschodziło,
Z wszystkich piękniejsze? Na wszystkie pytania
Słyszę odpowiedź: „Taka jego wola,
A on jest dobry”. Skądże ja wiem o tym?
Ze jest potężny, maż więc być i dobry?
Sądzę z owocu, a ten owoc gorzki
Pożywać muszę nie za moją winę.
Któż się tu zbliża? Anioła ma postać,
Lecz ma zarazem to smętne oblicze
Duchów myślących. Dlaczegóż się trwożę?
Czy on straszniejszy jest od owych duchów,
Których codziennie z płomienistym mieczem
Widzę krążących przed tą bramą, kędy
Często przebywam o mroku, chcąc zajrzeć
W ogród, co słusznie moim był dziedzictwem,
Aż noc okryje niedostępne blanki
I drzewa, wiecznym wznoszące się czołem
Nad mur, którego strzegą cherubiny.
Gdy mię duch z mieczem ognistym nie trwoży,
Czegóż drżę przed tym, co się ku mnie zbliża?
Zdaje się przecież od tamtych silniejszy;
Niemniej i piękny, nie tak piękny jednak,
Jak był i mógł być. Zda się, jakby troska
Była połową jego bytu. Jako?
Czyliż są troski i zewnątrz ludzkości?
Ha!
Lucyper wchodzi.
LUCYPER
Śmiertelniku!
KAIN
Kto ty jesteś, duchu?
LUCYPER
Jestem pan duchów.
KAIN
I możesz ich rzucać
Dla obcowania z prochem?
LUCYPER
Myśli prochu
Znam ja i dzielę równie z nim jak z tobą.
KAIN
Znasz myśli moje?
Lucyper
Są to myśli wszystkich,
Co godni myśleć. Nieśmiertelna cząstka
Przemawia w tobie.
KAIN
Jak to? Nieśmiertelna?
Tegom nie wiedział dotąd. Drzewo życia
Przepadło dla nas z winy ojca mego,
A drzewo wiedzy – przez pośpiech mej matki,
Zawczas uszczknięte: zginął wszelki owoc!
LUCYPER
Mylisz się – będziesz żył.
KAIN
O tak, ja żyję,
Lecz aby umrzeć; nic mi nie obrzydza
Dziś śmierci oprócz wnętrznego popędu,
Niepozbytego popędu do życia,
Popędu, którym pogardzam jak sobą,
Przecież zwyciężyć nie mogę. Tak to więc,
Tak to ja żyję; bogdajbym był nie żył!
LUCYPER
Żyjesz – i żyjesz na zawsze; nie mniemaj,
Że bytem jest proch, który cię osłania.
Ten się rozpadnie, a ty niemniej będziesz
Jak teraz.
KAIN
Niemniej! Dlaczegóż niewięcej?
LUCYPER
Może ty będziesz kiedyś nam podobny.
KAIN
A wy?
LUCYPER
My trwali.
KAIN
Jesteścież szczęśliwi?
LUCYPER
Jesteśmy silni.
KAIN
Szczęśliwi?
LUCYPER
Nie. Powiedz,
Jestżeś ty?
KAIN
Ja zaś? Spojrzyj!
LUCYPER
Biedny prochu!
To jest bezpłatna wersja demonstracyjna ebooka. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji publikacji.
Okolica zewnątrz Raju. Czas: wschód słońca. ADAM, EWA, KAIN, ABEL, ADA, SELLA przynosząc ofiarę.
ADAM
Boże! Wszechmocny! Nieskończony! Wieczny!
Coś jednym słowem stworzył światło w mroku,
Ponad wodami – chwała tobie, chwała!
Chwała przez powrót tego światła! Chwała!
EWA
Ty, coś wywołał jasne dnie i ranki,
Złączone dotąd, oddzielił od nocy,
Falę od fali i cząstkę stworzenia
Niebem nazwałeś – chwała tobie! Chwała!
ABEL
Boże! Ty, któryś rozdzielił żywioły
Na morze, ziemię, powietrze i ogień,
A z dniem i z nocą, i z światami, świecąc
Lub zacieniając, stworzyłeś jestestwa
Ku ich weselu, twej czci – chwała tobie!
ADA
Boże! Przedwieczny! Ty Ojcze wszechrzeczy!
Coś stworzył lepsze, piękniejsze jestestwa,
Droższe i milsze nad wszystko krom ciebie,
Pozwól się kochać z nimi! Chwała Tobie!
SELLA
Boże! co kochasz, stwarzasz, błogosławisz,
Jednak wężowi pozwoliłeś wpełznąć,
Aby wypędził ojca mego z raju,
Chroń nas w przyszłości. Chwała tobie! Chwała!
ADAM
Mój pierworodny, Kainie, ty milczysz?
KAIN
Cóż bym miał mówić?
ADAM
Modlić się.
KAIN
Was dosyć.
ADAM
Myśmy się szczerze modlili.
KAIN
I głośno!
Jam słyszał.
ADAM
I Bóg, mam nadzieję.
ABEL
Amen!
ADAM
A ty, mój starszy synu, milczysz ciągle?
KAIN
Najlepiej czynię, gdy milczę!
ADAM
Dlaczego?
KAIN
Bo nie mam o co prosić.
ADAM
Nie masz za co
Dziękować?
KAIN
Za nic!
ADAM
Wszak żyjesz?
KAIN
Wszak umrę!
EWA
Ach! zakazany owoc już zaczyna
Dojrzewać.
ADAM
I my znowu go kosztujem.
Boże! Po cóżeś stworzył drzewo wiedzy?
KAIN
Trzeba wam było zerwać z drzewa życia!
Bylibyście mu równi!
