Kaprysy życia - ebook

Leżę w łóżku. Właściwie to nic mnie nie boli. Dlaczego? To pewnie zasługa płynu, który sączy się do mojej żyły maleńki mi kropelkami. A może ten ból był tak duży, że uodporniłam się i go nie czuję? Poruszać się nie mogę, więc leżę i mam dużo czasu. Jak dużo, nie wiem i lekarze też nie wiedzą. Leżę i myślę – to mogę robić najlepiej. Dziwne, ale moje myśli są pogmatwane i biegną wstecz, głęboko wstecz, i to wygląda tak, jakbym przeglądała film z mojego dotychczasowego życia. Przeglądam ten film i dziwię się, bo nie pamiętam ostatnich zdarzeń, nie pamiętam co jadłam wczoraj na obiad, a doskonale pamiętam szczegóły z dzieciństwa oraz relacje mojej mamy z wydarzeń mojego wczesnego dzieciństwa, a nawet wieku niemowlęcego. Mam obawy, czy mój mózg funkcjonuje prawidłowo? A może sobie coś uszkodziłam? Jak mam na imię? To wiem – Kinga. A jak mają na imię moje dzieci? To

też pamiętam, Karolina i Piotr. A mąż? O, wolałabym o nim teraz nie myśleć, może później.

W takim razie nie jest ze mną tak źle, moja głowa zanadto nie ucierpiała.

Wracam do wspomnień. To chyba zagrożenie życia wyzwoliło u mnie taką tęsknotę za

młodością, która tak krótko trwa i nie można jej zatrzymać. Słuszne jest powiedzenie:

„Młodość nie wieczność, śmierć nie wesele, spiesz się, bo krótko”. Teraz mam dużo czasu, nie muszę się spieszyć, bo nie mogę się poruszać, ale mogę myśleć, aż do bólu, więc topię swoje myśli w przeszłości. Przesuwam w wyobraźni film ze swojego życia. Nie przypuszczałam, że wspomnienia są tak męczące. Czuję się bardzo zmęczona. Ciało ociężałe, myśli odpływają…