ADAM
O mój synu!
Bluźniercze twoje słowa jako węża!
Kain
Wąż prawdę mówił: było drzewo wiedzy
I drzewo życia. Wszak wiedza jest dobra
I życie dobre. Przecz złymi oboje?
Ewa
Grzeszny twój język, mój synu, jak mój był
Przed twym porodem; nie odnawiaj mojej
Niedoli twoją. Ciężko pokutuję.
O dziecię moje, niechaj cię nie widzę
W tych samych sidłach za granicą raju,
Które tam twoich zwikłały rodziców.
Bądź z tego kontent, co jest. O, gdybyśmy
My dawniej byli – byłbyś ty dziś kontent!
Adam
Skończone modły, idźmy teraz każde
Do swojej pracy – nie jest ona trudną,
Lecz jest konieczną. Ziemia młoda, świeża,
Darzy owocem za małe staranie.
EWA
Mój synu, patrzaj, jak ojciec spokojny.
Bądź takim jak on.
Adam i Ewa odchodzą.
SELLA
Będzieszże, mój bracie?
ABEL
Chceszże zachować tę postać ponurą,
Która nie wiedzie do niczego, jedno
Obraża Boga?
ADA
O Kainie drogi,
Czyliż i na mnie się gniewasz?
KAIN
Nie, Ado!
Rad bym cokolwiek pozostać samotny.
Ablu! me serce chore, lecz to minie.
Idź naprzód, bracie, pośpieszę niebawem;
Wy także, siostry, nie bawcie w tym miejscu;
Niech nic nie plami waszych lubych myśli.
Wkrótce za wami pośpieszę.
ADA
Inaczej,
Przyjdę po ciebie.
ABEL
Niechaj pokój boski
Spłynie w twe serce, mój bracie!
Abel, Sella i Ada odchodzą.
KAIN sam
To zowią
Życiem! Trudzić się! I jaż mam się trudzić?
Za to, że ojciec pozbył się Edenu?
Mojaż w tym wina? Jeszczem nie był zrodzon
Anim być pragnął. Nie podoba mi się
Dola, którą mi jedna urodzenie.
Kto kazał matce pójść za radą węża?
Ojcu za radą matki? A że poszedł,
Dlaczegóż cierpi? Cóż w tym było złego?
Przecz owo drzewo nie dla niego rosło?
Dlaczegóż żył tam, gdzie ono wschodziło,
Z wszystkich piękniejsze? Na wszystkie pytania
Słyszę odpowiedź: „Taka jego wola,
A on jest dobry”. Skądże ja wiem o tym?
Ze jest potężny, maż więc być i dobry?
Sądzę z owocu, a ten owoc gorzki
Pożywać muszę nie za moją winę.
Któż się tu zbliża? Anioła ma postać,
Lecz ma zarazem to smętne oblicze
Duchów myślących. Dlaczegóż się trwożę?
Czy on straszniejszy jest od owych duchów,
Których codziennie z płomienistym mieczem
Widzę krążących przed tą bramą, kędy
Często przebywam o mroku, chcąc zajrzeć
W ogród, co słusznie moim był dziedzictwem,
Aż noc okryje niedostępne blanki
I drzewa, wiecznym wznoszące się czołem
Nad mur, którego strzegą cherubiny.
Gdy mię duch z mieczem ognistym nie trwoży,
Czegóż drżę przed tym, co się ku mnie zbliża?
Zdaje się przecież od tamtych silniejszy;
Niemniej i piękny, nie tak piękny jednak,
Jak był i mógł być. Zda się, jakby troska
Była połową jego bytu. Jako?
Czyliż są troski i zewnątrz ludzkości?
Ha!
Lucyper wchodzi.
LUCYPER
Śmiertelniku!
KAIN
Kto ty jesteś, duchu?
LUCYPER
Jestem pan duchów.
KAIN
I możesz ich rzucać
Dla obcowania z prochem?
LUCYPER
Myśli prochu
Znam ja i dzielę równie z nim jak z tobą.
KAIN
Znasz myśli moje?
Lucyper
Są to myśli wszystkich,
Co godni myśleć. Nieśmiertelna cząstka
Przemawia w tobie.
KAIN
Jak to? Nieśmiertelna?
Tegom nie wiedział dotąd. Drzewo życia
Przepadło dla nas z winy ojca mego,
A drzewo wiedzy – przez pośpiech mej matki,
Zawczas uszczknięte: zginął wszelki owoc!
LUCYPER
Mylisz się – będziesz żył.
KAIN
O tak, ja żyję,
Lecz aby umrzeć; nic mi nie obrzydza
Dziś śmierci oprócz wnętrznego popędu,
Niepozbytego popędu do życia,
Popędu, którym pogardzam jak sobą,
Przecież zwyciężyć nie mogę. Tak to więc,
Tak to ja żyję; bogdajbym był nie żył!
LUCYPER
Żyjesz – i żyjesz na zawsze; nie mniemaj,
Że bytem jest proch, który cię osłania.
Ten się rozpadnie, a ty niemniej będziesz
Jak teraz.
KAIN
Niemniej! Dlaczegóż niewięcej?
LUCYPER
Może ty będziesz kiedyś nam podobny.
KAIN
A wy?
LUCYPER
My trwali.
KAIN
Jesteścież szczęśliwi?
LUCYPER
Jesteśmy silni.
KAIN
Szczęśliwi?
LUCYPER
Nie. Powiedz,
Jestżeś ty?
KAIN
Ja zaś? Spojrzyj!
LUCYPER
Biedny prochu!
To jest bezpłatna wersja demonstracyjna ebooka. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji publikacji.
więcej..
